นิราศธรรมศาสตร์

เนื้อเรื่อง

นิราศแล้วแว่วหวานกังวานหวาม
เจ็บระกำจำพรากจากคนงาม
พิษการเมืองลุกลามคุกคามใจ

เชษฐภัทรประพันธ์เพลงบรรเลงนิราศ
อีกบทบาทบันทึกสำนึกสมัย
เลือดเหลืองแดงแรงเสริมเร่งเติมไฟ
ผลิตงานด้วยวิสัยใฝ่ศรัทธา

กลุ้มทั้งพิษการเมืองทั้งเรื่องรัก
คนอกหักโหยหวนคร่ำครวญบ้า
ถูกสาวธรรมศาสตร์ตัดขาดลา
ที่ริมฝั่งเจ้าพระยาท่าพระจันทร์

ไปหลงหนุ่มไฮโซ่โก้หรูเท่
ทิ้งไอ้เห่ไอ้ห่าคนล่าฝัน
เหยียบประชาทุกข์ยากลำบากกัน
ยึดแฟชั่นทุนนิยมข่มเพื่อนเพลิน

เดินผ่านศูนย์หนังสืออย่าถือสา
คนหนังหน้าอย่างฉันมันชวนเขิน
มีแต่ตัวหัวใจไร้ทองเงิน
หมายังเมินสาวที่ไหนใครจะแล

หลงหวังพึ่งทุนนิยามสามสิบบาท
ละลายชาติตามกลคนตอแหล
ไม่รู้เลศเศรษฐกิจผันผิดแปร
พานท้อแท้ทุกข์ย้ำกระหน่ำคน

เดินผ่านศิลปศาสตร์สิ้นศาสตร์ศิลป์
หวังแต่กินเงินหวยอำนวยผล
เขาหว่านเงินคงคลังหวังเสกมนต์
จึงเพลิดเพลินเล่ห์กลฉ้อฉลกิน

โปรดเถิดสาวคนสวยโปรดช่วยฉัน
ลบชนชั้นกำจัดกลีผีกังฉิน
เติมศีลธรรมสมทบลบมลทิน
ยกผืนดินสยามรัฐวัฒนา

ถึงลานโพธิ์โพธิธรรมย้ำสำนึก
ยิ่งรู้สึกโหยหวนคร่ำครวญหา
สักครั้งขอผู้นำถือธรรมมา
เพื่อประโยชน์ชาวประชามหาชน

โดมดินสอเติมศิลป์ใส่ดินสอ
น้ำตาคลอขีดเขียนศัพท์ความสับสน
ประเทศชาติแบ่งฝ่ายหลายกลุ่มปน
เพราะเล่ห์กลปัญหาอัตตาใคร

หอสมุดปรีดีที่ตอกย้ำ
ต้องกลืนกล้ำเจ็บกับม็อบขับไล่
หรือแผ่นดินต้องเดือดท่วมเลือดไทย
ความปรีดีสิ้นไร้เพราะใครทำ

เมื่อเศรษฐศาสตร์บาดใจให้เป็นเศษ
แบ่งประเทศเป็นส่วนส่วนชวนระส่ำ
เถิดที่รักอย่าบอกลามาเหยียบย้ำ
ให้ใจฉันเจ็บซ้ำช้ำกว่าเดิม


รัฐศาสตร์วาดฝันรังสรรค์รัฐ
เติมศีลสัตย์รู้สึกพาฮึกเหิม
อุดมคติมานิยามตามต่อเติม
เพื่อสร้างเสริมวิสัยทัศน์จัดชั้นโครง

อุดมคติกับความจริงยังวิ่งสวน
นับสัดส่วนคนเลวเห็นเป็นโขยง
คนดีแสนลำบากยากเปิดโปง
แพ้กลโกงเกลื่อนกลาดราชการไทย

ศูนย์ภาษาอังกฤษประสิทธิ์ประสาท
เชื่อมโยงการตลาดบทบาทสมัย
คนกรุงเปิดเส้นทางโลกกว้างไกล
คนบ้านไร่กลับล้าหลังนั่งเออออ

วารสารศาสตร์ประสงค์เพื่อส่งสาร
ตีแผ่เล่ห์หมู่มารแผนการฉ้อ
หากสื่อแพ้เงินทรามตามบีบคอ
เงินจะตามสอพลอก่อภาพลวง

นิติศาสตร์ประสาทบทแห่งกฎหมาย
ยังจำเจ็บเจียนตายคล้ายติดบ่วง
เหมือนประมวลอาญามาถามทวง
ยัดเยียดพ่วงข้อหาอาญารัก

เมื่อกฎหมายกลายหมดสิ้นกฎหมาย
คนงมงายโง่งมในตมปลัก
ซื้อขายความยุติธรรมน่าขำนัก
เพื่อพลพรรคพวกพ้องของหมู่ตน

ห้องสมุดสัญญาสัญญาเถิด
อย่าชู่เชิดคนทรามความฉ้อฉล
เถิดเธอจ่าว่าจะรักประชาชน
เพื่อเป็นคนธรรมศาสตร์ที่แท้จริง

ถึงสังคมสงเคราะห์สงเคราะห์เถิด
เพื่อลองเปิดประตูรับกับสรรพสิ่ง
เพื่อแบ่งปันชาวประชาอย่าทอดทิ้ง
เลิกเคลื่อนไหวในความนิ่งสิ่งโสมม

มานุษยวิทยาค่ามนุษย์
ศีลธรรมทรุดเพราะบาปคั่งนานสั่งสม
เพราะอัตตาตีหมุนทุนนิยม
กลืนสังคมสูญค่าปัญญาญาณ

ถึงบัญชีทวนบัญชีที่เกิดรัก
กลัวเสียศักดิ์สูญไปใจฟุ่งซ่าน
วอนเธอจ๋าโปรดนำธรรมทาน
มาเจือจานคนจนให้คนลือ

แก้ต้นตอปัญหากาลีชาติ
ที่คนขาดการศึกษาหน้าใส่ซื่อ
จึงถูกเงินหลอกหลอนบั่นทอนซื้อ
เป็นเครื่องมือคนสามานย์การเมืองไทย

เชษฐภัทรประพันธ์เพลงบรรเลงนิราศ
ป่าวประกาศความทุกข์แห่งยุคสมัย
ด้วยรักและศรัทธาประชาธิปไตย
ผ่านวิสัยวาทีกวีเอย