คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตายยาก - แดนดิน
ุเยูเลือัวเอเวลาที่เป็นแผลไหม? ผมอบนะ อนเ็ ๆ เวลาเป็นแผลหรือถูอมีบาผมอบูเลือัวเอ ยัเยสสัยว่าัวเอเป็นเว็มไพส์มาเิหรือเปล่าว่ะถึไ้อบรสเลือนั แ่ผมไมู่เลือนอื่นนะ อวแ...เื้อโรทั้นั้น
ปัหาอผมอนนี้ือเลือมันไหลเยอะเินไป ูไม่หมนอนนี้รู้สึเหมือนอยาอาเียน ลิ่นเลือมันเริ่มเหม็นาวและไม่อร่อยเหมือนเยทำให้ผม้อบ้วนมันออไปพร้อม ๆ ับน้ำลายัวเอ ูแล้วน่าเลียมา ผมนึสสารภาพพน์อัวเอ หล่อ็ไม่หล่อแล้วอนนี้ยัมีน้ำลายผสมับเลือฟูมปาเหมือนหมาบ้าอี
โีอยู่อย่าเียวือผลารปราออมาว่าผมรอาย ไม่้อพูถึเรื่อแพ้นะ แ่รอายผม็ีใแล้ว
"นายแว่น...ไอ้เ็เปร!!! นี่ี่นิ้ว" นายปีศาูสามนิ้วเพื่อเ็วิาอผมว่ายัอยู่ับร่าหรือเปล่าและเา็ยัไม่ยอมเรียื่อผมอยู่ีแ่นี่เป็นรั้แรที่ผมเห็นเาัวเอในแววาอนายปีศาึ่ทำให้ผมรู้สึีอย่าประหลา ผมไม่ใ่ Nobody ในสายาอนายปริ๊น ปริาศาสร์อีแล้ว
"ผมื่อแน" ผมอบวน ๆ ออไป นายปริ๊นหรี่ามอหน้าผมแล้วเปลี่ยนาูสามนิ้วเป็นูนิ้วลานายาวให่ยิระห่านมาทาหน้าผมแทน
"มันโอเ" เสียนายปีศาประาศและถึเาะทำหน้าเหมือนรำาผมเสียเ็มประาแ่ผมรู้ว่าเาเป็นนเียวที่ห่วผมมาที่สุในเวลานี้
"เี๋ยวันพานายลับบ้าน" นายปริาศาสร์ลาผมลาเวทีมวย เสียเียร์เริ่มเียบลและทุน่าทยอยันแยย้ายลับบ้าน พี่เวียร์่วยนายปีศาพยุผมลาเวทีอีแร ผมเผลอมอไปทาู่่อสู้และแอบหวัในใว่าผมะฝารอยแผลให้หมอนั่นสัแผลสอแผลเป็นที่ระลึแ่็เปล่าเลย ใบหน้าอนายน้ำมน์็ยัหล่อเหลา หล่อสะอาอยู่เหมือนเิม ่าับผมราวับเทวาับยา
"ผมลับบ้านแบบนี้ไม่ไ้" ผมี้ที่เสื้อลายสไปเอร์แมนอผมที่เ็มไป้วยเลือทั้บนใบหน้าและลำัวอปีเอร์ ปาร์เอร์
"สมน้ำหน้า โ่ี่เ่า ทำอะไรไม่ิ" นายปริ๊นุผมแทนแ่ผมลับไม่โมโหเพราะอนนี้ผมรู้สึว่าผมไม่ไ้เป็นไอ้บ้าที่พูนเียวอี่อไปแล้ว
นายปริ๊นับรถพาผมไปที่หอพัอเาแล้วยื่นเสื้อยือเาให้ผมใส่แทนในะที่เาเอาเสื้อูเปอร์ฮีโร่อผมไปยัใส่เรื่อัผ้า
ล่อยาที่ผมเยใ้ับนายปริ๊นถูนำมาั้อยู่้านหน้าผม นายปีศาบอให้ผมอ้าปาเพราะเาอยารู้ว่าเลือผมออมาาอะไร แผลรอื่นส่วนให่แล้วเป็นแผลฟ้ำ เ็บแ่ไม่มีอะไรน่าเป็นห่ว ว่าันริ ๆ แล้วผม็ระูแ็ไม่ใ่เล่นน่ะเนี่ย ผลพลอยไ้าารที่แม่บัับให้ินนมสทุวันเพราะลัวว่าผมะัวไม่สู
"นายบอนาย้อลับไปผ่าบใ่ไหม" นายปริ๊นยัำไ้
"ไม่เป็นไร ผมผ่ามาหลายัวแล้ว เี๋ยวัวนี้ให้แม่ผมผ่าแทน พรุ่นี้ผมะไ้ินผัเผ็บทอรอบ อโปร" ผมยิ้มแ่ถูนายปริ๊นีบาลเ้าให้ ผมว่าหมอนี่มีทุอย่า าแ่อารม์ันอย่าเียวที่้อปรับปรุ
.....
เ้าวันันทร์ผมเินะเผลไปโรเรียน นาสอวันแล้วร่าผม็ยัเ็บไม่หาย วันนี้ยัไม่เท่าไร เมื่อสอวัน่อนสิรับผมแทบลุไม่ึ้น แม่ถามว่าทำไมไม่ลไปิน้าวผม้ออ้าว่าทำารบ้านไม่เสร็้อให้แม่เอาาน้าวมาประเนให้ถึบนห้อ ยา ไอบูโพรเฟน 600 มิลิรัมนี่เพื่อนผมเลย เม็เียวอยู่ ที่เมือนอนา 600 มิลิรัมนี่หาื้อโยไม่มีใบสั่ยาาหมอไม่ไ้นะรับ แ่เมือไทยนี่สบาย ายันเลื่อน
เ้านี้ผม้อเ้าเรียนภาษาอัฤษับนายปีศาอีรั้ นายปีศามาสายแล้วยัหาเรื่อวนประสาทอาารย์พิสมัยเหมือนเย อาารย์พิสมัยหัะแนนนายปริ๊นเพราะหมอนั่นันเหวี่ยระาษารบ้านใส่หน้าอาารย์ ผมว่าเป็นารทำโทษที่ห่วยแที่สุเพราะถ้านายปีศาเิวิานี้ึ้นมาอาารย์พิสมัย็้อทนสอนเาไปอีเทอมหนึ่และเ็ที่อยาเรียนอย่าผม็้อทนฟัทั้สอนทะเลาะัน่อไป
ือถ้าเลียันนานั้นผมว่าสู้ให้ะแนนสู ๆ ับนายปีศาไป เาะไ้เรียนบ ๆ ไม่้อลับมา่อวนอาารย์หรือเอหน้า่าาันอีเลยาินี้ไม่ีว่าหรอรับ
อนบาบเรียนผมำลัะเินออาห้อแ่อาารย์พิสมัยเรียัวผมไปุย้วยเพราะอาารย์ิว่านายปริ๊น ปีศาทำร้ายผม
"นายไม่้อลัว ถ้าเาทำอะไรเธอริ ๆ เี๋ยวรูะัารให้" อาารย์พิสมัยทำสายาเป็นห่วพร้อมับพยายามะเ้นหาเศษี้เถ้าอนายปริ๊นับมรม Fight Club ออมาให้ไ้
"ผมบันไรับ" ผมโห ถึแม้ผมะถู้อมในมรม Fight Club นเือบเอาีวิไม่รอผม็ยัอยาลับไปที่มรมอยู่ วามริ็ือวันนี้ผมะล้บไปอีรั้ ถึแม้ผมะไม่ไ้รับเิ็เถอะ
"อาารย์รู้นะว่าพวนั้นทำอะไรเธอ...แนิน นี่ไม่ใ่หนแรที่มีนรายานเรื่อ Fight Club" อาารย์พิสมัยพูื่อมรมออมาเบา ๆ "ทาโรเรียนแ่้อารหาผู้เสียหายเท่านั้นทาโรเรียนถึะัารเรื่อนี้ไ้"
ว้าว...ูเหมือนทาโรเรียนะมีสายสืบอยู่ในมรม Fight Club และิามวามเลื่อนไหวอนายปริ๊นอย่าใล้ิ เพราะแม้แ่เรื่ออผม็ยัไม่พ้นหูพ้นาอาารย์พิสมัยไปไ้
"ผมบันไริ ๆ รับ" เพียแ่บ้านผมไม่มีบันไ...
.....
นายปีศาไม่ยอมทัผม แ่เา็ไม่เยทัผมในห้อเรียนอยู่แล้วไม่ว่าะ่อนรู้ัันหรือหลัารู้ัันแล้ว
ผมไปนั่รอหน้าห้อมรมนประูเปิออ
"ผมมาหาพี่เวียร์รับ" ผมพูเหมือนเิมแ่ราวนี้นายเ็ัวให่สวมุนัศึษาแ่หน้าาไม่เหมือนรุ่นพี่ยิ้มให้ผมนเห็นฟันาว นายนนี้ทำหน้าที่เป็นาร์หน้าประูและนที่ะเ้าะออไ้้อผ่านารพิาราาหมอนี่เท่านั้น ผมึ้อสุภาพเป็นพิเศษถึแม้ะูออว่าเราสอน็น่าะอายุรุ่นราวราวเียวัน
"ำไ้ แนิน"
ว๊าว...นแรที่เรียื่อผมลายเป็นยามเฝ้าประูมรม
"รู้ัื่อผม้วยเหรอรับ" ผมถาม้วยอาารื่นเ้น
"ำไ้ ใระำไม่ไ้ นายเป็นนแรที่ทำให้ปีศาับน้ำมน์ทะเลาะัน เ้าไปไ้เลย มีนหลายนำลัรอเือนายอยู่" นายยามหัวเราะเสียัฟัแล้วเหมือนเสียผู้ร้ายในละรีรีย์ีน เาผลัผมเ้าไปในโรยิม หัน้ายหันวาแล้วปิประูมรมลพร้อมันลลอนอย่าแน่นหนา
อ้าว...เี้ยสิรับานนี้!!!!!!!!!!!!
X
ความคิดเห็น