เมื่อเรารักกันTMR&HP
“อ๊ะ อ๊ะ ทอมผมไม่ไหวแล้ว อ๊า”
“แฮร์รี่ฉัน ฉันเหมือนกัน อะ อ๊า”
ทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงครวญครางที่แสนหอมหวาน
แฮร์รี่และเจ้าแห่งศาสตร์มืดบัดนี้พวกเขาได้รวมกันเป็นหนึ่งเรียบร้อยแล้ว
“ฉันรักเธอนะ แฮร์รี่”จอมมารบรรจงมอบจุมพิตไปยังแผลเป็นรูปสายฟ้าของแฮร์รี่
“ผมก็รักคุณครับ ทอม”แฮร์รี่ซบลงไปที่อกแกร่งของจอมมาร
และเริ่มที่จะพูดถึงเรื่องราวในอดีตที่แสนจะประหลาดใจเป็นที่สุด
“ตั้งแต่ตอนไหนหรอครับ
ที่คุณรู้ตัวว่าคุณรักผม”แฮร์รี่ส่งสายตาที่แสนน่ารัก น่าฟัด(เกี่ยวไหม)ไปให้แก่จอมมาร
แน่ล่ะเขาไม่เคยบอกแฮร์รี่เลย จอมมารชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจได้
“ก็ตั้งแต่วันที่ฉันฆ่าพ่อและแม่ของเธอ
และเมื่อเสี้ยวหนึ่งของชีวิตฉันได้ไปอยู่ในตัวของเธอ
มันก็ทำให้ฉันโหยหาเธอเป็นที่สุด นั้นเหละคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฉันรักเธอ แฮร์รี่
อืม...แล้วเธอล่ะรักฉันตั้งแต่ตอนไหน บอกฉันหน่อยสิหืมส์”จอมมารพูดพลางลูบหัวแฮร์รี่
“ตั้งแต่ตอนที่เจอคุณที่สุสานนั้น
จริงๆแล้วตอนนั้นผมรู้สึกโกรธคุณมากเลยนะที่คนของคุณฆ่าเพื่อนผม”แฮร์รี่หยุดพูดไปสักพัก
ตอนนี้เขากำลังข่มอารมณ์ที่แสนเศร้าของเขาเอาไว้
“ตั้งแต่ตอนนั้นเหละครับที่ทำให้ผมหาคำตอบมาเรื่อยๆว่าคุณน่ะได้กลับมาแล้ว
ผมสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับคุณมาเรื่อยๆจนกระทั่งผมตกหลุมรักคุณโดยที่ผมไม่รู้ตัวเลยมันชั่งไม่มีเหตุผมเลยนะ
ไม่รู้สิผมรู้สึกอยากอยู่ใกล้ๆคุณ ผมโหยหาคุณตลอดเวลาเลยทอม อ่อจริงสิแล้วเรื่องสงครามล่ะครับ
เราจะทำยังไง ทุกคนยังไม่รู้เรื่องเลยนะครับ”จอมมารพยักหน้าเล็กน้อย
“ยังไงซะ ทุกคนก็ต้องรู้....”เสียงของจอมมารต่ำลงเล็กน้อย
เหมือนกับว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่ในใจ ซึ่งแฮร์รี่เองก็พอจะเดาออก
“สัญญากับผมนะครับทอม ถ้าหากว่าทุกคนรู้ความจริงแล้ว
คุณจะเอ่อ คุณจะ”
“เลิก เป็นเจ้าแห่งศาสตร์มืด อย่างนั้นหรอ?”แฮร์รี่พยักหน้า
แล้วเคลื่อนใบหน้าจากแผ่นอกไปยังริมฝีปากหนาซีด แล้วริมฝีปากบางอวบอิ่มก็ประกบเข้ากับริมฝีปากหนาซีดอย่างอบอุ่น
แฮร์รี่รีบถอนจูบ ก่อนที่มันจะยาวไปกว่านี้
“ไม่ต้องถึงกับเลิกหรอกครับ แค่ไม่ทำร้ายคนอื่นแบบเดิมก็พอ
แบบว่าทำดีน่ะครับ ได้รึเปล่า”แฮร์รี่ทำท่าทางเหมือนลุกแมวกำลังออดอ้อนเจ้าของ
พร้อมทั้งเอียงคอเล็กน้อย ไม่ว่าแฮร์รี่จะขอหรือจะทำอะไรมีหรือที่จอมมารจะปฏิเสธได้ลง
“ฉันเคยปฏิเสธหรือไม่เคยทำตามที่เธอขอหรอ”แฮร์รี่ยิ้มออกทันทีเมื่อเขาได้ยินคำตอบ
“ให้ฉันไปส่งเธอนะ อีกไม่กี่วันก็จะใกล้สงครามแล้วเดี๋ยวพวกลูกน้องหน้าโง่มาดักทำร้ายเธอ
เธอจะเป็นอันตรายได้ เราไปอาบน้ำกัน”จอมมารพูดจบก็คว้าตัวแฮร์รี่ทันที
“ทะ ทอมทำอะไรน่ะ”แฮร์รี่ตกใจที่จู่ๆจอมมารก็อุ้มเขาขึ้นมา
“ก็พาไปอาบน้ำไง”จอมมารพูดอย่างกวนประสาทแฮร์รี่
“ให้ตายสิ จะมีใครได้เห็นด้านนี้ของคุณไหมเนี้ย”แฮร์รี่บ่นอุ๊บอิบ
อยู่ในแผ่นอกอันกว้างและแข็งแกร่งของจอมมาร
“ไม่มีหรอก ถ้าจะมีก็มีแต่เธอนี่เหละ แฮร์รี่ที่รักของฉัน”แฮร์รี่หลุบตาลงต่ำ
พร้อมกับใบหน้าที่ตอนนี้แดงเป็นลุกตำลึงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
********* 50% **********
วันนี้เป็นวันที่สงครามได้เริ่มขึ้น
ทุกคนต่างเตรียมพร้อมในสงครามครั้งนี้ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรทุกอย่างจะต้องจบ
แต่หารู้ไม่ว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องสู้กันเลยแม้แต่น้อย นั้นก็เพราะว่าแฮร์รี่
และจอมมารพวกเขาได้วางแผนทุกอย่างเอาไว้แล้ว พวกเขารักกัน รักกันด้วยความรู้สึกที่หยั่งลึกลงไปในจิตใจ
ไม่มีอะไรจะมาขัดขว้างความรักของพวกเขาทั้งสองได้ อย่างแน่นอน
ตอนนี้ผู้เสพความตายต่างมารวมตัวกันอยู่ที่หน้าทางเข้าปราสาทฮอกวอตส์โดยมีจอมมารเป็นผู้อยู่เบื้องหน้า
อีกด้านเป็นเหล่านักเรียนบ้านต่างๆ พร้อมเหล่าคณาจารย์ทุกท่าน รวมไปถึงคนในภาคีทุกคน
โดยมีแฮร์รี่ยืนอยู่ด้านหน้าเช่นกัน
“แฮร์รี่ เจมส์
พอตเตอร์”เสียงจอมมารแหบและต่ำยามเรียกแฮร์รี่
แต่แฮร์รี่ก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้เมื่อมายืนเผชิญอยู่ต่อหน้าคนที่เขารัก
“ทอม มาโวโล่
ริดเดิ้ล”แฮร์รี่เรียกชื่อจริงของจอมมารด้วยน้ำเสียงอันยั่วยวนแฮร์รี่จะรู้หรือไม่ว่าจอมมารต้องข่มใจตัวเองไว้แค่ไหนเพื่อไม่ให้ตัวเองวิ่งเข้ามาหาตน
ทุกคนทั้งสองฝั่งต่างเฝ้ามองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความตั้งอกตั้งใจพร้อมกับเตรียมไม้กายสิทธิ์ไว้ในมืออย่างเตรียมพร้อม
ทำไมน่ะหรอก็เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าจะเริ่มต่อสู้กันเมื่อไหร่
ถ้าหากเกิดขึ้นล่ะก็พวกเขาจะได้ลงมือทันที
“นายท่านฆ่ามันเลย”เสียงของหนึ่งในผู้เสพความตายดังออกมา
แต่นั้นก็ไม่ทำให้จอมมารหยุดการกระทำที่เขาจะทำต่อไปนี้
“แฮร์รี่.......”เสียงเรียกของเขามันช้างแผ่วบางเหลือเกิน
สิ้นเสียงจอมมารแฮร์รี่ก็วิ่งเข้าไปสวมกอดจอมมาร จอมมารก็ตอบรับกอดนั้นเช่นกัน
พวกเขาที่กำลังกอดกันอยู่ทำให้ทั้งผู้เสพความตายและฝั่งทางฮอกวอตส์ต่าง งงงวยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก
ทุกคนกำลังอยู่ในอาการที่เรียกว่าช็อค งง และทำอะไรไม่ถูกอยู่นั้น จู่ๆแฮร์รี่
และจอมมารก็ทำในสิ่งที่ทุกคนไม่คิดไม่ฝัน ว่ามันจะเกิดขึ้นได้
“ทอม....”
“แฮร์รี่...”ทั้งคู่เรียกชื่อกันด้วยเสียงอันแผ่วเบาจากนั้นริมฝีปากบางได้รูปก็ค่อยๆประกบเข้ากับริมฝีปากหน้าซีด
จอมมารใช้ลิ้นหนาของเขาค่อยๆไล่เลียที่ริมฝีปากบางจนเผยอออก จากนั้นเข้าก็ใช้ลิ้นหนาเข้าไปสำรวจโพรงปาก
กักตรวงความหวานในโพรงปากของร่างบางที่เขากำลังโอบกอดอยู่ร่างบางเองก็ไม่ยอมแพ้
เขาใช้ลิ้นเล็กของเขาเกี่ยวตะวัดเป็นจังหวะให้เข้ากับลิ้มหนา ร่างสูงผละออกจากร่างบางเริ่มซุกไซร้ที่ซอกคอขาวบาง
“อืม..”ร่างบางครางออกมาเล็กน้อย
และสายตาของเขาก็ไปสบเอากับสายตาของเดรโกเข้า สายตาของเดรโกที่มองมานั้นเป็นสายตาที่ตกตะลึงเป็นอย่างมาก
นั้นเลยทำให้แฮร์รี่ดึงสติกับมาได้ เขาผละออกจากร่างสูงทันที
และดูเหมือนร่างสูงก็เพิ่งได้สติกลับมาเช่นกัน
“อะ แฮ่ม! หื้ม!”แฮร์รี่กระแอมกระไอเล็กน้อย
เพื่อให้ร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆเริ่มพูดก่อน
“ฉันและแฮร์รี่ พวกเราสองคนเป็นสามี ภรรยากัน!”แฮร์รี่พยักหน้าตอบ
และเขินเล็กน้อย ทุกคนต่างอ้าปากค้าง แถมมีบางคนเป็นลมล้มพับไปเลย ส่วนอีกพวกก็เกือบๆจะเป็นลม แค่เกือบ
“ตั้งแต่เมื่อไหร่”เฮอร์ไมโอนี่เปิดประเด็น
“ก็ตั้งแต่ฉันอยู่ปีสาม อืมยังไงล่ะก็นั้นเหละ
พวกเราแค่รอเวลาให้ทุกคนมาอยู่พร้อมหน้ากันจะได้รู้พร้อมกันก็แค่นั้น.....”แฮร์รี่ตอบพร้อมไหวไหลเล็กน้อย
“อย่างที่แฮร์รี่ของฉันบอก พวกเราไม่ได้เป็นศัตรูกัน ก็แค่แกล้ง อ่อต่อไปนี้ผู้เสพความตายจะยังคงอยู่ และมีต่อไปเพียงแต่เราจะไม่ทำแบบที่แล้วมา เราจะเป็นมิตรกับทุกคน และแฮร์รี่จะเป็นนายหญิงของพวกเธอ เอาเป็นว่าเราจะไม่มีสงคราม เพียงแต่นี่เป็นการรับรู้ว่าพวกเราได้ร่วมมือกันในทางที่ดีขึ้น และจะดียิ่งกว่าเดิม หวังว่าทุกคนจะเข้าใจ”ทุกคนยังไม่ทันได้ถามหรือตอบอะไร จอมมารก็พาแฮร์รี่หายไปจากตรงนั้น ทุกคนที่ได้ยินก็อึ้งไปเล็กน้อย แต่ว่าพวกเขาก็ต้องทำใจในสิ่งที่นายของพวกเขาตัดสินใจ ผู้เสพความตายทุกคนต่างดีใจกันถ้วนหน้าซึ่งไม่ต่างจากฝั่งทางฮอกวอตส์ที่ดีใจไม่แพ้กัน ทั้งสองฝ่ายหันมาจับมือกัน และเริ่มสารสัมผัสกันใหม่ในทางที่ดีขึ้น ส่วนจอมมารและแฮร์รี่ที่หายตัวไปไหนนั้นคงไม่ต้องเอ่ยหรอกนะว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อหลังจากนั้น......
____________________________________________________________________________________________
จบแล้วจร้า ขอบคุณทุกคนค่ะที่เข้ามาติดตามอ่านกัน>w< สำหรับฟิคสั้นขอจบเพียงเท่านี้ ไรท์อาจเขียนเรื่องยาวของคู่นี้อีกก็เป็นไรฮาาาาา >////<
ปล.ไรท์เเขียนตามนีดตัวเองล้วนๆเลยเอิ้กเอิ้ก
ปล.2อย่าลืมคอมเม้นกันนะคะฮีฮีเป็นกำลังใจในการที่ไรท์จะได้นำไปพัฒนาต่อและเขียนตอนต่อๆไปค่ะ
เกือบจะเล่นหนังสดท่ามกลางคนเป็นร้อยๆซะแล้วสิ
ไรต์รีบมาอัพนะจะรออ่านจร้า