Can you remember?

เพื่อให้เข้าใจตรงกันก่อนอ่านนะคร๊าบ ^O^

สีแดง คือ เหตุการณ์ในปัจจุบัน
สีเขียว คือ เหตุการณ์ในอดีต 

เพื่อให้ง่ายต่อการอ่านนะคับ ^ ^ 

สุดท้ายนี้ ของฝาก Can You Remember ไว้ในหัวใจนักอ่านทุกคนด้วยนะคับ


ตอนที่ 6 อัพแล้วนะครับ ช่วงนี้ว่างก็เลยแต่งต่อ อิอิ
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะครับ ^ ^




Chapter 1

                สายลมเอื่อย ๆ เล่นล้อคลอเคลียกับเสียงดนตรีสากลเบา ๆ ในร้านอาหารหรูแถว ๆ ลาดพร้าว

                     “ เชียร์ เดี๋ยวแบงค์มานะ รอคนเดียวได้ใช่มั้ย ” หนุ่มขาวหน้าตี๋ว่าที่ทันตแพทย์ที่จบจากจุฬาฯ เอ่ยขึ้นถามชายหนุ่มตรงหน้าที่ได้เป็นว่าที่ทันตแพทย์เช่นเดียวกัน

                     “ ได้ ๆ แบงค์รีบไปทำธุระก่อนเถอะ เดี๋ยวเรารออยู่นี้แหละ ”

                ชายหนุ่มร่างสูงลุกขึ้นเดินออกจากประตูร้านอาหารไป ก่อนประตูจะปิดลงกลับมีหญิงสาวในชุดเดรสสีขาวระยิบระยับเมื่อต้องกับแสงไฟ เธอเดินเข้ามานั่งลงตรงเก้าอี้ที่ว่างอยู่ตรงหน้าเชียร์ “ สวัสดีนายทันตแพทย์ธนเดช ”

                “ อ้าว เช้ง หวัดดี ๆ เป็นไงบ้างวะ ไอ้หมอหมา ”

                “ พูดแบบนี้ ทุบให้หรอก 555 ”

                “ ไรอ่า ไม่เจอกัน 6 ปี โหดขึ้นปะเนี่ย ”

                หนุ่มสาวสองคนนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน ดื่มด่ำกับบรรยากาศเก่า ๆ กับเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมา 6 ปีอันเนื่องมากจากต่างคนต่างแยกย้ายกันไปตามทางเดินของตนเอง

                     “ ได้ข่าวมีแฟนใหม่แล้ว ไม่บอกกันบ้างเลยนะแก ”

                “ ไม่บอกอะไร ก็โทรคุยกับเกือบจะทุกวัน บ้าปะนิ ”

                “ เออ ๆ แล้วนี้ รักแรกของแกเลยใช่มั้ย คงไม่เหมือนแบบคนเก่า ๆ หรอกนะ ”

                “ เฮ้ย ไม่เลิกหรอกเว้ย ก็คบกันมาจะ 3 ปีแล้วเนี่ย แต่ถ้าพูดถึงรักแรก คงไม่ใช่อะ ” หลังจากพูดประโยคนั้นจบสายตาคู่สวยนั้นก็ล่องลอยออกไป ความคิดต่าง ๆ แล่นเข้ามามากมาย

                “ ถ้าพูดถึงรักแรกก็คงจะผ่านมา 9 ปีแล้วหล่ะ ” สายตาที่ไม่ได้จ้องมองคู่สนทนาของตนเองด้วยความที่มั่นใจว่า คนตรงหน้า คงตั้งใจฟังในสิ่งที่ตนพูดอยู่แล้ว

                “ ร้อนเนอะ ว่ามั้ยน้ำทิพย์ ”

                “ สุด ๆ อะ ” เด็กนักเรียนมัธยมกลุ่มเล็ก ๆ นั่งคุยกันอย่างสนุกสนานอยู่บริเวณหน้าห้องงปกครอง ในระหว่างที่ผู้ปกครองของแต่ละคนต่างขึ้นไปจ่ายเงินค่าเรียนที่สุดแสนจะแพงอยู่ชั้นบน

                “ เชียร์ทำไมขาวแท้วะ ดูเขาดิ แม่งดำหมดแล้วอ่า ว่ายน้ำทั้งวัน ” สาวหัวหยิกฟูบ่นออกมาปนน้อยใจในสีผิวของตนเองที่ดูจะคล้ำกว่าเพื่อน ๆ อันเนื่องมาจากตนเองใช้เวลาตลอดปิดเทอมไปกับการว่ายน้ำ

                “ ขาวตรงไหน อยู่ขอนแก่นแม่งไม่มีต้นไม้เลย เดินเรียนแบบแขนขาระอุ ”

                “ แต่ก็ขาวกว่าเขาอยู่ดี ”

                กลุ่มหนุ่มสาวนั่งคุยกันจนลืมดูเวลา รู้สึกตัวอีกทีก็มีผู้ปกครองกับนักเรียนเดินลงมากันแล้ว “ น้ำทิพย์ นั่นใครหน่ะ ” สายตาทั้ง 3 คู่ต่างจับจ้องไปที่แม่ลูกคู่หนึ่ง ชายหนุ่มที่เดินอยู่ข้างหญิงสาวมีอายุต่างเดินไปคุยไป จะเหลือบมามองก็เพราะสังเกตเห็นสายตาที่กำลังจับจ้องมา

                “ ใครจะไปรู้ละ คงจะมาจากทับ 4 หรือ 5 ละมั้ง แต่คนนี้น่าจะเป็นแฟนกับทิวลิปนะ ”

                “ เห แต่เห็นเค้าเล่ากันว่าเลิกกันแล้วนิ ”

                “ จริงอ่อ ไม่รู้สิ ไม่ได้ติดตามคนนี้ ” เชียร์ที่ไม่ได้ละลายตาไปจากคน ๆ นั้น จนกระทั้งพวกเค้าเดินลับสายตาไปจึงเลิกสนใจที่จะมองต่อ แต่ภายในใจกับครุ่นคิดอะไรต่าง ๆ นานา

                “ เลิกกับทิวลิปแล้วหรอ ทำไมละ ”

                “ โหยแก นี้ยังมีเรื่องที่ฉันยังไม่รู้เกี่ยวกับแกอีกหรอ ” เช้งยืนตัวขึ้นหลังจากคนตรงหน้าเกริ่นเรื่องได้นิดหน่อยอย่างอดไม่อยู่ เพราะไม่ว่าเรื่องอะไร เพื่อนชายคนนี้ มักจะระบายให้เค้าฟังอยู่เสมอ ๆ แต่กลับไม่ใช่เรื่องนี้

                “ ก็ ไม่รู้สิ บางที มันเหมือนอยากเก็บเอาไว้คนเดียวหน่ะ ”

                “ ฉันก็ว่าอยู่ แกกับแบงค์มันมีอะไรแปลก ๆ แบบ ไม่เหมือนเพื่อนเลย ”

                “ ก็ได้ยินพวกแกแซวอยู่นะ 555 แต่ก็ จะบอกว่าเป็นรักแรกคงไม่ถูกหรอก ” สายตาคู่นั้นกับฉายแววเศร้าออกมา แต่ก็เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น แต่ก็คงไม่พ้นสายตาของเพื่อนสาวได้

                “ คำว่ารัก มักใช่กับ คนสองคน ”


 

............................................................

สวัสดีคับ ผมพึ่งเป็นนักเขียนมือใหม่ ^ ^"

เรื่องที่่แต่งขึ้นมานี้เอามาจากชีวิตของผมในช่วงที่ผมอยู่ ม.4

ไม่รู้จะสนุกมั้ย ติชมด้วยนะคับ

ถ้าตัวหนังสือเล็กไปก็บอกได้นะคับ ผมจะได้ปรับแก้ให้เพื่อให้สะดวกต่อการอ่าน ^ ^