Ghost mansion

                                              Ghost mansion       

  เสียงนาฬิกาปลุกดังยามเช้า ตื่นจากฝันดีเมื่อคืน แต่งตัวพร้อมกับทำอาหาร ในห้องเล็กๆ ซึ่งมีผมคนเดียว

ผมเสีย พ่อแม่แต่ยังเล้ก ทำให้ผมนั้นต้องดิ้นรนหาเลี้ยงตัวเอง วันนี้ก็เป็นวันแรกที่ผมเข้า ม ปลายด้วยสิ ซึ่งค่าใช้จ่ายค่อนข้างแพง ไหนจะรองเท้าใหม่ เสื้อใหม่ หนังสือ ผมคิดว่าผมจะต้องย้ายห้องไปห้องที่เก่าแก่กว่านี้

แล้วละครับ (ตอนนี้ก็เป็นโบราณสถาณไปแล้ว) อ๊ะ! สายแล้วผมวิ่งกระเสือกกระสน ไป รร อย่างเร่งรีบ

7.30 อ๊า! ผมทันเวลาเคารพธงชาติพอดี จากนั้นผมก็ไปปฐมนิเทศ มีประกาศว่าให้ผู้ปกครองไปประชุม

แต่ผมไม่มีญาติเลยแม้แต่คนเดียว ผมอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด ผมจึงไปจัดการเรื่องการเรียนและก็ถึงเวลา ทุกคนออกไป แนะนำตัวหน้าชั้น ผมชื่อ “ชาคริส กิติมาร” ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ  และผมก็ไปนั่งที่นั่งข้างๆ ผู้หญิง

คนหนึ่งรู้สึกว่า เธอชื่อ ณัฐณิชา เธอเป็นคนสวย ผมตรงยาวสลวย สีดำเข้มเงางาม หน้าเรียวผิวขาวเนียน เอาเป็นว่า

เธอน่ารักมากครับ ผมมองเธออยู่นานเธอก็หันมาแล้วก็ ยิ้มให้ผม ผมยิ้มตอบพร้อมกับหน้าแดงนิดหน่อย

ผมแวะไปทำงานพิเศษ ก่อนที่นั่นเหมือนที่เติมพลังใจให้ผม ผมทำงานในร้านอาหารแห่งหนึ่งครับเป็นเซฟเลยหละ เป็นร้านที่เปิดช่วงกลางคืนขายอาหาร อิตตาเลี่ยน/ไทย/จีน และเจ้าของร้าน ชื่อ สุมิตรา เธอเป็นคนน่ารักนิสัยดี อายุราวๆ 26 ปี ร้านนี้เธอรับกิจการต่อจากพ่อ ไงชาคริส วันนี้ขยันเหมือนเดิมนะ เธอพูดพร้อมยิ้มบางๆ

ผมบอกว่า สวัสดีครับ   ชาคริส เธอจำเรื่องห้องที่ถูกได้มั้ยพี่หาให้ได้แล้วหละแถมอยู่ใกล้บ้านพี่ด้วยหละ

โอ้ดีเลยครับ ค่าเช่าเดือนเท่าไหร่ครับ เธอทำหน้าหมองๆพร้อมบอกว่าเดือนแรกฟรี เดือนต่อไป 3,000

ผมกังขา ว่าทำไมมันถูกเกินไป หลังเลิกงานผมเดินไปส่งพี่สิมิตราที่บ้าน เธอ เธอพาผมไปหาเจ้าของแมนชั่น

เขาบอกว่าเป็นห้องเก่าประมาน 4 ปีไม่มีคนมาเช่า เพราะมีประวัติ มาก่อนซึ่งถ้าเป็นห้องปกติราคาประมาน

18,000บาทต่อเดิอนซึ่งครึ่งต่อครึ่งเฟอร์นิเจอร์ก็ครบ ผมรับปากเขาบอกว่าย้ายพรุ้งนี้เลยได้มั้ย เดือนแรกฟรีเลย

ผมยิ้มแก้มปริ พร้อมบอกว่าพรุ้งนี้เป็นวันอาทิตย์ผมจะย้ายข้าวของมาเลยครับ ผมจัดเก็บของจากห้องโกโรโกโส

ขอมผม พี่สุมิตราขับรถมารับของผมไม่มีอะไรมากผ้าห่มฟูกบางๆ ไว้นอน โน๊ตบุ๊คและหนังสื อ ถึงห้องผมคิดว่า

เป็นห้องที่ดูดีมาก น่าอยู่ทีเดียว ผมเดินดูห้องต่างๆมันใหญ่มากสำหรับอยู่คนเดียว ห้องกลางมีทีวี จอแบนอยู่ใหญ่โตแท้ ผมซึ่งยากจนแทบจะไปถูมันให้เงางาม ผมไปดูห้องนอน ซึ่งมีฝุ่นนิดหน่อย และ... ผมหัวใจแทบวาย

ผมเดินไปเหยียบเชือกเส้นหนึ่ง ผมนึกถึงเรื่องที่ว่าห้องนี้มีประวัติ แต่ช่างเถอะผมถูกใจอยู่ดีราคาประหยัดเช่นนี้

ผมขอบคุณเจ้าของแมนชั่น และพี่ก่อนจะขอตัวไปพักในห้อง ผมจัดการทำความสะอาดและ เข้านอนด้วยความสบายใจ เพราะพรุ้งนี้เป็นวันอาทิตย์หยุดในห้องแบบนี้ดีจริงๆ ผมเคลิ้มหลับไป บนเตียงนุ่ม ผมรู้สึกแปลกๆ

ผมลืมตาด้วยความสงสัย ผมเห็นผู้หญิงผมยาว ยืนอยู่ที่หัวเตียง... ผมตัวแข๊งชะงัก  ผมงัดบทสวดต่างออกมาทุกคาถา พร้อมถามว่าต้องการอะไร เสียงผู้หญิงคนนั้นกำลังร้องไห้ แล้วพุดเสียงสั่นว่า ...อย่าฆ่าหนูเลย.....

ผมหายอาการตกใจ ผู้หญิงคนนั้นตัวสั่งเถาด้วยความกลัว แต่ผมว่าผมก็กลัวแฮะ ผมตัดสินใจ วิ่งเข้าไปประทะตรงๆกับผี อย่างกล้าหาญ~ พลักผีลงไปกองกับพื้น แล้ววิ่งรี่ไปเปิดไฟ ผมตกใจสุดขีด ผมตะโกนคำที่ไม่น่าออกมาใน สถานการณ์นี้ว่า โมเอ้!!!!!!!!!!!!! ผมคิดเสมอว่าผีนี้จะหน้าตาเหมือนในเกมLeft 4 deathอะไร

เทือกนั้นมั้ย แต่ที่ผมจะ บรรยายคือ ตากลมโตเต็มไปด้วยน้ำตาผมยาวกลิ่นหอมของยาสระผม ผิวขาวเนียนแทบโปร่งแสง ปกเล็กอมชมพูราว สีราวลูกกวาด ผมสตั้นไปนาน พร้อมกับพูดว่าขอโทษ..................................

                                              ขอบคุณครับครั้งแรกที่ผมได้เขียนนิยายครับทำเล่นๆครับ =w= ผิดพลาดตรงไหนเชิญติเตียนครับ