B1221

Intro

“ฮันบิน ลุกขึ้น วันนี้นายต้องไปโรงเรียน”จีวอนเอ่ยบอกหลานชายวัยสิบเก้าที่เอาแต่นอนขี้เซาอยู่บนเตียงกว้าง

เจ้าของชื่อไม่ขยับตัว จีวอนเรียกเป็นครั้งที่สอง ฮันบินก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะตื่น

“ฮันบิน อาบอกให้ลุกขึ้น”จีวอนเอ่ยเสียงดุ ฮันบินขยับตัวแต่แค่พลิกตัวเอาหน้าซุกลงไปกับหมอนเพื่อหนีเสียงรบกวน

ไม่นานนักร่างบางนั่นก็ถูกยกลอยขึ้นด้วยแขนแกร่งของจีวอน ฮันบินดีดตัวด้วยความตกใจก่อนจะตกลงไปบนที่นอนกว้างอย่างไม่เป็นท่า

“คุณอา”ฮันบินจ้องหน้าคุณอาของเขาตาดุ มือเล็กจับสะโพกของเขาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก เขาเจ็บ

“ไปอาบน้ำ และไปโรงเรียนซะ”

“เลิกยุ่งกับผมสักที เรื่องเรียนผมจัดการเองได้”

“ฉันอยากจะเลิกยุ่งกับนายจะตาย ถ้านายไม่ใช่ลูกชายของพี่ชายฉันคงไม่อยากสน”คำสัญญาที่เคยให้กันไว้เมื่อนานมามันค้ำคอมาจนถึงทุกวันนี้

“ผมมันทำไมเหรอครับ ใครๆก็อยากสนใจผมทั้งนั้น ไม่ว่าจะหน้าตา หรือว่าร่างกาย”ฮันบินยกยิ้มยั่ว

“ท่าทางแบบที่นายกำลังพรีเซ้น ช่วยเว้นฉันไว้สักคนเถอะนะ”จีวอนเอ่ยบอกอย่างไม่คิดจะรักษาน้ำใจกัน

ฮันบินไม่แคร์คำพูดเหล่านั้น เขาไม่สนใจหรอกว่าคนคนนั้นจะเป็นใคร ขอแค่เขาต้องการเขาก็จะพุ่งตรงเข้าใส่

“ไม่สนใจ หรือทำไม่เป็นกันแน่”ฮันบินดูถูกกันแม้กระทั้งอาของตัวเอง เด็กคนนี้ไม่รู้จักคำว่าสัมมาคารวะเลยหรือไงกันนะ

“เก็บคำพูดนี้ไว้ไปพูดกับคนใจง่ายคนอื่นเถอะ ฉันเป็นอาของนายนะ รู้จักสัมมาคารวะบ้าง”

“ปฏิเสธสิว่าถ้าผมยั่วแล้วอาจะไม่อยาก อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าเรารสนิยมเดียวกัน”ฮันบินรู้ว่าจีวอนเองก็มีสัมพันธไมตรีดีๆกับเด็กผู้ชายหน้าใสที่อาศัยอยู่ห้องข้างๆ

“ฮันบิน...เก็บปากไว้บำเรอความสุขเถอะ พูดจาแบบนี้มันไม่ได้ทำให้นายดูดีขึ้นมาหรอก”จีวอนเอ่ยบอก เขาเป็นผู้ใหญ่พอที่จะสั่งสอนเด็กที่แม้แต่มหาวิทยาลัยยังไม่เคยได้ก้าวไปสัมผัส

ตอนนี้เขาอายุยี่สิบแปดปีแล้ว การศึกษาก็ดี หน้าที่การงานก็เด่น แต่หารู้ไม่ว่าไม่มีใครรู้ว่าแค่หลานคนเดียวของครอบครัวเขายังจัดการไม่ได้ มันน่าอายแต่เขาก็จะพยายามทำมันให้ดีที่สุด

“บำเรอความสุขเหรอ อาอยากลองไหมล่ะ ผมเก่งนะ”ฮันบินยิ้มยั่ว ถึงจะโดนดุแต่เขายังปากดี

“อย่าเรียกร้องความสนใจด้วยวิธีนี้ฮันบิน ทำดีกับฉันให้มากต่างหากคือสิ่งที่นายควรจะทำ เพราะต่อไปนี้จะมีแค่ฉันที่ต้องดูแลนาย”จีวอนเอ่ยหน้าดุ เขายอมรับว่าภาระครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก ฮันบินเป็นหลานชายของเขา หน้าที่ก่อนที่พี่ชายของเขาจะหนีไปอยู่แดนไกลอย่างที่ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกหรือเปล่า คือดูแลลูกชายของเขาให้ดี

ฮันบินนายไม่รู้หรอกว่าพ่อของนายรักนายมากแค่ไหน หยุดประชดท่านด้วยวิธีแบบนี้สักที

“อาหยุดพูดถึงคนใจดำคนนั้นสักที อาเองก็ด้วยอย่ามายุ่งกับผม”

“พอได้แล้วฮันบิน”จีวอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ

“ผมเกลียดคุณพ่อที่ทิ้งผมไป และตอนนี้ผมก็เกลียดอาที่ก้าวเข้ามาอยู่ในชีวิตของผม”

“ดี ต่อไปนายก็ตระหนักเอาไว้ซะ ว่านายจะต้องทนกับความเกลียดชังฉันไปอีกตลอดชีวิต”

นายยังไม่เข้าใจความรักความห่วงใยหรอกฮันบิน

ถ้านายเข้าใจ นายจะไม่โหยหามันอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้

.

.

.

.

.

TBC

ง่าลงอินโทรให้อ่านกันก่อนนะคะ แฟนฟิคโจรป่าอย่าเพิ่งปารองเท้าใส่หนูนะเรื่องนั้นก็จะมาต่อให้อยู่ อิอิ

ส่วนท่านใดที่ตามลุ่มหลงดบบอยู่รอสเปหน่อยนะคะ เดี๋ยวจะรีบตามมา

อ๋าฟิคเรื่องนี้ ให้แท็กว่า #ฟิคกวนใจดบบ

อ่า ฮบ.อาจจะดูเหมือนเป็นเด็กมีปัญหาแต่คงไม่ดราม่าหรอกมั้งเนอะ เดี๋ยวจะมีจุนฮวานมาคู่กันเช่นเคย

เป็นกำลังใจให้ด้วยน๊า

ขอบคุณที่ติดตามค่ะ