คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่14
วันแถลงการณ์
“@%$(_#*^$_@-&%*%$^&”
“!$^(^&()+)(*&*%”
“#%^$*^*&)(“
เสียงของผู้คนคุยกันดังไปทั่วห้องแถลงการณ์ของSM วันนี้เป็นวันที่SMจะมาเคลียร์ข่าวของแบคฮยอนและแทยอนทำให้มีนักข่าวมาทำข่าวอย่างล้นหลามขนาดถึงมีทีมงานจากช่องโทรทัศน์มาด้วยซ้ำ
เสียงพูดเงียบลงไปทันทีเมื่อลี ซูมาน แทยอน แบคฮยอนและผู้บริหารของนิตยสารZก้าวขึ้นมาบนเวที ทั้งสามคนนั่งลงบนเก้าอี้ก่อนที่ลีซูมานจะเป็นคนเปิดฉากพูดขึ้น
“สวัสดีครับ ผมลี ซูมาน ประธานบริษัทSM ENTERTAINMENT ครับ…
ทุกคนเห็นข่าวของแบคฮยอนและแทยอนแล้ว…ผมขอประกาศตรงนี้เลยว่าทั้งสองคนไม่ได้เดทกันหรือคบกันอยู่ ทั้งสองคนเป็นแค่พี่น้องร่วมค่ายเท่านั้น” เกิดเสียงอื้ออึงดังขึ้นทันทีที่ลีซูมานพูดจบ นักข่าวคนหนึ่งยกมือถามขึ้นว่า
“แล้วภาพที่ออกมาล่ะคะ”
“นั่นเป็นการถ่ายแบบให้นิตยสารZครับ พวกเราไปถ่ายที่สวนสาธารณะxxxพร้อมกับทีมงานคนอื่นๆในกองถ่าย แต่ว่าภาพที่ออกมาถ่ายแค่ผมกับรุ่นพี่แทยอนน่ะครับ” แบคฮยอนยอนตอบ
“แล้วทำไมถึงให้แทยอนและแบคฮยอนมาร่วมงานกันล่ะครับ”
“ก็ผมเห็นว่าทั้งสองคนอยู่ด้วยกันแล้วดูน่ารักดีน่ะครับ แถมทั้งสองคนยังเป็นคู่ที่แฟนๆชอบกันด้วย ผมเลยคิดว่าถ้าทั้งสองคนมาร่วมงานกันก็น่าจะดี” ผู้บริหารของนิตยสารZตอบ
“แล้วนิตยสารจะออกวันไหนครับ”
“เดือนหน้าครับ”
“แล้วในอนาคตทั้งสองคนจะมีโอกาสเป็นแฟนกันมั้ยคะ คุณแทยอนช่วยตอบหน่อยค่ะ”
แทยอนนิ่งไปกับคำถามนี้…ก่อนที่จะตอบออกมา
“มัน…เป็นเรื่องของอนาคตนะคะ…ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ”
“ที่นัดพวกเรามาเนี่ยมีอะไรเหรอครับ”ซูโฮถามขึ้นเมื่อแทมินโทรมาหาเขา เจสสิก้าและยูริให้มาหาที่ห้องของแทมิน
“นั่นสิ แล้วนี่(ชื่อของคุณ)ไปไหนล่ะ” ยูริเสริมขึ้นเพราะไม่เห็นคุณอยู่ในห้อง
“ยัยนั่นไปเรียนครับ วันนี้มีสอบ” แทมินตอบ
“แล้วตกลงมีอะไรกันแน่แทมิน” เจสสิก้าถามอีกครั้ง แทมินพ่นลมหายใจแรงๆก่อนจะพูดออกไป
“ของขวัญที่แทยอนให้แบคฮยอนเป็นสร้อยข้อมือ…แล้วก็แปลกมากด้วย”
“แปลกยังไงเหรอครับ”
“ก็มันแปลกตรงที่ลายสร้อยมันดันสลักเหมือนแหวนที่พวกนายซื้อให้(ชื่อของคุณ)ยังไงล่ะ!”
“ว่าไงนะ!!” ทั้งสามคนตะดกนออกมาพร้อมกัน แทมินแค่นยิ้มออกมาพูดต่อ
“ทำไมลายมันถึงเหมือนกัน…มีใครอยากอธิบายให้ฉันฟังมั้ย”
“ทำไมนายพูดเหมือนพวกเราเป็นคนบอกแทยอนเรื่องนี้ล่ะ”ยูริขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกแปลกๆกับคำถามของแทมิน
“แล้วมันจริงมั้ยล่ะ!” แทมินพูดเสียงดัง เจสสิก้าสะดุ้งแล้วพูดกลับว่า
“นายจะบ้าเหรอ! พวกเราไม่คิดจะทำอย่างนั้นหรอกนะ! ไม่มีเหตุผลที่พวกเราจะทำอย่างนั้นด้วยซ้ำ!”
“แล้วจะให้ฉันคิดยังไง! เธออาจจะมาตีสนิทกับ(ชื่อของคุณ)ตามแผนของแทยอนก็ได้! ยังไงแทยอนก็เป็นเพื่อนเธออยู่แล้วนี่!”
ยูริลุกขึ้นยืนแล้วตะโกนกลับไปว่า
“นายไม่เชื่อใจพวกเรารึไงแทมิน พวกเราน่ะหวังดีกับ(ชื่อของคุณ)จริงๆนะ…(ชื่อของคุณ)น่ะก็เหมือนน้องสาวของพวกเรา พวกเราไม่มีทางทำร้าย(ชื่อของคุณ)หรอก!”
“ฉันไม่รู้…ไม่รู้ว่าจะเชื่อใจใครได้…ในเมื่อตลอดมาทุกคนที่อยู่รอบตัว(ชื่อของคุณ)มีแต่คนที่ไม่หวังดีทั้งนั้น จู่ๆพวกนายสามคนก็เข้ามา…แล้วจะให้ฉันเชื่อใจง่ายๆเลยงั้นเหรอ!”
แทมินพูดพลางขยี้หัวตัวเองไปด้วย ซูโฮถอนหายใจก่อนจะพูดขึ้นมาเบาๆว่า
“พวกเราจะพิสูจน์ให้ดู…ว่าพวกเราหวังดีกับ(ชื่อของคุณ)จริงๆ…เพราะงั้นให้โอกาสให้พวกเราสามคนได้ดูแล(ชื่อของคุณ)เถอะนะครับ”
“แล้วจะพิสูจน์ยังไง”
“ผมไม่รู้…แต่ขอให้แทมินรอไปก่อน แล้วจะเห็นเอง…ว่าพวกเราหวังดีกับ(ชื่อของคุณ)จริงๆ…”
แทมินเม้มริมฝีปากอย่างใช้ความคิด…เขากลัวไปหมดว่าสามคนนี้จะโกหก…กลัวว่า(ชื่อของคุณ)จะต้องเจ็บปวดอีกครั้ง...
แต่มันก็คุ้มที่จะลอง…ใช่มั้ย?
“อย่าทำให้(ชื่อของคุณ)ต้องผิดหวัง…นะ เพราะยัยนั่นเชื่อใจพวกนายแล้ว”
---------------------------------------------------------------------------------
“แล้วมันเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ…” ซูโฮถามหลังจากที่ปรับความเข้าใจกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“…” แทมินเงียบไม่ตอบ ยูริเห็นอย่างนั้นก็สังหรณ์ใจไม่ดีจึงถามแทมินอีกครั้ง
“แทมิน…เกิดอะไรขึ้น”
“…” แทมินก็ยังเงียบอยู่ แต่เขาเริ่มกำมือแน่นเรื่อยๆ…
“แทมิน…”
“แบคฮยอนมันข่มขืน(ชื่อของคุณ)แล้ว! ได้ยินมั้ยว่ามันข่มขืน(ชื่อของคุณ)ไปแล้ว! ข่มขืนจริงๆ…ไม่ได้หยุดเหมือนคราวก่อน! ได้ยินมั้ย!”
ตุบ
โทรศัพท์มือถือของซูโฮหล่นไปอยู่กับพื้นโดยที่เจ้าตัวไม่ได้หันไปมองเลยสักนิดเดียว เพราะกำลังมองที่แทมินอยู่นั่นเอง…
“แล้วรู้มั้ย…ว่าที่มันทำไปน่ะ เพราะมันเข้าใจว่า(ชื่อของคุณ)รักมัน…เพราะแหวนของ(ชื่อของคุณ)มันสลักเหมือนสร้อยข้อมือของมันน่ะ!” แทมินตะโกนแล้วหันหน้าไปอีกทาง เขากำหมัดแน่นจนเส้นเลือดขึ้นมา
“ไม่จริงใช่มั้ย…ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วยล่ะ ฮึก… ทำไมแบคฮยอนถึงทำอย่างนี้…” เจสสิก้าพูดแล้วร้องไห้ออกมา…เธอสงสาร(ชื่อของคุณ)มาก…เพราะ(ชื่อของคุณ)ก็เหมือนน้องสาวคนที่สองของเธอซึ่งเธอก็รักไม่แพ้กันกับคริสตัลเลยทีเดียว…
“พระเจ้าเกลียด(ชื่อของคุณ)มากจริงๆล่ะ…” ยูริพูดเบาๆพลางหลบสายตาต่ำมองลงไปที่พื้น
“วันนี้ยัยนั่นถ่อสังขารไปเรียน…ทั้งที่ตัวเองก็ยังเจ็บอยู่…” แทมินแค่นยิ้มออกมาแล้วพูดต่อ
“แต่วันนี้…ไอ้ตัวต้นเหตุกลับไปนั่งหน้าระรื่นเมคข่าวปลอมๆขึ้นมาแล้วบอกกับสื่อเนื่ยนะ! เหอะ! รู้มั้ย…ว่าเรื่องนี้มันทำให้ฉันหมดศรัทธาในพระเจ้าไปแล้วน่ะ!”
“ตอนนี้(ชื่อของคุณ)เป็นยังไงบ้างครับ” ซูโฮถามขึ้นมา
“จะให้เป็นยังไงได้ล่ะนอกจากร้องไห้…ดูจากสายตาของยัยนั่นแล้วน่ะ คงจะเจ็บปวดมาก…”
“ไม่ใช่แค่มากหรอก…แต่เจ็บเจียนตายเลยยังไงล่ะ”ยูริพูดขัดเสียงสั่นๆ
“ฉันมีเรื่องจะขอหน่อย…”แทมินพูดขึ้นมาทำให้เจสสิก้า ยูริ และซูโฮมองอย่างสนใจ
“พรุ่งนี้(ชื่อของคุณ)หยุดแต่ฉันต้องไปสอบ…เพราะงั้นยูริกับเจสสิก้าช่วยพา(ชื่อของคุณ)ไปไหนก็ได้…แล้วก็ช่วยพูดเรื่องสบายๆให้(ชื่อของคุณ)หายเครียดหน่อยสิ พวกเธอทำได้มั้ย?” แทมินเลิกคิ้วถาม เจสสิก้ากับยูริยิ้มบางๆให้ถึงแม้ว่าหน้าของทั้งสองคนจะแดงอยู่แล้วพูดว่า
“ได้สิ…เรื่องแค่นี้เอง”
“แล้วก็ซูโฮ…ไม่มีอะไรมากหรอก จะทำหรือไม่ทำก็ได้นะ…แต่ช่วยทำอะไรกับแบคฮยอนให้มันสำนึกสักที…เล็กน้อยก็ยังดี…
เพราะว่า(ชื่อของคุณ)น่ะ…เหนื่อยเกิน…จนใกล้จะหมดความอดทน และถ้ามันหมดเมื่อไหร่…วันนั้นฉันพนันด้วยหัวของฉันเลยว่าแบคฮยอนจะต้องหลั่งน้ำตาออกมาแน่นอน!!”
@หอพักEXO
ตึง!!
ทุกคนหันไปมองซูโฮที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาเสียงดังก่อนจะหันมามองหน้ากันอย่างงงๆเมื่อเห็นใบหน้าของลีดเดอร์ที่ขุ่นมัวไปด้วยความโกรธ
พลั่ก!
และซูโฮก็ทำในสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดเมื่อเขาเดินไปกระชากคอเสื้อแบคฮยอนที่นั่งอยู่ที่โซฟาขึ้นมา!
“ฮยอง!” เซฮุนร้องขึ้นเมื่อเห็นอย่างนั้น แต่ซูโฮไม่สนใจแล้วพูดกับแบคฮยอน
“ทำไมวะ…ทำไมแกถึงต้องทำร้าย(ชื่อของคุณ)ด้วย…ทั้งที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลย…ไม่ได้ทำแม้แต่นิดเดียว!!”
ตุบ!
ซูโฮปล่อยคอเสื้อแบคฮยอนแล้วผลักแบคฮยอนไปที่โซฟาอย่างแรงก่อนจะพูดต่อ
“มีแต่แกที่คิดไปเองคนเดียว! ทำไมแกถึงเลวได้ขนาดนี้…ทำไมถึงได้โง่ขนาดนี้!! ไม่เข้าใจรึไงว่าเป็นแผนของแทยอนนูนาน่ะ! ตอบฉันสิวะบยอน แบคฮยอน!!!”
ซูโฮเสยผมตัวเองก่อนจะพ่นลมหายใจอย่างแรงด้วยความหงุดหงิดก่อนจะเดินเข้าห้องตัวเองไปโดยไม่สนใจใคร ปล่อยให้แบคฮยอนนั่งนิ่งอยู่ตรงนั้นและทิ้งบรรยากาศที่มาคุไว้…
“อ่า…เรามาเล่นเกมส์กันเหอะ” แฮบปี้ไวรัสประจำวงอย่างชานยอลพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสนิทของตัวเองเป็นอย่างนี้ โดยมีแนวร่วมเป็นเมมเบอร์ในวงอย่างเลย์ เทา และดีโอ
“เล่นยังไงล่ะ”
“ก็แบบเอาปากกามาวางไว้ตรงกลางแล้วนั่งล้อมรอบ ให้คนเริ่มหมุนปากกา ถ้าหัวปากกาชี้ไปที่ใคร คนที่หมุนก็ต้องถามอะไรก็ได้กับคนนั้น แล้วพอถามตอบเสร็จคนที่ตอบก็หมุนปากกาต่อไป เล่นไปเรื่อยๆอ่ะ แต่มีข้อแม้…ว่าต้องตอบความจริงเท่านั้น เกมส์ถึงจะสนุก”ชานยอลอธิบาย
“เฮ้ย น่าสนุกๆ มาเล่นกันมา”ซิ่วหมินพูดแล้วหยิบปากกาที่อยู่บนต๊ะมาวางไว้แล้วนั่ง คนอื่นๆจึงนั่งล้อมกันเป็นวงกลมไปด้วยจนเหลือที่ว่างอยู่…
คือที่สำหรับแบคฮยอน…
“แบคฮยอน! มาเล่นกันเถอะ!” ชานยอลเรียก แบคฮยอนจึงยอมลุกแล้วมานั่งแต่โดยดี
“ใครจะเริ่ม”
“ฉันขอๆ”ลู่หานพูดแล้วหมุนปากกาทันที ก่อนที่หัวปากกาจะชี้ไปทางเฉิน
“ทำไมนายถึงต้องแย่งข้าวฉันกินด้วยล่ะ!”ลู่หานถามทำเอาทุกคนหัวเราะ เฉินยิ้มอย่างผู้ชนะก่อนจะตอบว่า
“ก็ผมกลัวว่าลู่หานฮยองจะอ้วนอ่ะ เดี๋ยวนี้ก็เริ่มแล้วนะ ถ้าไปเข้ากล้องแล้วจะบวมเอา J”
“ไอ้เฉิน!” ลู่หานตะโกนแต่เฉินก็รีบหมุนปากกาทันที ลู่หานเลยได้แต่ชี้หน้าเฉินแทน
ทุกคนมองปากกาที่หมุนอยู่อย่างลุ้นๆ…ก่อนที่ปากกาจะหยุด…
โดยที่หัวปากกาชี้ไปทางแบคฮยอน…
“ฉันขอให้นายนึกถึงผู้หญิงคนหนึ่งตอนนี้…แล้วบอกมาว่าอยากทำอะไรกับเธอ” เสียงของเฉินเหมือนก้องกังวานอยู่ในโสตประสาทของแบคฮยอนที่ตอนนี้นกถึงหน้าของผู้หญิงคนหนึ่ง…
“อยากเจอ…”
“ฮิ้วววว” ไคร้องออกมาก่อนที่ทุกคนจะแซวแบคฮยอนและลงความเห็นกันว่าเป็นแทยอนนูนาสุดสวยของพวกเขากัน แต่ใครจะรู้ว่าแบคฮยอนไม่ได้ฟังเลยสักนิด…
เพราะเขาเพียงแต่นึกถึงใบหน้าที่เปื้อนคราบน้ำตาของคุณ…นึกถึงริมฝีปากเล็กๆที่หวานจับใจ…นึกถึงร่างกายบอบบางที่เขาฝากรอยอะไรต่อมิอะไรไว้มากมาย…ไม่ว่าจะเป็นรอยคิสมาร์กหรือรอยช้ำต่างๆ…นึกถึงดวงตากลมโตที่เลื่อนลอยและเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตาตอนที่เขากำลัง’ข่มขืน’เธอ…
เขานึกถึงแค่นั้นจริงๆ…
วันต่อมา
@ SE Coffee Shop
“วันนี้คิดอะไรอยู่เนี่ยออนนีถึงพาฉันมาที่นี่” คุณถามอย่างสงสัยเพราะวันนี้คุณตื่นมาด้วยเสียงโทรศัพท์จากยูริบอกให้แต่งตัวแล้วลงมาข้างล่าง คุณก็มึนๆลงมา รู้ตัวอีกทีก็มาอยู่ที่นี่ซะแล้ว
“แหม…ก็วันนี้ออนนีอยากพา(ชื่อของคุณมาคลายเครียดนี่นา… ไหนๆก็เจอเรื่องเครียดๆมาเยอะแล้ว”
เจสสิก้าบอกยิ้มๆแล้วเรียกพนักงานมาสั่งเครื่องดื่ม
“ฉันขอมอคค่าคะ”ยูริบอก
“ฉันก็ขอมอคค่าเหมือนกันค่ะ” เจสสิก้าพูดทำให้ยูริมองอย่างแปลกใจ
“ทำไมออนนีสั่งอันนี้อ่ะ ปกติไม่กินไม่ใช่เหรอ”
“ก็วันนี้อยากลองบ้างอ่ะ” เจสสิก้าตอบแล้วหันมาหาคุณ
“(ชื่อของคุณ)เอาอะไรอ่ะ” คุณกำลังจะบอกว่าเอาลาเต้ แต่พนักงานก็พูดขึ้นมาว่า
“คือตอนนี้ทางร้านมีโปรโมชั่น ซื้อมอคค่า2แก้วแถมช็อคโกแลตปั่น1แก้วครับ ไม่ทราบว่าจะรับมั้ยครับ เพราะว่าจะได้ส่วนลด20%ด้วย”
“อ่า…งั้นฉันเอาช็อคโกแลตปั่นก็ได้ค่ะ” คุณตอบเพราะรู้ว่ายังไงค่าเครื่องดื่มทั้งหมดตัวเองก็ไม่ได้ออกแน่นอน ดังนั้นถ้าลดค่าเครื่องดื่มได้ก็ลดไป จะได้ไม่เปลืองเงิน
“เออนี่ๆ (ชื่อของคุณ)เรียนอยู่ปีอะไรแล้วอ่ะ”ยูริชวนคุย
“ฉันเรียนอยู่ปีสอง คณะบัญชีน่ะ”
“โห งี้ก็ต้องคิดเลขเก่งใช่มั้ยอ่ะ” เจสสิก้าถามอย่างสนใจ
“ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกออนนี…มีเพื่อนคนอื่นเรียนดีกว่าฉันตั้งเยอะ” คุณบอกถ่อมๆ
จากนั้นคุณ ยูริและเจสสิก้าก็คุยเรื่องสัพเพเหระกันไปเรื่อยๆจนเครื่องดื่มที่สั่งมาเสิร์ฟ คุณบอกขอบคุณพนักงานเบาๆ
“เฮ้ย ร้านนี้มอคค่าอร่อยดีอ่ะ” ยูริทำตาโตหลังจากดื่มมอคค่าเข้าไปแล้ว เจสสิก้าเลยดื่มบ้าง
“อี๋! ขมอ่ะ แหวะ”เจสสิก้าทำหน้าเหยเก คุณกับยูริเลยหัวเราะออกมา
“(ชื่อของคุณ)ก็กินบ้างสิ อร่อยมั้ยๆ”ยูริคะยั้นคะยอให้คุณดื่ม คุณเลยยกขึ้นมาจะกินก่อนที่จะชะงักเมื่อเห็นสีน้ำตาลอ่อนๆของช็อคโกแลตปั่นที่ชวนให้นึกถึงเรื่องนั้น…
เรื่องที่ห้างน่ะนะ…
เจสสิก้าเห็นคุณชะงักไปก็นึกขึ้นได้ว่าเคยมีเรื่องราวๆไม่ดีกับช็อคโกแลตปั่นมาก่อนเลยใช้ศอกสะกิดยูริที่นั่งข้างๆ ซึ่งยูริก็เพิ่งนึกขึ้นได้เหมือนกัน
“อ่า…เห็นว่ามีกระเป๋าเซ็ตใหม่จากแบรนด์DTอ่ะ เห็นบอกว่าสีสวยมากเลย (ชื่อของคุณ)รู้รึเปล่า”เจสสิก้าเปลี่ยนเรื่องเพื่อให้บรรยากาศไม่เครียด คุณสะดุ้งแล้วเงยหน้าจากแก้วก่อนจะส่ายหน้าให้แทนคำตอบ
“งั้นเดี๋ยวถ้าว่างอีกเมื่อไหร่ไปเดินดูด้วยกันนะ” ยูริบอกก่อนจะหันไปบ่นกับเจสสิก้าเพราะเจสสิก้าไม่ยอมกินมอคค่าต่อ คุณมองภาพนั้นก็ขำในใจ…
ออนนี้สองคนอยู่ด้วยแล้วก็สนุกดีนะ J
15/07/2557
โผล่มาเงียบๆก่อนจะขอบอกว่า…ตอนหน้ารับรองทั้งจุก ทั้งเจ็บ และสะใจ! ฮิฮิฮิ กลับมาแล้วหลังให้รอกันมานาน แฟนคลับเพิ่มขึ้นมาเยอะเลยอ่ะ ดีใจมากๆๆ ขอบคุณมากน้า
ปล.เจอกันอีกทีหลังไรท์สอบเสร็จนะ สอบเสร็จอาทิตย์หน้าล่ะ ><
ความคิดเห็น