ทาสพิศวาสอาญาเถื่อน [มีอีบุ๊ก + เปิดจองเล่ม]

ลำดับตอนที่ #30 : บทที่ 6 ดาวลูกไก่ (2)

“พรุ่งนี้เอาแค่ยามาก็พอ ที่เหลือฉันจัดการเองได้ ฉันไม่ไว้ใจเธอ และไม่ไว้ใจใครหน้าไหนทั้งนั้น”

“แม่ว่าให้หมอนิดจัดการเถอะชวัล นิดเป็นหมอ น่าจะรักษากันตาดีกว่าคนที่เป็นอันธพาลนะ” แม่นายมลฑาค่อนขอดแล้วลุกขึ้นเดินออกไป

“อย่าทำอะไรก็แล้วแต่ที่ฉันไม่ได้สั่ง” 

“ค่ะพ่อเลี้ยง”

หมอนิดก้มหน้ายืนนิ่งอยู่อย่างนั้นจนทำให้อีกฝ่ายสงสัยแล้วถามออกไป “มีอะไรอีก”

“นิดต้องการยา” 

“ฉันไม่ให้ และไม่สนับสนุนอย่างเด็ดขาด เธออย่าลืมว่าตอนนี้หน้าที่ของเธอคือรักษาคนไข้ จะยอมลดตัวมาเกลือกกลั้วกับของผิดกฎหมายทำไม จะไปไหนก็ไปเลยไป!”

“แต่พ่อเลี้ยงค้ายา”

กรชวัลเดินเข้าไปประชิด ยกหลังมือฟาดแก้มคนปากดีเต็มแรงเพื่อสั่งสอน 

“ไม่รู้อะไรก็อย่ามาพูด อย่ามาสู่รู้!” 

“งั้นนิดจะไปขอกับคนอื่นก็แล้วกัน” หญิงสาวท้าทายแล้วเดินออกไปจากตัวบ้าน 

หมอนิดขับรถมุ่งหน้าเข้าไปในตัวเมือง เพื่อไปหากลุ่มอิทธิพลใหญ่ที่เป็นศัตรูของกรชวัล พอมาถึงก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร เข้าเรื่องยื่นข้อเสนอให้ทันที

เสี่ยนพดล ศัตรูหมายเลขหนึ่งของเขาคือกรชวัล โอกาสที่ดีที่สุดในชีวิตตอนนี้คือการฆ่ากรชวัลให้ตายอย่างหมาข้างถนน

“จะยอมรับข้อเสนอของฉันไหมคะ” 

“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ ส่วนเรื่องยาฉันให้ฟรี ๆ ไม่คิดเงินเลย แต่ขอแรงหน่อยจะได้ไหม หมอนิดรู้ดีว่าอะไรจะเกิดขึ้นนับจากนี้” เรือนร่างที่มีเพื่อแลกกับสิ่งที่ต้องการ หล่อนมองว่ายังไงมันก็คุ้มถ้าแลกกับสิ่งที่จะได้

หมอนิดสวมใส่เสื้อผ้า มองดูคนที่เพิ่งเสพสมร่วมรักไปด้วยกัน “นิดไม่มีอะไรจะเสียแล้ว หวังว่าเสี่ยคงจะเข้าใจ”

“ทำตามแผนได้เลย ล่อเหยื่อออกมาให้ได้ แล้วหมอจะได้ในสิ่งที่ต้องการ” 

“เสี่ยรับปากนิดแล้วนะ อย่าผิดคำพูดล่ะ”

“ฉันเคยทำเหรอ”

หมอนิดเม้มปากแน่น แล้วเดินออกไปเมื่อเสร็จเรียบร้อยดี

***************

กรชวัลยืนริมระเบียงห้องนอนของก้อยอัดบุหรี่เข้าไปจนเต็มปอด มองคนคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง เจ็บแบ็บขนาดนี้คงไม่อวดดีคิดทำเรื่องบ้า ๆ อีกหรอกนะ

ประตูเลื่อนแบบกระจกเลื่อนไปทางขวา ตามด้วยเจ้าของร่างสูงก้าวขาฉับเข้ามา กอดอกมองกันตา เพ่งมองแววตาคู่นั้นของเธอเหมือนคิดอะไรอยู่

“อย่าคิดหรือทำอะไรบ้า ๆ แบบนี้อีก ไม่ใช่เพราะกลัวเธอจะตาย แต่เป็นเพราะเธอยังมีประโยชน์กับฉันอยู่ เธอคือเหยื่อชั้นดีของฉัน วันใดที่หมดค่า วันนั้นถ้าเธออยากจะตายเหมือนหมาฉันก็ไม่สนอะไรทั้งนั้น”

กันตาตวัดสายตามามองด้วยความชิงชัง

“อ้อ! ลืมบอกไปว่าลูกน้องฉันจะลากคอไอ้เทพมาคืนนี้ ถ้าอยากเห็นคนที่เธอรักมันตายไปต่อหน้า ตายแทบเท้าฉัน ก็อย่าลืมหอบสังขารลงมาดูแล้วกัน”

เธอน่ะเหรอรักเทพ? วันนี้มันเหลือแค่ความรู้สึกที่ว่างเปล่าแล้วก็เท่านั้น มันเป็นแค่ความรู้สึกดีที่เคยเผลอไผลไปมีให้ ในวันที่เธอเห็นธาตุแท้ของเทพ ทุกอย่างมันก็แปรเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

“อยู่ห่างหมอนิดไว้ ถ้าเธอยังอยากมีชีวิตกลับไปหาแม่” 

คำเตือนของเขามันก็ไม่ทำให้เธอเปลี่ยนใจ หรือเปลี่ยนความคิดที่จะหนีหรอกนะ ถ้าหนีไปได้ เธอจะพาแม่หนีไปจากที่นี่สุดหล้าฟ้าเขียว ให้เขาตามไม่เจอ ชาตินี้ก็อย่าได้เผาผีกันเลย

“เอาความหวังดีที่เสแสร้งกองไว้ตรงนั้นล่ะ ฉันไม่ต้องการ” 

หญิงสาวเชิดหน้า ไม่สนใจสิ่งที่เขาบอก กรชวัลได้แต่กำมือแน่นเก็บความโกรธกับความอวดดีของเธอเอาไว้ ถ้าไม่ติดว่าเจ็บตัวอยู่ ก็คงจะโดนมิใช่น้อย ปากดีอย่างนี้ สมควรโดนดี!

“ถ้าหายดีเมื่อไร เธอคงรู้นะว่าโดนจัดหนักแค่ไหน”

กันตาหันมามองด้วยความขุ่นเคือง

“คุณมีอารมณ์กับคนที่ไม่รักได้อย่างนั้นเหรอคะ คุณชวัล”

ขอบพระคุณทุกการติดตามนะคะ