(SF) WRINKLES ! ช่องว่างระหว่าง....?!? (SEHUN x LUHAN)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

สวัสดีค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

*กราบงามๆ แบบชาบูท่านมหาจงแด*

กว่าจะได้ลงฟิคสักเรื่อง เวลาผ่านไปนานนนนนนนนนมาก
จริงๆ แต่งฟิค EXO ไว้หลายเรื่อง ... แต่ไม่เสร็จสักเรื่อง

วันนี้เลยได้โอกาสมาลง หลังจากแต่งวงอื่นมานาน : )

ฝากฟิคฮาๆ ป่วงๆ หวานๆ เรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ
ห่างหายจากการเขียนฟิคไปนาน อาจจะออกมาเหมือนทีสิส #ฮ๊ะ #ไม่ใช่ละ

ยินดีรับข้อติชมทุกประการนะคะ



ขอให้อ่านด้วยรอยยิ้มกันถ้วนหน้า จะฮาเฮในทวิตสามารถติด tag #ficwrinkle ได้นะคะ

ขอบคุณค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา !!

เนื้อเรื่อง

(SF) แก๊ปส์กุ๊ปส์ ! ช่องว่างระหว่าง....?!? (SEHUN x LUHAN) feat. KRIS x Chanyeol and EXO

... หงุดหงิด ...

โอเซฮุนกำลังหงุดหงิดมาก !!! ร่างสูงผอมของมักเน่เบบี้มองไปรอบๆ หอพักอย่างเบื่อหน่ายและรำคาญใจ มือหนาคว้าแก้วชานมไข่มุกขึ้นมาดูดสองสามอึกก่อนจะขมวดคิ้ว ... ชานมหมด !!!

โอเซฮุนถอดหายใจฮึดฮัดก่อนจะเขวี้ยงแก้วชานมหมายจะให้ลงถึงขยะ แต่มันกลับไปตกอยู่บนเท้าของคิมจงอินที่กำลังยืนซ้อนหลัง พร้อมเอาคางเกยไหล่โดคยองซูที่กำลังผัดข้าวผัดแหนม (แฟนคลับไทยส่งมาให้ฮะ แหนมชมพู *0* : แม่ศรี)

“อ้าวไอ้ต่างดาว หาเรื่องหรอวะ ?” คิมจงอินหันมาพูดแบบมึนๆ ขัดจังหวะมนต์รักข้าวผัดแหนม !!

“มึงไม่หลบเอง - -‘ ” เซฮุนตอบกลับไปอย่างน่า (โดนฆ่า) ตาย ก่อนจะเดินหนีภาพอันบาดลูกตานั่นไปเปิดทีวีดูแทน

“ฮยองดูไรกันอ้ะ ผมดูด้วย” น้องเล็กนั่งลงไปบนโซฟาตัวยาวที่แรพเปอร์สองคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว

“มาสิๆ ไอ้ลูกชาย นี่เพิ่งไปโหลด Monster University มา เสียดายเนอะภาคนี้ไม่มีหนู Boo” อู๋อี้ฝานเชื้อเชิญคนที่แฟนคลับยกให้เป็นลูกชายของเขาและชานยอล เซฮุนหรี่ตานิดๆ ... อยากจะให้แฟนคลับได้เห็นความแบ๊วของอัปป้าหน้าโหดคนนี้จริงๆ

“แม่ทูนหัวไปไหนล่ะเซฮุน ?” ชานยอลถามเมื่อลู่หานไม่อยู่ในหอพัก เซฮุนจิ๊ปากอย่างขัดใจแต่ก็ไม่ตอบอะไร คนเป็นแม่ (?) เลยได้แต่ทำตาโตก่อนจะยู่หน้าลงเมื่อรู้สึกว่าแสบตา

“มาให้พี่หยอดยาก่อนมา” คริสละความสนใจจากการ์ตูนก่อนจะตบหน้าขาตัวเองปุๆ ชานยอลอมยิ้มก่อนจะนอนตักหนาที่ลูบผมเขาเบาๆ

“ไหนลืมตาสิครับ ? เพี้ยงงงง...หายเจ็บนะคนเก่ง” อี้ฝานหยอดยาเข้าไปในตาคนรักตนเอง หลังๆ คนเก่งของเขาเริ่มมีอาการเจ็บตาจนหน้ามุ่ย คนที่นอนหลับตาพริ้มส่งยิ้มหวานให้คนข้างบน

“พี่คริสเป่าให้หน่อย นะ..น๊า” ชานยอลอ้อนคนตัวสูงกว่า นานๆ ทีจะได้มานอนหนุนตักพักร่างกันแบบนี้ เพราะพรุ่งนี้ 8 ชีวิตจะต้องออกไปถ่ายรายการ Idol Athlete กับแต่เช้า หัวหน้าวงฝั่งเอ็มเป่าลมเบาๆ ก่อนจุ๊บหน้าผากไปหนึ่งที สองร่างหัวเราะคิกคักกันจนลืมการ์ตูน ....

.... และเหมือนจะลืมอะไรไปอีกอย่างนะ ? ....

“แล้วลูกอย่างผมจะไปแทรกตรงไหน ...” โอเซฮุนผู้น่าสงสารบ่นออกมาอย่างน้อยใจ หันไปทางไหนก็มีแต่คนสวีทกัน เด็กหนุ่มคว้าโทรศัพท์ที่ยังไม่มีแม้แต่มิสคอลหรือแมสเสจ นิ้วยาวสไลด์หน้าจอก่อนจะจิ้มอะไรบางอย่าง ไม่นานนักสมาชิกที่เหลือก็กลับมาครบพร้อม้สียงโวยวาย

“เซฮูนนนนนนนนนน *0*” ลู่หานปรี่เข้าไปหาแฟนเด็กของตัวเองที่นั่งหันหลังใส่ ร่างบางของคนเป็นพี่รู้สึกได้ถึงความไม่ปกติในสถานการณ์ตรงหน้า

“ครับ ?” ตอบห้วนๆ ยิ่งทำให้คนที่เข้ามาหาสงสัยหนักขึ้นไปอีก ดวงตากลมโตเหมือนลูกกวางดูกังวลแต่ก็ยังพยายามยิ้มสู้

“เราไปนอนกันเถอะ นะๆๆๆๆ ... จะได้เก็บแรงไปถ่ายรายการพรุ่งนี้ไง๊” แม่กวางใช้กำปั้นน้อยๆ ทุบขาเซฮุนเพื่อเรียกร้องความสนใจ ในเมื่อตอนนี้แฟนเด็กยังไม่ยอมเงยหน้าจากโทรศัพท์เลย

“เก็บแรง ?? น่าจะคิดได้ตั้งแต่ออกไปช้อปปิ้งกับมินซอกฮยอง แล้วก็แพนด้าไม่ยอมโตนั่นแล้วนะครับ” โอเซฮุนพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แต่หยุดทุกความเคลื่อนไหวในห้องได้ ลู่หานเบิกตาโต... จริงสิ ! เขาหนีไปช้อปโดยไม่บอกเซฮุนนี่นา

“เซฮุนนนน ... โกรธหรอ ? ขอโทษนะที่ไม่ได้บอก พะ..พี่...อยากได้หมวกอ้ะ แต่กลัวนายไม่ให้ไป” ตาวาวของแม่กวางหม่นลงเล็กน้อย ไม่รู้ว่าจะด้วยความรู้สึกผิดหรือความกลัวจะอดซื้อหมวกกันแน่ ลู่หานกวาดสายตาหาความช่วยเหลือไปรอบห้อง

“เอ้โย่วๆๆๆ ฟังกี้เจดีย์ โอ้วววววเย้ !” เป็นเฉินที่ทำลายความเงียบด้วยการเต้น “มักชุม” หรือแบบลูกทุ่งที่เคยเต้นใน weekly idol ก่อนจะตามด้วยแบคฮยอนที่เต้นท่าตบไฟประจำตัวพร้อมทำ sound effect เอง

“เออออออ ! แล้วในคาโท้กนายนี่อัลไลอ่ะ ? แก๊บๆๆ แก้ปส์ ?? หมวกหร๋อออ ?” อี้ชิงถามด้วยสำเนียงแปร่งปกติก่อนจะยื่นโทรศัพท์ไปหาเซฮุน ลู่หานยื่นหน้าเขาไปดูก่อนจะขมวดคิ้ว ... เป็นอะไร ?

“ช่องว่าง...ต่างหากพี่” คำตอบนี้ทำให้ลู่หานถึงกับสะอึก.. ลืมคิดไปว่าทิ้งเซฮุนให้อยู่กับคริสยอล ไคโด้ ลำพังจะให้ไปเล่นกับเมเนเจอร์ฮยองก็คงไม่ใช่

“ช่องว่างไรวะ ?? ช่องแคบหรือช่องกว้างอ่ะ ?” จงอินถามแบบกวนๆ ก่อนจะโดนคยองซูหยิกเข้าให้

“เป็นไรมากรึเปล่าเซฮุน ?” คยองซูถามอย่างเป็นห่วง ลู่หานคิดในใจ ... ถามผมก่อนมั้ยยยย ? TT

“ช่องว่างระหว่างวัย ?” สัสคริส...ไม่ช่วยครับ ! เสี่ยวลู่ได้แต่คิด...

“ช่องแคบปักกิ่ง ?” จงอิ๊นนนนนนนน !!!!! ไปกันใหญ่แล้วววววววววววว TT

“ช่องว่างระหว่างตีนกา ?”

“ตีนกูนี่...ไอ่อ้วนหมิน !! TT” ลู่หานหลุดแมน (?) ก่อนจะหัดไปซบหน้าขาเซฮุนก่อนจะช้อนตามอง

“ขอโทษนะเซฮุน ฮยองจะไม่หนีเที่ยวแล้ว ... นะๆๆ” ไม่พูดเปล่ายังเอาแก้มถูๆ ก่อนจะบีบนวดขาไปด้วย

“แน่ใจ ?” เซฮุนถามด้วยเสียงนิ่งๆ ผิดกับแม่กวางที่พยักหน้ารัวๆ จนกลัวว่าตาจะหลุดออกมาได้ เซฮุนถอนใจก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงยกโทษให้

“เย้ !!! รักนายที่สุดเลยยยยยยย <3” ลู่หานกระโดดหอมแก้มเซฮุนก่อนจะเดินจูงมือไปกล่อมนอน คิดไว้ในใจว่าจะไม่ทำให้เซฮุนต้องมานั่งหน้าหมอง หรือทำให้เซฮุนงอนเขาอีกแล้ว เขาเป็นแฟนที่น่ารักนะ...จะบอกให้ !!!

โปรดฟังอีกครั้ง... ลู่หานอยากจะบอกว่า .... ผมน่ารักมากๆ นะเอ้า !!!

……..

…………….

………………………………

“เออ เชื่อละว่าน่ารัก !” ลีดเดอร์ EXO-M พูดขณะถือพัดลายคิตตี้ที่แต๊บของชานยอลมา เขาและเซฮุนกำลังหลบอยู่ใต้ร่มท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนแรง แต่ก็ไม่ร้อนเท่ากับใจของเซฮุนหรอก

“พี่คริส พัดลมดิ๊ !” ว่าแล้วก็ดึงพัดลมไปอย่างไม่รอคำตอบ ตาคมเยี่ยงเหยี่ยวมองตามคนรักตัวเล็กไปทุกฝีก้าว ลู่หานกระโดดโลกเต้นไปหาเพื่อนสนิทวงอื่น และพากันลากยาวไปทำความรู้จักวงอื่นๆ ทั้งหญิงและชาย

“เย็นไว้ลูกพ่อ ค่อยกลับไปเคลียร์กันที่บ้าน” คริสเอามือตบไหล่เซฮุนเบาๆ เขาเข้าใจนะ... เหมือนเวลาชานยอลโชว์แมนและเสนอตัวเล่นกีต้าร์ให้ A-PINK ตอนแทมินจ้างมา งานนั้นทั้งลู่หานและชานยอลโดนงอนไปสองวันเต็มๆ โทษฐานที่ออกนอกหน้า นอกสคริปต์มากจนเกินไป

“พี่รู้ป่ะ ผมรู้สึกถึงระยะใกล้ที่มันดูไกลออกไปทุกที” เซฮุนระบายออกมากับพี่ใหญ่ แต่....

“อะ..อะไร ไกลๆ ใกล้ๆ นะ ??” คุณคิดว่าสกิลภาษาและคำพังเพยเกาหลีของอู๋อี้ฝานดีในระดับไหน ? -0-

“เฮ้ออออ ช่างมันเถอะ ไปเล่นกับแบคฮยองก็ได้” เซฮุนยัดพัดลมคืนคริสก่อนจะวิ่งเหยาะๆ ไปหาเทา แบคฮยอน และจงอิน สามคนนั้นตั้งท่าจะซ้อมวิ่งแต่เหมือนจะวิ่งไล่เตะกันเสียมากกว่า พวกเขาหัวเราะกันสนุกสนานโดยไม่ได้สนใจภาพพจน์ (?) คริสตามมาพร้อมเฮนรี่ก่อนจะโพสต์ท่ายิงธนูและให้เซฮุนถ่ายรูปเก็บไว้

“โฮ้ยยยยยย ! ร้อน !” ลู่หานวิ่งมานั่งข้างเซฮุนใต้ร่ม ตัวเองเพิ่งจะซ้อมเตะบอลกับมินซอกก็ย่อมเหนื่อยเป็นธรรมดา เซฮุนยื่นขวดน้ำให้โดยไม่พูดอะไร ลู่หานดื่มน้ำไปค่อนขวดก่อนจะยื่นไปทางเซฮุนที่ทำท่าไม่สนใจเขา

“เซฮุนอ่า ... ยังโกรธพี่อยู่หรอ ?? “ แม่กวางสังเกตได้ว่าอาการงอนเมื่อคืนยังไม่จางหาย แต่หารู้ไม่ว่าคดีใหม่เข้ามาโดยไม่รู้ตัว มือสวยขยับไปเกาคางเซฮุนแบบที่ชอบทำทุกครั้งเวลาเซฮุนงอน

“ทำไมเมื่อกี้ต้องถกแขนเสื้อกับปลายเสื้อด้วย ถ้าร้อนแล้วทำไมไม่หลบแดด.. จะนั่งกลางแดดแล้วเลิกเสื้อขึ้นมาทำไม ?”
เซฮุนได้โอกาสก็ยิงคำถามใส่เป็นชุด ลู่หานได้แต่ยิ้มแห้งๆ ... ปกติเวลาเตะบอลกับเพื่อนก็เป็นแบบนี้

“ขอโทษ... ลืมไปว่ามีคนเยอะ แถมออกสื่อด้วย” ลู่หานขยับไปใกล้เซฮุนมากขึ้น ใบหน้าหวานช้อนตามองคนรักอย่างอ้อนๆ

“หวงหรอ ?” ลู่หานถามกลับบ้าง ไม่บ่อยนักหรอกที่เซฮุนจะงอนเขาสองวันติด ขนาดใช้วิธีง้อและอ้อนยังจะดูไม่เป็นผล

“ถ้าผมถอดเสื้อแบบจงอินตอนถ่ายแบบ แล้วออกไปเตะบอลตอนนี้ล่ะ พี่หวงมั้ย ?”

“อย่าแม้แต่จะคิดเลยนะ !! แฟนใครก็ต้องหวงสิ ! ถ้านายทำจริงพี่จะงอนไปสามวันเลยคอยดู !”


ลู่หานขึ้นเสียงโดยลืมไปว่าจงอินและคริสนอนแผ่อยู่ตรงนั้น ทั้งสองเด้งตัวขึ้นมาเพราะคิดว่าจะมีการวางมวยกันเกิดขึ้น

“เตะบอลแบบไหนวะ ?? แบบข้อสอบแกทแพทป่าวมึง ?” จงอินถามกลับมาได้กวนประสาทที่สุดก่อนจะล้วงมือเกาก้นแกรกๆ

“อุบาทว์ !” เซฮุนหันไปว่าเพื่อนสนิท

“อะไรอุบาทว์วะ ? แกทแพท หรือ หุ่นล่ำๆ บาดใจคยองซูของกู ?” ลู่หานอดรนทนไม่ได้จึงยกบาทาถีบไปที่หน้าขาของพ่อลีดแดนเซอร์ คริสกระพริบตาปริบๆ อย่างลีดเดอร์ที่ไม่สามารถเผือก ... เอ้ย ! ช่วยอะไรกับสถานการณ์นี้ได้

“ที่มึงพูดมาทั้งหมด แล้วที่มานั่งเกาอะไรอยู่เนี่ย !” เซฮุนตอบพลางส่ายหัว

“ก็หญ้ามันทิ่มตูด...”

“พอละเว้ยไอ้ไค !!! ให้ผอ.มอ. เค้าคุยกัน เราแค่รอเผือก !” ท่านอู๋ใช้ศอกกระทุ้งจงอินให้หยุดพูดสักที ขนาดเรื่องธรรมดาไอ้เด็กนี่ยังจะพาติดเรทได้ตลอด !

“ผมก็หึง ก็หวง ก็ห่วงพี่เหมือนกันนั่นแหละ เราอยู่ใกล้กันแค่นี้... แต่ผม กลับรู้สึกว่าเราห่างกันไปทุกที”

“เซฮุน...” ลู่หานทำได้เพียงเรียกชื่อเบาๆ ไม่คิดว่าคนรักของเขาจะน้อยใจ หรือ เสียใจขนาดนี้ รู้ทั้งรู้ว่าเซฮุนคิดมาก แต่ลู่หานไม่เคยเห็นเจ้าตัวเป็นแบบนี้เลยสักครั้ง

“พี่เป็นคนเพื่อนเยอะ กิจกรรมเยอะ ในขณะที่ผมไม่ได้สนใจใครนอกจากพี่กับสมาชิกในวง ผม.. คงงี่เง่าน้อยใจไปเองใช่มั้ย ? ผมควรจะปล่อยให้พี่มีเวลากับคนอื่นบ้าง แล้วก็รอพี่กลับบ้านมาหาผม”

“………………………………”

“ผมขอโทษนะ”

“ดะ..เดี๋ยว !! เซฮุน !” ลู่หานที่ยังประมวลผลคำพูดคนรักไม่เสร็จดี กลับต้องตกใจเมื่อเซฮุนลุกเดินไปหาแบคฮยอนและไม่สนใจเสียงเรียกของเขา

“คริ๊สสสส.... ทำยังไงดี TT” ลู่หานน้ำตารื้นแต่ก็ไม่ได้หยดลงมา จงอินถอนใจก่อนจะพูดแบบจริงจัง

“มันเป็นงี้มาหลายครั้งแล้วแหละ บ่นให้ผมกับคยองซูฟังบ่อยๆ มันคิดว่ามันติดพี่เกินไปแต่มันก็ไม่อยากให้พี่ไปยุ่งกับใครเหมือนกัน”

“แล้วมันก็เปลี่ยนสเตตาคาโท้กอีกแล้วด้วย” คริสยื่นโทรศัพท์ให้ลู่หานดู ตากลมขมวดคิ้ว ... กุ้ปส์ ??? อะไรวะ ?

“กุบที่แปลว่า “อบ” มันไม่ได้สะกดแบบนี้นี่ ??? หรือไงจงอิน ??” ลู่หานหันไปถามคนเกาหลี จงอินได้แต่แอบขำก่อนจะส่ายหัว คือรู้ว่าใจนึงเพื่อนคงจะบ่นว่าร้อนเหมือนโดนอบ แต่สเตตัสของเซฮุนจะต้องสื่อความถึงลู่หานทุกครั้งสิน่า...

“ไปง้อมันแล้วถามมันเองเถอะ ให้ไวเลยพี่.. ผม แบคฮยอง กับฟังกี้เจดีย์ ขี้เกียจเล่นตลกให้มันอารมณ์ดีละ ทำให้คยองซูเมียรักต้องมากังวลไปด้วย” จงอินตบท้ายด้วยการยิ้มหวานเมื่อพูดถึงคนที่กำลังทำกับข้าวรอที่บ้าน ชานยอลกับคยองซูถือว่าเป็นคู่แม่ศรีเรือนที่ดี ส่วนจงแดกับอี้ชิงก็ดูเปราะบางเกินไปที่จะมาแข่งกีฬา (แล้วผมล่ะ !? : พย่อนแบ๊ค)

“ให้เรียบร้อยนะ” คริสพยักเพยิดให้ลู่หานลุกตามไป

“...หมับ...”

“พี่...”

“ชู่วววว... ไม่ต้องหันมา ฟังพี่ก่อนนะเซฮุน” ลู่หานกอดเอวเซฮุนจากทางด้านหลังก่อนจะเคยคางไว้บนไหล่หนา ตอนนี้เขาไม่แม้แต่จะสนใจเสียงกรี๊ดแม่ยกฮุนฮาน ลู่หานเพียงต้องการพูดความในใจออกไปเท่านั้น

“พี่ขอโทษนะ ... ที่มัวแต่เล่นสนุกจบบางครั้งลืมนายไป ขอโทษที่ทำให้คิดมาก.. นายไม่ผิดหรอกนะเซฮุน ไม่ผิดเลยที่เราจะรักกัน และมันก็ไม่ผิดที่พี่จะรักนายที่นายเป็นแบบนี้” ลู่หานกระชับมือรอบเอวให้แน่นขึ้น เสียงเริ่มจะอู้อี้เล็กน้อย

“ขอบคุณนะที่รักพี่ ขอบคุณที่รอพี่กลับบ้านทุกครั้ง ต่อจากนี้เรากลับบ้านด้วยกันทุกวันนะ.. พี่จะเที่ยวในเคอร์ฟิวที่นายตั้ง จะไปด้วยกันก็ได้ พี่จะร้องเพลงกล่อมนายนอนเหมือนทุกคืน จะมอร์นิ่งคิสทุกวีนตอนเช้า”

“ โอเซฮุน... โอลู่หานคนนี้รักนายมากๆ นะ” ลู่หานพูดจบก็แอบจุ๊บไหล่คนขี้น้อยใจไปหนึ่งที เซฮุนยิ้มออกมาก่อนจะบีบมือที่สั่นน้อยๆ ตรงเอวเขา

“สัญญาแล้วนะครับ”

“อื้อ..สัญญา” ลู่หานยิ้มตาปิดเมื่อโอเซฮุนหันมาจับผมของตนเองให้เข้าที รอยยิ้มสดใสกลับมาประดับใบหน้าของทั้งสองพร้อมกับความรัก ความเข้าใจ ที่จะมีให้กันและกันเสมอไป

....

........

ว่าแต่ ....

“อะไรคือ กุ้ปส์ อ่ะเซฮุน ? เปิดดิกแล้วหาไม่เจออ้ะ” ลู่หานเอียงคอถามอย่างน่ารัก โอเซฮุนยิ้มขำก่อนจะก้มกระซิบ

“แว๊นต์คำมาจาก ‘กุกีดา’ ... ไปเปิดดูนะครับ คำนี้ผมให้พี่ด้วยรักคนเดียวเลย” เมื่อพูดจบก็วิ่งออกไปหาจงอินที่กลางสนาม

“กุกีดา ... กุกีดา ... “ ลู่หานควักไอโฟนเปิดโปรแกรมดิกชั่นนารี่รัวๆ

“อ้า ! กุกีดาเป็นเวิร์บ แปลว่า .... ฮ๊ะ ! เฮ้ย !!!!! “ ลู่หานร้องลั่นเมื่อเห็นคำแปลชัดๆ

“ย๊า !!!! โอเซฮุน.. ไอ้เด็กบ้า !!!!!!!”

ลู่หานออกตัววิ่งไล่เซฮุนที่วิ่งหนีเขาด้วยรอยยิ้มสดใสเช่นกัน : )

กุกีดา ... แปลว่า ทำให้ “แก่” และมี “ตีนกา”


... รักนะครับ นางฟ้าของผม <3




END



เชิญค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา !!!!!

วิจารณ์ แซะ ซุย ลุย #ficwrinkle โลดดดดดดดดดดดดดด !!!


ราตรีสวัสดิ์