ครั้งที่สองของโอกาศ

ข้อมูลเบื้องต้น

     ขอโทษค่ะ ที่เป็นลูกที่ดีของครอบครัวไม่ได้...

เนื้อเรื่อง

ครั้งที่สองของโอกาศ

บทที่ หนึ่ง  แม่รักลูกมามากพอ

                เธอต้องรักแม่ของเธอให้มากๆนะ

                เธออย่าทิ้งท่านไว้เพียงคนเดียวให้อ้างว้างนะ

                เธออย่าลืมทำสิ่งดีๆเพื่อเขาให้มากที่สุดนะ

                มิเช่นนั้นเธอจะเสียใจ.......

                หลายต่อหลายครั้ง ที่ฉันปล่อยเวลาให้เลื่อนไหลไปอย่างรวดเร็ว.... ปล่อยโอกาสที่จะทำสิ่งดีๆเพื่อคนที่เรารักหลุดลอยไป

                แม่....เป็นอาจไม่ใช่เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน

                อาจไม่ใช่...คนที่เข้าใจฉันมากที่สุด

                แต่แม่...ก็ยังคงเป็นแม่

                อยากจะหมุนเวลากลับไปทำอะไรดีๆให้กับแม่ ในช่วงเวลาที่ฉันและแม่ยังคงมีเวลาอยู่ด้วยกัน ยังคงมีช่วงเวลาที่เราได้ใกล้ชิดกัน และยังคงมีความรู้สึกที่ผูกพันกัน

                ตอนนี้ ฉันเหมือนว่าฉันกับแม่ ห่างกันไกลแสนไกล...

                ....ถึงแม้ว่า เราจะยังคงอยู่ใกล้กันก็ตาม

                อยากจะเก็บคำพูด และการกระทำที่ทำให้แม่ต้องเสียใจกลับคืนมา

อยากจะย้อนเวลา กลับไปทำสิ่งดีๆ แทนการกระทำนั้น

                ทุกๆคืนฉันก็ยังนอนร้องไห้ ให้กับโลกที่โหดร้าย หวังเพียงแค่ รอใครสักคนมาช่วยบรรเทาใจ

และอยากให้คนๆนั้นเป็นแม่ ที่เข้ามาเช็ดน้ำตา ให้ในคืนนั้น

อยากให้เป็นแม่ ที่เข้ามานอนกอดไว้ตลอดคืน

                จะมีโอกาสครั้งที่สองบ้างไหม..

ขอโทษ...ที่พยายามสะบัดตัวเองให้หลุดจากอ้อมกอดอันอบอุ่นของแม่มาตลอด

ขอโทษ...ที่เมื่อแม่ร้องไห้เพราะฉัน ฉันกลับทำร้ายจิตใจแม่เพิ่มขึ้น เมื่อ บอกว่า อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน

ขอโทษ...ที่เมื่อแม่พยายามหาเวลาโทรมาคุยกับฉัน แต่ฉันกลับบอกว่า ไม่ว่างตลอด

ขอโทษ...ทุกครั้งที่แม่สอน แต่ฉันกลับไม่เคยฟังเลย  ทั้งๆที่แม่พูดถูก

ไม่มีใครดีเท่ากับแม่ของฉันอีกแล้ว....

                เพราะว่าเมื่อก่อนฉันทำตัวห่างเหินกับแม่มากไปใช่ไหม..

ถ้ากลับไปได้ ฉันคงไม่ทำแบบนี้ มันทำให้เราห่างเหินกันไปจริงๆ

                ไม่มีเสียงหัวเราะร่วมกัน ไม่มีใครหวีผมให้ฉัน ไม่มีเสียงโอ้อวดของฉัน

ไม่มีใครนอนข้างๆเตียงตอนฉันไม่สบาย ไม่มีใครห่มผ่าห่มให้ยามฉันนอนหลับ

                ไม่มีอีกแล้ว....

                เมื่อก่อนฉันเคยนึกรำคาญแม่ฉันมาเสมอ รำคาญทุกคำพูดที่แม่พร่ำสอน

แต่ตอนนี้ฉันนึกถึง คำพูดที่แม่ถามถึงโรงเรียน นึกถึงเสียงบ่นของแม่เมื่อฉันทำผิด

ถ้ากลับไปได้จริงๆ ฉันจะยิ้มรับคำพูดนั้น จะไม่เถียงกลับอีกแล้ว

                ตอนนี้ ฉันรู้ว่าแม่ กับฉันห่างเหินกันเกินที่เราจะผูกพันกันได้เหมือนเดิมอีก

ถ้ายังไม่สายเกินฉันคงพยายามทำดีได้อีก

                หลายคนที่คิดว่า การที่แม่มาจ้ำจี้จ้ำไชกับตัวเอง มันน่ารำคาญ

การที่แม่ ไม่ปล่อยไปไหนตามลำพัง เพราะแม่ไม่รัก

และหงุดหงิด ทำอารมณ์ไม่ดีกับแม่เสมอ

                แต่แม่ เป็นคนเดียวที่เราแสดงอาการที่เป็นเราได้มากที่สุด เราอยากจะพูดอะไร อยากจะอวดอะไร

จะเกลียดใครมา หรือโมโหใคร คนที่รับฟังเรามาตลอด คือ แม่...

                แม่ค่ะ ....ถึงแม้เราไม่ค่อยได้เจอกันมากนัก แต่ลูกคนนี้ก็รักแม่นะค่ะ และไม่คิดจะโทษแม่เลยที่ตัวเองเป็นแบบนี้ จะไม่โทษแม่เลย ที่ไม่มีเวลาให้กัน เพราะแม่รักลูกคนนี้มามากพอแล้วค่ะ และขอโทษด้วย ที่ลูกคนนี้ เป็นคนดีอย่างที่แม่หวังไม่ได้ แต่ดีใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกขอแม่นะค่ะ รักแม่ค่ะ

                                                                                                                วันวิฬา

                                                                                                                24 พฤษภาคม 50