สุดรัก (Most Of The Heart) RE-UP - นิยาย สุดรัก (Most Of The Heart) RE-UP : Dek-D.com - Writer
×

    สุดรัก (Most Of The Heart) RE-UP

    อื้อ ห้ามจูบน้ำนะ เธอเผลอพูดแล้วยกมือมาปิดปากตัวเอง เอแสดงว่าที่ผ่านมานี่คุณจำจูบของเราได้ด้วยเหรอน้ำ ว่าเราจูบกันกี่ครั้ง ทั้งตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ

    ผู้เข้าชมรวม

    17,791

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    68

    ผู้เข้าชมรวม


    17.79K

    ความคิดเห็น


    72

    คนติดตาม


    155
    หมวด :  รักดราม่า
    จำนวนตอน :  36 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  23 ส.ค. 63 / 07:55 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


    สุดรัก (Most Of The Heart)





    ปล. นิยายเรื่องนี้ยังเน้นแนวซึ้งกินใจ ดราม่านิดๆ หวานๆพอประมาณนะคะ^^ 
    ปล. และขอแจ้งว่า นี่เป็นอีกนามปากกาของไรท์นะคะ นิยายเรื่องนี้อัพ 60-70% เท่านั้นค่ะ มีในรูปแบบ ไฟล์ อีบุ๊ค นะคะ^^

    ตัวละคร

    พระเอก


    อัคนี บริรักษ์ (ไฟ)
    Photo Credit ::  goo.gl/cSUD5t    (Daniel Henney)
    Copy short URL
    "จำเอาไว้ ว่าต่อให้ตัวตายก็ห้ามรักชลาลัย!" 
    นี่คือประโยคที่อยู่ภายใต้ส่วนลึกในหัวใจของเขา ต้องสั่งตัวเอง ห้ามใจตัวเอง เพื่อไม่ให้รักเธอ แล้วเธอจะรู้บ้างไหมว่ามันทรมานใจ...แทบขาดใจตาย 


    นางเอก


    ชลาลัย ธนบดินทร์ (น้ำ)

    "น้ำจะลืมคุณไฟให้ได้ จะทิ้งรักทีมีและมอบให้ตั้งแต่วันนี้และตลอดไป น้ำจะมีชีวิตใหม่ของน้ำ และคุณไฟก็จะมีชีวิตใหม่เช่นกัน"   

    นี่คือประโยคที่เธอบอกตัวเองทุกๆวันเป็นทุกวันที่ต้องทำตัวเหมือนไม่รู้สึกอะไรกับเขา ทั้งๆที่หัวใจดวงนี้มีเพียงอัคนีคนเดียว ต้องเจ็บปวดอีกสักแค่ไหน  ต้องมีน้ำตาสักกี่ล้านหยด ถึงจะเลิกรักเขาได้....



    ตัวอย่าง
                   ชลาลัยกลับเข้ามาในบ้านในช่วงบ่ายแก่ หลังจากที่ออกไปซื้อของข้างนอก สิ่งที่เธอได้มานั้นเป็นอุปกรณ์วาดรูป สองมือจัดแจงเตรียมอุปกรณ์วาดรูป ทว่าต้องชะงักมือ เธอเพ่งมองกระดาษที่ว่างเปล่าอยู่นานพอสมควร จู่ๆก็คิดอะไรไม่ออกเสียอย่างนั้น
    ปลายดินสอจรดลงกระดาษครั้งแล้วครั้งเล่า ภาพของอัคนีมันวนเวียนในหัวของเธอร่ำไป 
                   "ไม่ได้น้ำ เธอไม่ได้รู้สึกดีกับเขา" เธอสั่งตัวเองแล้ววาดรูปต่อไป 
                   จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปจนพลบค่ำ ชลาลัยวาดรูปเสร็จและกำลังจะเก็บของ เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าอัคนีเดินเข้ามาด้านหลัง
                   สายตาอัคนีเพ่งมองรูปที่เธอวาด เขารู้สึกสนใจเป็นพิเศษ
                   “คุณวาดรูปอะไรเหรอ” เขาสงสัย ชลาลัยสะดุ้งเฮือกของที่อยู่ในมือนั้นร่วงลงพื้นไปจนหมด เธอจ้องมองในมือของอัคนีแล้วลุ้นจนตัวโก่ง ดอกกุหลาบสีแดงสดอยู่ในมือของเขาเพียงดอกเดียวเท่านั้น เธอไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีสิทธิ์ได้จากมือเขาหรือเปล่า แต่ก็ภาวนา
                   “ว่าไงน้ำ?” เขาถามซ้ำ จนเธอได้สติแล้วหันไปมองรูปที่ตัวเองวาด 
                   “ทะเลค่ะคุณไฟ” เธอบอกในขณะที่สายตากำลังมองสบตาเขา
                   “ชอบทะเลเหรอ" เธอพยักหน้าเป็นคำตอบ “งั้นมันต้องมีความหมายน่ะสินะที่วาดลงไปแบบนั้น” เธอพยักหน้าหงึกๆเม้มปากเอาไว้แน่น 
                   “พูดกับผมก็ได้” เขาบอกอย่างสุภาพแล้วเดินเข้ามาระยะประชิด แต่ชลาลัยต้องรีบถอยครูดอย่างเจียมตัว เพราะเขามีแฟนแล้ว 
                   เธอถอย แต่เขาไม่มีท่าทีจะหยุดเดินเข้ามาหาเธอแม้แต่น้อย ดวงตาคู่นั้นส่งเป็นประกายมาให้เธอได้สั่นไหว ชลาลัยถอยหลังไปเรื่อยๆ จนส้นเท้าไปแตะกับกระถางดอกไม้และสูญเสียการทรงตัว
                   “ว๊าย!” เธอกรีดร้องด้วยความตกใจ และเป็นจังหวะที่อัคนีใช้อ้อมแขนเพียงข้างเดียวโอบเอวคอดของเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้ล้ม เพียงได้สัมผัสกายของเขา เธอก็แทบจะคลั่ง ตัวเขาร้อนราวกับว่ามีเหล็กหลอมด้วยไฟห่อหุ้มร่างกายเอาไว้ มากพอที่จะทำให้ผู้หญิงอย่างเธอไม่สามารถถอนหัวใจได้เลย อยากอยู่ใกล้ ไม่รู้ทำไม เขามีมนต์อันใด…
                   นัยน์ตาคมจ้องลึกเข้าไป ใช่ว่าอัคนีจะไม่รู้สึกอะไร ดวงตาเธอสวยดุจราวกับเพชรเม็ดงาม ดวงตาคู่นี้ของเธอมันบอกได้หลายอย่าง ทำไมเขารู้สึกแปลกไปเมื่อใกล้เธอ
                   “โอ๊ะ!” อัคนีอุทานแล้วล้มตัวลงทับชลาลัย แต่ก็ไม่ลืมที่จะสอดมือเข้าใต้ศีรษะของเธอ เพื่อไม่ให้เธอเจ็บ
                   “จุ๊บ!” เชื่อว่านี่คือจูบที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น ริมฝีปากของทั้งสองยังจรดแนบแน่น ริมฝีปากที่ร้อนผ่าวของอัคนีส่งผ่านออกมา จนทำให้เธอสัมผัสในความอบอุ่นของเขาได้ 
                   อัคนีเองก็สัมผัสได้ถึงริมฝีปากที่สั่นระริกของชลาลัย ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันช่างเหมือนไฟที่กำลังหลอมละลาย ให้เขาและเธอเป็นจุดรวมสูญกลาง เป็นหนึ่งเดียว 
    ทว่ากลับมีเส้นบางๆมากั้นเอาไว้ ชลาลัยต้องท่องเอาไว้ให้ขึ้นใจ ว่าเขามีแฟนแล้ว ส่วนอัคนีเองก็ต้องท่องในใจเอาไว้เช่นกัน เธอคือผู้หญิงที่ไม่ควรเผลอใจ ห้ามแม้แต่จะคิด…
                   “อื้อ” คนใต้ร่างเริ่มประท้วงเมื่อรู้สึกขาดอากาศหายใจ เขามีร่างกายกำยำ เพราะฉะนั้นแล้วร่างกายที่ทาบทับลงมาทั้งตัวนั้น ย่อมหนักเอาการ
                   “เอ่อ…”อัคนีเหมือนคนเป็นใบ้ เขาทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ลุกขึ้นแล้วพยุงร่างของชลาลัยลุกขึ้นยืนด้วยกัน 
                   “จูบเมื่อกี๊นี้ ผมไม่ได้ตั้งใจนะ ขอโทษจริงๆ” เมื่อสติกลับมาครบทุกประการก็รีบกล่าวโทษ เขามองเห็นแก้มทั้งสองของเธอมันกำลังแดงก่ำ ก็คิดในใจว่าเธอคงจะเขินอายไม่น้อย
                   “แทนคำขอโทษจากผม” อัคนียื่นดอกกุหลาบสีแดงดอกนั้นต่อหน้าชลาลัย หัวใจเธอเต้นโครมคราม นี่ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม เธอถามตัวเอง
    เธอยื่นมือไปหยิบดอกกุหลาบดอกนั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าที่รับมานั้น เพียงเพราะคำขอโทษหรือใจเธอนั้นที่ปรารถนา เขายิ้มเพียงเล็กน้อยแล้วมองชลาลัยเคอะเขิน ทำไมนะ เขาถึงได้มีความสุขแล้วยิ้มและหัวเราะตามเธอทั้งสองหัวเราะให้กัน 
                   “น้ำขอตัวไปทำกับข้าวก่อนนะคะ” เธอบอกแล้วหันหลังเดินไป รอยยิ้มแห่งความสุขปรากฏอีกครั้ง มือน้อยๆยกขึ้นมาคลึงริมฝีปากตัวเองไปมา แล้วเดินเข้าครัว
    อัคนีเองก็ยิ้มไม่หุบ แล้วส่ายหน้ากับความรู้สึกของตัวเอง ก่อนจะไปหยิบภาพวาดของเธอฉกฉวยมาเป็นของตัวเอง
                   “น้ำ…คุณรู้อะไรไหม ว่าคุณคือสิ่งต้องห้ามในชีวิตของผม” อัคนีพึมพำกับภาพวาด ราวกับนั่นคือการละเมอเพ้อรำพัน
    *********************************
    เขารู้จักเธอ เธอรู้จักเขา ทว่าทั้งสองไม่รู้จักกัน
    วันเวลาเนิ่นนานที่ผ่านมา ผ่านไป จนมาถึงวันนี้ กลับมีความรักที่มอบให้กันโดยที่ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ…

    ***ถามใจตัวเองดูสักครั้ง เวลาที่คุณรักใคร 
    คุณจะรักได้มากแค่ไหน
                                      ...สุดรัก


    โมริน/ภัควลัญชญ์
    เริ่มอัพนิยาย 20 กรกฎาคม 2563



    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น