When I Was Your Man (TEMPG)

ข้อมูลเบื้องต้น

"เมื่อความรักลดน้อยลง ใครล่ะที่เจ็บ ถ้าไม่ใช่คนที่รักมากกว่า"

เนื้อเรื่อง

“พี่ท๊อป ฮึก ฮือออออออ ทำไมพี่ท๊อปทำแบบนี้ พี่ท๊อปไม่รักจีแล้วใช่ไหม ฮือออออออออ”

ร่างที่ถูกกอดคนร่างเล็กที่สวมกอด  พร้อมเอาหน้าหวานๆนั้น ซุกไปซุกมาตรงพุงของเขา มองแบบรู้สึกรำคาญเต็มที่ แบบไม่รู้จะตอบยังไง จะพูดยังไงให้เข้าใจ และเบื่อเต็มที่ แต่มันติดที่ผมเป็น”หมา”

ใช่ครับ คุณอ่านไม่ผิดหรอก

“ผมเป็นหมา”

ทุกคนคงจะคิดว่าผมเป็นพี่ท๊อปที่ให้คนตัวเล็กที่กอดผมอยู่นี่ซึ่งมีคักดิ์เป็นเจ้านายผมล่ะสิ

ขอบอกว่าพวกคุณคิดผิด ผมไม่ใช่พี่ท๊อปย่อส่วนมา หรือท๊อปกลายเป็นหมา แต่ผมเป็นหมามาตั้งแต่เกิดแล้วล่ะ

ผมมีชื่อว่า “กาโฮ”

ครับๆ ได้ตัวย้วยๆที่พวกคุณเห็นว่ามันน่ารักล่ะครับ แต่ผมไม่ชอบเลยที่เรียกผมน่ารัก ต้องเรียกผมว่าหล่อสิ เข้าใจป่ะ!!!

แล้วผมบรรยายถึงไหนล่ะนี่ อ่อ ถีงมองหน้าเจ้านายผมที่ชื่อ”ควอนจียง” หรือ”จีจี้”ของพวกคุณนั้นล่ะ

ย้อนไปสักนิด เพื่อจะได้รู้สาเหตุที่เจ้านายของผมมาคร่ำครวญให้ฟังจะอยากจะกัดลิ้นตัวเองตายซะให้เสียชาติที่เกิดเป็นหมา(?)

.

.

.

.

.

.

.

“ท๊อปโอปป้าฮะ อันนี้สวยมั้ย?”

ผมหันไปถามคนรักตัวสูงของผม และก็น่ารักที่สุดในโลกเลย

“สวยนะ แต่พี่ชอบอันที่เป็นรูป ลิงอันนั้นมากกว่า”

ร่างสูงพูดพลางชี้ไปที่ตุ๊กตาลิงที่ตัวที่ใหญ่กว่า และที่แน่นอนแพงกว่า ป่าวนะ ผมจียงคนนี้ป่าวงกนะ แค่เงินต้องใช้ให้เป็นเท่านั้นเอง(หรอจี//ไรต์)

“ผมว่าเราไปกินไอตินกันดีกว่าฮะ เหนื่อยแล้วอ่ะ แหะๆ” ผมพูดแล้วก็จูงมือร่างสูงไปโดยไม่ฟังคำตอบจากร่างสูงของแฟนหนุ่มว่าจะไปหรือไม่

พอเดินเข้าร้านปุ๊บ จียงก็สั่งๆ เสร็จก็หาที่นั่งพร้อมเอ่ยปากถามร่างสูงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม

“พี่ท๊อปฮะ พรุ่งนี้ก็คบวันที่เราคบกันแล้วโน๊ะ”

“อืม”

“พรุ่งนี้เราจะไปไหนกันดีอ่า”

“พี่เหนื่อยอ่ะจี อย่าเพิ่งถามได้ไหม”

ร่างสูงพูดตัดบท พร้อมกับเอนหลังพิงเก้าอี้เต็มตัว พร้อมหลับตาลง แค่คำพูดแต่นั้นก็ทำให้รอยยิ้มของคนร่างบาง ค่อยๆหุบลง จะเรียบสนิท

Rrrrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrrrrrr

เสียงริงโทนของมือถือคนร่างสูงดังขึ้น ร่างสูงที่หลับตาสนิท ลวงมือถือขึ้นมาดูว่าใครโทร

“มินอา calling “

ร่างสูงเห็นอย่างนั้น เลยกดรับ โดยไม่มองหน้าคนตัวเล็กที่มองมาที่ตน

“อืม ว่าไง”

“ท๊อป ออกมาหามินอาหน่อยสิ มินอามีเรื่องคุยด้วย”

“ตอนนี้หรอ” ท๊อปพูดพลางมองไปที่ร่างเล็ก ที่มองมาที่เขาด้วยสายตาอยากรู้เต็มที่

“ตอนนี้สิ หรือท๊อปอยู่กับใคร “

“ป่าวครับ ว่างอยู่ เดี๋ยวไป ที่เดิมใช่มั้ย”

“เร็วๆนะท๊อป มินอาคิดถึง คิคิ”

“ครับ แค่นี้ล่ะ” พูดจบก็กดวางไป พร้อมหันหน้าไปหาร่างเล็กที่มองเขาคุยกะมินอา ตั้งแต่ต้นจนจบ

“มีอะไรหรือป่าวครับพี่ท๊อป”

“พี่มีงานนะจี พี่ต้องไปก่อนนะ กลับเองได้ใช่ไหม” ร่างสูงถามคนร่างเล็กที่ตอนนี้ หน้าบึ้งลงในทันที

“ครับ ถ้ามันสำคัญพี่ก็ไปเถอะ” ผมยิ้มให้พี่ท๊อป

“งั้นพี่ไปก่อนนะ” ร่างสูงบอกลา พร้อมมองคนตัวเล็กที่พยายามฝืนยิ้มให้เขา

“เฮ้อ ” ผมนั่งถอนหายใจ หลังจากที่พี่ท๊อปเดินออกไปจากร้าน เขาคงมีงานให้รีบทำนี่โน๊ะ หรือเขาจะมีคนอื่น คงไม่หรอกมั้ง เห้อ อย่าคิดมากสิจียง ผมคิดในใจ พลางทึ้งหัวตัวเอง เหมือนคนบ้า

“นี่ฉันต้องกินคนเดียวให้หมดหรอเนี้ย” ผมพึมพำกับตัวเอง พรางมองไอศครีมที่ผมสั่ง มากที่มันเยอะเกินไป

“ไม่เป็นไรจียง นายต้องกินให้หมด แล้วไปโซนเกมส์เล่นเกมระบายอารมณ์ดีกว่า ” ผมพีมพำกับตัวเองอีกที พรางตักไอศครีมเข้าปาก ถี่ๆ เพื่อให้มันจบเร็วๆ

“เห้อ เหนื่อยจริงๆเลย ห๊ะ 4 โมงเย็นแล้วหรอเนี้ย ” ผมพึมพำพร้อมกับเดินออกจากโซนเกมส์ ที่ผมหลวมตัวเข้าไปเล่น นานถึง 2ชั่วโมงครึ่ง (นี่หลวมหรอจี เจ๊ว่าติดมากกว่า)

กึก..

ผมยืนนิ่งเหมือนโดนสะกด แทบจะล่วงลงไปนั่งกับพื้นให้ได้

ภาพตรงหน้าที่ผมเห็นก็คือ ภาพของคู่ชายหญิง หัวเราะต่อกระซิกอย่างมีความสุข ในร้านไอศครีมที่ผมเพิ่งออกมา เมื่อ เกือบ3ชั่วโมงที่แล้ว  ผมจะไม่รู้สึกอะไรเลย ถ้าคนที่ผมเห็นมันไม่ใช่คนรักของผม “พี่ท๊อป”

 “ฮึก... ฮืออออออ” นี่คืองานสำคัญของพี่ท๊อปสินะ ไม่รักกันแล้ว ทำไมไม่เลิกกันไป ทำไมต้องแอบมีคนอื่น ผมหยิบมือถือในกระเป๋าขึ้นมากดหาเบอพี่ท๊อป เพื่อยืนยันสิ่งที่เห็น พี่ท๊อปหยิบมือถือขึ้นมา เหมือนชังใจสักพัก แล้วกดรับ

“ ว่าไง จี พี่ทำงานอยู่ มีอะไรก็ว่ามา” ร่างสูงพูดปนน้ำเสียงไม่พอใจนิดๆ

“ไม่มีอะไรฮะ พี่ช่วยหันมาทางขวับแปปนึงได้มั้ยฮะ” ผมพูดกรอกเสียงใส่มือถือ และทำเสียงให้เรียบมากที่สุด  พี่ท๊อปหันมาตามที่ผมบอก เขาตกใจน่าดูที่เห็นผม แต่ก็ไม่ลุกออกมา

“จี” เสียงลอดมาทางมือถือ แต่เหมือนเขาพึมพำกับตัวเองมากกว่า และผมก็เงียบ พี่ท๊อปก็เงียบ แต่เขาก็ไม่วิ่งออกมาแก้ตัวหรืออะไร จนผมต้องพูดออกไปไอ้คำที่ผมคิดว่า จะไม่ได้พูดมันแน่ๆ

“เราเลิกกันเถอะนะฮะมันจะดีกับเราทั้งสองฝ่าย”