สวัสดี ฤดูเหงา

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เมื่อใดที่เข้าสู่ฤดูฝน....ที่ใคร ๆ ก็ต่างรู้สึกเหงา เมื่อฤดูนี้มาเยือนทำไมนะถึงต้องเหงาด้วย... อาจจะเป็นเพราะสายลมเย็นหรือเป็นเพราะสายฝนที่เย็นฉ่ำ อีกทั้งหัวใจที่อ่อนล้า หากเรานั่งมองหน้าต่างที่เห็นวิวภายนอกเป็นต้นไม้ใบหญ้าพลิ้วไหว ตามแรงลม นั่งเหม่อ..... มองออกไปนอกหน้าต่างแล้วพบสายฝนที่เทกระหน่ำลงมา เห็นหยดน้ำบนที่ขังเจิ่งนองอยู่บนพื้นและกำลังค่อยๆ ขยายวงกว้างออกไป

ความเหงาก็เช่นกัน หากเรานั่งมองสายฝนนานเท่าไร ความเหงาก็ยิ่งกัดกินหัวใจมากขึ้นเท่านั้น ผมไม่เข้าใจเหตุใดเวลาที่ฝนตกจึงทำให้ผมเหงา แนวทางขจัดความเหงาของผมมีอยู่ 3 อย่างคือ

1.หาอะไรทำ 2.นอน 3.ลืมเขาคนนั้น

แต่ไม่ว่าอย่างไรผมก็ไม่หายอยู่ดี ปกติแล้วความเหงาไม่เคยที่จะย่างกรายเข้ามาในชีวิตผม ผมไม่เคยรู้จักความเหงา แต่เดี๋ยวนี้ผมเริ่มรู้จักกับมันและค่อยๆ ที่จะสนิทกับมันมากขึ้น ผมยังคงนั่งมองสายฝนที่จะเทลงมาจากฟากฟ้าลงมาสู่ผืนดิน (มันเป็นห้วงอารมณ์ชั่วนึกคิด) ผมอยากเป็นสายฝนดูบ้าง เพราะหากผมเป็นสายฝนผมคงจะสามารถประสานหัวใจของใครบางเอาไว้ได้ ก็เหมือนกับสายฝนที่ประสานแผ่นดินกับท้องฟ้าที่ไม่มีวันมาประจบกันได้ตลอดกาล ผมยังคงมองออกไปหน้าต่าง...... บางที่การนั่งมองฝนตกนาน ๆ อาจจะทำให้หายเหงาได้เช่นกัน (ผมยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก ก่อนเอ่ยกับสายฝนคนเดียวว่า)

“สวัสดี ฤดูเหงา”

ปากกาสีฟ้า