กลยุทธ์ฉุดหัวใจนายเพลย์บอย

เนื้อเรื่อง

เริ่มต้นที่แสนยุ่งเหยิง

กริ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงเสียงกริ่งบอกหมดเวลาเรียนในที่สุดฉันก็ได้พักกับเขาสักทีเฮ้อ...เกือบตายแนะเรียนวิชานี้ทีไรได้เรื่องทุกทีเลยสิฉัน นี้คือวิชาที่ฉันเกลียดที่สุดมันคือวิชาภาษาฝรั่งเศสเพราะว่า1.ฉันไม่ใช่ลูกครึ่งฝรั่งเศสฉันจึงไม่จำเป็นที่จะต้องเรียนภาษานี้เลย2.ฉันไม่ชอบครูสอนและก็ 3.ฉันไม่มีพื้นฐานเกี่ยวกับภาษานี้เลยสักกะนิดเดียวแต่ที่ฉันเรียนเพราะว่ามันเป็นวิชาบังคับหรอกนะแต่ถ้าเป็นภาษาอังกฤษว่าไปอย่าง เพราะฉันเป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษ

ฉันขอแนะนำตัวก่อนเลยนะฉันชื่อว่าโซเฟีย อายุ17 ปี เรียนอยู่ที่โรงเรียนนานาชาติรอเร้นจ์เซเลพาเทีย  เกรด11 ฉันมีพี่น้อง 2คน(ไม่รวมฉันนะ)

 คนโตชื่อว่า  เซ็นต์เตอร์ เรียกสั้นๆว่าเซ็นต์  คนเล็กสุดชื่อว่าฟินเทีย เรียกง่ายๆว่าฟินเห็นมั้ยล่ะชื่อฉันไฮโซที่สุดเลยโฮะๆๆ

“เฟียไปกินข้าวกัน” นี่คือเสียงของซันวาเพื่อนที่ฉันสนิทที่สุดพอได้เวลามันก็จะมาตามฉันลงไปกินข้าวพร้อมกันทุกวันถ้าวันไหนมันไม่มาตามฉันก็แสดงว่าวันนั้นมันไม่มาหรือไม่มันก็มีธุระสำคัญจริงๆมันถึงไม่มาเรียกฉัน

“อืมไปดิกำลังหิวอยู่พอดี”ว่าแล้วเราสองคนก็ไปยังร้านอาหารที่พวกเราไปกินกันเป็นประจำจนเจ้าของร้านจำได้ว่าเราชอบกินอะไรไม่เอาอะไร

“วันนี้จะกินอะไรกันดีอ่ะเฟีย”แล้วฉันจะไปรู้กับแกหรอไอ้วา ฉันไม่ใช่พระพุทธเจ้าที่จะได้ตรัสรู้ทุกเรื่องนะเว้ย

“กินอะไรที่มันกินได้อ่ะอะไรมันกินได้มั้งล่ะ”ฉันออกอาการกวนมันนิดหน่อยเพราะฉันรู้ว่ามันไม่ถือสาฉันหรอก

“เฟียแกเคยยืนอยู่เฉยๆแล้วลงไปกองกับพื้นป่ะ”วันนี้มันมาแปลกเว้ยทุกทีที่ฉันกวนมันนิดๆหน่อยๆมันไม่เห็นจะด่าฉันเลยแต่คราวนี้มาแปลกกวนนิดเดียวถึงกับขู่เลยนะเนี่ย

“ไม่อ่ะน่ะ แต่ถ้าแกจะสงเคราะห์ฉันน่ะไม่เป็นไรจ๊ะ”ฉันทำหน้าอ้อนวอนมันนิดหน่อยเพราะฉันก็กลัวมันอยู่เหมือนกันเพราะไม่อยากจะบอกว่ามือมันโคตรแรงเลยตีที่เดียวช้ำทั้งตัว ที่บอกนะเพราะว่าฉันเคยโดนมาแล้วแค่แซวนิดหน่อยมันตีซะอ่วมเลยเกือบไม่รอด

“แกอยากกวนเท้าฉันก่อนทำไมล่ะ”แหม่แค่แซวนิดเดียวเองนะ

“จ้าไม่กวนแล้วล่ะจ้า”

“ดีมาก”วาเอ่ยพร้อมกับทำหน้าโหด

“ไปได้ยังหิววุ้ย” ฉันบอกพร้อมกับทำหน้ามุ้ย

“ง่ะ งั้นไปก็ได้”วาบอกพร้อมกับพาฉันไปที่ร้านอาหารอันแสนหรูเริดนั้นเพราะว่าร้านนั้นนะราคาอาหารมันก็แพงพอสมควรราคาก็จานล่ะประมาณ250-1000 บาท

“พี่เซเดย์วันนี้เอาเหมือนเดิมนะ”ฉันเอ่ยพร้อมกับชี้นู้นชี้นี่ให้พี่เซเดย์ดู

“ส่วนวาขอเป็นสลัดนะไม่อยากกินเนื้อน่ะกลัวอ้วน”ยัยวาบอกพร้อมกับลูบท้องด้วยเอง

“พี่ไม่ได้ถามเลยนะว่าเราจะกินสลัดทำไม”พี่เดย์บอกยัยวาแล้วก็หัวเราะแต่ฉันก็ขำอยู่นิดๆเพราะว่าพี่เดย์ไม่เคยกวนยัยวาเลยแต่วันนี้ทำไมพี่เดย์ถึงได้กวนยัยซันวาได้นะไม่เข้าใจเลยจริงๆทำไมมันมีแต่อะไรแปลกๆนะวันนี้นะไม่เข้าจายยยยยยยยยยยยยยเลยง่ะ

“พี่เดย์ทำไมวันนี้ถึงกวนเท้าได้ขนาดนี้เนี่ย”วาบอกพี่เดย์ที่กำลังทำอาหารอยู่

“ใช่ อารมณ์ดีมาจากไหนอีพี่เดย์กวนteenจริงๆเลย”ฉันบอกพลางกับตักสปาเก็ตตี้เข้าปาก รสชาติสปาเก็ตตี้ทำไมมันถึงอร่อยขนาดนี้เนี่ยอร่อยจริงๆเลยอ่ะเฮ้อ...พอกิน

สปาเก็ตตี้ทีไรนึกคนๆหนึ่งทุกทีเลย

“เออ เฟียมีคนเขาฝากนี้มาให้เฟียนะ”

“อะไรอ่ะใครเอามาให้ล่ะพี่เดย์”ฉันถามพี่เดย์

“บอกไม่ได้จ๊ะความลับ” พี่เดย์เอ่ย

“เดี๋ยวนี้หัดมีความลับนะพี่เดย์ เดี๋ยวก็คนดีหรอก”

“จะทำอะไรพี่ได้ล่ะ”พี่เดย์บอกฉันพร้อมกับทำหน้ากวนประสาทที่สุด

“ก็จะบอกให้พี่ขิงบอกเลิกพี่ไงพี่เดย์”ฉันคงยังไม่ได้บอกสินะว่าพี่เดย์เขาเป็นแฟนกับพี่

ขิงเพื่อนพี่ชายฉันเองโฮะๆไม่อยากจะบอกเลยนะเนี่ยว่าพี่ขิงนะเป็นคนที่สวยมากฉันก็ยังงงอยู่ว่าพี่ชายฉันเป็นเพื่อนกับพี่ขิงได้ไงพี่ฉันหล่อก็หล่ออยู่หรอกแต่ว่านะไม่น่าจะถึงขั้นที่ไปคบกับคนสวยๆอย่างพี่ขิงเป็นเพื่อนได้นะเนี่ย

“อย่ามาขู่พี่นะเฟีย”พี่เดย์ขู่ฉัน แต่ก็เถอะนะฉันไม่กลัวหรอกอีตาพี่เซเดย์เนี่ยเพราะขนาดมันทำหน้าขู่ยังไม่น่ากลัวเลยเอ้าคิดดูหน้าขู่ที่ไหนใครเขาทำตาโตหน้าตาบ๋องแบ๊วแบบนี้มั้งล่ะเฮ้อ~หนักใจแทนพี่ขิงจริงๆเลย

“กลัวตายล่ะ แต่ตอนนี้ขอตัวก่อนนะจะไปที่แก๊งเฮ้ยไม่ใช่ไปชมรม”เกือบแล้วไหมล่ะดีนะที่ไม่มีใครรู้ว่าคุณหนูอย่างฉันจะอยู่ในแก๊งที่ชั่วร้ายที่สุดในโรงเรียนนั้นคือแก๊งD@rk Dagonฉันต้องฝ่าฝันอุปสรรค์มากมายกว่าจะเขาแก๊งนี้ได้มันเอาฉันเกือบตายหน้าฉันต้องเสียโฉมไปตั้ง3วันเชี่ยวนะส่วยยัยวาอ่ะหรอไม่ต้องถามถึงยัยนั้นนะมันเข้าแก๊งได้เร็วกว่าฉันอีกแถมยังไม่ต้องเจ็บตัวอีกต่างหากเพราะว่าอะไรนะหรอก็ยัยนั้นนะมันมาสมัครเข้าแก๊งนี้ตั้งแต่มันเรียนอยู่เกรด10แล้วล่ะมันเก่งทุกด้านเลยทั้งเทควันโด ยูโด คาราเต้  มวยไทยมันยังเก่งคิดดูใครได้มันไปเป็นแฟนนะซวยทั้งชีวิตแห็งเลยมันเลยไม่ต้องผ่านการทดสอบอย่างพวกฉันก็เรามันเก่งแค่สองอย่างนี้หว่าทำไงได้ล่ะ

“มาแล้วหรอสาวสวยประจำโรงเรียน”นี่คือเสียงทักทายจากหัวหน้าชมรมฉันหรือหัวหน้าแก๊งฉันนั้นแหละคือพี่ยูโดนั้นเองคนที่หล่อที่สุดในแก๊งส่วนคนที่สวยที่สุดในแก๊งไม่พ้นใครนอกซะจากฉันคนนี้นี่แหละผู้หญิงที่สวยที่สุดในโรงเรียนโฮะๆภูมิใจในความสวยของตัวเองจริงๆเลยคนที่สวยรองมาจากฉันก็คือยัยซันวาเพื่อนสาวสุดสวยและก็สุดแสบคนนี้นี่เองฉันกับมันจึงคบกันเป็นเพื่อนได้ถึงทุกวันนี้ไงฉันมีความลับสุดยอดของมันจะบอกด้วยว่ายัยวานะมันแอบชอบพี่ยูโดมาตั้งนานแล้วแหละมันแอบชอบพี่เขาตั้งแต่เรียนเกรด10แล้วตอนนี้เราก็เกรด11แล้วน่าจะประมาณ1ปีได้แล้วมั้งที่มันแอบชอบพี่ยูโด

“ค่ะมาแล้วมีอะไรรึป่าวค่ะพี่ยูโด”ฉันเอ่ยถาม

“ก็วันพรุ่งนี้เรามีแข่งเต้นB-BoyกับพวกD@gon-five”พี่ยูโดบอก

“ก็เลยจะให้หนูไปแข่งว่างั้น”ฉันถาม

“ใช่ พี่จะให้เราลงแข่งกับซันวาโอเคมะ”พี่ยูโดบอกพร้อมกับหยิบกระดาษสีขาวแผ่นหนึ่งมาให้ฉันกับยัยวาคนละแผ่น

“นี่มันอะไรค่ะพี่ยูโด”ยัยวาเอ่ยถาม

“ก็ใบรับชุดของพวกเธอไง”

“ชุด ชุดอะไรค่ะพี่ยูโด”ฉันงงกับคำว่าชุดของพี่ยูโดจังกะอีแค่ไปแข่งเต้นB-Boyเท่านั้นทำไมต้องแต่งชุดที่พี่ยูโดบอกอะไรด้วย

“ก็คนที่เธอไปแข่งนะรู้ไหมว่าใคร”

“ใครค่ะ”ฉันกับยัยวาเอ่ยถามพร้อมกัน

“คนที่เธอต้องไปแข่งด้วยนะคืออชิหัวหน้าแก๊งD@gon-fiveฉันกลัวว่าชุดของพวกเราสองคนจะแพ้ชุดของพวกนั้น”แค่นี้เนี่ยนะเหตุผลที่ให้ฉันกับยัยวาไปรับชุดนั้นเพราะกลัวว่าฉันชุดฉันจะแพ้พวกนั้นแค่เนี่ย โถไอ้เราก็นึกว่าเราจะไม่สวย

“ไอ้เราก็นึกว่าจะกลัวเราไม่สวย”

“พวกแกนะสวยอยู่แล้วจะกลัวทำไม”o.o ว้าววาวว้าวพี่ยูโดชมพวกฉันด้วยละมีความสุขจริงตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยโดนคนหล่อชมเลยในที่สุดก็มีคนหล่อๆอย่างพี่ยูโดชอบล่ะว่ะโฮะๆ มีความสุข อย่างงี้ก็เอาไปอวดคนอื่นได้แล้วนะสิว่ามีคนหล่ออย่างพี่ยูโดคนหนึ่งละหว่าที่ชมฉัน อิอิ

ที่ลานประลองการเต้นB-Boy

“ถึงแล้วที่นี่แหละที่อยู่ของพวกD@gon-five”พี่ยูโดบอกฉันพร้อมกับบอกให้ลูกน้องของพี่ยูโดให้เอารถไปเก็บ

และในที่สุดฉันก็มาถึงที่อยู่ของD@gon-fiveสักทีอยากเห็นหน้านายอชิหัวหน้าแก๊งนี้เป็นบ้าเลยหน้าตาจะเป็นยังไงนะได้ยินพี่เซ็นต์บอกว่านายอชิอะไรเนี่ยหน้าตาหล่อมากแต่ฉันก็ไม่เคยเห็นหรอกนะว่าเขาหน้าตาเป็นยังไงแต่ตอนนี้ฉันต้องไปที่ลานประลองแล้วละเพราะพี่ยูโดมาตามฉันแล้ว

“ไปได้ยังเฟียพวกนั้นรออยู่แล้ว”แล้วจะบอกทำไมล่ะค่ะไม่ได้ถามเลยนะเนี่ย

“ค่ะ”แต่ยังไงฉันก็ต้องพูดดีๆกับพี่ยูโดไว้ก่อนเพื่อฉันจะได้เป็นหัวหน้าแก๊งกับเขาบ้างแต่คงไม่มีวันได้เป็นแน่ๆเลยตราบใดที่ยัยวายังไม่เลิกชอบพี่ยูโดแต่ก็น่ะได้เป็นแค่ดาวโรงเรียนมันก็ดีเริ่ดสำหรับฉันแล้วล่ะ

“เฮ้ยว่าไงมาแล้วหรอว่ะ”เสียงผู้ชายคนหนึ่งผู้ขึ้นแต่ฉันอยากจะบอกว่าหน้าตาเขาหล่อโคตรๆๆเลยอ่ะไม่เคยเห็นใครหล่อขนาดนี้มาก่อนเลยนะเนี่ย

“ว่าไงข้ามาแล้วอย่ามาพูดมากเลยน่า”พี่ยูโดพูดพรางกับเดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ไม้ตัวหนึ่งแต่วันนี้มีคนมาดูพวกเราสองแก๊งแข่งเต้นกันเยอะมากเลยเยอะกว่าที่ฉันคิดอีกแหะ

“ไหนละคนของนาย”ชินายหน้าหล่อขี้เก๊กเป็นบ้าเลยคนอะไรก็ไม่รู้เก๊กหน้าเข้มอยู่ได้ไม่เมื่อยมั้งรึไงถ้าเป็นฉันนะเลิกเก๊กตั้งแต่สามนาทีแรกแล้วชิ

“นี่ไงคนของฉัน”ฉันและยัยวาเดินออกมาจากหลังพี่ยูโดพร้อมกับคนอื่นๆในทีม

“และจะเอาสเตร็ปไหนล่ะ”สเตร็ปไหนก็ได้หมดแระน่าพี่ยูโดฉันคงยังไม่ได้บอกทุกคนใช่ไหมว่าฉันเก่งเต้นบีบอยฉันได้แชมป์เต้นบีบอย5ปีซ้อนเลยนะโฮะๆเก่งใช่ม้าล่ะ

“Hip hop”นายอชิหน้าสวยคนฉันเอ่ยขึ้น

“แน่ใจนะว่าจะเต้น Hip hop”เหอะๆรู้อะไรรึเปล่านะนายอชิฉันนะเก่งเต้น Hip hop จะตายนะจะบอกให้รู้ฮาๆยังนี้ก็เสร็จฉันละสิ

โย้วๆ~ นี่คือเสียงของพวกD@gon-five ที่โห้เชียร์นายอชิหัวหน้าแก๊งนั้นแต่ก็น่ะมันก็น่าเชียร์อยู่นี่น่าคนอะไรเต้นเก่งเป็นบ้าเลยฉันว่าฉันเก่งแล้วนะนายนี้เก่งกว่าฉันอีก

“ยอมแพ้แล้วหรอน้องสาวสุดที่รักของพี่ชาย”นี่คือเสียงกวนเท้าของพี่ชายฉันเองพี่เซ็นต์พี่ชายสุดที่ร๊ากกกกก (ลากเสียงยาวมาก =_=)

“ถ้าแค่นี้ยอมแพ้ก็ไม่สมกับที่เป็นสมาชิกแก๊งD@rk Dagonน่ะสิไอ้พี่ชายยยยยย”เชอะที่อยู่นี่ละทำเป็นเก่งต่อหน้าคนอื่นที่อยู่ที่บ้านนะแค่โดนฉันด่าก็แทบจะหมุดดินหนีแล้ว อาโด่ไม่แน่จริงนี่หว่าไอ้ปอดแหกแถมเป่ายังแตกอีกต่างหาก (อันหลังไม่เกี่ยวนะ)

“ให้มันจริงอย่างที่พูดเถอะ”ไอ้นายหน้าหล่อฉันไม่ได้พูดกับนายอย่างมาเจ่อได้มะฉันพูดกับพี่ชายช้านนนนอยู่นะ

“จริงอยู่แล้วคนอย่างฉันไม่เคยโกหก”แต่ความจริงการโกหกเป็นชีวิตจิตใจของฉันเลยล่ะโฮะๆๆ (ชั่วเนอะ)

และแล้วการแข่งขันก็จบลงในที่สุดฉัน.....ก็.....ชะ....แพ้....อื้นๆจะร้องไห้แล้วนะมารังแกเขาได้ไงอ่ะพี่เซ็นต์ก็เหมือนกันเป็นพี่น้องกันแม้ๆกับทำให้เขาขายหน้าได้ไงว่ะชิคอยดูนะกับไปที่บ้านเหมือนไหร่จะเอาซะให้น่วมเลยค่อยดูเตอะ