คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #94 : เอเซลไนท์
APPLICATION
รูป :
ลักษณะ : ผมสีดำ ตาสีฟ้า ผิวขาวซีด ผอมจนเกร็ง สูง 175 ซม หนัก 50 kg
บท : ผู้สำเร็จราชการแห่งท้องฟ้า(ญาติสนิทของราชันย์)
ชื่อ : มิเรีย เอเซลไนท์ อาเทน่า
อายุ : 150 ปี
เพศ :หญิง
ส่วนสูง/น้ำหนัก : 175/50
นิสัย : มั่นใจในตัวเองสูง ชอบยิ้มนิดๆอยู่ตลอด เป็นคนมองอะไรตามความเป็นจริง
ถือคติ แมวขาวหรือแมวดำ จับหนูได้ก็ถือว่าดี(คือ ลูกน้องจะเป็นคนชาติกำเนิดใดก็ได้ ความหลังเป็นใงไม่ค่อยสำคัญ ทำงานสำเร็จผลงานดี ถือว่าโอเค)
เป็นพวกสันตินิยม ไม่นิยมการฆ่าคน ก่อสงครามโดยไม่จำเป็น
เป็นคนชอบมองปัญหาต่างๆจากมุมมองคนนอก
สรุปคือโดยรวมๆเป็นคนฉลาดมาก แต่ว่าเกลียดเกย์แบบสุดๆ
และบทจะโกรธขึ้นมาจริงๆก็ฆ่าคนได้แบบเลือดเย็นที่เดียว
สิ่งที่ชอบ :สายฟ้า,หมากรุก,เครื่องจักร,คนที่มีมุมมองเปิดกว้าง,น้ำชา
สิ่งที่เกลียด :เกย์ทุกชนิด,อากาศร้อน,คำพูดสวยหรูแต่แก้ปัญหาจริงไม่ได้
สิ่งที่กลัว : การสูญเสีญความเป็นตัวเอง เพราะ ในความคิดของเธอ ก็คือการสูญเสียชีวิตครึ่งหนึ่งไปเลย
ประวัติ : ญาติสนิทผู้มีความสามารถสูงของราชันย์คนปัจจุบัน แม่ของเธอกับแม่ของราชันย์เป็นพี่น้องกัน
มีความดีความชอบในการประดิษฐ์เครื่องมืออุปกรณ์เทคโนโลยีประสิทธิภาพสูง ให้กับอาณาจักรแห่งท้องฟ้าหลายครั้ง
แถมยังเสนอความเห็นที่มีประโยชน์ในที่ประชุมก็มาก เลยได้เป็นผู้สำเร็จราชการแห่งท้องฟ้า
เพิ่มเติม : อาวุธที่พกติดตัว คือ ปืนแม่เหล็กไฟฟ้าครับ และเนื่องจากมิเรียเกลียดเกย์มาก
ถ้าเธอรู้ขึ้นมาว่าใครคิดจะเป็นคู่วายกับราชา งานนี้โดนเธอเล่นงานแน่ๆ
มุมล้วงลับออริ(?)
หญิงสาวผมสีแดงในชุดโลลิต้าเดินกลางร่มสีดำสนิทเข้ามาหา(ชื่อออริ)อย่างช้าๆ ก่อนเธอจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า(ชื่อออริ)แล้วฉีกยิ้มกว้าง ภายในดวงตาของเธอฉายความรู้สึกหลากหลายปะปนกันจนแยกไม่ออก ริมฝีปากบางเฉียบถูกแต่งแต้มด้วยลิปสติกสีแดงเอ่ยถามออกมาเบาๆ “สวัสดีกระต่ายน้อย รู้สึกยังไงบ้างตอนนี้?”
:(ยิ้มพร้อมเชิดนิดๆ)ชั้นนะไม่ใช่กระต่ายซะหน่อย อากาศแฉะไปนิดนะ
หญิงสาวหัวเราะเบาๆอย่างมีจริตก่อนพับร่มลงไว้ข้างตัว เธอหยิบพัดสีแดงออกมาแล้วพัดให้ลมกระจายไปรอบบริเวณ ไม่นานพายุลูกใหญ่ก็พัดกระหน่ำอย่างรุนแรง สายฝนตกลงไม่ขาดสายหากแต่เนื้อตัวของหญิงสาวผมสีแดงกลับไม่เปียกเลยแม้แต่น้อย “สงสัยหรือเปล่าว่าทำไมถึงมีแต่เธอที่เปียกปอนไปด้วยน้ำฝนเหล่านี้?”
:พลังพิเศษของเธอใช้มั้ยละ?
หญิงสาวไม่สนใจคำตอบที่ได้รับ เธอเอ่ยถาม(ชื่อออริ)อีกครั้ง “เธอชื่ออะไรหรือกระต่ายน้อย?”
: มิเรีย..มิเรีย เอเซลไนท์ อาเทน่า
หญิงสาวพยักหน้าในคำตอบ เธอกางร่มแล้วยื่นไปให้(ชื่อออริ) “สำหรับเธอในตอนนี้คงต้องการมันมากๆเป็นแน่” หญิงสาวมองไปยังท้องฟ้าสีดำมืด “เธอรู้สึกดีใจหรือเปล่ากับหน้าที่ที่ตนได้รับ พึงพอใจกับสิ่งหรือหน้าที่ที่ตนเองมีอยู่หรือเปล่า? อยากจะเลิกไม่อยากได้มันหรือเปล่า?”
:ตอนนี้ก็ดีแล้ว แต่ถ้าสงครามจบ...แล้วเจรจาได้ก็ดี ชีวิตชาวท้องฟ้าเรา
มีค่าเกินไปตายมั่วๆ
หญิงสาวผมสีแดงมองไปยัง(ชื่อออริ)แล้วถอนหายใจ เธอเดินไปคว้าร่มของเธอคืนมา เมื่อร่มสีดำอยู่ในมือของเธอ สายฝนที่ตกหนักและเมฆสีดำครึ้มเมื่อครู่ก็พลันหายไปช้าๆ และถูกแทนที่ด้วยแสงสว่างของดวงอาทิตย์ซึ่งทะลุผ่านกลีบเมฆ “ฉันหวังว่าเธอจะยังคงยึดมั่นในคำตอบของตนเองแบบนี้ต่อไปนะ..กระต่ายน้อย” เธอกล่าวก่อนเดินออกไปช้าๆ ร่างของหญิงสาวค่อยๆสลายกลายเป็นฝุ่นละอองจนหายไปในที่สุด
:หึ เช่นกัน
*มุมสัมภาษณ์ผู้ปกครอง*
สวัสดีค่ะ! ขอบคุณมากเลยนะคะที่มาร่วมสมัครนิยายของเน็น TWT
:ไม่เป็นไรครับ
รู้สึกยังไงบ้างคะ ใบสมัครจู้จี้ยาวไปหรือเปล่า? บอกเน็นได้นะคะ
:ไม่ครับ โอเคแล้ว
คิดยังไงกับเนื้อเรื่องคะ? ไร้สาระ ปัญญาอ่อน ใครคิดมาได้(?) หรือยังไงคะ?
:น่าสนใจดีครับ
ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่มาสมัคร!(ก้มกราบเอาหน้าแนบพรมเช็ดเท้า)
:บายครับ 55+
ความคิดเห็น