เพราะรักแกเลยต้องยอม

คำเตือน

เนื้อหาต่อไปนี้ไม่ได้มีเจตนาทำให้ตัวละครในนวนิยายเสียหาย รวมถึงตัวของภาพยนต์ แต่เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเพื่อสนองความต้งการเท่านั้น ดังนั้นควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

---

โรงเรียนสอนคถาเวทมนตร์ศาสตร์ ฮอกวอสต์ 

เส่ยงเซาะแซะนินทาดังมาแต่ไกลจากโถงทางเดินในฮอกวอสต์ เด็กชายผมสีดำดวงตาสีเขียวมรกตจ้องมองไปยังชายหนุ่มผมสีบรอนซ์ทองอย่างไม่ละสายตา เพราะชายคนนั้นกำลัังคุยจู๋จี๋กับหญิงสาวผมสั้นน่ารักชื่อว่า ‘แพนซี่ พากินสัน’ หญิงสาวเลือดบริสุทธฺ์อย่างสนิทสนม  

“มัลฟอย” เสียงของเด็กหนุ่มแผลเป็นกล่าวเสียงดังพอที่จะทำให้ชายผมบรอนซ์ทองหันมาได้ 

เดรโก : เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันมาในทันที ละทิ้งบทสนทนาระหว่างเขากับแพนซี่ไป เดินหิ้วกระเป๋าทำท่าเยาะเยื้อยมาทางเด็กหนุ่มแผลเป็น 

“ว่าไงครับ?” ทำท่าทางสงสัยด้วย 

แฮร์รี่มองดูสักพัก ก่อนที่จะก้มหน้าหลบตาคนตรงหน้าอย่างไม่มีเหตุผล อีกอย่างคงจะสายตาของคนรอบข้างมีมองมา 

“คือ…ฉันกับจินนี่..” 

“คบกันหรอ?” เขาขมวดคิ้วด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลเล็กน้อย และสีหน้าไม่พอใจหลังถอนหายใจเฮือกใหญ่

คนตัวเล็กที่กำลังก้มหน้าก็รีบส่ายหน้าใหญ่ และดึงปลายผ้าคลุมของเดรกเบาๆเพื่อสื่อว่าให้ไปคุยกันสองคน 

ห้องเก็บของแห่งหนึ่งในฮอกวอตส์ 

“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นมัลฟอย! ฉันกำลังจะบอกว่าฉันไม่แน่ใจเรื่องจินนี่ว่าฉันรู้สึกอย่างไรกันแน่” 

“ถ้านายไม่แน่ใจ…นายก็แค่มากับฉัน ทำไมต้องเสียเวลากับผู้หญิงที่นายไม่แน่ใจ นายกรู้ใช่ไหมว่าฉันรู้สึกยังไงกับนาย ฉันรอมานานนะรู้ไหม ทั้งเฝ้าทั้งดู อยู่นาน แต่นายกลับไม่แน่ใจ อะไรของนายพอตเตอร์?” 

คนตัวสูงกว่ากล่าวด้วยความรีบร้อนมองไปที่คนตัวเล็กที่กำลังส่ยหน้าไปมา นิ้วชี้ดันแว่นขึ้นให้ถนัดตา 

“อย่างงั้น นายก็มาปรึกษาฉันก่อน แล้วค่อยคิดทีหลังเรื่องยัยจินนี่นั่น ถ้าคิดไได้แล้วค่อยบอกฉัน อ่อ อีกอย่างเรื่องเพื่อนของนาย ยัยเกรนเจอร์นั่น บอกหล่อนด้วยวว่าเลิกจีบฉันสักที ฉัันรำคาญเต็มที” 

“ห้ะ?” ปากนวลสบถอย่างไม่ได้ตั้งใจ จ้องไปที่เดรโกด้วยความสงสัย “หมายความว่ายังไง?” 

“ไม่รู้สิ…หล่อนคงชอบฉัน…” 

---