Error Tale บ้า ฮา นิด - นิยาย Error Tale บ้า ฮา นิด : Dek-D.com - Writer
×

    Error Tale บ้า ฮา นิด

    มาพบกับความ error ของไอ3ตัวนี้

    ผู้เข้าชมรวม

    205

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    205

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  5 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  30 พ.ย. 54 / 15:45 น.
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    href="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_filelist.xml" /> href="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_themedata.thmx" /> href="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_colorschememapping.xml" />

    Error tale

    บ้า ฮา นิด

     

    โรงเรียน แห่งหนึ่ง ในประเทศ อะไรก้อไม่รู๋ มันมีแต่เด็กนักเรียน (แล้วครูหล่ะ) ไม่มีคุณครู (แล้วถามว่ามีเด็กนักเรียนมาจากไหน) ร.ร.นี้เป็นที่ของใครก้อไม่รู๋ แต่มีข่าวลือว่าตายไปแล้ว [ไว้ทุกข์ให้เค้าด้วยนะครับ] การเรียนการสอนก้อไม่มี (เหมือนจะเป็นโรงเด็กเถื่อนเลยเนาะ) แต่ว่าก้อมีข่าวลือว่าเด็กไปสร้างชื่อเสียงมามากมายโกยรางวัลมาทั่ว แต่ว่า ร.ร.แห่งนี้มีแต่ความเงียบ (คล้ายไม่มีสังคม) แต่วันหนึ่งก้อมีเด็กชายคนหนึงเข้ามาอยู่เป็นนักเรียนใหม่     - เค้าเป็นใคร -

    บทเรียนที่ 1

    ผมชื่อว่า โรล ครับเป็นเด็กใหม่ หวัดดีครับผมพูดขึ้นอย่างร่าเริง (แต่)............ (เงียบ).............นี่คือคำตอบของทุกคน ผมงงมาก งงจนไม่อยากพูดไรอีก ฝ..ฝะ..ฝากตัวด้วยนะครับ ผมพูดอีก ........... [(เงียบ) อีกแล้ว]........... [โอ้.....ไม่น้า] มันเงียบสุดยอด เหมือนอยู่กับผีในป่าช้า แต่ไม่ทันไรก้อมีคนวิ่งมาหาผม !!!!แต่ในมือนั้นถือมีด!!!! ผมว่าผมซวยแน่ ผมจึงวิ่ง วิ่ง เค้าก้อวิ่งตามมาด้วยความเร็ว 20 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ผมงงมาก ผมจึงวิ่ง ไม่สิเหมือนวิ่งหนีผีเลย ผมคิดๆๆๆๆๆๆๆ  ทำไงดีๆๆๆ ผมวิ่งไปทางซ้าย เค้าตามมา ผมจึงไปทางขวา เค้าจึงวิ่งไปซ้าย[ อ้าววววว!....ผมงงนิดๆ]      เห่ยยยยยยผมสบายใจ สวดสวด ใจผมค่อยๆโล่ง ผมหันกลับไป ผมร้องเสียงดัง!!!!  ว๊ากกกกกกกกกกกกกก เมื่อไอคนที่มันถือมีด มันมาอยู่ข้างผม แกเป็นคล๊ายยยยยยย ผมพูดขึ้นอย่างตกใจ  เห้ย..แกร้องทำไมผมงงกับมันจริงๆ นี่ฉันยังไม่ได้ทำไรเลย แกบ้าอ๊ะป่าว ผมก้องงอีก ผมจึงถามมันไปว่า แกเป็นใคร ต้องการอะไร ผมถามอย่างต้องการคำตอบอย่างด่วน มันก้อตอบว่าชั้นชื่อ มัดจัง มันตอบ ต้องการอาราย ผมถาม ป่าว ก้อแค่..ผมถามต่อแบบโมโห แล้วจะถือ ไอมีด มันมาทำไมมันจึงตอบแบบงงๆว่า  ก้อไอ ปลิง ที่ขาจะไม่เอาออกหรอ ผมมองไปขาของผม ผมก้อร้องลั่น อ๊ากกกกกกกผมร้องดังมาก เหมือนปรับ volume เพลงเต็มแม็ก [!No!] สักพักภาพทุกอย่างดำมืดไปเลย

    ผมรู้สึกตัวนิดๆภาพค่อยๆชัดเจนขึ้น มีคนยืนล้อมผม 2 คน ไอคนหนึงก้อน่า มัดจัง แต่อีกคนหนึงผมไม่รู้ว่าใคร หึย ที่นี่ที่ไหนเนี่ย ผมเห็นรอบๆว่าเป็นห้องคล้ายๆห้องทดลองอะไรสักอย่าง มีของวางเกลื่อน เต็มไปหมด มีเสียงที่ไม่ใช่ มัดจังพูดว่าที่นี่คือห้องของพวกเราเอง ผมอยากรู้ชื่อของคนที่น่าจะเป็นเพื่อนของมัดจัง แต่ไม่ทันไรเค้าก้อพูดขึ้นว่า ผมชื่อ ริว ครับผมคงไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ผมจึงบอกและถามไปว่าผมชื่อ โรล ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก เอ่อว่าแต่ ผมมาอยู่นี่ได้ยังไงหรอ แล้วผมเป็นอะไรไปผมพูดรวดเดียวจบ และรอคำตอบว่าเป็นอะไรไป อือยินดีที่ได้รู้จัก แล้วที่นายมาอยู่ตรงนี้ได้ก้อเพราะพวกผมช่วยกันแบกคุณมาไง คุณหลับไปนานอยุ่ผมไม่กล้าถามเรื่องนี้ต่อเพราะไม่อยากให้พวกเค้าบอกว่าร้องลั่นทั่ว ร.ร. ผมกลัวเสียหน้า ผมจึงเปลี่ยนประเด็นไปเป็นเรื่องอื่นแทน แล้วประหวัดข่าวดังๆที่โรงเรียนนี้ที่เค้าลือกันมันเปนยังไงหรอ แล้วเรื่องแปลกๆด้วยผมถามทันใด อ้อ ไอเรื่องแบบนี่มันก้อมี อย่างที่.....................

    -จบ (มีต่อ) -

    มีอีกแน่

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น