คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตัวอย่างที่ ๒ รอยมารราคีซาตาน
ตัวอย่างที่ ๒
เสียงหัวเราะของปัณณวีร์ก็ดังขึ้นอย่างเย้ยหยัน
“ถ้าอยากหางานหาเงินที่ได้เร็วขนาดนั้น
เธอคงต้องไปให้ไอ้พวกเสี่ย ๆ มันออฟแล้วล่ะ พวกนั้นมันเห็นเด็กไม่ได้
จ่ายหนักกันทั้งนั้น”
“นั่นสิ” เธอหัวเราะ “ขอบคุณที่แนะนำนะคะ งานดี
เงินดีแบบนั้นคงหาไม่ได้อีกแล้วล่ะค่ะ”
เขาขบกรามแน่น
“เธอต้องการเท่าไหร่”
“เท่าไหร่มันไม่สำคัญ
ประเด็นอยู่ที่ว่าณุดาต้องการกับใครมากกว่ากันก็เท่านั้น”
“ร่าน” เขาต่อว่าเธอให้เจ็บช้ำ “ลับหลังฉันเธอทำบ่อยใช่ไหม
เธอถึงท้องโอเอ้ไม่มีคนรับผิดชอบมาแบบนี้”
“ณุดาก็บอกแล้วไง
ถ้าไม่อยากรับผิดชอบ หรืออยากได้เขาเป็นลูกก็ไม่ต้องพูด ลูกณุดา
เลี้ยงได้ก็แล้วกัน”
“เธอจะมีปัญญาเลี้ยงได้ยังไง
ในเมื่อวันนี้เธอยังไม่มีปัญญาหาเงินมาจ่ายค่าเช่าห้อง ไม่มีเงินจะซื้อกิน
และอย่าอวดดีทั้ง ๆ หมดตัวเธอมีเงินติดตัวแค่ไม่กี่บาท”
ใช่
เขาพูดถูก อย่างเธอมันไม่มีปัญญาทำอะไรได้หรอก
“นี่ไม่ได้จะดูถูก
ทางที่ดี เธอลองคิดทบทวนว่าไปนอนกับใครมาบ้างแล้วไปบอกพ่อของลูกซะ
ถ้าคิดจะเก็บเด็กเอาไว้ ก็หาพ่อให้มันซะนะ”
ปัณณวีร์กำลังจะเดินออกไป
“ณุดายังยืนยันคำเดิม
ว่าเขาเป็นลูกของคุณปุ๊”
เท้าทั้งสองชะงัก
แล้วหันมามองตาขวาง
“ลูกฉัน?” เขาทวนถาม “ฉันนอนกับผู้หญิงมาเป็นร้อย ๆ คน
ไม่มีครั้งไหนเลยที่จะพลาด จะมีก็แค่พวกที่อยากจับฉัน เอาเรื่องลูกมาอ้าง
โมเมว่าเป็นลูกฉัน สุดท้ายผลลัพธ์ก็คือเงิน จ่ายให้คนละแสนเพื่อออกไปจากชีวิตของฉัน
ท้องกับใครนี่ก็ไม่รู้”
กุลณุดาแอบปาดน้ำตา
“เรามาทำข้อตกลงกันไหม” ปัณณวีร์ถาม “ถ้าผลตรวจออกมาว่าไม่ใช่ลูกของฉัน
เธอต้องหอบไอ้มารหัวขนที่อยู่ในท้องออกไปให้ไกลจากชีวิตฉัน”
“ได้ค่ะ
แต่ถ้าใช่ขึ้นมา จำเอาไว้เลยนะคะ ว่าคุณปุ๊จะไม่มีสิทธิ์ได้ใช้คำว่าพ่อกับลูก
ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรทั้งนั้น เพราะลูก…ก็คงจะไม่ต้องการมีพ่อแบบนี้”
“ฉันจะถือว่าเป็นสัญญาใจระหว่างเราสองคนก็แล้วกัน
ผลตรวจออกมาเมื่อไหร่ คงรู้กัน ไม่ฉันก็เธอที่คิดผิด”
“ขออีกอย่าง…” เธอเดินเข้าไปใกล้ ๆ เขา “อย่าลืมไปนะคะว่าคุณพูดอะไรไว้กับณุดาบ้าง
จำเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน อย่าลืมว่าวันนี้คุณปุ๊ไม่ต้องการลูก
วันข้างหน้าก็อย่าได้หวัง”
“ฉันจะจำเอาไว้” เขาบอกแล้วเดินออกไป ปิดประตูเสียงดังโครม! พร้อมกับที่กุลณุดาทำนบน้ำตา
ทรุดลงไปนั่งที่พื้น
ถ้าในวันนี้เราจะอ่อนแอไปบ้าง
ร้องไห้ไปบ้าง
คงจะไม่ผิดใช่ไหม
เพราะไม่มีใครที่จะแกร่งได้ตลอดเวลา
ทุกคนมีมุมอ่อนไหวกันทั้งนั้น และยิ่งมาเจอเรื่องราวเลวร้ายแบบนี้
กุลณุดา
เธออยู่คนเดียวมาโดยตลอด ไม่ได้มีอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของใคร
ไม่ได้มียาใจที่คอยอยู่เคียงข้าง
เธอมีแต่ความอ้างว้าง
เดียวดาย และก็ความเจ็บปวดเท่านั้น
/////////////////////////////////
ความคิดเห็น