(fic naruto) the mermaid of heaven 2 - (fic naruto) the mermaid of heaven 2 นิยาย (fic naruto) the mermaid of heaven 2 : Dek-D.com - Writer

    (fic naruto) the mermaid of heaven 2

    ผู้เข้าชมรวม

    1,599

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    1.59K

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    18
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  19 ส.ค. 60 / 16:13 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ภาคต่อจาก (fic naruto) the mermaid heaven


    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      หลังจากวันนั้น มา ซาซึเกะกับนารูโตะก็ถูก กักบริเวณ ภายในบ้านของนารูโตะ ไม่ได้ออกไปไหนทั้งสิ้น แต่ถึงแม้พวกเขาทั้ง 2 ต้องอยู่ในถ้ำที่ไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน พวกเขาก็ยังคงมีความสุขแต่เวลานอน นี้สิ

       

       

      ซาซึเกะต้องนอน แยกเตียง ส่วนนารูโตะต้องนอนตรงกลางกับพ่อแม่ เพราะ มินาโตะไม่อยากให้ทั้ง 2 บรรเลงรักกัน

       

       

      แต่ หลายวันหลังจากนั้น มินาโตะและคุชินะก็เริ่มหายโกรธเรียบร้อย เพราะซาซึเกะกับนารูโตะ คอยพูดคุยให้ทั้งสองนั้น ปล่อยวางความโกรธลง จากนั้น นารูโตะก็หยิบกระเป๋าวิเศษออกมาจากนั้นก็นำของต่างๆออกมาจากกระเป๋าของพวกนี้เป็นของที่นารูโตะซื่อมาฝากท่านพ่อกับท่านแม่ รวมทั้งเหล่าเพื่อนอีกด้วย ซึ่งของในกระเป๋านี้มีอีกมากมายที่ยังไม่ได้เอาออกมา

       

       เมื่อมินาโตะและคุชินะเห็นของพวกนี้พวกเขารู้สึกดีใจและแปลกใจกับของต่างๆที่นารูโตะได้มา

       

       

      จากนั้นเมื่อมินาโตะกับคุชินะยอมรับในตัวซาซึเกะได้แล้ว จึงวางแผนกันว่าจะจัดงานแต่งให้ลูกสาวมันกับซาซึเกะ ซึ่งคุชินะก็เห็นด้วย

       

       

      ซาซึเกะกับนารูโตะ เมื่อรู้ว่าพวกเขาจะได้แต่งงานกันจึงดีใจอย่างมาก ซาซึเกะสงกระแสจิตไปให้พี่ชายและพ่อกับแม่ทราบ เมื่อได้ทราบแล้วพวกเขาจึงบอกว่า อีก 10 วันเตรียมจัดงาน โดยเลือกสถานที่ไว้นั้นคือ ริมทะเลสาปที่นารูโตะอาศัยอยู่เพราะงานแต่งงานนี้ไม่ได้มีเฉพาะซาซึเกะแต่จะมีพี่ชายของซาซึเกะด้วย เพราะฉะนั้นจึงจัดให้ทั้ง 2 คนเลย

       

       

      จากนั้นนารูโตะกับซาซึเกะก็จักการ ส่งกระแสจิตไปให้เหล่าเพื่อน ทั้งเก่าและใหม่ให้มาร่วมงาน

       

       

      .......................................................................................................

       

       

      วันแต่งาน

       

       

      ณ ริมทะเลสาป เวลาเย็น

       

       

      ตอนนี้ เป็นเวลาที่หน้ารื่นรมย์ยิ่งหนัก เหล่าแขกต่างๆที่เป็น ทั้งเพื่อนและ คนสนิทของนารูโตะกับซาซึเกะ ไม่ก็เป็นเพื่อนและ คนสนิทของพ่อกับแม่ของเจ้าบ่าวเจ้าสาว ต่างพากันเดินทางมาที่ริมทะเลสาปเพื่อมาร่วมงานแต่งงานของ คู่บ่าวสาว 2 คู่

       

      แขกที่มานี้มีตั้งแต่เทวดา เทพ นางเงือก เอลฟ์ ออร์ค เซนทอร์ มนุษย์หมาป่า มนุษย์แมว และเพื่อยฝูงต่างพันธ์อีกมากมาย

       

       

       งานแต่งงานจักอย่างยิ่งใหญ่และสวยงามมากๆ ต้นไม้ต่างประดับประดาไปด้วยโคมไฟดอกไม้ที่สวยงามดุจอัญมณี มันเป็นของที่เหล่าแฟรี่และพิกซี่ทำให้ ที่หน้าซุ่มประตูนั้นแขกจะได้หรับของขวัญต่างๆที่แปลกๆมากมายไม่ว่าจะเป็น เครื่องเพชร ดอกไม้ ขนมหวาน รูปปั้นทองคำ และของอื่นๆอีกมากมาย

       

       

       รวมทั้งดนตรีอันแสนไพเราะที่ถูกขับร้องโดยเหล่าแฟรี่และนางเงือก รวมทั้งยังมีวงดนตรีของเทวดาที่ชื่อว่า แสงอุษาที่มีเพน เป็นผู้นำวง

       

       

      เค้กแต่งงานสีขาว อันใหญ่ยักษ์ที่สูง 8 ชั้น ชั้นบนประดับเป็น ต้นไม้มูสน้ำตาน

       

       

      ส่วนอาหารต่างๆของแขกนั้น มีอาหารแบบต่างๆมากมายตามที่แขกชอบพวกเขาสามารถ เรียกอาหารที่พวกชอบออกมาก็ได้โดยการเอ่ยชื่อ จากนั้นจานที่อยู่ข้างหน้าก็จะมีอาหารฝุดขึ้นมาทันที่

       

       

      ณ กลุ่มเพื่อนของนารูโตะ

       

      เหล่าสาวที่มีเพียง 4 คนได้พาคู่มัน กับเพื่อนมาด้วย

       

      "จริงสิมีใครเห็นยัยโหนกไมเนี้ย " อิโนะถามหาเพื่อนสาวซากุระกับซาอิ

       

      "ไม่รู้สิเธอไม่หน้าจะพลาดงานนี้นะ" ซาอิสงสัย

       

      "อ้าว อิโนะ" ฮินาตะทักขึ้น เธอเดินมาหาพวกเขาพร้อมกับพาคิบะกับอาการมารุหมายักษ์คู่ใจของคิบะ มาด้วย

       

      "จริงสิคุณอิโนะมีใครเห็นคุณซากุระบ้าง ไหมค่ะ"

       

      "ไม่ฉันไม่เห็นยัยนั้นตั้งแต่มางานแล้ว " อิโนะตอบ

       

      "วันนี้เป็นงานมงคลแท้ๆ แต่ดันมีคนไม่มาด้วยอีก น่ะอากามารุ"

       

      "โห่ง โห่ง" อากามารุเห่า

       

      "นี้มาเร็วหน่อยสิ"

       

      ทั้ง 4 มองไปเห็นหญิงคนหนึ่งกำลังลากชายผมสัปรดที่ดูแล้วกำลังนอนอย่างกี้เกรียจ

       

      "อะไรของเธอฮะฉันง่วงอยู่นะ"ชิกามารุว่า

       

      "ตื่นได้แล้วไอสล็อต จะหรับกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนตอนนี้เป็นงานมงคลของเพื่อนฉันน่ะยะ"

       

      "เอ่อ ก็ได้ๆ ฉันตื่นก็ได้"

       

      จากนั้นชิกามารุก็ลุกขึ้นทันที่ แล้วก็บิจขีเกรียจ

       

      "อ้าวพี่เนจิกับพี่เท็นเท็นมาแล้ว"

       

      ทุกคนในกลุ่มหันไปที่ เอลฟ์หนุ่มผมยาวสีดำ ตาสีไขมุก พาสาว หม่วยคนหนึงที่มีผม2 จุกมาด้วย

       

       

      จากนั้นมาถึงทุกคนก็สนธนากันอย่างสนุกสนาน

       

       

       

      อีกด้านหนึ่งภายในเต็นท์เจ้าสาว

       

       

      "แต่งตัวเสร็จแล้วใช้ไหมนารูโตะ" คุชินะพูดและยิ้ม แล้วจากนั้นเธอก็ลอยเข้ามาในเต้น เธอใส่ชุดกิโมโนสีแดงเหมือนเส้นผมของเธอ อย่างที่รู้เงือกไม่สามารถเสกขาได้แต่สามารถเสกให้ตัวเองลอยได้

       

      เมื่อคุชินะเข้ามาก็พบกับ

       

       

      เด็กสาว ที่สวมชุดกิโมโนสีขาวใส่สะอาด ผมสีบรอน์ที่ถูกหวีจนสวยงามดุจทอง

       

       

      "ลูกโตะจ่า วันนี้ลูกดูสวยเลยนะจ้า" คุชินะพูดออกมาอย่างดีใจเมื่อได้เห็นบุตรสาว

       

      "วันนี้หนูสวยงามมากๆเลยค่ะ"

       

       

      คุชินะเข้ามากอดลูกสาวสุดที่รักของเธอ เธอจองไปที่ลูกสาวที่บัดนี้กำลังจะไปมีครอบครัวแล้ว มันทำให้เธอนึกถึงลูกในสมัยที่ให้กำเนิดออกมา เด็กสาวผู้น่ารักในยามแรกเกิดจองมองมาที่ดวงตาของเธอด้วยความอยากรู้อยากเห็น นั้นมันเป็นภาพความทรงจำที่เธอไม่อาจลบเลือนได้ เสมือนกับแม่ลูกที่ได้พบกันครั้งแรกและจะไม่แยกจากกัน

       

       

      "นารูโตะ....ลูก" คุชินะพูดด้วยเสียงปนเศร้า

       

      "อะไรหรือค่ะท่านแม่" นารูโตะถามออกมา

       

       

      "นารูโตะ....แม่ขอโทษที่ตบหน้าลูก และดุด่าลูก แม่ผิดไปแล้วที่ทำร้ายลูก" คุชินะหลังน้ำตาออกมา

       

      นารูโตะเมื่อได้เห็นน้ำตาของแม่ไหลออกมาเธอถึงกับกอดแม่ และเริ่มร้องไห้

       

      "หนูไม่เคยโกรธแม่หรือ........ฮือ.......หรือ......ฮือ.... เกลียดแม่ที่ท่านแม่ทำไปทั้งหมดนั้น ก็เพราะห่วงลูก.....ฮือ..... หนูรักท่านแม่มาตลอดตั้งแต่หนูลืมตาดูโลก  " นารูโตะพูดออกมาจากใจจริง

       

       

      ทั้ง 2 ยังคงกอดกัน กันเหมือนจะไม่ให้จากกัน

       

       

      "อย่า ร้องไห้สิลูกวันนี้งานแต่งของลูกน่ะ เดี่ยวลูกสะไม่สวยเอาน่ะ ลูกสัญญาน่ะว่าลูกจะต้องเข็มแข็ง" คุชินะเริ่มพูดแหย่ลูกสาว

       

       

      "ค่ะหนูสัญญา " นารูโตะตอบออกมาอย่างมั่นใจ

       

       

      ตอนนี้ทั้ง 2 ได้หยุดร้องไห้แล้ว

       

       

      "วันนี้ลูกดูสวยมากๆ ช่างงดงามเหมือนเงือกนางฟ้านัก" มินาโตะพูกและยิ้ม ลอยเข้ามาหาเข้าใสชุดยูคาตะสีฟ้า

       

      "นารูโตะพ่อมีอะไรจะคุยกับลูกหน่อยหนึ่ง"

       

      "อะไรหรือค่ะท่านพ่อ" นารูโตะถามด้วยความสงสัย

       

      จากนั้นมินาโตะก็เข้ามากอดลูกสาว

       

      "พ่อขอให้ลูกมีความสุขน่ะ และก็ขอให้หลานในท้องออกมาแข็งแรงด้วยล่ะ พาพวกเขามาหาตากับยายด้วยล่ะพวกเราอยากจะเห็นหน้าหลานน่ะ" มินาโตะพูดอย่างมีความสุก

       

      "ค่ะหนูสัญญาว่าจะพาพวกเขามาพบกับท่านพ่อกับท่านแม่แน่นอน" นารูโตะตอบและยิ้ม

       

       

      เมื่อทั้ง 3 แม่ลูกมาอยู่ด้วยกันแล้วพวกเขาก็สนธนากันไปต่างนานา

       

      "จริงสิคุณค่ะงานใกล้เริ่มแล้ว นารูโตะรีบออกไปเร็วเข้า" คุชินะพูดขึ้นมาทันที่ จากนั้นทั้ง สามก็ออกจากเต็นธ์ทันที่

       

       

       

      อีกด้านหนึ่งภายในเต็นท์เจ้าบ่าว

       

       

      "นายดูหล่อมากเลนไอ้น้องชาย " อิทาจิกล่าวชมตอนนี้ซาซึเกะสวมชุดยูคาตะสีดำสนิท และมีตรา ใบพัด อยู่ข้างหลัง ซึ่งรวมทั้งชุดเจ้าบ่าวของอิทาจิด้วย

       

      "ซาซึเกะมีคนจะขอพบลูกหน่อย " ฟุงาคุเรีกกจากนั้นซาซึเกะก็เดินออกไปจากเต็นท์ เข้ามาที่ต้นไม้หลังเต้นท์ก็พบกับ

       

       

      กอลิม ออร์คที่เขาพบเจอที่เมืองกอนโดลินกับมาเรียภรรยาเอลฟ์สาวแสนสวย กับลูกๆทั้ง 2 มารอพบเขา

       

      "ไม่ได้เจอกันนานเลยน่ะนายดูหล่อนี้" กอลิมเช็คแฮนด์ซาซึเกะ

       

      "วันนี้เราเอาของขวัญวันแต่งงานมาให้" มาเรียถือตระก้าดอกไม้ที่มีขนมคุกกี้หลากหลายมาให้

       

      "ขอบคุณมากครับ" ซาซึเกะโค้งคำนับมาเรัย

       

      "พวกเราทั้ง 2 ทำเองกับมือเลยนะ" อาเซนกับไมร่าพูดขึ้มพร้อมกัน

       

      "ขอบใจพวกเธอทั้ง 2 น่ะที่ทำของขวัญมาให้ในงานแต่งของพี่" ซาซึเกะพูดยิ้มขอบคุณ

       

       

      "อ่อจริงสิมีคนจะคุยกับนายเขาบอกว่านายเคยช่วยเขาเอาไว้" กอลิมพูดขึ้น

       

      "ใครหรือ " ซาซึเกะสงสัย

       

      "เข้าอยู่ตรงนั้นไง" กอลิมชี้ไปที่ ชายคนหนึ่งเขาแต่งตัวเหมือนอัศวินในยุคกลางมาก เขาจูงมือเด็กสาวคนหนึ่งที่มีหูและหางเหมือนแมว และก็มีหญิงสาวที่เหมือนกับเด็กสาวอยู่ข้างกายด้วย

       

       ทั้ง3 พูกดคุยและหัวเราะกันเหมือนครอบครัวเมื่อซาซึเกะเดินเข้าไปทักทาย

       

      "สวัสดีครับ คุณมีอะไรหรือเปร่าครับ" ซาซึเกะทักขึ้น

       

       

      เขาหันมามอง เมื่อเขาพบซาซึเกะ ซาวึเกะจึงเริ่มนึกขึ้นได้ทั้นที่ว่าเขาเคยเจอที่ไหน

       

      "ไม่ได้เจอกัยนานเลยน่ะ" เขาทักทายอย่างเป็นมิตร

       

      "พ่อค่ะนี้ใครหรือ" เด็กสาวที่มีหูและหางเป็นแมวถามอัศวินผู้ซึงเป็นพ่อ

       

      "เขาคือใครหรือที่รัก" หญิงสาวที่มีหูและหางเหมือนแมวผู้เป็นภรรยาถามขึ้น

       

      "อ่อ คนนี้ไงคนที่ช่วยพ่อในตอนนั้นไง ก่อนที่พ่อจะตาย" เขาพูดขึ้น

       

       

      ซาซึเกะจึงนึกได้ทันที่เขาคนนี้คือทหารศัตรูที่บาดเจ็บใกล้ตาย

       

      "คุณคือ "

       

      "อ่อลืมแนะนำตัว ฉันไรอัน" ไรอันแนะนำตัว

       

      "คุณไรอัน ผมดีใจจริงที่ได้พบคุณอีกนะครับ " ซาซึเกะเขย่ามือไรอันเหมือนเพื่อนที่ไม่ได้พบกัน

       

       

      "อ่อ ลืมไปนี้ภรรยากับลูกสาว ลีน่า กับ ซาร่า พวกเธอเป็นมนุษย์เผ่าแมว " ไรอันแนะนำภรรยาและลูกของเขา

       

      "สวัสดีค่ะ" ลีน่าผู้เป็นภรรยาทักทายซาซึเกะ

       

      "สวัสดีค่ะ" ซาร่า ผู้เป็นลูกสาวทักทายซาซึเกะ

       

      จากนั้นทั้ง4 ก็สนธนากันซึ่งสวนใหญ่แล้วเป็นเรื่องราวสมัยที่ยังอยู่บนโลกมนุษย์ จากนั้นลีน่าก็พาซาร่าไปกินขนมหวานทิ้งไว้เพียง ซาซึเกะกับไรอัน พูดคุยกัน

       

       

      "คือผมขอโทษที่ผมช่วยคุณไม่ได้" ซาซึเกะกล่าวคำขอโทษที่เขาไม่อาจช่วยไรอันจากอาการบาดเจ็บได้

       

      "ไม่เป็นไรหรอก สิ่งที่เธอทำในครั้งนั้นฉันก็ขอขอบคุณมากที่เธอยังมีความเป็นมนุษย์อยู่บ้าง ถึงฉันตายฉันก็ยังรู้สึกดีที่ไม่ต้องไปต่อสู่หรือฆ่าคนในสงครามอีกแล้ว " ไรอันพูดปลอบ

       

      "แล้วตั้งแต่คุณมาอยู่นี้คุณเป็นไงบ้างหรือ"

       

       

      "ฮา ฮา ฉันก็ใช้ชีวิตผจนภัยไปตามที่ต่างๆ นอนพักสงบๆและกินอหารอร่อยๆ และก็สร้างครอบครัว นี้และคือสิ่งที่ฉันต้องการมาตลอด" ไรอันพูดอย่างอารหมณ์ดี

       

       

      "วันนี้งานแต่งงานนาย ฉันกับครอบครัวก็เลยมาร่วมแสดงความยินดีด้วยเพราะฉะนั้น ขอให้นายกับครอบครัวมีความสุขนะ" ไรอัน กล่าวคำอวยพรให้ซาซึเกะ

       

       

      "ขอบคุณมากครับ สำหรับคำอวยพร" ซาซึเกะกล่าวขอบคุณ

       

       

      จากนั้นซาวึเกะก็กลับไปหาพี้ชายที่เต็นท์

       

      "ไปคุยกับใครมาหรือ" อิทาจิถาม

       

      "เพื่อนของผมนะครับ"ซาซึเกะพูด

       

      "อ่อลืมไปพี่แต่งงานกับใครหรือ" ซาซึเกะถามด้วยความสงสัย

       

       

      "เดี่ยวก็รู้" อิทาจิพูดเป็นปริศนา

       

       

      "ทั้ง 2 คนออกมาได้แล้วงานกำลังจะเริ่มแล้วน่ะ" มิโกโตะเรียกลูกทั้ง 2

       

       

      เมื่อทั้ง2 ออกมาก็ได้รับเสียงตบมือจากแขกที่มาร่วมงาน

       

       

      จากนั้น 2 พี่น้องก็ไปยืน อยู่ตรงกลางซุ่ม จากนั้น เจ้าสาวก็เริ่มมา

       

       

      มินาโตะและคุชินะลอยตามหลังลูกสาวจากนั้นเมื่อมาถึงซุ่มแต่งงานของซาซึเกะแล้วทั้งสองก็ไปอยู่ตรงข้างๆซุ่ม

       

       

      นารูโตะมาอยู่ใกล้กับซาซึเกะแล้ว

       

       

      "นั้นไงเธอมาแล้ว" อิทาจิบอกทั้งสอง

       

       

      เมื่อนารโตะหันไปมองถึงกับต้องตะลึงเพราะเจ้าสาวของอิทาจิหาใช้ใครไหมแต่เป็นซากุระ เพื่อนของเธอ

       

       

      ซากุระใส่ชุดกิโมโนสี ชมพู เหมือนเส้นผมชองเธอ ชุดของเธอประดับไปด้วยลวดลสยดอกซากุระ

       

       

      เหล่าเพือนของนารโตะ ตกใจทันที่เพราะไม่นึกว่าซากุระจะปิดบัง ไม่บอกว่ารักกับใคร อิโนะเกือบจะตะโกนขึ้นมาทันที่แต่ฮินาตะสกิดเตือนว่านี้เป็นงานแต่ง เพราะฉะนั้นอย่าเสียมารายาท

       

       

      จากนั้นเมื่อคู่บ่าวสาว 4 คู่มาพร้อมกันแล้วจึงเริ่มทำพิธีแต่งงาน เมื่อพิธีจบ ทั้ง 4 คู่บ่าวสาวจึงจูบกับคู่มันของตนเอง

       

       

      เสียงโห่ร้องและแสดงความยินดีดังก่องไปทั่วป่า

       

       

      จากนั้นงานรื่นเริงจึงเริ่มขึ้น โดยมีวงดนตรีแสงอุษา ของเพนเป็นคนนำ


      ทุกคนต่างพากันจับคู่เต้นรำกันไป นารูโตะกับซาซึเกะ จับคู่เต้นรำกันท่ามกลางผู้คนมากมายที่พากันมาดูคู่บ่าวสาวคู่นี้เต้นรำกัน

       

       

      คืนแห่งความสุขนี้ ซาซึเกะและนารโูตะจะจดจำไปตลอดการ

       

       

      .................................................................................................

       

       

      คฤหาสน์อุจิวะ

       

       

      1 เดือนต่อมา

       

       

      หลังจากวันแต่งงาน อิทาจิและซาซึเกะก็พาภรรยาของพวกเขาย้ายมาอยู่ที่

      คฤหาสน์อุจิวะ ของพ่อแม่ ตอนนี้ภรรยาของทั้ง 2 ท้องป่อง หมดแล้ว ครอบครัวของซาซึเกะอยู่อย่างสงบสุขและมีความสุขมาก

       

       

      ณ สวนของคฤหาสน์

       

       

       

      ซากุระนั้งอยู่ใต้ต้นไม้ริมสระน้ำ แล้วพรางลูบท้องของเธอที่ใหญ่ขึ้น เธอร้องเพลงกล่อมลูกในท้องให้ฟัง

       

       

      จากนั้นนารูโตะซึ่งวายน้ำเล่นอยู่ในสระน้ำจึงแอบว่ายเข้ามาหาซากุระ

       

       

      "เพลงเพราะดีนี้ ซากุระ เธอร้องให้ใครหรือ" นารูโตะพูดขึ้น

       

      "ฉันร้องให้กับลูกของฉันในท้องน่ะ " ซากุระตอบอย่างไพเราะ

       

      จากนั้นนารูโตะก็ปีนขึ้นมาจากสระ เผยให้เห็นผิวขาวเนียนไร้ซึ่งเสื้อผ้าอาภรณ์และท้องที่ใหญ่โยว่ของ นารูโตะ จากนั้นนารูโตะก็ เอาหัวมาซบที่ตักของซากุระ

       

       

      "ร้องให้ฉันกับลูกฟังบางสิ" นารูโตะขอ

       

      "ได้อยู่แล้วนารูโตะ" ซากุระเอามือมาลูบที่ผมสีบรอน์ยาวสรวยของนารูโตะจากนั้นก็ร้องเพลง โดยมีนารูโตะนอนฟังอยู่ที่ตัก

       

       

      เมื่อร้องเพลงเสร็จ

       

       

      "อะ ลูกดิ้น" ซากุระสัมผัสได้ทันที่ว่าเด็กในท้องดินแรงมากๆ

       

      "ไม่ใช้แค่ฉันนะซากุระจัง" นารูโตะพูดขึ้นและเอามือไปลุบที่ท้องโย่วที่มีเด็กกำลังดื้นอย่างแรง

       

       

      "สงสัยลูกของพวกเราคงอยาก จะอยากออกมาพบหน้ากันมากกว่ามัง" ซากุระพูดติดตลก

       

       

      "ฉันว่าก็คงเป็นงั้นมัง" นารูโตะรู้สึกขำ

       

      ทั้ง สองสาวยังคงพูดคุยกัยอย่างสนุกสนาน

       

       

      "นารูโตะ มีคนมาเยี่ยมจ่ะ " มิโกโตะเรียกนารูโตะ

       

      "ใครมาเยี่ยมนะ " ซากุระสงสัย

       

      "เราไปดูกันเถอะ" นารูโตะชวนจากนั้น นารูโตะก็เสกเสื้อกิโมโนะขึ้นมา จากนั้นทั้งสองก็เดินไปที่ประตู (ยกเว้นนารูโตะที่ลอยไปเพราะไม่อาจเสกขาได้) เมื่อทั้งสองไปถึงประตู ก็พบกับ

       

       

      มินาโตะและคุชินะ เดินทางมาเยี่ยมลูกสาว

       

       

      "หวัดดีลูกสาวของพ่อเป็นไงบ้าง " มินาโตะทักทายลูกสาว

       

      "ท่านพ่อ ท่านแม่ ค่ะ" นารูโตะลอยเข้ามากอดบิดามารดาของเธอ

       

      "ลูกอยู่บ้านนี้เป็นไงบ้าง แต่เอ ท้องของลูกใหญ่ขึ้นนี้" คุชินะเอามือสัมผัสที่ท้องของนารูโตะที่ใหญ่ "แม่อยากจะรู้จริงว่าเด็กในท้องจะเป็นชายหรือหญิงน่ะ"

       

       

      ซากุระมอง 3 แม่ลูกพุดคุยกันอย่างมีความสุขเธอก็มีความสุขเหมือนกัน ตั้งแต่เธอจำความได้เธฟุกขุ้นมาจากดอกซากุระ เธอนั้นเกิดและจุติขึ้นมาเอง เธอไม่มีพ่อมีแม่เหมือนคนอื่นๆ เธอพบกับนารูโตะ เรา 2 คนสนิทกันมาก ครั้งหนึ่งนารูโตะพาพ่อกับแม่มาพักผ่อนที่ต้นซากุระที่ซึ่งเธออาศัยอยู่พวกเขานั้น ดีกับเธอมาก

       

       

      "ซากุระขอบคุณมากเลยที่อยู่ดูแลและเป็นเพื่อนที่ดีของนารูโตะตลอดเวลา" มินาโตะชมซากุระ

       

      "ไม่เป็นไรหลอกค่ะดูย่อมดูแลนารูโตะให้ดีอยู่แล้วล่ะค่ะ" ซากุระตอบอบ่างยิ้ม

       

      "มานี้สิซากุระ " คุชินะเรียกซากุระ

       

      จากนั้นซากุระก็เดินมาหาครอบครัวของนารูโตะจากนั้น พวกมินาโตะและคุชินะก็กอดทั้งนารูโตะและซากุระทันที่

       

       

      จากนั้นทุกคนก็มารวมตัวกันอยู่ในห้องรับแขก พ่อกับแม่ของนารูโตะ พูดสนธนากับพ่อแม่ของซาซึเกะและอิทาจิ โดยมีอิทาจิ  นารูดตะและซากุระ นั้งฟั่งอยู่ข้างๆ สวนซาซึเกะนั้นยังคงนอนหลับอยู่

       

       

      "งั้นหนูไปปลุกซาซึเกะก่อนนะค่ะ" นารูโตะเตรี่ยมจะกะไปปลุกเจ้าเป็ดซาซึเกะ

       

       

      และแล้ว

       

       

      "อะ" นารูโตะร้องออกมาทันที่เมื่อพบว่า มีน้ำอะไรปริศนาบางอย่างไหลอาบหางปลาและเปื่อน ชุดกิโมโนของเธอ

       

       

      เมื่อทุกคนหันมามองพวกเขาถึงได้รู้ทันที่ว่า นารูโตะ กำลังจะคลอดลูก

       

      "นารูโตะลูก แม่ ลูกกำลังจะ" คุชินะตกใจขึ้นมา

       

      "นารูโตะลูกกำลังจะคลอดหลาน" มินาโตะตะโกนขึ้นมา อย่างตกใจ

       

      ตอนนี้ถือเป็นความโกราหลครั้งใหญ่ของบ้านอุจิวะมากๆ

       

       

      จากนั้น ซากุระ มิโกโตะ และ คุชินะ ก็รีบพานารูโตะ ไปที่ห้องอาบน้พที่สระน้ำขนากใหญ่อยู่ในห้องจากนั้น

       

      "ลูกหนูใกล่ออกยัง " นารูดตะถามแม่ขึ้นมา

       

      "เกือบเห้นหัวแล้ว" คุชินะบอกนารูโตะ

       

      "นารูดะอีกนิดเดียวลูกของเธอก็จะออกแล้ว" ซากุระให้กำลังจะ ขณะที่เธอคอยนวดท้องของนารูโตะ

       

       

      ข้างนอกห้องฟุงาคุ และมินาโตะกำลังกระวนกระวายว่าหลานจะคลอดหรือยัง สวนอิทาจิก้ไปปลุกไอน้องชายที่นอนอยู่

       

       

      "ท่านพ่อตอนนี้ นารูโตะเป็นไงบ้าง" ซาซึเกะตะโกนขึ้น และวิ่งมามาทันที่ด้วยความเป็นห่วงนารูโตะ โดยมีอิทาจิตามมาข้างหลัง

       

      "ตอนนี้ยังไม่รู้เหมือนกัน" ฟุงาคุตอบออกมา

       

      "ให้ผมเขาไปผมจะไปหานารูโตะ" ซาซึเกะพูดและพยายามจะเปิดประตูเลือน

       

      "ใจเย็นก่อนซาซึเกะ ตอนนี้ไม่ใช้เวลา ที่จะซุ่มสีซ่มห้าเข้าไปน่ะ " อิทาจิห้ามเอาไว้

       

       

      คลืด

       

       

      "คลอดแล้วได้ลูกแฝด ชายหญิง"

       

       

      มิโกโตะเปิดประตูออกมาบอกอย่างตื่นเต้น ซาซึเกะรีบตามแม่เข้าไปทันที่โดยมี พ่อ พี่ชาย และมินาโตะตามเข้าไปด้วย

       

       

      ภาพที่เห็นคือนารูโตะที่แช่อยู่ในสระน้ำ กำลังอุ่มให้นมทารกแฝดสองอยู่ โดยมีซากุระและคุชินะคอยดูแลอยู่ข้างๆนารูโตะ

       

       

      "ซาซึเกะดูลูกเราสิ.......น่ารักไหม" จากนั้นนารูโตะก็ส่ง ลูกแฝดให้ซาซึเกะดู ซาซึเกะยื่นมือที่สั่นน้อยๆ มาอุ่มลูกทั้งสอง

       

      "ลูกพ่อ ฮือ...ฮือ" ซาซึเกะพรางน้ำตาไหล่ออกมาเมื่อได้เห็นใบหน้าของลูกทั้งสอง เด็กทั้งสองเกิดมามีแขนมีขาเหมือนเขา แต่ดวงตาสีฟ้าเหมือนมหาสมุทรนั้นได้จากผู้เป็นแม่

       

      จากนั้นมินาโตะและคุชินะก็เข้ามาอุ่มหลานทั้งสอง

       

       

      "ดูสิมินาโตะ หลานของเราช่างหน้ารักนัก นึกไม่ถึงเลยว่าจะเกิดมาน่ารักเพียงนี้" คุชินะพูดด้วยความยินดีที่ได้เห็นหน้าหลานทั้งสอง

       

      "ใช้หลานของเราหน้ารัก จริงหลานรักของตา ถึงเกิดมาไม่ใช้เงือกแต่พวกเขาก็คือหลานของเรา" มินาโตะพูดด้วยความยินดีอย่างสุดซึ่ง

       

       

      แม้แต่ซากุระ ยังต้องหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความยินดี โดยมีอิทาจิอยู่ข้างๆ

       

       

      ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่แสนสุขของครอบครัวอุจิวะ มินาโตะและคุชินะขออยู่ต่อซัก เดือนนึง เพื่อเล่นกับหลาน ต่อมาหลังจากผ่านมาได้ 1 วันหลังจากที่นารูโตะคลอดลูกซากุระก็คลอดลูกออกมาเป็น ทารกเพศหญิงที่มีกลิ่นตัวหอมเหมือนดอกซากุระ ผมสีดำเหมือนอิทาจิผุ้เป็นบิดา ทุกคนในบ้านพากันแสดงความยอดดีที่เธอเกิดมา

       

       

      จากนั้นทุกคนก็เริ่มที่จะตั้งชื่อให้กับเด็กทั้ง 3 คน

       

      โดยลูกของซาซึเกะกับนารูโตะ นั้นให้ลูกแฝดคนโตชื่อ ซาซึโตะ อันเป็นชื่อของพ่อแม่ทั้งสองมาผสมกัน ลูกแฝดคนเล็กชื่อ ฮารุกะ

       

       

      ส่วนลูกของซากุระกับอิทาจิ นั้นทั้ง 2 ตั้งชื่อว่า ซาราดะ

       

      ทารกทั้ง 3 นั้นเล่นแล้วยอกล้อกันตามภาษาเด็กเล็ก โดยมีอิทาจิกับซากุระและซาซึเกะกับนารูโตะคอยดูแล ส่วนฟุงาคุกับมิโกโตะ และ มินาโตะกับคุชินะก็นั่งมองและหัวเราะอย่างมีความสุขที่

       

       

      บัดนี้ครอบครัวของพวกเราได้อยู่พร้อมหน้ากันอย่างมีความสุขไม่ต้องไปเผชิญหน้ากับมหาสงครามหรือการพลักพรากจากกันอีกแล้ว

       

       

      สำหรับซาซึเกะแล้วนี้เป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน ตลอดชีวิตของเขาต้องดิ้นรนต่อสู่ในโลกอันแสนโหดร้ายมาโดยตลอดแต่มาบัดดี้เข้าไม่ต้องต่อสู่อีกแล้ว ไม่ต้องเห็นคนอันเป็นที่รักพลัดพรากจากกันอีกแล้ว บัดนี้เขาได้อยู่กับครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว มีภรรยาเงือกที่แสนสวยมีลุกที่น่ารัก

       

       

      บัดนี้เรื่อราวของเขาก็ได้จบลงแล้ว

       

       



      end



























      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×