คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #95 : ลาสต์ไวซ์ 2
APPLICATION
(ลบวงเล็บออกด้วยนะคะ)
รูป :
ลักษณะ : ผมสีเงิน ตาสีน้ำตาล ผิวขาวซีดจนดูคล้ายคนตาย ผอมจนเกร็งแต่แข็งแรง
บท : หน่วยวางแผนของฝ่ายผู้กล้า
ชื่อ :ลาสต์ไวซ์ เรฟ ไรเซอร์
อายุ : 17
เพศ :ชาย
ส่วนสูง/น้ำหนัก :180/65
เผ่าพันธุ์ :เอสเปอร์(มนุษย์พลังจิต)
นิสัย : ไม่สนใจสังคม ไม่สนใจจารีตประเพณี ตัดสินทุกอย่างที่ผลลัพธ์ในระยะยาว
ไม่ชอบสูงสิบกันคนมากๆ เป็นพวกจิตแข็ง ใครด่าไม่สะเทือน ไม่มีคำว่าสำนึกผิด หน้าที่คือสิ่งสำคัญ
เป้าหมายคือสิ่งสำคัญ และเป็นนักกลยุทธ์ที่มีฝีมือดี แต่เพราะความฉลาดที่มากเกินไป ชายคนนี้เลยน่ากลัวเหลือเกิน
สิ่งที่ชอบ :ดาบ,สายลมแรงๆ,น้ำแข็ง,เวลาส่วนตัว
สิ่งที่เกลียด :คนเยอะเกินไป,คนแก่ขึ้บ่น น้ำตา,พวกชอบโวยวาย
สิ่งที่กลัว : การถูกฆ่า เพราะเมื่อตายแล้วก็ทำอะไรไม่ได้อีก
ประวัติ : สมาชิกหน่วยรบพิเศษของมนุษย์ ที่ถูกส่งไปเป็นกองสนันบสนุนผู้กล้า เป็นเด็กที่มีพลังจิตตั้งแต่เกิดเริ่มควบคุมพลังได้ในวัย 15 ปี และถูกขึ้นชื่อว่า เป็นศัตรูคู่ฟ้าของบรรดาผู้ใช้มนตรา ในวัย 16 ปี เขาสังหารมารดาของตัวเองทิ้ง
เพราะแม่ของเขาทรยศต่ออุดมการ์ณ และทำตัวขังขวางภารกิจปกป้องคนบริสุทธิ์จำนวนมาก
เพิ่มเติม :
พลังพิเศษ:สามารถต้านทานเวทย์คำสาปได้ดีมาก+พลังจิตเคลื่อนย้ายวัตถุ
อาวุธ:ปืนสในเปอร์ไรเฟิล+ดาบ 2 เล่ม
จุดอ่อน:เป็นโรคแพ้แสงแดด
มุมล้วงลับออริ(?)
หญิงสาวผมสีแดงในชุดโลลิต้าเดินกลางร่มสีดำสนิทเข้ามาหา(ชื่อออริ)อย่างช้าๆ ก่อนเธอจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า(ชื่อออริ)แล้วฉีกยิ้มกว้าง ภายในดวงตาของเธอฉายความรู้สึกหลากหลายปะปนกันจนแยกไม่ออก ริมฝีปากบางเฉียบถูกแต่งแต้มด้วยลิปสติกสีแดงเอ่ยถามออกมาเบาๆ “สวัสดีกระต่ายน้อย รู้สึกยังไงบ้างตอนนี้?”
::ชั้นคิดว่าตัวเองเป็นหมาป่ามากกว่า(มองด้วยหางตา)
หญิงสาวหัวเราะเบาๆอย่างมีจริตก่อนพับร่มลงไว้ข้างตัว เธอหยิบพัดสีแดงออกมาแล้วพัดให้ลมกระจายไปรอบบริเวณ ไม่นานพายุลูกใหญ่ก็พัดกระหน่ำอย่างรุนแรง สายฝนตกลงไม่ขาดสายหากแต่เนื้อตัวของหญิงสาวผมสีแดงกลับไม่เปียกเลยแม้แต่น้อย “สงสัยหรือเปล่าว่าทำไมถึงมีแต่เธอที่เปียกปอนไปด้วยน้ำฝนเหล่านี้?”
เวทย์มนต์ของเธองั้นรึ แต่เดี๋ยวชั้นจะทำลายมันซะ
:
หญิงสาวไม่สนใจคำตอบที่ได้รับ เธอเอ่ยถาม(ชื่อออริ)อีกครั้ง “เธอชื่ออะไรหรือกระต่ายน้อย?”
:เรียกชั้นว่าลาสต์ไวซ์ละกัน
หญิงสาวพยักหน้าในคำตอบ เธอกางร่มแล้วยื่นไปให้(ชื่อออริ) “สำหรับเธอในตอนนี้คงต้องการมันมากๆเป็นแน่” หญิงสาวมองไปยังท้องฟ้าสีดำมืด “เธอรู้สึกดีใจหรือเปล่ากับหน้าที่ที่ตนได้รับ พึงพอใจกับสิ่งหรือหน้าที่ที่ตนเองมีอยู่หรือเปล่า? อยากจะเลิกไม่อยากได้มันหรือเปล่า?”
ไอ้ที่เป็นตอนนี้ก็ดีอยู่หรอกนะ แต่ถ้าเป็นไปได้ก็อย่างเก่งกว่านี้
:
หญิงสาวผมสีแดงมองไปยัง(ชื่อออริ)แล้วถอนหายใจ เธอเดินไปคว้าร่มของเธอคืนมา เมื่อร่มสีดำอยู่ในมือของเธอ สายฝนที่ตกหนักและเมฆสีดำครึ้มเมื่อครู่ก็พลันหายไปช้าๆ และถูกแทนที่ด้วยแสงสว่างของดวงอาทิตย์ซึ่งทะลุผ่านกลีบเมฆ “ฉันหวังว่าเธอจะยังคงยึดมั่นในคำตอบของตนเองแบบนี้ต่อไปนะ..กระต่ายน้อย” เธอกล่าวก่อนเดินออกไปช้าๆ ร่างของหญิงสาวค่อยๆสลายกลายเป็นฝุ่นละอองจนหายไปในที่สุด
หึ...ก็บอกแล้วใง ชั้นเป็นหมาป่า
:
*มุมสัมภาษณ์ผู้ปกครอง*
สวัสดีค่ะ! ขอบคุณมากเลยนะคะที่มาร่วมสมัครนิยายของเน็น TWT
:ไม่เป็นไรครับ
รู้สึกยังไงบ้างคะ ใบสมัครจู้จี้ยาวไปหรือเปล่า? บอกเน็นได้นะคะ
:ไม่มีปัญหาครับ
คิดยังไงกับเนื้อเรื่องคะ? ไร้สาระ ปัญญาอ่อน ใครคิดมาได้(?) หรือยังไงคะ?
:ก็โอเคนี่ครับ
ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่มาสมัคร!(ก้มกราบเอาหน้าแนบพรมเช็ดเท้า)
:ฝากองค์รักษ์ขวาครับ
ความคิดเห็น