[บ้านไร่เคียงตะวัน]

โปรย

เพราะเพื่อนสนิทตัวดีจะถูกจับแต่งงานกับผู้ชายที่มีข่าวลือกระฉ่อนว่าเป็นเกย์! ภัทรพินทร์ จึงถูกขอร้องแกมบังคับให้เข้าไปช่วยสืบหาความจริงและหลักฐานเพื่อล้มงานแต่งงานนั้นให้จงได้!

และเพราะเจ้าของไร่เคียงตะวันอย่าง ภูรี กมลานันท์ นั้นขึ้นชื่อว่าเกลียดผู้หญิงเข้าไส้ เธอเลยต้องปลอมตัวเป็นผู้ชายเพื่อเข้าไปใกล้ชิดเขา...ทว่าเพียงแค่วันแรกที่ไปเยือนไร่นั้น ภัทรพินทร์ก็ได้ช่วยชีวิตเจ้าของไร่หนุ่มจอมดุไปแล้วโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว กว่าจะรู้ตัวอีกทีเธอก็ได้รับอภิสิทธิ์มากมายและเลื่อนขั้นเป็น “คนสนิท” ของเจ้าของไร่

แต่...มันชักจะสนิทเกินไปหน่อยแล้วมั้ง? เพราะเขาถึงขั้นเอาเธอไปติดหนึบข้างกายอย่างนั้น ไม่เว้นแม้กระทั่งในห้องนอน! แล้วอย่างนี้ความลับที่เธอเป็นผู้หญิงจะไม่แตกเหรอเนี่ย!

หลักฐานจับเกย์ก็หายังไม่ได้...ต้องมาเปลืองเนื้อเปลืองตัวคอยหลบมือปลาหมึกของเจ้าของไร่จอมดุแถมเธอยังต้องมาหวั่นไหวและ(อาจจะ)เสียหัวใจให้ผู้ต้องสงสัยอย่างภูรีอีกเหรอเนี่ย?!

“พินทร์...มานี่สิ”

อีกฝ่ายที่นอนเอกขเนกบนเตียงหันมากวักมือเรียกเธอยิกๆ แต่ภัทรพินทร์ส่ายหน้าหวือ ไอ้ปกติเธอก็จะเดินเข้าไปหาเขาหรอกนะ ถ้าไม่ใช่ว่าตอนนี้เป็นเวลากลางคืนแล้วเขาก็นอนเรียกเธอจากบนเตียง แถมยังมีหน้ามากระดิกเท้าทำท่าสบายใจเฉิบเสียด้วย!

“เอ่อ…พ่อเลี้ยงฮะ ผม…ผมอยู่ที่นี่ก็ได้”

เธอปฏิเสธ พร้อมกับชี้นิ้วไปยังพื้นซึ่งเป็นที่นอนของเธอ

ทว่าคนตรงหน้าไม่ฟังสักนิด “เฮ้ย! คิดอะไรมาก” เขาร้องค้านเสียงดัง ผุดลุกขึ้นมานั่งมองเธอเขม็ง “ผู้ชายเหมือนกันมานอนด้วยกันบนเตียงนี่แหละ เตียงก็ออกจะกว้าง”

ไม่พูดเปล่า ภูรียังผายมือไปรอบเตียงให้เธอเห็นด้วยว่าเตียงเขากว้างจริงๆ แต่ถึงอย่างนั้นภัทรพินทร์ก็เห็นว่ามันไม่เหมาะสมอยู่ดี

“มะ…ไม่เป็นไรฮะ ผมเกรงใจพ่อเลี้ยง”

เธอเห็นภูรีหรี่ตาลงคล้ายกับจะมองจับผิดเธอ แต่ริมฝีปากของเขากลับคลี่ยิ้มกว้าง สีหน้าเหมือนกับจะอ่อนโยนลงในตอนที่ลุกจากเตียงแล้วเดินเข้าหาเธอช้าๆ

“ไม่เอาน่า...ฉันจะปล่อยให้ผู้มีพระคุณของตัวเองลำบากนอนกับพื้นได้ยังไง” ไม่พูดเปล่า เขาไล่ต้อนเธอจนต้องถอยชิดมุม แล้วภูรีก็คว้าข้อมือเธอหมับไม่ให้เธอหนีไปไหนได้ “มานอนบนเตียงข้างๆฉันนี่แหละ”

“เฮ้ย!”

ภัทรพินทร์ร้องลั่น พยายามโก่งตัวหนีแต่อีกฝ่ายแข็งแรงกว่าอย่างเห็นได้ชัด และวินาทีต่อมาเขาก็ลากเธอขึ้นมานอนบนเตียงได้สำเร็จ และที่น่าเจ็บใจคือตอนนี้เธอนอนอยู่บนตัวของเขาน่ะสิ!

หญิงสาวเบิกตากว้างอย่างตื่นตระหนก แต่คนใต้ร่างที่กอดเธอแน่นกลับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

“เอ…นายอายุเท่าไหร่กันแน่พินทร์ แน่ใจนะว่าตัวเองยี่สิบแล้วน่ะ นายนี่มันเป็นผู้ชายเสียเปล่านะ ดูผอมแห้งแรงน้อยอย่างนี้จะทำงานในไร่ไหวได้ยังไง ต่อไปนี้อยู่กับฉันนะ ฉันจะทำให้นายสมชายชาตรีเอง”

ไม่พูดเปล่าเขายังเอาแต่ลูบแผ่นหลังของเธอ ภัทรพินทร์ตัวสั่น เธอพยายามดิ้นและร้องประท้วงเสียงดังด้วยความตกใจ

“เฮ้ย!”

“อะไร?”

ภูรีย้อนถามด้วยน้ำเสียงไม่เข้าใจ ขณะที่เธอได้แต่ตะปบมือใหญ่ที่เปลี่ยนจากจับด้านหลังจะจับด้านหน้าเอาไว้แน่น

ไม่ได้! ปล่อยไม่ได้เด็ดขาดเลย! หมอนี่จะจับหน้าอกเธอได้ยัง บ้าเอ๊ย!

แฮ่ๆ นี่เป็นนิยายพาเกรียน  เอ้ย พาฝัน โรแมนติก คอเมดี้ พ่วงพาโรดี้มานิดๆ ฮ่าๆ

หลายแนวเขย่าๆ ผสมๆ กัน ออกมาเป็นเล่มนี้ครัช ฮี่ๆๆๆๆ >____<

เป็นภาคต่อของอีกสองเรื่อง คือ...

1. พ่ายรักนางซิน

2. บ้านไร่เคียงตะวัน

3. ซาตานร้อยรัก