ใครๆ ก็รู้ว่ากรุงเทพมันทั้งร้อนแล้วก็แออัดแค่ไหน ยิ่งกับช่วงที่รถติดแบบนี้ยิ่งกว่าคำว่าชิบหายอีกเหอะ!
นั่งคร่อมเวสป้าลูกรักคันโปรดรอสัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียวได้ไม่เท่าไหร่
มือขาวๆ ของใครที่ไหนไม่รู้ดันเอื้อมมาขว้าแขนให้หันไปหา
จนเสื้อกั๊กสีเหลืองอ่อนแทบจะหลุดติดมือนั้นไปด้วย
"เชี่ยไรวะ.."
จะแหกปากด่าอยู่แล้วเชียว ถ้าไม่เห็นว่าเป็นผู้หญิงตัวเล็กผิวขาวอย่างกะสำลี
พิจารณาตั้งแต่หัวจรดเท้า สายตาเหยี่ยวก็เหลือบเห็นปราด้าที่หล่อนถือ
พยักหน้ากับตัวเองในใจว่าเจ้าหล่อนคงไม่ได้เป็นคนบ้ามาจากไหน
แต่เหนือกว่าไอ้สีผมสว่างแสบตา กับเหงื่อที่ท่วมตัวเหมือนไปเล่นสงกรานต์มานั่นน่ะ
"พี่ๆ ไปส่งหนูหน่อย"
"..."
ยังไม่ทันได้พูดพร่ำทำเพลง แม่นางโดดดึ่งขึ้นมาคร่อมครีมมี่(เวสป้า)
แถมยังมีหน้ามากอดเอว เอาแก้มนิ่มๆ แนบหลังบอกสถานที่เสร็จสรรพ
แค่นั้นยังไม่พอ! มีการสั่งให้บิดให้มิดเหมือนจะรีบไปตายที่ไหน
ทั้งที่สำนักงานหนังสือที่ว่านั่น แม่งอยู่เลยไปอีกแค่สะพานลอยเดียวเท่านั้น!
"อ่ะพี่ ไม่ต้องทอนนะ"
ไม่มีการถามว่าเท่าไหร่ ละกูก็บ้าจี้ไง รับแบงค์ยี่สิบมาอย่างดี
มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ยัยเตี้ยนั่นเดินเข้าประตูสำนักงานห่าเหวอะไรนั่นเข้าไปแล้ว
"สัส.."
กูไม่ใช่วินมอไซค์โว้ยยยย !
CHARACTER
#พี่ลมคนหยาบ
WITH ME
พระเอกเรื่องนี้ทั้งบ้าจี้ และหยาบคาย
นางเอกก็เอาแต่ใจ แถมป้ำๆ เป๋อๆ พูดไม่ค่อยฟัง
นอกเหนือจากนั้น.. อ่านเอานะ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
BROTHERS PROJECT
---------------------------
"จะเล่นไร ช่วยดูหน้ากูด้วย"
thanks every credit.
O W E N TM.
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น