ใจเอย.

 

 

เพราะ "รัก" เลยเลือกที่จะรอ
เพราะ "รัก" เลยยอมเป็นสอง

      เพราะ "รัก" เลยยอมที่จะไป      

 

-อินทุอร-

พี่รามไม่เคยบอกให้อิน "รอ"
แต่อินก็เลือกที่จะรอเพราะ"รัก"


-หมอราม-

พี่อาจดูเหมือนคนใจดำ
แต่สักวัน....แล้วอินจะเข้าใจพี่

นาคาลัย-อังสนา
 

*หมายเหตุ งานเขียนชิ้นนี้ ได้รับการคุ้มครองสิทธิตามพระราชบัญญัติคุ้มครองสิทธิทางปัญญา

 โดยลิขสิทธิเป็นของผู้เขียน ที่ให้เกียรตินำเผยแพร่ผ่าน http://hongsamut.com/ และ http://dek-d.com

ในนามปากกา "นาคาลัย" กรุณาให้เกียรติผู้เขียน ห้ามนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อในสื่อ

ที่เอื้อประโยชน์ทางธุรกิจก่อนได้รับอนุญาต ขอขอบคุณที่ร่วมกันช่วยสร้างให้สังคมไทยเป็นสังคมแห่งปัญญา

 

ใจเอย นาคาลัย www.mebmarket.com เพราะ “รัก”เลยเลือกที่จะรอเพราะ “รัก” เลยยอมที่จะเป็นสองเพราะ “รัก” เลยยอมที่จะไปรักของ”อินทุอร” คือการรอคอย....รอคอยแม้ไม่มีความหวัง ต้องกล้ำกลืนฝืนทนกับคำว่า รัก และ คำว่ารอ ที่ “ราม”ใช้กักขังเธอไว้ข้างกาย โดยไม่สามารถเปิดเผยให้ใครรับรู้ได้ พร้อมกับทำให้เธอตกอยู่ในสถานะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เป็นผู้หญิงที่แฝงอยู่ในเงามืด เพียงเพราะคำว่า “รัก” เพียงคำเดียว....ระหว่างรักของเรา และความถูกต้อง เธอควรเลือกทางไหน"พี่พยายามทำทุกอย่างให้ดีสำหรับทุกคน แต่ไม่ใช่กับอิน พี่เลวมากใช่ไหม..."“คุณมันก็เป็นแค่คนที่เห็นแก่ตัวที่ไม่เคยเปลี่ยน” ยิ่งอินทุอรดิ้นรนสัมผัสของรามก็ยิ่งรุนแรง ทั้งริมฝีปากตามมาประกบแนบแน่นของราม แม้จะไม่รุนแรงอย่างทีแรกแต่ก็ให้รู้ว่าลงโทษ แต่ทว่าแฝงไว้ด้วยความกระหายเร่าร้อน สองมือลูบไล้คลึงตลอดแนวสีข้าง อินทุอรพยายามเบือนหน้าหนี ฝ่ามือยันกับแผงอกแกร่ง “จะดิ้นไปทำไมอิน ระหว่างเราใช่ว่าจะไม่เคย หรือทุกครั้งที่เราจะรักกันมันต้องเป็นแบบนี้” รามถามเสียงเย็น สีหน้ากระด้างกร้าวจนอีกฝ่ายเริ่มรู้สึก รวบข้อมือทั้งสองข้างของหญิงสาวตรึงไว้เหนือศีรษะ ใช้ลำตัวกดทับอินทุอรเอาไว้ทั้งตัวน้ำตาแห่งความอัดอั้นไหลออกมาจากดวงตา เมื่อไม่สามารถดิ้นรนหนีไปไหนได้ “มันไม่ใช่ความรัก มันคือความเห็นแก่ตัว”“ รัก” รามย้ำค่อยๆ เคลื่อนริมฝีปากต่ำลง ..แต่..แทนที่จะจูบลงโทษรุนแรงรุนแรงเมื่อครู่ที่ผ่านมา ชายหนุ่มกลับจูบหญิงสาวอย่างซาบซึ้งอ่อนหวานยาวนาน

CRY .q