คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่13
วันต่อมา
เวลา 9.50น.
คุณขมวดคิ้วแล้วเอาหน้าซุกหมอนหลังจากที่แสงแดดที่ลอดออกมาจากผ้าม่านมาแยงตาคุณ คุณพลิกตัวไปอีกด้านก่อนจะค่อยๆลืมตาช้าๆเมื่อรู้สึกถึงความ’เจ็บ’ตรงนั้น…
คุณลุกขึ้นมานั่งบนเตียงบนเตียง ขยี้ตาเล็กน้อยก่อนจะพบว่าบนร่างกายตัวเองมีชุดคลุมอาบน้ำที่แทมินนำมาสวมให้ คุณยิ้มบางๆแล้วลงจากเตียงเพื่อไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ แม้ว่าตอนจะเดินไปมันออกจะลำบากก็เถอะนะ…
เมื่อเข้ามาในห้องน้ำแล้ว คุณก็รีบถอดชุดคลุมอาบน้ำแล้วตรงเข้าไปอาบน้ำทันทีโดยไม่สนใจอะไรเพราะคุณรู้สึก’สกปรก’ร่างกายตัวเองมาก…
คุณลงมืออาบน้ำให้ตัวเอง เทสบู่ลงฝ่ามือแล้วถูไปตามร่างกายก่อนที่คุณจะชะงักเมื่อเห็นรอยแดงๆหรือที่เรียกกันว่า’คิสมาร์ค’อยู่ตามตัวคุณไปหมด เรียกได้ว่าเกือบจะทุกตารางนิ้วเลยล่ะ ไม่ว่าจะเป็นตรงแขน เนินอก หน้าท้อง หรือแม้จะเป็นตรงต้นขา…ต้นขาที่เปื้อนไปด้วย’คราบ’ขาวๆ…
คุณเงยหน้าขึ้นมองเพดานเมื่อรู้สึกถึงความร้อนที่ใต้ตา คุณเอามือล้างน้ำแล้วลูบตาทั้งสองข้างเบาๆก่อนจะอาบน้ำต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น…
เป็นเวลากว่าหนึ่งชั่วโมงที่คุณหมกตัวอยู่ในห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดร่างกายตัวเอง เมื่อคุณอาบเสร็จแล้วก็ออกจากห้องน้ำเพื่อมาแต่งตัว วันนี้คุณตัดสินใจใส่เสื้อแขนยาวขาขาวทั้งที่ปกติใส่เสื้อยืดตัวหลวมๆกับกางเกงขาสั้นก็เถอะนะ
เมื่อคุณออกมาก็พบกับแทมินที่นั่งกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ แทมินหันมาเห็นคุณจึงรีบวางสายแล้วหันมายิ้มให้คุณ
“ว่าไง วันนี้ตื่นสายไปนะ(ชื่อของคุณ)”แทมินทักคุยด้วยน้ำเสียงสดใส
“ฉันเหนื่อยน่ะ…”
ทั้งห้องเงียบไปพักหนึ่งเช่นเดียวกับแทมินที่หุบยิ้มหลังจากคุณตอบออกมา แทมินไล่สายตาที่ตัวคุณก่อนจะสะดุดที่คอของคุณที่ไม่ได้มีเสื้อผ้าปิดไว้… แต่เขาก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วกลับมายิ้มให้คุณตามปกติ
“ก็ว่าอยู่ ฉันเลยทำข้าวเช้าไว้ให้อยู่บนโต๊ะอ่ะ เป็นข้าวผัดแฮมกับไข่ดาวเกรียมๆแบบที่เธอชอบ ไปกินดิ”
แทมินบอกแล้วเดินนำไปที่โต๊ะที่ว่า คุณที่นิ่งไปเพราะตกใจกับคำพูดของตัวเองอยู่เลยเดินตามไป แทมินนั่งอยู่บนเก้าอี้ ตรงข้ามเขามีจานอาหารที่ส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายคุณอยู่
“ถ้าฉันกินไม่หมดอ่ะ” คุณถามแทมินเล่นๆหลังจากนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามแทมิน แทมินทำหน้าบูดนิดๆก่อนจะตอบ
“ฉันก็จะฆ่าเธออ่ะดิ!! คือแบบ…ฉันอุตส่าห์ตื่นมาทำให้เลยนะ แล้วได้ข่าวว่าเธอไม่ได้กินอะไรตั้งแต่ฉันออกไปเมื่อวานตอนเย็นนี่…”
ท้ายประโยคเสียงแทมินค่อยๆเบาลงเมื่อรู้ตัวว่าพูดอะไรที่ทำให้นึกถึงอะไรที่ไม่ควรนึกถึง…
คุณกำลังตักข้าวเข้าปากก็ชะงักไปเหมือนกันแต่คุณก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วกินต่อไป และตลอดเวลาที่คุณกินข้าวอยู่นั้น…แทมินก็แค่มองคุณกินข้าวเงียบๆโดยไม่พูดอะไรอีกเลย…
หลังจากกินข้าวเสร็จแล้วคุณกับแทมินก็มานั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่น คุณเปิดทีวี กดรีโมตเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆก่อนจะหยุดที่ช่องที่เป็นรายการข่าวอยู่ แต่จู่ๆแทมินก็เรียกชื่อคุณขึ้นมา
“(ชื่อของคุณ)…”
“อะไรเหรอแทมินอา” คุณเลิกคิ้วถาม แทมินเงียบไปนิดหนี่งก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้คุณใจเสียขึ้นมา
“ฉัน…จะให้คนมาเปลี่ยนผ้าปูที่นอนนะ…เปลี่ยนยกเซ็ตเลย” แทมินพูดช้าๆโดยไม่หันมามองคุณแต่จ้องไปที่ทีวีแทน คุณได้แต่นั่งนิ่งเพราะไม่คิดว่าแทมินจะพูดอะไรอย่างนี้ออกมา…ไม่สิ หมายถึงว่าไม่คิดว่าแทมินจะพูดออกมาตรงๆอย่างนี้มากกว่า
“…”
คุณไม่ตอบแต่ตัดสินใจเข้าไปซบไหล่แทมินอย่างที่เคยทำบ่อยๆ แทมินจับมือคุณกุมไว้เบาๆก่อนจะพูดว่า
“อยากจะพูดอะไรมั้ย…” แทมินพูดเสียงห้องอ่อนโยน เขาพิงหัวตัวเองไว้ที่หัวคุณเช่นกัน คุณ คุณหลับตาลงเบาๆแล้วค่อยๆพูดทุกอย่างออกมา
“แบคฮยอนมาหาฉัน…เขาบอกว่าฉันไปทำร้ายแทยอนที่ซอยอะไรสักอย่าง ฉันไม่เข้าใจก็เลยเถียงไปว่าฉันไม่ได้ทำ แต่เขาไม่เชื่อ…แล้วแบคฮยอนก็เห็นแหวนที่พวกเจสสิก้าออนนีซื้อมาให้…
แบคฮยอนบอกว่าลายที่สลักอยู่บนแหวนเหมือนกับของขวัญที่แทยอนให้เขา…เขาก็เลยคิดว่าฉันชอบเขา แล้วจากนั้นเขาก็…ฮึก” คุณหยุดเล่าแล้วร้องไห้
แทมินเปลี่ยนจากจับมือคุณแล้วโอบคุณแทน เขายอมรับว่าเขาโมโหและโกรธแทยอนมาก แต่เขาก็อยากจะฆ่าแบคฮยอนที่มาทำอะไรเลวๆกับคุณด้วยเหมือนกัน
ในหัวของแทมินมีแต่ความคิดที่ตีกันไปหมด เขาไม่เข้าใจที่ทำไมแบคฮยอนถึงคิดว่าคุณว่าคุณเป็นคนทำร้ายแทยอน แล้วเขาก็ได้คำตอบว่าแทยอนต้องเป็นคนบอกว่าคุณทำนั่นเอง แต่ที่เขาไม่เข้าใจที่สุดคือทำไมลายที่สลักอยู่บนแหวนของคุณที่เหมือนกับของที่แทยอนให้แบคฮยอน
“(ชื่อของคุณ)…เธอคิดว่าทำไมลายที่สลักมันถึงเหมือนกันล่ะ”
“มันเป็นแผนของแทยอน…ที่ห้างนั่น แทยอนตามไปแล้วก็รู้ว่าเจสสิก้าออนนีซื้ออะไรให้ฉัน แทยอนก็เลยไปซื้อสร้อยข้อมือที่เหมือนกันมา” คุณตอบแล้วร้องไห้ไปด้วย แทมินเห็นดังนั้นเลยลูบหัวคุณเบาๆแทน
“หยุดร้องไห้เถอะนะ” แทมินบอกเสียงแผ่ว เขาจับหน้าคุณให้หันมาหาเขาแล้วเช็ดน้ำตาของคุณที่อยู่บนหน้าออกไป
“แทมินอา…”
“อะไรเหรอ”
“เรา…หยุดเรื่องนี้ไปก่อนได้มั้ย... ฉันยังไม่อยากเจอหน้าแบคฮยอน”คุณพูดพร้อมกับสบตาแทมินไปด้วย แทมินยิ้มบางๆให้แล้วพยักหน้าไปด้วย คุณก็ยิ้มออกมาเช่นกัน
“ไปเที่ยวข้างนอกกันเถอะ ฉันเห็นในเน็ตว่ามีร้านตุ๊กตาแปลกๆเปิดใหม่อ่ะ ลองไปดูกัน” แทมินชวนคุณออกไปข้างนอกเพื่อทำให้คุณอารมณ์ดีขึ้น แต่คุณกลับส่ายหน้าแทน
“ทำไมอ่ะ”
“ฉัน…เจ็บน่ะ”คุณพูดอายๆ แทมินเงียบไปก่อนจะยิ้มออกมาแล้วพูดว่า
“งั้นไม่เป็นไร วันนี้นั่งเล่นที่นี่ไปก่อนละกัน ฉันจะได้เรียกแม่บ้านมาเปลี่ยนผ้าปูเลย”
“อืม…”
“เดี๋ยวฉันไปโทรหาแม่บ้านแป๊ปนะ”แทมินบอกแล้วส่ายโทรศัพท์ที่อยู่มือไปมา คุณพยักหน้าให้ แทมินเลยเข้าไปในห้องนอนของเขาแทน คุณเลยหันมาดูทีวีที่เปิดอยู่แทน…แต่ความจริงแล้วคุณไม่ได้สนใจมันเลยสักนิดเดียว
ในหัวของคุณมีแต่เรื่องแบคฮยอน แบคฮยอน และแบคฮยอนเต็มไปหมด… คุณก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องคิดแต่เรื่องของเขา…รู้สึกถึงสัมผัสของเขาราวกับเรื่องเพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อกี้นี้…
คุณยกมือลูบปากตัวเองเบาๆ แล้วสะบัดหัวเพื่อไล่ความคิดนั้นออกจากหัวก่อนจะหันกลับมาสนใจทีวีแทน
ด้านแทมินที่เข้ามาในห้อง เขาโทรหาแม่บ้านเพื่อให้มาเปลี่ยนผ้าปูที่นอนจริงและโทรเสร็จแล้วด้วย แต่เขายังไม่ออกไปจากห้อง…
แทมินยืนนิ่งอยู่กลางห้องอย่างใช้ความคิด ความจริงแล้วเขาติดใจเรื่องที่ลายสลักมันเหมือนกันน่ะ… คุณบอกว่ามันเป็นแผนของแทยอน โอเคว่านั่นก็มีส่วนเป็นไปได้ แต่แทมินกลับคิดเป็นอีกอย่างหนึ่งมากกว่า…
ที่เขาคิดคือเจสสิก้า ยูริและซูโฮเป็นคนบอกแทยอนว่าซื้ออะไรให้คุณและลายที่สลักบนแหวนคืออะไร! ใช่! จะหาว่าเขาเลวที่คิดอย่างนั้นก็ได้…แต่มันก็เป็นไปได้นี่ที่จะคิดอย่างนี้น่ะ แทมินยอมรับเลยว่ายังไม่ไว้ใจสามคนนั้นร้อยเปอร์เซ็นต์ต่างจากคุณที่ไว้ใจสามคนนั้นอย่างเต็มที่…
เรื่องนี้คงต้องเคลียร์กันหน่อยแล้วล่ะนะ…เพราะถ้าเป็นเรื่องจริง เรื่องมันคงจะยุ่งยากขึ้นมากเลยล่ะ…แต่ถ้าไม่ใช่…เขาก็จะได้แอบเล่นงานแทยอนได้ง่ายหน่อยเพราะอย่างน้อยๆก็มียูริกับเจสสิก้าที่ไว้ใจได้แถมยังอยู่ใกล้ชิดกับแทยอนอีกต่างหาก
แทมินพยักหน้ากับตัวเองแล้วเดินออกไปจากห้องเพื่อไปหาคุณที่อยู่ในห้องนั่งเล่น
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
BAEKHYUN PART
ซ่า ซ่า
เสียงน้ำที่ไหลออกจากฝักบัวไหลผ่านร่างกายผมจนกระทบพื้น ผมยืนนิ่งๆโดยไม่ยอมปิดน้ำทั้งที่ถูสบู่ สระผมที่ก่อนหน้านี้ชุ่มไปด้วยเหงื่อเนื่องจากเพิ่งซ้อมเต้นเสร็จหมดแล้ว…เพราะผมกำลังหงุดหงิดอยู่ต่างหากล่ะ!
เหตุผลที่ผมหงุดหงิดน่ะเหรอ… หึ! ก็เรื่อง(ชื่อของคุณ)…ยัยตัวแสบนั่น!
ตอนที่ผม…จะเรียกว่าอะไรดีล่ะ ‘ปล้ำ’ล่ะมั้ง คำนี้คงจะตรงตัวสุดแล้ว ตอนที่ผมปล้ำยัยนั่นน่ะ…สิ่งเดียวที่ผมรู้คือความหอมหวานเย้ายวนที่มาจากร่างกายตรงหน้าเท่านั้น… ยอมรับเลยว่าผมเคลิ้มไปกับร่างกายของยัยนั่น…แต่ระหว่างที่ร่างกายของผมกับ(ชื่อของคุณ)กำลังหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวน่ะ…ผมได้รู้’ความจริง’บางอย่าง…
ความจริงที่(ชื่อของคุณ)ไม่ได้บริสุทธิ์และผมไม่ใช่คนแรกของยัยนั่นยังไงล่ะ!!
จากประสบการณ์เรื่องผู้หญิงของผม โดยปกติถ้าเป็นผู้หญิงที่ยังไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน ตอนที่มีเซ็กซ์มันจะต้องมีเลือดออกมาใช่มั้ยล่ะ? แต่ในกรณี(ชื่อของคุณ)มันไม่มีเลือดออกมาน่ะสิ!
เอาจริงๆตอนแรกผมก็ไม่คิดหรอกนะว่าผมจะเป็นคนแรกของเธอเพราะดูเธอร่านซะขนาดนั้น…แต่ตอนที่ผมมีอะไรกับเธอ เธอดูไม่มีเซ้นส์เรื่องพวกนี้…แล้วก็หวงเนื้อหวงตัวเหมือนผู้หยิงที่ยังบริสุทธิ์อยู่ ผมก็เลยคิดว่าผมจะเป็นคนแรกของเธอ
มันเสียเซลฟ์นะ…สำหรับผู้ชายอย่างผม เวลาที่อะไรที่เราคาดการณ์ไว้มันเป็นไปคนละอย่างกับที่เราคิด…โดยเฉพาะอย่างยื่งเรื่องผู้หญิงและเซ็กซ์
ตอนที่รู้ว่าผมไม่ใช่คนแรกของเธอ…ความโกรธที่มีอยู่แล้วมันก็ปะทุเข้าไปอีก จำได้ว่าผมรุนแรงกับเธอไปมากเหมือนกัน ผมแอบกังวลนิดหน่อยนะว่าเธอจะเจ็บมากมั้ย…
ปัง!
ผมชกผนังเพื่อระบายความหงุดหงิด ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงต้องหงุดหงิดขนาดนี้…ทั้งที่ปกติผมไม่ค่อยแคร์เรื่องพวกนี้เท่าไหร่นัก กับผู้หญิงคนอื่น แค่มีเซ็กส์แล้วก็จบๆไป เรียกกันง่ายๆว่า one night stand
แต่ทำไมกับผู้หญิงคนนี้…ผมถึงต้องเก็บเอามาคิดก็ไม่รู้
“เฮ้ย! ไอ้แบคฮยอน เป็นบ้าไปแล้วเหรอวะ อย่าลืมนะว่ายัยนั่นทำร้ายแทยอนนูนานะเว้ย!”
ผมพูดกับตัวเองพลางขยี้หัวไปด้วย ก่อนจะปิดน้ำแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ
“เฮ้ยไค! ขอเล่นโทรศัพท์หน่อยดิ”
ผมพูดกับไคที่นั่งอยู่บนพื้น ไคที่เล่นเกมส์กับเซฮุนอยู่พยักหน้าแล้วหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมาให้ ผมรับมาและขอบคุณมันเบาๆก่อนจะเล่นโทรศัพท์ของไคทันที
ผมเล่นแอพเกมส์ต่างๆที่อยู่ในเครื่องไปเรื่อยๆจนเริ่มเบื่อ ผมเลยกดไปที่รายชื่อเบอร์โทรของไค ไล่ไปเรื่อยๆจนสะดุดที่รายชื่อหนึ่ง…
‘Taemin’
ผมกดเข้าไปดูข้อมูลก่อนจะเจอชื่อfacebookของแทมิน ผมหยิบโทรสัพท์ตัวเองขึ้นมาแล้วกดเข้าไปในfacebook จากนั้นก็พิมพ์ชื่อfcaebookของแทมินเข้าไป พอเจอแล้วผมก็กดเข้าไปทันที
ผมกดเข้าไปในอัลบั้มรูปของแทมินแล้วไล่ดูแต่ละภาพไปเรื่อยๆจนเจอภาพของ(ชื่อของคุณ)ที่ยิ้มให้กล้องอยู่…
ผมเห็นอย่างนั้นจึงคลิกที่หน้าจอครั้งหนึ่ง มันจึงขึ้นชื่อfacebookของ(ชื่อของคุณ)ที่ติดแท็กอยู่ขึ้นมา ผมเลยกดเข้าไปในนั้นทันที
รูปประจำตัวของเธอน่ารักมาก… ในรูป(ชื่อของคุณ)ยิ้มอย่างสดใส ยิ้มแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน…
ไม่รู้เพราะอะไรผมถึงกดเซฟรูปนั้นไว้ในเครื่อง จากนั้นผมก็ดูไปเรื่อยๆจนเพิ่งสังเกตว่าเธอมีเพื่อนในfacebookอยู่แค่คนเดียว…คือแทมินนั่นเอง
ผมดูข้อมูลของเธอ เธอเขียนไอดีไลน์ของตัวเองไว้ด้วย! ผมเลยถ่ายรูปหน้าจอไว้แล้วกดเลื่อนมาดูไทม์ไลนของเธอ ข้อความที่เธอโพสต์ล่าสุดเขียนไว้ว่า
‘ชีวิตที่ไม่เหลือแม้แต่ครอบครัว…นั่นจะยังจะเรียกว่าชีวิตได้อยู่มั้ย?’
ข้อความนี้ถูกโพสต์เมื่อสามปีก่อน…
ยัยนี่น่ะ…ไม่มีครอบครัวแล้วงั้นเหรอ?...
“ฮยอง! เป็นอะไรอ่ะ ทำไมหน้าตาแดงๆ” เสียงไคตะโกนขึ้นมาทำให้ผมเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ตัวเองทันที ผมทำหน้าประมาณแบบไม่มีอะไรใส่มัน มันเลยไม่ได้สนใจแล้วหันไปเล่ยเกมส์ต่อ
ผมแอบลอบถอนหายใจนิดหนึ่งก่อนจะยกมือจับที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง…
ตึกตัก…ตึกตัก…ตึกตัก
ใครก็ได้ช่วยตอบผมที…ว่าทำไมหัวใจผมต้องเต้นแรงด้วย…?
15/06/57(2)
ครบละ! ทุกคนคงจะตกใจว่าทำไมแบคฮยอนถึงไม่ใช่คนแรกของตัวเองอ่ะเนอะ…อันนี้ไรท์ก็ตกใจเหมือนกันว่าทำไมตัวเองคิดพล็อตให้มันดราม่าขนาดนี้ 555
15/06/57
ฮายยย ไรท์เตอร์คนนี้กลับมาแล้วจ้า!! แอบโมโหแทมินนิดๆที่คิดอย่างนี้กับสิก้า ยูริแล้วก็ลีดของเราได้เนอะ แต่มันจะเป็นเรื่องจริงมั้ย…อันนี้ไรท์ก็ไม่รู้นะ 555 ครึ่งหลังแบคกี้ออกนะจ๊ะ อย่าเพิ่งลืมพระเอกของเราล่ะ!
เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาต่อน้า ขอตัวไปติวสอบละ อาทิตย์หน้าสอบเยอะสอบแยะ แต่ก้แอบมาเขียนจนได้
ปล.ขอบคุน eve_popparazzi มากๆน้าที่เตือนไรท์ >< คือไรท์ก้อเห็นนะว่ามันแปลกๆ ไรท์เลยไปแก้มาแต่ดันลืมลงอันที่แก้แล้ว TOT ตอนนี้กลับไปลงแล้วจ้า ขอบคุนจริงๆน้าาาาา
ความคิดเห็น