Mistake
ความผิดพลาดที่ไม่อาจแก้ไขได้ มีทางเดียวคือกำจัดทิ้ง
ผู้เข้าชมรวม
49
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
49
หมวด : นิทาน / วรรณกรรมเยาวชน
อัปเดตล่าสุด : 9 พ.ค. 58 / 11:12 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
เรื่องนี้แต่งเล่นอีกเช่นกัน คิดว่าฝีมือน่าจะดีขึ้นนะ เหมือนเดิม ติชมได้ ไม่กัด ยินดีต้อนรับนักอ่านเงา แต่มีเมนท์ด้วยจะดีมาก
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
Mistake้อผิพลาที่ไม่อาแ้ไไ้
ผมเป็นเ็ำพร้าที่เิบนวามผิพลา พ่อแม่ไม่รัและทิ้ไปั้แ่ยัเล็นระทั่มีนเ็บมาเลี้ย ถึะนำผมไปืนให้พ่อแม่แท้ๆยัไ็ไม่ยอมรับและบอลับมาว่า'เ็นี่มัน็แ่วามผิพลาวรำัทิ้ ที่หลัอย่าเอามันมาให้ันอีนะ'แล้ว็ปิประูบ้าน ผมมัน็เป็นแ่วามผิพลาที่วรำั
วันหนึ่หลัาที่ผมเินลับมาาโรเรียนผม็เอับแม่อผม เธอมอผม้วยสายาเลียั ผมำมีพับที่พิัวไว้ลอเวลานมือเริ่มแารอยิอเล็บ
"ะไปที่ไหน็ไปไอ้วามผิพลา" เธอไล่ผม้วยน้ำเสียที่ไม่น่าฟัเอาเสียเลย
"ั้น ผมะไปับแม่" เธอบอผมเอนะว่าะไปที่ไหน็ไป
"อย่ามาเรียันว่าแม่นะ ันไม่ใ่แม่แ" แล้วเธอ็เินผ่านผมไป ผมเริ่มำมีแน่นึ้นนเลือออ
"แม่" ผมพูอย่าแผ่วเบา เธอหันลับมาแล้วเินมาทาผม
"ผัวะ!" เธอบหน้าผมแบบไม่ออมแรผมเอามือุมไว้รุที่โนบ
"ันบอว่าอย่าเรียันว่าแม่" ู่ๆผม็นึถึำๆนึไ้'ผิพลา้อำั' ผมามีพับออแล้วเินรไปที่เธอแล้วแทมีลไปที่ท้อา้านหลั มีมลไปในเนื้ออผู้ให้ำเนิผมึมีออแล้วเธอ็ล้มลไปิ้นทุรนทุราย้วยวามเ็บปว
"ทำไมถึทำับแม่อย่านี้ แม่ให้ำเนิลูมานะ" เธอพูแทนัวเอว่าแม่ ึ่มันสายไปแล้ว
"ุไม่ใ่แม่ผม" ผม้มัวลไปพูับเธอที่นอนุมบาแผลอยู่ แล้วผม็แทมีลไปที่ออเธอนมิอีรอบ นรอบ้าเริ่มโหวเหวโวยวาย โทรเรียำรวบ้าละ โทรเรียรถพยาบาลบ้าละ บาน็สลบบาน็ร้อไห้ บ้า็่าผมว่าลูเนรุ ทั้ๆที่ไม่รู้ว่าผมเป็นนโนทอทิ้
"หึ" ผมแสยะยิ้มพร้อมับึมีอออย่าแร เลืออเธอระเ็นเลอะเสื้อผมและย้อมาสีาวเป็นสีแ
"นี่มันเิเรื่ออะไรึ้นเสียัริๆ" เสียทุ้ม่ำอายวัยลานัึ้น เามอมาทาผมที่ถือมีและศพอนรัอเา
"แทำอะไรอแน่ะ!" เาถามผม้วยวามโรธเรี้ยว เาระาอเสื้อผมึ้นนเท้าผมลอยึ้นาพื้น
"ผมแ่ำัสิ่ที่ผิพลา" ผมอบไปพร้อมรอยยิ้มเาเริ่ม้าแนออแล้วท้อผม
"อั!" ผมล้มลไปแล้วระอัเลือออมา ผมเินรไปหาเาที่นั่อาลัยอาวรับศพ ผม้ามีออแล้วแทไปรุที่น่าะเป็นหัวใา้านหลั แล้วเา็ล้มลไปทับับศพเิม ผมึมีอออเหลวสีแเริ่มไหลทะลัออมาาปาแผล
"พ่อ! แม่!" เสียอเ็หิัึ้นผมหันไปทา้นเสีย็พบับเ็นหนึ่ที่มีน้ำานอหน้า ผมเินไปหาเธอแล้วเอ่ยทัทาย
"ลา่อนนะ" ผมปัมีลไปที่ออเธอนทะลุอ ร่าอเธอล้มลและ็าย อนนี้ำรว็มารบแล้วเามาล้อมผมไว้แล้วบอว่า
"หยุนะอย่ายับ" พร้อมับเล็ปืนมาทาผมาทุๆ้าน ผมึเริ่มเล่าประวัิัวเออนอยู่ลาวล้อมอำรวั้แ่้นนบแล้ว็พูปิท้ายว่า
"ผมือสิ่ผิพลาที่วรถูำั" แล้ว็เอามีเล่มเิมแทเ้าที่หน้าอัวเอ วามรู้สึที่โนมีแทเป็นแบบนี้สินะ เลือที่ไหลออาปาแผล ร่าายอผมล้มลแ่มือ็ไม่ปล่อยออามีแถมยัแรึ้นอี าเริ่มปิีพรเ้น้าลเรื่อยๆๆๆ นลมหายใสุท้ายหมลและายในที่สุ ลา่อนนะโลที่แสนโหร้าย
ผลงานอื่นๆ ของ thanitayajamlae ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ thanitayajamlae
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น