S.Fic Attack on Titan ( Shingeki no Kyojin ) Levi x Eren - S.Fic Attack on Titan ( Shingeki no Kyojin ) Levi x Eren นิยาย S.Fic Attack on Titan ( Shingeki no Kyojin ) Levi x Eren : Dek-D.com - Writer

S.Fic Attack on Titan ( Shingeki no Kyojin ) Levi x Eren

โดย the rain

เรื่องนี้เป็นแนวAufic คู่ รีเอ แต่งเนื่องในโอกาสวันเกิดท่านเฮย์โจว!

ผู้เข้าชมรวม

2,602

ผู้เข้าชมเดือนนี้

8

ผู้เข้าชมรวม


2.6K

ความคิดเห็น


5

คนติดตาม


55
เรื่องสั้น
อัปเดตล่าสุด :  30 ธ.ค. 56 / 23:22 น.


ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เป็นฟิคที่แต่งด่วนครับ

อันที่จริงลงไว้เมื่อวานแต่มันดันไม่ขึ้นเสียนี่

วันนี้เลยเอามาลงแก้ไขให้ใหม่

ขอให้สนุกกับการอ่านกันนะครับ

ปล.ช่วยเม้นติชมให้ทีเพราะผมก็ไม่ได้แต่งฟิคนานแล้ว
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ

     

    วันที่ 25 ธันวาคมของทุกปี เป็นวันสำคัญทางศาสนาคริสต์เนื่องจากเป็นวันประสูติของพระเยซู จึงมีการจัดงานเฉลิมฉลองกันอย่างสนุกสนาน และในเวลาต่อมาแม้คนที่ไม่ได้นับถือศาสนาคริสต์ก็ต่างสนุกสนานไปกับงานนั้นด้วย

    แล้วในวันสำคัญเช่นนี้เขาทำอะไรกันบ้าง?... แน่นอนก็ต้องอยู่กับคนที่เรารักน่ะสิ ไม่ว่าจะพาไปเที่ยวหรือกินเลี้ยงกันที่บ้านก็ตาม      แล้ว.....ถ้าวันสำคัญเช่นนี้ตรงกับวันเกิดของคนสำคัญด้วยล่ะ?....

                เสียงฝีเท้ารีบเร่งก้าวไปตามทางเดินยาวๆของถนนสายหนึ่งซึ่งคับคั่งไปด้วยผู้คนมากมายเพราะกำลังมีงานเทศกาล หากแต่เจ้าของร่างเล็กนั้นกลับไม่สนใจที่จะแวะชมร้านค้าหรืองานเทศกาลเลยแม้แต่น้อย จิตใจของเขาพุ่งตรงไปยังจุดหมายปลายทางเท่านั้น....

                “แย่จริง แย่จริง” ริมฝีปากบางเอ่ยบ่นพึมพำไม่หยุดพร้อมกับหิ้วของพะรุงพะรังมากมายหากแต่ขาเรียวนั้นก้าวไม่หยุดจนถึงจุดหมายปลายทาง ตรงหน้าของร่างเล็กที่รีบเร่งก้าวมาเมื่อครู่คือบ้านเดี่ยวขนาดกลางหลังหนึ่ง มือบางเร่งผลักประตูเข้าไปเพื่อดูผลงานที่ยังไม่เสร็จดี

                “มิคาสะเอาของมาให้แล้ว ทางนั้นเป็นไงบ้าง?” ร่างเล็กพูดหอบน้อยๆพร้อมมองไปยังบุคคลของคนที่รออยู่ในบ้าน

                “ใกล้เสร็จแล้วรีบเอาของมาเลยเร็วเข้า แล้วทางนั้นยังไม่มาใช่ไหม?” หญิงสาวร่างสูงนามมิคาสะเอ่ยถามกลับขณะที่มือยังเร่งทำงานบางอย่างไม่หยุด

                “ยังไม่มาหรอกแต่ก็ไม่นานนี้แล้ว” ร่างเล็กๆนั้นกล่าวพลางรีบเข้าไปช่วยสาวร่างสูงประดับตกแต่งของชิ้นนั้น

                “ทั้งๆที่ไม่จำเป็นต้องทำเลยแท้ๆ วุ่นวายจริงๆ”

                “ฮ่ะๆๆ เอาน่ะๆมิคาสะ เพื่อเราจะได้เห็นอะไรดีๆไง” มิคาสะมองเจ้าตัวเล็กเอ่ยพร้อมยิ้มกว้างก็ได้แต่ถอนหายใจปลงๆแล้วลงมือต่อไป

                “แต่ฉันว่าฉันไม่ได้อยากเห็นมันนะ”

     

                เวลา 20.00 วันที่ 24 ธันวาคม

                ในเวลานี้บ้านที่เมื่อเช้ากำลังวุ่นวายกับการตกแต่งของกลับกลายเป็นที่จัดปาร์ตี้วันคริสต์มาสอีฟซึ่งประดับไปด้วยหลอดไฟหลากสี ต้นคริสต์มาส และอาหารมากมาย พร้อมกับเหล่าเพื่อนพ้องที่เริ่มเดินทางมาถึง

                “นึกไม่ถึงเลยนะเนี้ยว่าคนอย่างเธอจะทำอะไรแบบนี้เป็น” แจนชายหนุ่มร่างสูงเอ่ยถามแม่ห้าวที่ไม่คิดว่าจะทำงานบ้านหรือของพวกนี้เป้น ทำเอาเธอต้องหันควับมองแล้วเดินหนีไปอย่างคนขี้เกียจจะพูดอะไรมากจนเพื่อนร่างเล็กหน้าหวานต้องเดินมาตบไหล่คนตัวสูง

                “แจนผมว่านะถ้านายชอบมิคาสะก็ควรพูดกับเธอดีๆนะไม่ใช่ไปพูดหาเรื่อง(โดนถีบ)แบบนั้น”

                “ใครบอกว่าฉันชอบยัยห้าวคิดกันไปเอง!” เอ่ยจบร่างสูงผมสีอ่อนก็เดินหนีไปทำเอาอาร์มินที่มองตามต้องแอบขำน้อยๆ ก็ไอ้ท่าทีแบบนั้นน่ะเขาเรียกว่าซึนเดเระเรียกร้องความสนใจไม่ใช่เหรอ?....

     

                เวลา 21.00 วันที่ 24 ธันวาคม

                ในเวลานี้ทุกคนในงานต่างมากันอย่างพร้อมหน้าแล้วและเริ่มกินเลี้ยงกันมาสักพักถึงขั้นที่บางคนดื่มจนเมาไปแล้วเป็นที่เรียบร้อยหากแต่มีบุรุษผู้หนึ่งนั่งหน้านิ่งอยู่บนโซฟาสีหน้าบ่งบอกว่าไม่ได้สังสรรไปกับงานเลยแม้แต่น้อย

                “รีไวล์เอาเบียร์หน่อยไหมฉันเห็นนายนั่งนิ่งมาตั้งแต่ต้นงานแล้ว” ชายหนุ่มร่างเล็กหากแต่อายุไม่น้อย(?)เงยหน้าขึ้นมองเพื่อนพร้อมรังสีทะมึนจนคนชวนต้องถอยทัพไป

                “เอลวินซังรีไวล์ซังหงุดหงิดอะไรน่ะครับ?” คนถูกถามได้แต่ส่ายหน้าหวือเพราะไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นอะไร

                “ไม่รู้สิ....อ๊ะจริงสิ!...โคนี่นายเห็นเอเลนบ้างไหม?”

                “เอ๋???” ได้ยินดังนั้นร่างเล็กผมเกรียนถึงมองไปรอบๆงานเพื่อตามหาตัวเพื่อนแต่ไม่ว่ามองเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ

                “หรือว่าที่รีไวล์ซังหงิดหงิดเพราะเอเลนไม่อยู่?” คนตัวสูงพยักหน้าหงึกๆเห็นด้วย เพราะมันก็มีอยู่เรื่องเดียวที่ทำให้คนหน้าเดียว(?) มีสีหน้าหงุดหงิด(?)ได้ขนาดนั้น

    หากแต่ในมุมมืดของงานนั้นกลับมี2ร่างที่กำลังคุยแผนการอะไรบางอย่างกันอยู่

     

                เวลา 23.00 วันที่ 24 ธันวาคม

                งานเริ่มดำเนินมาถึงช่วงท้ายที่แต่ละคนเริ่มเอกขเนกนอนบนพื้นบ้างโซฟาบ้างหากแต่ก็ยังไร้ร่องรอยของร่างโปร่งนาม เอเลน เยเกอร์ แต่อย่างใด ร่างหนาที่นั่งนิ่งมาตั้งแต่ต้นงานถอนหายใจยาวเยียดลุกขึ้นเดินไปหาหญิงสาวเจ้าของบ้านที่อาศัยอยู่กับเด็กหนุ่มคนที่เขามองหามาตั้งแต่ต้นงาน

                “เอเลนอยู่ไหน?” เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นจากด้านหลังหญิงสาวท่ามกลางความเงียบ แต่ก็ไม่ได้ทำให้คนถูกถามตกใจแต่อย่างใด

                “ฉันคิดว่าจะไม่ถามแล้วเสียอีกเห็นนั่งนิ่งได้ตั้งนาน” สาวร่างสูงเอ่ยราวกับล้อเล่นหากแต่คนฟังไม่ได้ล้อเล่นด้วย

                “เอเลนอยู่ไหน?” เสียงทุ้มถามย้ำอีกครั้งแต่เริ่มมีความไม่พอใจแฝงในน้ำเสียงชัดกว่าเดิม

                “รีไวล์ซังครับมาทางนี้เดี๋ยวผมพาไปหา” อาร์มินเอ่ยเรียกผู้สูงวัยกว่าแล้วเดินนำออกไปยังห้องนอนของเด็กหนุ่มที่หายไปในคืนนี้ บานประตูห้องนอนถูกเปิดออกช้าๆเผยให้เห็นร่างของใครบางคนกำลังนอนอยู่บนเตียงหากแต่แสงไฟสลัวๆนั้นทำให้การมองเห็นลดลงไปมากจนมองไม่เห็นสภาพของอีกฝ่าย

                “เชิญตามสบายนะครับ ของขวัญจากผมกับมิคาสะ ถึงมิคาสะจะไม่เต็มใจก็เถอะ”

    “เล่นอะไรกันพิเรนทร์ ไว้ฉันจะไปคิดบัญชีทีหลัง”

    “ไม่หรอกครับผมว่ารีไวล์ซังน่าจะถูกใจนะ” อาร์มินว่ายิ้มๆก่อนเดินออกไปทิ้งให้ชายหนุ่มเรือนผมสีขนกาอยู่ในห้องกับบุคคลที่นอนไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง

    รีไวล์ก้าวเข้าไปสำรวจร่างบนเตียงที่นอนห่มผ้าจนถึงต้นคอชวนให้สงสัยว่าไม่สบายหรืออย่างไร? มือหนาปัดผมที่ปรกใบหน้าติดหวานนั้นเพื่อจะได้เห็นหน้าอีกฝ่ายชัดๆ แต่คนถูกปัดผมกลับรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา

                “ร...รีไวล์ซัง?” ร่างโปร่งหยัดตัวขึ้นเอ่ยอย่างงัวเงียแต่นั้นกลับทำให้เห็นบางอย่าง.....บางอย่างที่ทำให้คนอายุมากกว่าแทบหลุดยิ้ม

                “หือ???” ใช่แล้วเอเลนก็รู้สึกได้ถึงบางอย่าง บางอย่างที่ผิดปกติ บางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกหนาวขา! คิดได้ดังนั้นดวงตาสีมรกตก็รีบมองสำรวจตัวเองทันใด

                “เหวออออ รีไวล์ซังเป็นคนทำเหรอครับ!

                “อย่ามาปรักปรำฉันเจ้าเด็กบ้า ฉันไม่ทำอะไรแบบนี้หรอกนะ” รีไวล์ผลักหัวเจ้าเด็กจอมปรักปรำทำเอาคนตัวเล็กหน้ามู่แล้วรีบลุกขึ้นมองสำรวจตัวเองทั้งหมดอีกครั้ง คนอายุมากกว่ามองตามแล้วก็หลุดยิ้มออกมา จะไม่ยิ้มได้อย่างไรในเมื่ออีกคนตอนนี้แต่งชุดซานตี้กระโปรงสั้นเสียน่ารักเชียว

                “รีไวล์ซังอย่ามายิ้มแบบนั้นนะครับ!” ทีตอนปกติล่ะไม่เคยยิ้มให้เห็น ทีตอนนี้ล่ะเขาเขินจะตายดันมายิ้มให้เขินเพิ่มเข้าไปอีก!

                “ทำไม? ไม่ชอบให้ฉันยิ้ม?”

                “เปล่านะครับ....แค่ว่าผม....เขิน...”

                “หึ....” คนร่างหนากว่ามิได้ว่าอะไรเพียงแค่แค่นหัวเราะออกมาเบาๆเท่านั้นก่อนดึงเจ้าคนอายุน้อยว่าลงมานั่งข้างๆ

     

                เวลา 23.30 วันที่ 24 ธันวาคม

                “รู้ไหมว่าวันนี้นายทำฉันเป็นห่วงเพราะหายไปทั้งวัน ติดต่อก็ไม่ได้” หนาเลื่อนขึ้นเชยคางของคนร่างเล็กให้เข้ามาใกล้

                “ขอโทษครับ ผมเองก็โดนอาร์มินมัดมือชกทำเหมือนกัน” เอเลนหลับตาลงช้าๆสัมผัสได้ถึงลมหายใจของอีกคนที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

     

                เวลา 23.40 วันที่ 24 ธันวาคม

                “ครั้งนี้ฉันจะยกโทษให้เจ้าพวกนั้นก็แล้วกัน” ริมฝีปากคมค่อยๆเลื่อนเข้าทาบริมฝีปากบางช้าๆมอบรสจูบแสนหวานเสียจนร่างบางกว่าต้องยกมมือขึ้นโอบรอบคอของอีกฝ่ายอย่างเผลอไผล

                เวลา 23.50 วันที่ 24 ธันวาคม

                แผ่นหลังของร่างอ่อนวัยกว่าค่อยๆเอนลงบนเตียงช้าๆขณะที่ริมฝีปากของทั้งคู่ยังไม่ผละออกจากกันจากจูบอ่อนหวานเมื่อครู่กลายเป็นจูบร้อนแรงที่พร้อมจะหลอมละลายคนทั้งคู่ มือสากน้อยๆอย่างคนทำงานของร่างหนาลูบไล้ต้นขาเนียนที่โผล่พ้นกระโปรงสั้นนั้นออกมาน้อยๆเร่งปลุกปั่นความร้อนในร่างกายของคนถูกกระทำให้ครางครือในลำคอน้อยๆ

     

                เวลา 23.59 วันที่ 24 ธันวาคม

                ริมฝีปากร้อนที่ปรนเปรอจูบอยู่เมื่อครู่ค่อยๆถอนออกช้าๆอย่างอ้อยอิ่ง เอเลนลืมตาขึ้นมองอีกฝ่าย ดวงตาสีรัตติกาลกำลังจ้องมองมายังดวงตาสีมรกตนั้น ท่ามกลางแสงสลัวแต่กลับเห็นเงาของกันและกันในดวงตาคู่นั้น

     

                เวลา 0.00 วันที่ 25 ธันวาคม

                “รีไวล์ซังครับ Merry Christmas และ Happy Birthday นะครับ” ริมสีปากสีสวยคลี่ยิ้มจางๆส่งให้ แต่....

                “นายยังพูดไม่ครบนะเอเลน” ผู้ใหญ่เอาแต่ใจ..

                “ครับ....ผมรักรีไวล์ซังนะครับ” ยิ้มฝีปากคมยักยิ้มพึงพอใจก่อนก้มลงกระซิบข้างหู.....บ่งบอกถ้อยคำที่ได้ยินกันเพียงสองคน

    ค่ำคืนนี้อีกยาวไกล…..

     

    END

     

    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     

    อย่างแรกเลยคือผมต้องกราบขออภัยเป็นอย่างสูงว่าฟิคเรื่องนี้อาจจะเน่า เน่ามาก เน่ามากที่สุด! เพราะผมแต่งสดครับไม่ได้มีการเกลาภาษาเลย ไม่แม้กระทั่งตรวจคำผิด!

    แบบประมาณว่ารีบแต่งให้ทันวันเกิดท่านเฮย์โจว(แต่ก้ไม่ทัน T^T)

    อีกอย่างคือผมถนัดการใช้บทบรรยายด้วยบทพูดเลยน้อยมาก(พยายามแก้แล้วนะแต่พอเป็นฟิคด่วนปุ๊ปก็เป็นอีก เอาเป็นว่าติชมกันได้นะครับ ขอบคุณครับ!

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น

    ×