นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
พร่างดาวพราวเล่ห์ (ฉบับรีไรท์)
ไม่ได้อยากร้ายกับเธอ แค่เจอแล้วถูกใจ ไม่รู้ทำไมใจสั่งว่าให้ร้าย อย่างน้อยก็ดีกว่าเธอเมิน...
ผู้เข้าชมรวม
3,539
ผู้เข้าชมเดือนนี้
96
ผู้เข้าชมรวม
3.53K
หมวด : ซึ้งกินใจ
อัปเดตล่าสุด : 4 เม.ย. 61 / 09:15 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่เคยตีพิมพ์แล้วเพิ่งหมดสัญญา ฝนไม่ได้ต่อสัญญาจึงนำมารีไรท์ใหม่และจะทำเป็นอีบุ๊คให้โหลดนะคะ
และเหมือนเดิมคืออัพตัวอย่าง 50-60 %นะจ๊ะ
สำคัญ!!!
1. ห้ามทำซ้ำหรือดัดแปลง หรือสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์อย่างเด็ดขาด!
2. หนึ่งโหวต หนึ่งคอมเม้นต์ หรือหนึ่งกด Fav. ถือเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนอย่างมากจ้า
โปรย 1 ...
“สรุปก็แล้วกันว่าฉันยังไม่เชื่อว่าเขาจะเป็นพ่อของลูกในท้อง
พี่รินทร์ คุณหยุดยิ้มได้แล้ว ไม่งั้นฉันจะต้องฆ่าคุณแน่ ๆ
อย่าคิดว่าฉันยอมอภัยให้คุณเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้นะ”
“อ้าว
แล้วที่นั่งคุยกับผมมานานสองนานจนจะถึงคอนโดฯ โดยที่ผมยังอยู่รอดปลอดภัย
หูไม่แตกเพราะเสียงกรี๊ด แถมแขนไม่เป็นถลอกเลือดซิบเพราะเล็บข่วน
หน้าไม่มีรอยจากฝ่ามือคุณนี่แปลว่าอะไร”
“หรือจะเอา” มุกวรินทร์ยกมือขึ้นสนองคำขอ
“ตอนนี้หมดเวลาแล้ว คุยมาตั้งนาน
ความรู้สึกผิดจางไปหมดแล้ว จะตบต้องตบตั้งแต่เมื่อกี้ นาทีนี้ตบมาก็มีแต่จูบกลับ!”
ได้ยินคำว่าจูบเท่านั้นละ
คนที่ข่มอายมาได้หลายนาทีโดยแสร้งทำเป็นไม่รู้สึกถึงรสจุมพิตของเขาแล้วเอาเรื่องพี่สาวมาบังหน้าก็ถึงกับแก้มแดงระเรื่อ
จากนั้นก็ค่อย ๆ ลดมือลงแนบตัวแล้วหันหน้าเข้าหากระจกด้านข้าง หากมองผ่าน ๆ
คล้ายเจ้าตัวจะฝังหน้ามุดเบาะเสียด้วยซ้ำ
........................................
โปรย 2 ...
“อย่าดื้อเลยน่า
คุณไม่เหมือนคนชอบคิดมากเลย ทำไมถึงติดนิสัยกัดเล็บแบบนี้นะ”
“นี่...เลิกพูดเรื่องเล็บฉันสักทีเถอะ”
“งั้นคุณต้องรับปากกับผมว่าจะไม่กัดเล็บอีก
เพราะถ้าผมเห็น ผมจะทำแบบนี้...” ไม่พูดเปล่า อคินยกมือน้อย ๆ ในมือขึ้นจดริมฝีปาก
แล้วค่อย ๆ ขบเม้มปลายนิ้วทีละนิ้วจนครบห้านิ้ว
“ถ้าอยากกัดเล็บอีกให้นึกถึงสิ่งที่ผมทำในวันนี้ให้ดี
มันจะช่วยคุณได้”
เสียงของเขานั่น...มันจะนุ่มทุ้มไปถึงไหน!
| กุหลาบเปื้อนฝุ่น |
| จินห์จุฑา |
| www.mebmarket.com |
| ท่าทีเป็นห่วงเป็นใยของฟ้าลดาทำให้ภคินใบหน้าเกร็งไปหมด “กลับไปนอนซะฟ้าลดาก่อนที่ผมจะหมดความอดทนกับคุณ”“คุณไม่มีสิทธิ์!” ฟ้าลดาแหวขึ้นอย่างเหลืออด ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ภคินและปรัชญ์ได้เห็นมุมนี้ของหญิงสาว ภคินกระตุกยิ้มมุมปาก นัยน์ตาวาววับ “ตอนนี้ผมพูดได้ไม่เต็มปากว่า ผมมีสิทธิ์ แต่รออีกนิดนะฟ้าลดา ผมจะเอาสิทธิ์ที่คุณถามหามาปาใส่หน้าคุณให้ได้”“ฉันไม่ต้องการ”“แต่ผมต้องการ! ต้องการมาก ๆ เลยล่ะ ขึ้นไปนอนซะ ผมสัญญาว่าจะรีบเอาตำแหน่งที่เหลือมาให้คุณแน่ อย่าสติแตกลาออกไปซะก่อนล่ะ อย่าคิดจะหนีอีก เพราะถ้าผมหาคุณไม่เจอเรื่องมันคงใหญ่โตกว่าที่คิดแน่”... |
 |
 |
|
 |
|
 |
|
ผลงานอื่นๆ ของ จินห์จุฑา,กนกนุช ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ จินห์จุฑา,กนกนุช
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น