[SF]I can't be your friend <TempoxJiyong>

ข้อมูลเบื้องต้น

WELCOME TO THE FANTASTIC WORLD!!!!

อันกยองทุกๆคนค่ะ!!!~  เรา เพน สาวกbigbangคนหนึ่ง 55+

ฟิคนี้เป็นฟิค Y ถ้าใครรับไม่ได้ก็กดปิดเลยนะคะ อย่าด่าอะไรเสียๆหายๆในนี้นะ ^_^

ฟิคนี้เป็นช๊อตฟิคคู่ tempo jiyong 

ทั้งนี้ tempoและjiyong เป็นชายแท้ ไรเตอร์แค่จิ้นขึ้นมาเฉยๆนะ ^ ^

Character


ควอน จี ยง หรือ จียง หนุ่มหน้าใส ตัวเล็ก บอบบาง แต่แสบมากมาย!!



ชเว ซึง ฮยอน หรือ ท๊อป กอริลล่าหน้าโหด เพื่อนสนิทของจียง



ลี ซึง ฮยอน หรือ ซึงรี หนุ่มน้อยแพนด้าสัญชาติเกาหลี รุ่นน้องที่ดูจะสนิทกับจียงเป็นพิเศษ!!




ทง ยอง เบ หรือ แทยัง เพื่อนอีกคนในกลุ่มของจียง




คัง แด ซอง โดราเอมอนเวอร์ชันเกาหลี เอะอะยิ้ม ^_____^ (กว้างได้อีก)

Music Playlist at MixPod.com

เนื้อเรื่อง

"นี่ จียง จียง" เสียงของใครคนหนึ่งดังข้างหูของควอน จี ยง หนุ่มหน้าใสแห่งโรงเรียนYG High School เด็กหนุ่มลืมตาขึ้นเล็กน้อยก่อนจะพบกับใบหน้าของใครบางคนที่เขย่าแขนเขาเบาๆจนแทบหลุด (นี่คือเบา?)
"อือ~แป๊บเดียวน่า เทม......ขอนอนอีก.."
"5 นาทีก็ไม่ได้" 
"...1 ชั่วโมง" ร่างเล็กพูดต่อก่อนซุกหัวลงไปกับหมอนสีขาวใบโต เรียกให้คิ้วหนาของอีกคนขมวดเข้าหากัน เด็กหนุ่มทำท่าครุ่นคิดอะไรซักอย่าง ก่อนยกยิ้มที่มุมปากเมื่อคิดวิธีปลุกเจ้าคนตื่นสายออก
...เอางี้ใช่มะ...
...ได้ๆ ปลุกดีๆไม่ตื่น กอริลล่าจัดวิธีปลุกแบบสเปเชี่ยลให้...หึๆ (เทมเริ่มทำหน้าหื่น)
"จียง นายจะตื่นมั้ย"
"..." ไม่มีเสียงตอบกลับจากร่างที่ซุกหมอนอยู่อย่างสบายอารมณ์
"ถ้านายไม่ตื่น.."
"..."
"ฉันจะ 'จูบ' นาย ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ วินาทีนี้เลยเอ้า!" เทมโปเน้นย้ำคำว่า 'จูบ' ลงข้างๆหูคนตัวเล็กทำเอาจียงรับรู้ไปยันปลายประสาท (เสียงเทมมีพลังได้อีก)
"O_O เฮ้ย! อย่านะเว้ย!" ร่างเล็กสะดุ้งก่อนเตรียมยกเท้าถีบเจ้าลิงกอริลล่าที่บังอาจมาเล่นมุกอย่างกับพระเอกปลุกนางเอกในนิยายน้ำเน่า
"ไปอาบน้ำได้แล้ว"
"เออๆ" จียงลุกขึ้นเกาหัวเล็กน้อย ก่อนเดินเข้าไปอาบน้ำ
          ร่างสูงมองตามคนตัวเล็กจนเข้าห้องน้ำไป ก่อนถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ที่วันนี้ เขาก็ยังคงทำหน้าที่ 'เพื่อน' ที่ดีได้เหมือนเคย ใช่ ดี เหมือนเคย ทั้งๆที่ความรู้สึกในใจ...
...ไม่เหมือนเคยอีกแล้ว...

"ไอ้กอริลล่าบ้า ปัญญาอ่อนเอ๊ย....." เทมโปบ่นออกมาเบาๆ ก่อนที่จะนั่งรอเพื่อนอย่างใจเย็น

...แล้วนี่เราจะกระหน่ำตัวเองไปทำไม (วะ)?...

______________________________________________________________________________
   
   เทมโปเหม่อ ชเวโปกำลังเหม่อ เหม่ออกไปนอกหน้าต่างยังกับพระเอกเอ็มวีนั่นล่ะ ใบไม้ร่วงลงมาตามแรงลง สายตาของเขาหยุดนิ่งที่ท้องฟ้าที่ดูแจ่มใสต่างกับจิตใจช่วงนี้ของเขาอย่างสิ้นเชิง
"เทม..เทม...ไอ้เทมโว้ย!!!" และแล้ว พายุมังกรก็มาเยือน - -*
"อ..อะไรของแกวะจียง" เทมโปหันหน้ามาถามกับเพื่อนสุดที่รัก(?)หลังจากเสียงกว่า 800 เดซิเบลถูกกรอกเข้าหูของเขาอย่างไม่ปราณี
"มีอะไรให้ช่วยหน่อย"
"คนไหน?" ร่างสูงถามกลับอย่างรู้ทัน ก็ไอ้เรื่องที่อยากให้ช่วยน่ะ มันจะเป็นเรื่องอะไรได้อีกถ้าไม่ใช่ 'จีบสาว'
"คนนั้นไง คยูริ คนที่น่ารักๆอ่ะ" จียงพูดพร้อมชี้นิ้วไปยังนักเรียนสาวที่นั่งอยู่ตรงระเบียง
"แล้วทำไมไม่จีบเอง?"
"ช่วยไม่ได้รึไงเล่า"
"ก็รู้อยู่แล้ว ว่าชั้นน่ะ ชอบใครก็โดนแย่งไปหมดนั่นล่ะ"
"ใคร? ใครแย่ง บอกมา ชั้นจะไปเคลียร์กะมัน กล้าดียังไงมาแย่งผู้หญิงที่เพื่อนควอน จี ยง แอบชอบ"
"มังกร"
"โอเค! มังกร ห๊ะ! มังกร?"
"อืม..มังกร แถมยังเป็นมังกรจมูกบานซะด้วย" เทมโปตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนลุกออกไปคุยกับแทยัง เพื่อนอีกคนในกลุ่มของเขา ทิ้งให้จียงยืนงงอยู่คนเดียว
"คนบ้าอะไรวะ ปล่อยให้มังกรแย่งผู้หญิง" จียงได้แต่ยืนบ่นอยู่คนเดียว เอาล่ะ! ในเมื่อเทมมันไม่ช่วย ควอน จี ยง คนนี้ คงต้องลงมือจีบเองซะแล้ว! ร่างเล็กคิดก่อนเดินตรงไปยังเด็กสาวอย่างชำนาญ (แล้วนายจะขอให้เทมช่วยไปทำไม?)


"อิยะฮะฮ่า ชั้นได้เบอร์คยูริมาแล้วเฟ้ย!" จียงพูดใส่หน้าเทมด้วยความสะใจสุดขีด 
"เออๆ คร้าบ ควอน จี ยงเก่งคร้าบ" ร่างสูงตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก ทั้งที่ในอกมันรู้สึกปวดหนึบเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ตั้งแต่เขารู้สึกแบบนั้นกับจียง
"ก็ถ้าเรียนให้เก่งเท่าจีบหญิง ก็คงจะดีล่ะเนอะ" แทยังตอกกลับเบาๆแต่เขาคงลืมไปว่าเจ้ามังกรตัวนี้น่ะ หูดีขั้นเทพ!
"ไอ้แทยัง! ตาย!~" ร่างเล็กตะโกนพร้อมวิ่งไล่เพื่อนรักอย่างเอาเป็นเอาตาย ส่วนแทยังก็บ้าจี้วิ่งหนีทั่วห้องอีกต่างหาก ทำเอาเพื่อนๆในห้องร้องเชียร์เจ้าคู่กัดที่ไว่ไล่กันแทบทุกเช้าอีกครั้ง


     เลิกเรียน เทมโปกับจียงขึ้นมานั่งบนดาดฟ้า ที่ๆพวกเขามักจะขึ้นมานั่งรับลมเสมอเวลาที่เลิกเรียนแล้วไม่มีการบ้าน (หรือต่อให้มีการบ้านก็จะมาอยู่ดี) เทมโปเหม่อมองไปที่ท้องฟ้าอีกครั้ง
"เทมๆ เมื่อไหร่จะมีแฟนซักทีวะ" จียงเปิดประเด็นที่ทำเอาคนฟังหัวใจกระตุกวูบ แต่ร่างสูงก็ยังคงพยายามปรับเสียงให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่คนอย่างเขาจะทำได้
"รออยู่"
"รอใคร? นั่นแน่~ แอบไปสัญญากับใครตอนเด็กเหมือนในหนังอ๊ะเปล่าเนี่ย"
...รอนายนั่นล่ะ...ควอน จี ยง....
"เปล่า รอคนมารัก"
"ใคร กอริลล่าที่สวนสัตว์เรอะ"
"ขำตายล่ะ ไอ้มังกรเตี้ย"
"ว่าชั้นเตี้ยได้ไง แทยังเตี้ยกว่าชั้นอีกนะ" เมื่อหาเหตุผลอะไรไม่ได้ จียงจึงไปลงที่เพื่อนซึ่งไม่อยู่อีกครั้ง
"ไม่สนอ่ะ"
"เออๆ.......ยังไงชั้นก็ไม่สำคัญสำหรับนายอยู่แล้วใช่มั้ยล่า~~"
"อ้าว"
"ไม่ต้องอ้าว ชั้นไปหาน้องคยูริดีกว่า" จียงทำท่าจะหมุนตัวกลับ ร่างสูงหันมองตามอย่างตกใจเมื่อรู้สึกเหมือนจียงจะโกรธเขาแล้ว มือหนาถูกยื่นออกไปจับข้อมือบางเพื่อรั้งเอาไว้เบาๆ ร่างเล็กหันกลับมาพร้อมรอยยิ้มกวนๆที่ระบายบนใบหน้า
....ก็เพราะนายยิ้มแบบนี้นั่นแหละ จียง.....
....ชั้นถึงได้รักนาย....
"ไม่เอาน่า ล้อเล่น" เทมโปออกอาการอ้อนเล็กน้อยก่อนพยายามทำหน้าตาอ้อนจียงสุดๆ
"รู้แล้วน่า ไอ้กอริลล่าหน้าโหด ขอร้องเหอะอย่าทำหน้าตาแอ๊บแบ๊วได้มะ เห็นแล้วขนลุก" ก็เข้าใจอ่ะนะว่าอยากน่ารัก ซึ่งคราวหลัง อย่าเลย ขอร้อง T ^ T
"เออน่า" 
"กลับบ้านกันเหอะ"
"อืมๆ"
....แล้วเมื่อไหร่ ชั้นถึงจะไม่ต้องรอซักทีล่ะ จียง จะให้นายเดินเข้ามาหาชั้น หรือชั้น ควรจะออกไปเองดี....
______________________________________________________________________________

"I'm so sorry ,but I love you ดา คอ จิด มัล! อี ยา โมรัด ซอ อี เจ ยา อา ดัด ซอ..." สองคู่หูโดราเอมอนกับแพนด้าเกาหลีกำลังร้องเพลงอย่างมีความสุข พร้อมกับทำท่า I love you more more อย่างสนุกสนาน ทำเอาแทยังต้องถอนหายใจกับท่าทางอันสุดแสนจะเกินบรรยายของเพื่อนกับรุ่นน้อง
"พอซะทีเหอะน่า พวกนายสองคนน่ะ"
"พี่แทยังก็มาร้องด้วยกันสิครับ! 55+" ซึงรีพูดกับรุ่นพี่ก่อนหันหลับไปเต้น I love you more more ต่อ ทำเอาแทยังต้องส่ายหัวไปมาอย่างระอา เขาเลิกสนใจในตัวของทั้งสองอย่างสิ้นเชิง ก่อนจะมาให้ความสนใจกับเพื่อนที่นั่งหน้าบูดเป็นตูดกอริลล่าอยู่ตั้งแต่เมื่อ 2 นาทีที่แล้ว
"ก็แค่อกหักน่า เทม นานยจะคิดอะไรเยอะแยะ" เห็นได้ชัดว่าแทยังพยายามพูดปลอบ หลังจากเทมเล่าให้เขาฟังว่าดูเหมือนจียงจะจีบคยูริสำเร็จ
"ก็ถ้ามันง่ายขนาดนั้น ชั้นคงไม่มาคุยกับนายหรอก"
"..."
     แทยังนิ่งเงียบ เขาไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี เพราะเขาเองก็พอจะเข้าใจอยู่ ก็เจ้าเทมน่ะ มันมาบอกเขาว่าชอบจียง ตั้งแต่ปี 1 นี่มันอยู่ปี 3 แล้ว ก็ยังชอบ ที่ผ่านมาไอเทมมันก็ไม่คิดอะไรมากหรอก แต่ก็นะ......จะ 3 ปี แล้วนี่ ที่เทมแอบชอบจียงน่ะ ไอมังกรบ้าจียงก็ไม่รู้อะไรเล้ย
"เทม! เทม!" 
"ตัวการมาแล้ว" แทยังแอบกระซิบกับเทมก่อนจะหันกลับไปมองคู่หูแมวกับหมีเต้นกันอีกครั้ง
"มีอะไร?"
"คยูริตกลงเป็นแฟนกับชั้นแล้ว! 55+ เป็นไงล่ะ?" คำพูดนั้น ทำเอาเทมโปรู้สึกปวดหนึบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขาไม่รู้ว่าจะเก็บอาการยังไงทั้งๆที่เมื่อก่อนก็เคยทำได้ ใบหน้าที่ติดจะอึ้งๆยังคงจ้องเพื่อนรัก
"เทม? เทม? ไอ้เทม!!"
"อ...อะไรเล่า"
"นายได้ยินที่ชั้นพูดมั้ย?"
"ได้ยิน ยินดีด้วยละกัน"
"ขอบใจเพื่อนรัก นายนี่มันน่ารักจริงๆเลยว่ะ ^_____^"
...น่ารัก...
...แต่นายก็ไม่เคยรักชั้นซะทีนะ ....จียง.....
"ชั้นกลับก่อนละกันนะ บายจียง บายแทยัง บายแดซอง ซึงรี"
"บายคร้าบบบบบบ!!! พี่เทม" "บายเทม" "บายเว้ย" ว่าแล้วเทมก็เดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้คนที่เหลืออยู่ในห้องกัน  4 คน
"แทยัง ไอเทมมันเป็นอะไรวะ"
"ไม่มีอะไรหรอก"
"ไม่มีอะไรแล้วทำไมทำหน้าแปลกๆ มันไปโดนอะไรเข้าวะ"
....ก็โดนมังกรหักอกอ่ะดิ ถามได้.....
"อกหักเฉยๆ"
"อกหัก? ไอ้เทมเนี่ยนะอกหัก หล่ออย่างเพื่อนชั้น ใครกล้าหักอกวะ"
"ไม่รู้ แต่ไอ้เทมมันบอกว่าน่ารักดี"
"แล้วชอบมากี่ปีแล้วอ่ะ?"
"3"
"3!!!! เป็นชั้น 2 วันไม่สนก็เปลี่ยนแล้ว" (โห จียงหล่อเลือกได้ - * -)
"ก็.....คงเป็นรักแท้มันมั้ง"
"จริงจังมากเลยเหรอวะ"
"อืม" 
"ไม่รู้อยู่ดีอะว่าใคร ช่างมันเหอะ อย่าให้มันเฮิร์ทมากละกัน บาย ชั้นไปเดทกับคยูริก่อน"
...ถามมาตั้งนาน ยังไม่รู้อีกรึไงเนี่ย ไอมังกรซื่อบื้อ....
______________________________________________________________________________

"เมื่อไหร่นายจะรู้ซักทีนะ จียง" ร่างสูงได้แต่บ่นเบาๆกับตัวเอง ก่อนเหม่อมองไปบนท้องฟ้าที่มืดลง เขาพอจะรู้แล้วว่ามันคงไม่มีโอกาส ไม่มีอีกแล้วสำหรับเขา ที่ผ่านมา จียงคบกับใครแค่เล่นๆ แต่กับคยูริ จียงถึงกับดีใจที่คยูริยอมคบด้วย ดูท่าจะจริงจังน่าดู ก็นั่นล่ะ เหตุผลที่เทมโปคนนี้รู้สึกปวดหนึบตลอดทางกลับบ้าน
~กอริลล่าหน้าหื่น!!! รับโทรศัพท์ด้วย!!!~ 
เสียงริงโทนดังขึ้นทำเอาเทมโปนั่งยิ้มแหยๆ นี่เจ้าตัวแสบคงจะมาเปลี่ยนนริงโทนอีกแล้วล่ะสิ
"ครับแม่?"
- ซึงฮยอน เรียนที่YG เป็นไงบ้างลูก -
"ก็ดีครับแม่" แค่ลูกแม่อกหักจากมังกรเตี้ยเล็กน้อยเท่านั้นเอง
- ก็ดีแล้วลูก อ้อ! พรุ่งนี้แม่จะพาลูกกลับไปเรียนที่อเมริกานะ พ่อเค้าอยากให้ลูกกลับไปเรียนที่นั่นน่ะ -
"กลับอเมริกา!!"
- จ้ะ เตรียมเก็บของได้แล้วนะลูก พรุ่งนี้เย็นแม่จะไปรับที่บ้านนะ บายจ้ะ -
    ร่างสูงกดปิดโทรศัพท์ สายตายังคงฉายแววงุนงงอยู่ เขาตกใจไม่น้อย ก็ในเมื่อเขามาเรียนที่ YG ได้3ปีแล้ว อยู่จะให้กลับเนี่ยนะ 
..แต่..บางทีมันอาจจะทำให้ลืมเรื่องราวของนายบ้างก็ได้นะ จียง...
..บางที..มันอาจจะถึงเวลาแล้วก็ได้ ที่ชั้นจะตัดใจจากนายซะที...
______________________________________________________________________________
  
     วันนี้เทมโปโดดเรียน ย้ำว่าโดด! ไหนๆวันนี้ก็ต้องกลับอยู่แล้วนี่ เรียนไปก็ไม่มีประโยชน์  โอเค..โอเค...เขาก็แค่ขี้เกียจ ผิดเรอะไง? 
"จบแล้วสินะ"
"เออ จบ" เสียงอีกเสียงดังขึ้นจากประตูดาดฟ้า ร่างสูงหันไปมองต้นเสียงอย่างรวดเร็ว
"แทยัง!" 
"เออ ชั้นเอง จะกลับอเมริกาแล้วเรอะ"
"อืม"
"ไม่คิดจะบอกจียงหน่อยเรอะไง? หมอนั่นน่ะ 'เพื่อน' สนิทนายนะ"
"ไม่ต้องย้ำ"
"แล้วไง? ไม่บอกเรอะ"
"ไม่ล่ะ บอกไป เค้าก็ไม่สนใจหรอก ก็แค่ 'เพื่อน' คนนึง"
...โฮ่ เดี๋ยวนี้หัดตอกย้ำตัวเองแฮะ....เล่นเอางง....
"แล้วเย็นนี้ไปกี่โมง?"
"6 โมง อย่าบอกจียงนะเว้ย ห้ามมาด้วย"
"เออๆ บาย"


     เอาล่ะ!! ควอนจียงกำลังเครียด เครียด!! เพราะไอ้กอริลล่าหน้าโหดมันหายไปไหนไม่รู้ อุตส่าห์บอกว่าจะเอาการบ้านมาให้ลอกยังจะหนี ให้ตายเหอะ จียงไม่สนแล้วเว้ย! เดทกับคยูริก่อนก็ได้ฟระ
- เดทเสร็จ -
"เอาล่ะ ไปลอกการบ้านที่ย้านไอเทมดีกว่า" จียงเดินไปเรื่อยๆจนถึงบ้านเพื่อนรักที่เขาไปมันบ่อย จนหลับตาเดินยังเดินถูก แต่วนนี้กลับแปลกไปจากเดิม
"ปกติกดกริ่งแล้วไอเทมก็ออกมานี่หว่า อะไรของมัน"
"หนูจ๊ะ เด็กผู้ชายคนนั้นน่ะ" เสียงหญิงผู้หนึ่งร้องเรียก จียงหันกลับไปมองก่อนจะเห็นคุณป้าข้างบ้านออกมาเรียกเขา
"อะไรเหรอครับ?"
"เพื่อนหนูที่ชื่อ ซึงฮยอนนั่นน่ะ เค้าออกจากบ้านไปแล้วนะจ๊ะ"
"ห๊ะ! ออกจากบ้าน"
"ใช่จ้ะ รู้สึกว่าเค้าจะกลับไปเรียนที่อเมริกาน่ะ ตอน 5 โมงเค้ายังมาขอบคุณป้าอยู่เลย"
"กลับ..อเมริกางั้นเหรอ แล้วเค้าไปที่สนามบินไหนล่ะครับ"
"สนามบินนาริตะน่ะจ้ะ"
"ขอบคุณครับ"
          จียงออกวิ่งอย่างรวดเร็ว เขารีบมากๆอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน หวังว่าจะทันละกันนะ เด็กหนุ่มนั่งแท็กซี่ไปสนามบิน ด้วยท่าทางร้อนรน จียงขมวดคิ้วจนคนขับเครียดแทน พอถึงสนามบินจียงรีบวิ่งออกจากรถเข้าไปในตัวสนามบิน เด็กหนุ่มวิ่งไปที่เคาน์เตอร์
"โทษนะครับ เที่ยวบินไปอเมริกาออกไปรึยังครับ?"
"สักครู่นะคะ ....เที่ยวบินออกไปตั้งแต่ 6 โมงเย็นแล้วล่ะค่ะ" จียงเหลือบดูนาฬิกาของสนามบินก่อนจะต้องผิดหวัง เขามาช้าไป 2 ชั่วโมง เด็กหนุ่มพยักหน้าน้อยๆเป็นเชิงเข้าใจก่อนจะเดินกลับออกไป
...ไม่ทันงั้นเหรอ...
...เทม นายกลับไปโดยไม่บอกชั้นซักคำ นายมันบ้า ...บ้าที่สุด..
______________________________________________________________________________

- 2 ปีต่อมา - (ไรเตอร์ช๊อบชอบเวลาเปลี่ยนปฏิทินในฟิคเนี่ย > v <)
"ครับแม่ ผมมาถึงแล้วครับ ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมไปเองได้ ครับแม่ สวัสดีครับ" มือหนากดวางโทรศัพท์ก่อนจะยัดมันลงกระเป๋าตามเดิม
"ชั้นกลับมาแล้วนะ" 
"ไอเทม!!!" เสียงเด็กหนุ่มดังขึ้นทำเอาเทมโปต้องหลบหน้าผู้คนที่หันมามองเขาเป็นตาเดียว
"ไอแทยัง -*-"
"คิดว่าจะไม่กลับมาซะแล้ว ไอเพื่อนบ้า"
"ขอบใจที่อุตส่าห์บรรจงด่าตั้งแต่วันแรกที่กลับ จียงล่ะ?"
"มันจะมามั้ยล่ะ ตอนไปยังไม่อยากให้มันไปส่ง ตอนกลับมันคงจะอยากมารับนายหรอก"
"เหรอ..." 
"เอาน่าเทม อย่างน้อยๆ จียงมันก็เลิกกับคยูริแล้วอ่ะนะ" ประโยคหลังแทยังแกล้งพูดเสียงเบาๆ เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าเทมโปต้องได้ยินมันแน่นอน
"จริงอ่ะ!!!"
"ที่เหลือก็....ง้อจียงให้ได้ละกันนะไอเพื่อนเลิฟ" แทยังตบบ่าเพื่อนรักก่อนจะเดินนำไปยังแท็กซี่ที่เขานั่งมารับเทมโป วันนี้กอริลล่ามีความสุขมากมายอ่ะ >_<

"ดูดิ๊ ใครมา" แทยังเปิดประเด็นให้คนอื่นๆในวงล้อมของกลุ่มสนใจ ซึ่งนั่นก็ได้ผล
"พี่เทม!!" ซึงรีตะโกนออกมาคนแรก จะไม่ให้เขาดีใจได้ไง ในเมื่อแหล่งขนมของเขากลับมาแล้วนี่นา
"เทม!!" ต่อมา คังแดซอง ที่ตอนนี้ยิ้มจนตาหยี ก็เขาจะได้ไม่ต้องมานั่งหน้าบูดเป็นตูดโดราเพราะจียงมันอีกไง เทมนะเทม ทิ้งคนอื่นไปหมด ทำเอาจียงซึมไปเป็นปีเลย ให้ตายเหอะ เดือดร้อนเขาชะมัด
"...." อีกหนึ่งคนที่ยังคงนิ่งเงียบ ควอน จี ยง เด็กหนุ่มนั่งเล่นเกมต่อไปโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ทำเอาเทมโปหน้าหงอย แทยังเห็นจียงยังงั้นแล้วก็อดสงสารไอเทมมันไม่ได้ แต่ก็นะ ทิ้งมันไปเอง แก้เอาเองละกันนะ ไอกอริลล่า - - 
"จียง" เทมโปเรียกชื่อของอีกฝ่ายก่อนอย่างกล้าๆกลัวๆ
"..." จียงก็ยังคงเล่นเกมต่อไป
"จียง นี่ ชั้นกลับมาแล้วนะ" 
"..."
"นาย..จะไม่พูดอะไรกับชั้นหน่อยเหรอ?"
"..."
"ชั้น...ขอโทษ"  
    คำขอโทษที่หลุดออกมาจากปากของเทมโปทำเอาคนอื่นๆอึ้งไป ก็เทมโปน่ะ ไม่เคยขอโทษใครก่อนเลยนี่ ถึงจะเป็นคนผิดก็ไม่เคย (เป็นงั้นไป ชเวโป)
"จียง ชั้นขอโทษ"
"นายจะขอโทษทำไม ชั้นไม่ได้โกรธนายซักหน่อย" ร่างเล็กพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ก่อนจะหันกลับไปเล่นเกมต่อ
"จียง! มานี่!" 
..เอาเว้ย! พูดดีๆไม่ได้ ก็คงต้องฉุดกันล่ะวะ!... (ได้ข่าวว่าไอ้ที่นายทำมันไม่เรียกว่าฉุดนะเทมโป)
"ว้ากกกก ปล่อยชั้นลงไปนะเว้ยไอเทมโป!!!" ถูก!! ชเวโปกำลังอุ้มจียงอยู่ ย้ำว่าอุ้ม! โธ่เว้ย ลากดีๆยังพอว่า นี่อุ้มอย่างกับจียงเป็นผู้หญิงอย่างนั้นล่ะ

"นี่ จียง"ร่างสูงจ้องหน้าอีกฝ่ายก่อนจะเอ่ยปากเรียก
"อะไร?" จียงยังคงตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบๆตามเดิม
"หายโกรธยัง?"
"ไม่ได้โกรธ"
"โกหก"
"แล้วแต่นายละกัน กลับล่ะ" จียงตั้งท่าจะหมุนตัวกลับ พอดีกันกับที่แขนของอีกคนตวัดกอดคนตัวเล็กไว้ไม่ให้หนีไปไหน
"อ...อะไรของนายเนี่ย เทมโป"
"ชั้น ขอโทษนะ จียง"
"ก็บอกว่าไม่ได้โกรธไงเล่า!!"
"ขอโทษนะ ขอโทษที่ไม่ได้บอกนายว่าจะกลับอเมริกา ขอโทษที่ไม่อยู่รอนาย ขอโทษที่ทิ้งนายไป ชั้นขอโทษ ...ฮึก..นายอย่าโกรธชั้นนะ จียง" 
....เทมร้องไห้....
น้ำตาของร่างสูงยังคงไหลลงมาเรื่อยๆ จียงทำตัวไม่ถูก ก็ในเมื่อคนอย่างเทมโปไม่เคยร้องไห้ให้ใคร เจ้ากอริลล่าที่วันๆได้แต่หัวเราะบ้าๆบอๆ กลับต้องมาร้องไห้ เพราะเค้าทำเย็นชาใส่เนี่ยนะ.....
"ท...เทม นายเป็นอะไรของนายน่ะ"
"ชั้นเสียใจ ไม่อยากให้นายโกรธชั้น ชั้นอยากให้นายเข้าใจนะ จียง"
"เทม.."
"ฮึก..จียง ชั้นรักนาย นายได้ยินมั้ย ชั้นรักนาย"
     คนตัวเล็กตาโตกับประโยคที่ได้ยินจากปากของเทมโป จริงสิ เทมดูแปลกไป แปลกมากจนเขาเองก็ยังสงสัย แต่ก็ไม่เคยถาม จนวันที่เทมกลับอเมริกาโดยไม่บอกเขานั่นล่ะ จียงถึงได้รู้สึกว่า 
....เทมจากเขาไปแล้ว....
"ฮึก..ไอบ้า เทม นายมันบ้า" จียงเริ่มร้องไห้ออกมา ทำเอาเทมโปตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ลนลาน
"จ..จียง นายอย่าร้องสิ"
"ไอ้บ้าเทม นายมันขี้โกง ขี้โกงที่สุด นายทิ้งชั้นกลับไปอเมริกา แล้วพอกลับมาที่เกาหลีก็มาบอกว่ารักชั้นเนี่ยนะ ไอ้บ้า"
"นั่นสินะ จียง ชั้นมันบ้า บ้าที่ไม่ยอมบอกนาย บ้าที่รอนายมา 3 ปีเต็ม บ้า..ที่เลิกรักนายไม่ได้ซักที"
"...."
"5 ปีแล้วสินะ ที่ชั้นรอนาย จียง มันถึงเวลาแล้วรึเปล่าที่ชั้นจะตัดใจ นายบอกชั้นทีสิ จียง"
"..." จียงได้แต่เงียบ นัยน์ตาของเทมโปเริ่มฉายแววผิดหวังปนเศร้า แต่เค้าก็รับกับความเจ็บปวดแบบนั้นได้แล้วล่ะ
...รับได้แล้ว...แต่ก็ยังไม่ชินกับมันซะที...
เทมโปเริ่มรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอกอีกครั้ง เขาเจ็บ จนไม่อยากอยู่ต่อ เทมโปเริ่มหมุนตัวกลับ
"เทม! นี่นายจะทิ้งชั้นอีกแล้วงั้นเหรอ นายจะทิ้งชั้นไปอีกแล้วใช่มั้ย!?"
"..."
"ตอบชั้นสิ! นายจะทิ้งชั้น ทั้งๆที่ชั้นยังไม่ได้ให้คำตอบนายเลยใช่มั้ย!?"
"..."
"นายจะทิ้งชั้นไป ทั้งๆที่ชั้นเลิกกับคยูริก็เพื่อนาย" จบคำพูดนั้น ทำเอาเทมโปต้องหยุดชะงัก จียงเลิกกับคยูริ..เพื่อเค้างั้นเหรอ?...
"จียง?" เทมเอ่ยชื่อคนตรงหน้าเบาๆด้วยความสงสัย แต่เขากลับเห็นแต่น้ำตาเต็มดวงตาคู่สวยนั้น 
"ฮึก..นายจะทิ้งชั้นไปอีกเหรอ...ทั้งๆที่ชั้น...รักนายเนี่ยนะ เทม"  
   จียงร้องไห้ไม่หยุด น้ำตาไหลลงมาเรื่อยๆจนเทมโปทำอะไรไม่ถูก มือหนาได้แต่ปาดน้ำตาออกแต่มันก็ไหลลงมาซ้ำรอยเดิมอีกไม่หยุด ร่างสูงตัดสินใจกอดร่างบางเอาไว้แน่น แบบที่เค้าเคยทำ เพียงแต่จียงกลับรู้สึกว่ามันอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ร่างเล็กเริ่มร้องไห้น้อยลงจนเหลือแต่เสียงสะอื้นในอ้อมกอดนั้น
"ชั้นไม่ทิ้งนายไปหรอก จียง ชั้นจะไม่ทิ้งนาย ชั้นรักนายนะ"
"อื้อ....สัญญานะ ว่าจะไม่ทิ้งชั้นไปอีก นายรู้มั้ยว่าตอนที่ชั้นรู้ว่านายกลับอเมริกา ชั้นใจเสียแค่ไหน ชั้นคิดมาตลอดว่ามันเป็นความผิดชั้น ชั้นผิดที่วันนั้นไปเดทกับคยูริ แทนที่จะไปหานาย ชั้นเลิกกับคยูริหลังจากนายไปได้ 2 อาทิตย์ ชั้นหวังว่านานยจะกลับมา กลับมาหาชั้น ถึงวันนั้น ชั้นจะไม่ปล่อยนายไปอีก ฮึก..แล้วนายก็กลับมา"
"อื้ม..อื้ม ชั้นกลับมาแล้วนี่ไง ไม่ร้องนะ เจ้ามังกรเตี้ย"
"เทม! นายว่าชั้นเตี้ยอีกแล้วนะ เจ้ากอริลล่าหน้าโหด" 
        จียงกลับเข้าโหมดปกติอีกครั้ง เสริมด้วยโปรโมชั่นงอนให้ง้อเข้าไปอีก ทำเอาเทมโปกลั้นหัวเราะแทยไม่อยู่
"ขำอะไรของนาย"
"ไม่เอาน่า จียง อย่าโกรธชั้นนะ~"
"ไม่สนเว้ย"
"ก็ได้ ก็แค่จะบอกว่า ถึงมังกรมันจะเตี้ย แต่กอริลล่าก็รักนะครับ > v <" พูดไม่พูดเปล่า ริมฝีปากของร่างสูงรีบประกบลงที่แก้มของร่างบางแทบจะทันที เรียกสีจากแก้มป่องๆนั้นได้เป็นอย่างดี
"อ๊ากกก!!! ไอกอริลล่าบ้า!! >///<" ร่างเล็กโวยวายก่อนจะทุบรัวเข้าที่หน้าอกเทมโปไม่ยั้งด้วยความอาย
"จียง เป็นแฟนกันนะ ^ /// ^" เทมโปพูดพร้อมจ้องหน้าร่างบาง ก่อนจะหยิบแหวนเงินเรียบๆออกมาจากกระเป๋า ก่อนสวมมันลงไปที่นิ้วนางขวาของจียงอย่างเบามือ 
">///<" <<<<หน้าจียงตอนนี้
"คำตอบล่ะ?"
"อ...อื้อ"
"เย้!!! ควอนจียงเป็นแฟนชเวซึงฮยอนแล้วครับทุกคน!!!" เทมโปวิ่งไปวนมาร้องบอกคนที่อยู่ข้างล่างปาวๆ ทำเอาจียงหน้าแดงไปถึงหูแล้ว
"พอแล้ว เทม!! อายเค้า"
"ไม่อายอ่ะ มีแฟนน่ารัก อายทำไมเล่า  ทุกคน!!! ควอนจียงเป็นแฟนผมแล้วนะ!!!! ห้ามใครมาจีบเค้าเด็ดขาดนะ ไม่งั้นผมเล่นงานจริงๆด้วย!!!"
"พอแล้วไอเทมบ้า!!!! >///<"

END
______________________________________________________________________________

~ทำอะไรอ่ะอายเค้า ตัวเองอ่ะบ้า ยาอียายา เขิ๊น เขิน ทำอะไรอ่ะอายเค้านะ บ้า ยาอียายา เขินจัง~ 55+ แต่งจบนึกถึงเพลงนี้โดยอัตโนมัติ เขิน เขิน กรี๊ดดด ขอสกรีมได้มะ สกรีม เอาให้บอร์ดถล่ม ดูเอ็มวี day by dayแล้วเอิ่ม - - * จูบกันเลยดีกว่ามั้ยคะ ปากนี่ใกล้ได้อีก หมั่นไส้ เลยเอาแหวนมาให้ใส่ซะเลย 

ช๊อตฟิคเรื่องนี้เป็นอะไรที่เพนปลื้มมากมาย รักเทมจีที่สุดในสามโลก >///<


v
v
v เอารูปเทมจีมาให้จิ้นเล่น



จียง : อื้อ เทม จีรักเทมน้า >///< 
เทมโป : อ๊าก จีช่างน่าก[อ]ด อะไรงี้
(สังเกตแทยัง นายแอบเชียร์คู่นี้ป่าวเนี่ยพระอาทิตย์)



อั่กก!!! จียงอ้อนสุดฤทธิ์




แว่นเกะกะ - -*



อ๊ากกก!!! สวีทกันแม้ในที่สาธารณะ >///<

ไปละ เดี๋ยวคอมอาบเลือด(กำเดา) 

เม้น+โหวตให้กัลด้วยน้าาาา~~~