คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตัวอย่าง ด้วยรักที่ไม่เคยเลือนราง (1)
ปาลิดาได้แต่มองตาปรอยในยามโดนดุ
ก้มหน้าก้มตาไม่เถียงออกไปสักคำ
อธิปหรี่ตาให้แคบลงหน่อยก่อนจะเห็นคนตาแดงใกล้จะร้องไห้ออกมา
“แล้วนั่น…”
อธิปมองเห็นแผลที่ถลอกบริเวณข้อศอกของเธอ ก่อนจะสำรวจอย่างถี่ถ้วนอีกครั้ง
“แขนไปโดนอะไร” ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจถามออกไป
ปาลิดายกมือขึ้นมาปิด
ทำหน้าเหยเกเมื่อสัมผัสบาดแผลที่กำลังเจ็บแสบ
“มอไซฯ
คว่ำหน้าปากซอยนี่เองค่ะ มีรถตัดหน้า พี่วินเขาเบรกแบบหัวทิ่มเลย
ไถลตามถนนนิดหน่อยแต่ไม่มีใครเป็นอะไรมากค่ะคุณอิชย์”
“มองอย่างอื่นจนไม่มองรถล่ะสิท่า
ถึงต้องเจ็บตัวกลับบ้านแบบนี้ ระริกระรี้นักเวลาใกล้ผู้ชาย สั่นมากนักเหรอ ตรงนั้น…” อธิปกดสายตาแทนคำที่จะพูดออกไป
ปาลิดาเลือกที่จะเงียบ
ยิ่งเธอพูดไปเรื่องจะยิ่งเลวร้ายไปกันใหญ่ เขาอารมณ์ร้อน อารมณ์ร้าย วิธีเดียวที่จะทำให้เขาหยุดได้คือ
ทน ๆ ให้ถูกด่าไปจนกว่าจะพอใจ อธิปก็จะหยุดไปเอง
“ในปากอมอะไรไว้
พูดสิ!”
อธิปนึกเกลียดชังกึ่งรำคาญเวลาที่ปาลิดาเงียบใส่กับเวลาที่เขาถามแล้วต้องการคำตอบ
ขายาว ๆ ก้าวดุ่มเข้าไปประชิดตัว มือข้างขวาคว้าหมับไปที่ปากของคนไม่ยอมพูดยอมจา
บีบสุดแรงจนปากเธอเจ่อ
พอเชิดกรอบหน้างามขึ้น
เขาได้มองเห็นเต็มสองตาว่าดวงตาแวววาวดั่งแก้วคู่นั้นของเธอกำลังกลั้นน้ำตาที่มันรอมร่อจะร่วงเอาไว้
เสียงสะอื้นของเธอดังอยู่ในลำคอ
น้ำตาอุ่น
ๆ ก็ร่วงลงมาหยดใส่มือของเขา ปาลิดาไม่ได้สะอื้นฮัก ๆ จนจะเป็นจะตาย แต่เสียงสะอื้นที่เล็ดลอดออกมาของเธอนี่แหละทำอธิปใจอ่อนยวบ
หยาดน้ำตาของเธอเปื้อนใบหน้างาม
ในขณะเดียวกันก่อนอธิปชักมือกลับก็สะบัดหน้าคนเจ้าน้ำตาแล้วเดินออกห่าง
“เมื่อตอนเย็นมีผู้ชายมาหาถึงหน้าบ้าน
ไปอ่อยใครไว้บ้างล่ะ เขาถึงตามมาถึงนี่ ถ้าฉันไม่อยู่คงจะพามันเข้ามาสินะ”
ในที่สุดเธอก็รู้ได้สักทีว่าที่เขาโมโหร้ายอยู่นี้เป็นเพราะอะไร
“หลินไม่ได้ทำอย่างที่คุณอิชย์กล่าวหา”
“เอ้า!
พูดได้แล้วเหรอ นึกว่าอมอะไรไว้ยังไม่คายซะอีก” เขาพูดจาส่อเสียดทำนองว่าเธอเสียหายในสิ่งที่อยากจะให้เป็น
“พอใจหรือยังคะ
หลินจะได้ไป ถ้ายัง ก็ใส่มาได้เลย”
“หลิน!” อธิปแทบหูผึ่ง จนต้องชี้หน้าขู่
“ขอตัวไปล้างแผลก่อนนะคะ”
“ด้านขนาดนั้น
เจ็บ หรือรู้สึกเป็นด้วยเหรอ ฮึ?”
“หลินคงไม่มีหัวใจมั้งคะ
จนคุณมองไม่เห็นมัน ที่คุณด่าหลิน ว่าหลิน ทุก ๆ คำที่ต่อว่าด่าใส่หน้า คิดเหรอว่าหลินไม่เสียใจ”
“แค่น้ำตาที่เธอบีบมันออกมาเพื่อเรียกร้องความสงสาร
บอกเลยว่าใช้ไม่ได้ผลกับคนอย่างไอ้อิชย์ ไสหัวไปให้พ้นหน้า เย็นนี้ไม่ต้องมาให้เจอ”
“ค่ะ” ปาลิดาหมุนตัวค่อย ๆ เดินยกขาข้างหนึ่งไม่ได้ระดับกับอีกข้างหนึ่งออกไปด้วยความยากลำบากให้พ้นหน้าคนใจร้าย
///////////////////////////
เอาตัวอย่างมาส่งก่อนค่า
ถ้าชอบแนวพระเอกปากร้าย ฝากพี่อิชย์ไว้สักคนนะคะ
ระหว่างรออีบุ๊กวางจำหน่าย โมฝากนิยายรักหวาน ๆ ดาวน์โหลดฟรีที่ MEB ไว้อ่านรอได้น้าา
ขอบคุณค่า
ความคิดเห็น