to love

วันหนึ่งเป็นวันที่ผมกำลังเรียนวิชาคณิตอยู่แล้วก็มีครูคนหนึ่งเดินเข้ามาคุยกับครูที่สอนเลขคุยกับครูประมาณ 2 นาที ครูที่สอนเลขก็พูดมาว่าวันนี้จะมีนักเรียนไหมมาเป็นนักเรียนที่มาจากญี่ปุ่นเขาพูภาษาไทยได้เล็กน้อย แล้วก็มีผู้หญิงผมทองเดินเข้ามาแล้วพูดว่า"ส..สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ โคโตเนะ พึ้งย้ายมาเรียนที่นี้วันแรกค่ะ  ฝากตัวด้วยนะค่ะ " ครูก็พูดขึ้นมาว่า"งั้นทุกคนแนะนำตัวหน่อยสิ"ทุกคนก็แนะนำตัวไปจนถึงตาผมเมื่อ"ผมนายธนา รักสิธ ชื่อเล่น ชื่อ เซน เลขที่ 1  " แล้วเมื่อทุคนแนะนำตัวเสร็ด ครูก็พูดขึ้นมาว่า"อยากนั้งตรงไหนละ"  โคโตเนะก็ตอบเลยว่าอยากนั้งข้างๆผมทําให้ทุกคนในห้องมองมาที่ผมแล้วเธอก็มาหนังข้างๆผม ผมก็ถามเธอว่า"ทำไหมอย่างนั้นตรงนี้น่ะ"เธอก็ตอบว่าเพราะมันเห็นวิวข้างนอก"และการเรียนวันนั้นก็ได้ผ่านไปโดยที่ผมไม่ได้คุยกับเธอเลยแล้วผมก็เดินไปที่ห้อพักผมก็เดินไปประมาณ 500 กิโลเมตร ผมก็เดินไปถึงห้อพักผมก็เดินไปที่ห้องที่ผมอยู่ผมก็เห็นว่ากุญแจห้องไม่ได้ล็อกผมก็คิดขึ้นมาว่าขโมยแน่เลยผมก็เลยเข้าไปในห้องแบบเงียบแล้วผมก็ไปในห้องในห้องไม่มีอะไรแต่ได้ยินเสียงบัวอาบน้ำผมก็เลยไปดูที่ห้องอาบน้ำก็พบว่ามีคนกำลังอาบน้ำอยู่ผมก็หยิบไม่เบสบอนไปเป็นอาวุธผมค่อยๆเดินเข้าไปสิ่งที่ผมพบคือผู้หญิงกำลังอาบนํ้าอยู่ผมเห็นผ่านมายที่อยู่ในห้องน้ำหลังจากนั้นก็เห็นแต่ดาว........... ตื่นขึ้นมาผมก็คิดว่ามันคือควมผันแต่แล้วผมก็เปลี่ยนความคิดเมื่อผมเห็นผู้หญิงคนหนึงนอนอยู่ข้างผม ผมคิดขึ้นมาว่านี้เราทำอะไรลงไปผมก็มองหน้าเธอ เธอคือโคโตเนะ มายจริง ผมก็รีบปลุกเธอ

เธอก็พูดว่า"อรุณสวัสดิ์คุณเซน"ผมก็ตอบว่า"อรุณสวัสดิ์ แล้วเธอมานอนนี้ได้ไง "โคโตเนะก็ตอบว่า"จำไม่ได้ริค่ะ ว่าคุณ ล้มหัวกระแทกพื้น"ผมก็พูดต่อว่า"แล้วเธอมานอนนี้ได้ไง"ทำไหมจะนอนไม่ได้นี้ห้องฉันนะ.........

                                                       โปรดติมตามตอนต่อไป