คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ ๑ กับดักเสน่หา ๓๐%
บทที่ ๑
กับดักเสน่หา
NC+++
ความสิเน่หาเกิดขึ้นได้ฉันใด
หัวใจ เรือนร่าง
ก็ร้อนรุ่มได้ฉันนั้น
มีรถคันหรูสีดำวิ่งเข้ามาในตัวบ้าน หญิงรับใช้ต่างก็วิ่งเข้าไปต้อนรับ
แน่นอนว่าคนที่นั่งเข้ามานั้นเป็นที่นับหน้าถือตา และก็ใช่ เขาช่างสูงศักดิ์
ร่างสูงโปร่งเดินลงมาจากรถ
หลังจากที่มีคนเปิดประตูให้
ชัช หรือ ชัชรวีร์ ศิตานนท์ เขาไม่ได้มีดีเพียงแค่หน้าตารูปลักษณ์ภายนอก แต่เป็นถึงระดับผู้บริหาร
มีบริษัทเป็นของตัวเอง
หนุ่มผิวขาว
คิ้วเข้ม ริมฝีปากเป็นกระจับ ทว่ากลับมีแววตาที่ดุดันน่ายำเกรง
สวมชุดสูทเดินเข้ามาในบ้านหลังจากที่เลิกงาน
“ทำไมวันนี้ลูกกลับเร็วนักล่ะ
ปกติกลับดึกตลอด” ณษา มารดาเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ก็เคลียร์งานเสร็จเร็วนี่คับ”
“ไปอาบน้ำเถอะลูก
เดี๋ยวแม่จัดการทำมื้อเย็นเอง”
“ครับ
แล้วนี่...ยัยชลกลับมาบ้านหรือยัง”
“ยังเลยลูก
โทร.มาบอกแม่ว่าที่มหาวิทยาลัยมีกิจกรรม เลยอาจจะกลับดึก ๆ
”
ชัชรวีร์มองดูนาฬิกาข้อมือ
“นี่ก็จวนจะหกโมงเย็นแล้ว จะเป็นเด็กกิจกรรมไปถึงไหน”
ใช่...
ที่บ่นไปนั่นคือน้องสาวเพียงคนเดียวของเขา
แต่นั่นมันก็คงไม่เป็นประเด็นเท่ากับเพื่อนของน้องสาวหรอกนะ
“อ้าว!
นั่นไง หนูมิ้นท์มาพอดีเลย”
ชายหนุ่มหันไปมองทันทีที่มารดาบอก
ก่อนจะกระตุกยิ้มมองไปยังอีกฝ่ายด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ โดยที่หญิงสาวไม่รู้ตัว
“ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ” คุณณษาพยักหน้าให้แล้วเดินไปเข้าครัว
และไม่ได้เห็นว่าลูกชายตัวดีนั้นขึ้นไปชั้นสองของบ้านจริงหรือเปล่า
ชัชรวีร์เดินจ้ำอ้าวตามหญิงสาวคนนั้นผ่านสระว่ายน้ำ
พอใกล้แล้วก็กระชากต้นแขนเอาไว้ให้ทันท่วงที
คนถูกรั้งก็หันมามอง
“คุณชัช!” เธอมองเขาตาแป๋ว
ดวงตากลมโตช่างสะกดสายตาคนมองอย่างเขาได้อย่างง่ายดาย
มิ้นท์ หรือ เมธาวี รัตนศรัน สถานะของเธอไม่ใช่น้องสาวของเขาแน่นอน แค่เพื่อนของน้องสาว
ทว่าตำแหน่งของเธอกับเขานั้นเปิดเผยให้ใครล่วงรู้ไม่ได้อย่างเด็ดขาด
จะว่าง่าย ๆ เธอก็เป็นเด็กเสี่ย
และเสี่ยที่กำลังพูดถึงอยู่นี้
ก็คือเด็กของชัชรวีร์
แม้จะได้มาด้วยความไม่เต็มใจก็ตามที
เมธาวีจำใจต้องยอมรับสถานภาพให้ได้
“เจอหน้าผัวต้องตกใจขนาดนั้นเลยหรือไง
มองอยู่นั่น!”
เป็นคำทักทายของชายหนุ่ม
เมธาวีกระพริบตาสองสามครั้งแล้วสะบัดแขน ถอยออกห่าง
“แล้วนี่ทำไมกลับบ้านเย็นขนาดนี้
ที่มหาวิทยาลัยสอนวิชาอะไร ป่านนี้เพิ่งจะโผล่หัวกลับมา” ชัชรวีร์ยกมือขึ้นมาชี้หน้า
“อย่านะ...
อย่าให้รู้ว่าไปเรียนวิชาร่านมา ไม่งั้นฉันเอาเธอตายแน่”
คนถูกต่อว่าก็ได้แต่เงียบ
ปล่อยให้เขาพูดตามใจชอบ อยากจะดุด่า กล่าวหาอะไรก็เชิญ
สายตาคมหรี่มองหญิงสาวในคราบชุดนักศึกษา
“อ้อ
เดี๋ยวนี้ใส่ชุดรัดติ้วไปเรียนแล้วสินะ นมเป็นนม”
จากนั้นก็กอดอกเดินไปยังด้านหลังของอีกฝ่าย “ก้นเป็นก้น”
เขาเพ่งมองพิจารณา
และชุดที่ใส่วันนี้มันก็รัดรูปเห็นสรีระของเธอได้อย่างเต็มที่
“ไปเรียนหรือไปแรด” ชัชรวีร์เดินมาประจัญหน้า “เก็บชุดนี้ไปทิ้งซะ
ถ้าฉันยังเห็นเธอใส่มันอีกล่ะก็...เราจะได้เห็นดีกัน”
แน่นอนว่าเขาเป็นประเภทขู่แล้วก็ทำจริง
ๆ เพราะเธอเคยโดนมาแล้ว และก็จดจำมันได้ถึงทุกวันนี้
“เป็นอะไร
พูดด้วยทำไมไม่พูด” ชัชรวีร์หงุดหงิด
กับท่าทีนิ่งเงียบของเมธาวี
“มิ้นท์ปวดหัวค่ะ”
“ไปเรียนแล้วปวดหัว
หรือว่าเจอหน้าผัวกันแน่ที่ทำให้สำออยเป็นนั่น เป็นนี่น่ะห๊า!”
“มิ้นท์ไม่ได้สำออย” เธอพูดความจริง “ถ้าหมดธุระแล้วก็ขอตัวนะคะ
มิ้นท์ต้องอ่านหนังสือ”
เมธาวีเดินไปข้างหน้า
โดยไม่ได้สนใจคนที่เดินตามต้อย ๆ มาอย่างชัชรวีร์เลยด้วยซ้ำ
เรือนนอนของเมธาวีก็เป็นที่พักรวมกันของแม่บ้านคนอื่น
ๆ หากแต่แยกห้องนอน แต่ของเธอก็ดีขึ้นมาหน่อย อยู่ห่างจากห้องนอนของคนอื่น
E-BOOK เล่ห์รักกับดักเสน่หา
ความคิดเห็น