คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : บทที่ 7 ราคาที่ต้องจ่าย 100% NC+++
“ถอเสื้อผ้าแล้วไปโ้โ้บนเีย”
เาสั่โยไม่มีแววล้อเล่น ท่าทาืนนี้เธอไม่รอเื้อมมือเาแน่
ร่าเล็่อย ๆ ลุึ้นยืน เปลื้อเสื้อผ้าออทีละิ้นนไม่เหลือิาย
ศัสรามอนรหน้าเหมือนเพรเม็ามหายาและมีเพียหนึ่เียวในโลที่เายอมเสียเินื้อมาไม่ว่าะ้วยวิธีใ
มิศวราเินอ้อมไปอีฝั่ที่นเยนอน หิสาวนอนว่ำโว์้นอนามเ้ให้ายหนุ่มเพ่มอสมใ และวามเป็นายแ็ึอย่ารวเร็ว โยไม่้อหาอะไรระุ้นอี
ร่าสูอศัสราึ้นมาบนเียนอนนยวบยุบ มือให่อเาลูบไล้สี้าอเธออย่าเื่อ้า ใ้แรเพียน้อยนิเท่านั้นย้นึ้นมาในท่าเรียมพร้อม
แผ่นหลัเปล่าเปลือยอันมีเสน่ห์เย้ายวนใอเธอถูลูบไล้้วยฝ่ามือให่อเา มิศวราแอ่นหลัอย่าไม่ั้ใ หิสาวัริมฝีปาแน่นพยายามอย่าสุีวิะไม่หลระเริไปับรสามออีนรั
แ่แล้วเา็ทำให้เธอแพ่ายหลุเสียราแผ่วอย่าน่าอับอายออมายามสอมือุมทรวออวบยำเบา ๆ และบาอย่าที่แ็ึเ้ามาเบียใลาวามสาวอเธอ
มือ้าวาเลื่อนลมาผ่านหน้าท้อแบนราบ มันร้อนลวผิวายเธอราวับแสแอันร้อนแร ทว่าศัสรา็ยัใเย็นเล่นานเธอ้วยไฟพิศวาส ไม่ลมือสัมผัสใลาวามเป็นหิ หาแ่ลูบาเรียวให้าอ้าออ ส่วนมืออี้า็แผ่นหลัลให้้นเธอไ้อศาเพื่อสอท่อนเอ็น
‘ผลรวเลืออน้อมิปิ’
เพื่อนเาส่้อวามมาบอ่อนหน้านั้น ศัสราั่ใอยู่ว่าะว้าอฟอยล์้าหัวเียมาีแล้วสวมป้อัน หรือะเห็นแ่ัวสอเสียบเ้าไปเลยอนนี้
แ่แล้ว็ยัพอยั้วามั่วร้ายอนไว้ไ้อยู่ แนยาวเอื้อมไปว้ามาีแล้วสวมใส่สุลำนเรียบร้อย มอ่อทารัที่เยเป็นอเาแล้วฮึเหิม
วินาทีศัสราล้ายสัว์ป่าหลัาไ้ลิ้มรสแล้วยับยั้ั่ใไม่อยู่ ั้าะยับวามปรารถนาอันยิ่ให่โถมเ้าสู่เรือนร่ามิศวราเ็มแร
ปลายแท่รัสอเ้าไปไ้เพียส่วนหัวเท่านั้น ร่าเล็็ร้อเสียหล้วยวามเ็บ ระถัวหนีไป้าหน้า แ่สอมือเา็ไวว่าว้าสะโพเล็เอาไว้ไ้ทัน
วามอ่อนนุ่มอเธอบีบรัอเานเ็บ แ่ถ้าืนันทุรัอยู่อย่านี้ไม่ใ่ผลีเท่าไรนั
มือ้าหนึ่ปล่อยสะโพอนโ้โ้ เลื่อนลมาประบใลาวามสาวอเธอเบา ๆ แล้วลูบไล้ลีบอไม้ามอย่าเป็นเ้าอ
พอถูระุ้น้วยวามอ่อนโยน น้ำหวานที่รอมานานแสนนาน็่อย ๆ ไหลเอ่อออมาให้ภมรอย่าเาไ้เยม
“มิ้อารผมแล้ว” ร่าหนาโถมัวลมาเอ่ยระิบ้าหูน้ำเสียระเส่า “และะ้อาร่อไป”
ศัสราระุยิ้ม้วยวามพอใ พลาันสะโพเ้าไปอย่าระวั ระทั่สอและันเ้าไปนสุลำรัสมใ
ัหวะารระแทระทั้น่อยเป็น่อยไปไม่ใร้อน ระทั่เาไ้ยินเสียหวานเผลอหลุเสียราออมาให้ฟั
ร่าหนายันัวึ้นหลัาโน้มลไประิบนุหน้าไปับหมอนใบให่ สอมือเล็ำผ้าปูที่นอนยับย่นเพราะทั้เ็บและเสียวระน
สะโพศัสราเริ่มแรึ้น เร็วึ้น่อนผ่อนแรลอยู่สอสามรอบ แ่รั้นี้เหมือนะลั้นเอาไว้ไม่ไหว วามอ่อนนุ่มรัแน่นไม่่าารั้แรที่เาไ้รอบรอวามสาวอเธอ
เามั่นใมาโยลอว่าที่ผ่านหิสาวไม่มีใร และไม่ให้ใรมา้ำรอยน มิราบอหน้าาื่อ ๆ ว่ามิศวราหนีไปับนอื่น เามอว่าเป็นารล่าวหาที่รุนแรเินไปและไม่ปัใเื่อ
เรื่อืนนี้ไม่ใ่วามปรารถนาอันแรล้าสุมาย แ่มัน็มาไป้วยวามิถึที่เามี่อเธอนล้นอ ร่าหนาโถมัวล สอแนแร่อยู่ในท่าโอบอร่าบาแนบายนไม่เหลือพื้นที่ว่า ระแทระทั้นสะโพโรมรันยามใล้ถึฝั่ฝัน
“ไม่้อลั้น อยาเสร็็เสร็เลย ผมไม่เอานะมิ้วยวิธีนี้หรอ เพราะมิแพ้ให้ผมไปลอ”
“อื้อ” มิศวราเ็บลั้นวามสุเสียวเอาไว้ไม่ไ้อี่อไป พ่ายแพ้่อแรพิศวาสอเาอย่า่ายาย
ร่าเล็เร็ระุสั่นรุนแร อาะเพราะห้าปีที่ผ่านมาเธอห่าหายาเรื่อนี้ไปพอสมวร พอโนนที่ัวเอรัระุ้น ปลุไฟในัว ร่าายพร้อมใอบสนอ เธอึเสร็สมไ้อย่า่ายาย
ศัสรายับสะโพไม่ี่ที เา็เป็นฝ่ายแพ่ายเสร็สมามเธอไปิ ๆ ปล่อยน้ำรัออมาใส่สิ่ป้อันนหม หายใหอบ้มหน้าบแผ่นหลัเนียนและเผลอูบให้ราวัลวามน่ารัอเธอ้วยวามเยินหลัเสร็สม
ายหนุ่มไม่ปล่อยเวลาเินไปเรื่อย ๆ เาเปลี่ยนิ้นใหม่ในะที่แท่รัยัแ็ึอยู่ ึ่ไม่รู้ว่ามันะยอมสบเมื่อไร
มิศวรายัอยู่ในท่าโ้โ้ เาลัวว่าถ้ามอหน้าเธอารแ้แ้นอาะบลอย่า่ายาย ท่านี้ึอบโทย์ที่สุในเวลานี้
หลัาเสร็สมและสมในพอ ศัสรา็ปล่อยให้มิศวราไ้นอนพั ััวเธอไว้ไม่ให้ลไป้วยำู่ที่ว่า ‘ยัอยาเอา่อ’
“นไม่รู้ัพอ” เสียเล็หอบเหนื่อย่อว่า เาเินเมไวแ่ทุัหวะท่วท่า็หนัเน้นและทรประสิทธิภาพเสมอ
“เ้ามืไปลาับน้าอร ็ื้อเ้ามาเยอะหน่อย็ี” เามอล่อถุยาอนามัยสอล่อถูใ้นหมอย่าเสียาย ทั้ที่อยาััวเธอไว้นสว่า็้อำใปล่อยให้ไปเวลาีสามเศษ
“ุศัลย์เอาเสร็แล้วใ่ไหมะ มิะลไป”
โมับมิมาแล้ว่าทุนา
อบุทุอมเมน์ ทุาริามนะะ อบุที่อทนรออีบุ๊นะะ
ความคิดเห็น