เกษตรข้างฟ้า

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

"เห้ยๆ ทางนู้นอ่ะมาช่วยขนน้ำขึ้นรถหน่อย" ผมเอ่ยบอกรุ่นน้องที่ยืนเกาะกลุ่มกันอยู่

"พี่พีครับข้าวที่นัดส่ง ยังไม่มาเลย" ไอ้เทียนบอกผม

"มึงโทรตามร้านยัง"

"ตามแล้วพี่แต่ไม่มีใครรับสายเลย"

"มึงตามไปที่ร้านเลยร้านใกล้ๆมอเราเอง ดีกว่าน้องเราจะไม่มีข้าวแดก" ผมชี้แนะ

ในฐานะรุ่นพี่ที่เป็นเฮดดูแลเรื่องการออกค่ายต่างจังหวัดของน้องคณะ ผมเลยดูจะยุ่งวุ่นวายไปหมดแต่ก็สนุกดีครับ อีกอย่างผมก็ชินแล้วอีกปีเดียวก็จบทนเก็บเกี่ยวความเป็นนักศึกษาไว้ก่อนจะต้องออกไปทำงานข้างนอกที่เหมือนออกไปเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง จากเป็นรุ่นพี่ที่น้องๆเคารพก็จะเป็นน้องพนักงานใหม่ในอีกไม่ช้า

ผมเดินดูความเรียบร้อยอีกชั่วครู่จนเดินไปเห็นไอ้เจ้าแสบสี่ตัวประจำคณะ ท่าทางเหมือนซอมบี้ คงทั้งเพิ่งเลิกงานกับเห็นว่าอาจารย์เรียกมาแก้งานสภาพเลยดูไม่จืดแบบนี้ ผมเลยกะจะเข้าไปทักทายสักหน่อย

"ไงพวกมึงมาเช้ากันจังวะ กูนึกว่าพวกมึงจะมาเป็นกลุ่มสุดท้ายซะอีก" ผมทัก

"หึ เป็นไปได้ผมก็อยากกลับบ้านมันซะตอนนี้แหละพี่" ไอ้กรเดือนคณะปีที่แล้วว่า

"มาขนาดนี้แล้วคิดว่ากูจะยอมให้กลับง่ายๆหรอ" 

"เห้ออออออออ" ไอ้คิมถอนหายใจ

ไปๆขึ้นรถ เดี๋ยวรถเต็มกูไล่ไปนั่งกับวิศวะนะ" แน่นอนครับว่าผมรู้ว่าพวกมันไม่ถูกกับพวกวิศวะ ผมเองก็เช่นกัน แต่ช่วงนี้ก็ไม่ได้อะไร

.

.

.

ผมอยากจะตบปากตัวเองแรงๆ ไม่คิดว่าความปากพล่อยของผมจะทำให้จำนวนที่นั่งบนรถคณะผมไม่พอ ไอ้น้องรักทั้ง4ของผมเลยต้องย้ายไปนั่งกับพวกวิศวะ ผมเองก็ไม่อยากจะให้พวกมันไปหรอกแต่มันก็จำเป็นต้องไปเพราะไม่มีเวลามาหารถคันใหม่ให้ ผมเลยฝากพวกไอ้ไอซ์ให้ดูแลให้

@16:07น.

เชียงใหม่

เมื่อเดินทางมาถึงที่พักผมก็ จัดแจงให้น้องๆมันมาเอาของไปเก็บเข้าที่พักกับจัดการระเบียบของข้างนอก แล้วปล่อยให้พวกน้องไปพักผ่อนรอเข้ากิจกรรมต่อตอนค่ำ

@19:00น.

ตอนนี้ก็เป็นเวลากิจกรรมที่กำหนดผมเลยตะเวนเคาะห้องปลุกพวกรุ่นน้องให้ออกมารวมกัน รวมไปถึงไอ้เด็กแสบที่ดูจะตื่นยากสุดและชักช้าสุดๆอยากจะด่าแต่ก็สงสาร เลยปล่อยผ่านเลยไป

"ขอโทษนะครับ พี่เป็นเฮดของทางม.Lใช่มั้ยครับ" อยู่ๆก็มีเด็กคนหนึ่งเข้ามาถามผม

"ครับ" ผมพยักหน้าตอบ

"คือผมมาขอจำนวนคนน่ะครับจะได้จัดชุดอาหารได้ถูก" เด็กคนนั้นบอก

"อ่อ โอเคครับ"

"จดจำนวนลงตรงนี้เลยนะครับขอเบอร์ติดต่อพี่ไว้ด้วยเผื่อมีอะไรผิดพลาด"

ผมจดจำนวนคนของผมลงไปพร้อมเบอร์มือถือส่วนตัว แล้วยืนกระดาษคืนให้น้องคนนั้น

"เดี๋ยว20:00น. เริ่มทยอยออกมากินข้าวได้เลยนะครับ เป็นข้าวกล่องจัดเตรียมไว้ให้ถ้ามีใครแพ้อาหารหรือกินไม่ได้ให้แจ้งผ่านผมหรือพี่สายฟ้าได้เลยนะครับ"

"โอเคครับ" ผมตอบไป แต่พี่สายฟ้าของมันนี่ใครครับกูจะไปรู้จักกับมึงมั้ย

19:45น.

"ไอ้พวกเวรมาช้าแล้วเสือกเก็ก นั่งลง!!"  ผมว่าเมื่อพวกไอ้กรมาถึง

"โห้ยพี่ ก็ถ้าเราจะอบรมวันนี้ทำไมเราต้องมาวันนี้ ทำไมไม่มาล่วงหน้าวันนึงเล่า" ไอ้คิมบ่นขึ้น

"บ้านมึงรวยมึงก็ช่วยแจกงบเข้าคณะดิ กูจะพาเที่ยว3วัน2คืนเลยสัส" ผมด่ามัน

"เคพี่ ผมยอม" ไอ้คิมยอมแพ้

'สวัสดีครับทุกคนพี่ชื่อ พี่สายฟ้านักศึกษาเกษตร มอY ในวันนี้ทางมอเราก็เป็นเจ้าบ้านตอนรับเพื่อนๆ น้องๆ ทุกคนนะครับ'

เสียงแนะนำตัวคนที่ยืนตรงหน้าเวทีดังขึ้น ดูท่าจะฮอตน่าดูสาวแท้สาวเทียมกรี๊ดกันเกรียวเลย

"คนนี้ชื่อสายฟ้าปีสี่มอY เป็นประธานจัดงานปีนี้ ยังไงก็อย่าลืมเข้าไหว้ทักทายเข้าไว้นะ" ผมบอกพวกน้องๆไว้ เพราะผมก็เพิ่งรู้วันนี้เองว่ามอyเป็นเจ้าภาพ

"ทำไมต้องทักทายด้วยวะพี่" ไอ้คิมถาม

"เอ้าสัสนี่ ก็เขาเจ้าถิ่นเข้าไปทำความสนิทสนมไว้ จะได้ไว้คอยช่วยเหลือยามลำบาก"

"หึ ไม่จำเป็นหรอกพี่" ไอ้คิมว่า

"เออ แล้วแต่พวกมึง!! "

'มอLครับ!! '

"ห้ะๆ อะไรวะ"

พวกเราทั้งห้าคนที่นั่งสุมหัวนินทาหัวหน้างานอย่างเมามันส์ จู่ๆ ก็มีเสียงประกาศจากหน้าเวทีดังขึ้น

"พี่พีเขาเรียกประธานมอเราแล้วพี่" ไอ้บาสเป็นคนตะโกนบอกผม

"อ่อๆ เออกูไปละ"

พีลุกไปอย่างงงงวย

"เอ่อ สวัสดีครับคุณ..." คนที่ชื่อสายฟ้าถามพี่พี

"เอ่อ ผมชื่อพีครับประธานจากมอL" ผมแนะนำตัว

"ยินดีต้อนรับคุณพีกับเพื่อนๆ นะครับ ทางเราจะดูแลตอนรับอย่างดี" คนที่ชื่อสายฟ้าเอ่ยบอกอย่างสุภาพ

"อ่าครับ" ผมยิ้มตอบรับ

ผมเดินเข้ามากลับที่เดิม ไม่วายโดนพวกไอ้เหนือแซวว่าจะถูกประธานฝั่งมอYจีบ แต่ก่อนอื่นผมอยากให้มันเลิกมโนแล้วหันมามองดูสภาพพี่มัน ถึงผมจะเตี้ย ผอม ขาว ตี๋ ปากแดงแต่ผมก็แมนจัดๆ แถมผมก็ยังมีสาวที่ปลื้มอยู่แล้วด้วย เรียกได้ว่าผมไม่มีทางพิศวาทผู้ชายด้วยกันแน่

"พวกมึงห้ามไปมีเรื่องกับพวกวิศวะเด็ดขาด กูขอร้องเลย" ผมบอกพวกไอ้กรเพราะความบังเอิญจัดๆที่พวกวิศวะมาพักที่รีสอร์ตเดียวกัน

"ไว้ใจพวกผมได้เลยพี่" ไอ้คิมว่า

"ไม่มีเรื่อง?"

"ไม่เหลือ"

"ไอ้สัด กูไหว้ล่ะกูขี้เกียจมีปัญหายังไงก็อดทนเอาหน่อย" ผมบอกมัน

"ครับพี่"

"แล้วก็อย่าก่อเรื่องไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม พวกมึงสนิทกับกูทำอะไรผิดมากูไม่ปล่อยแน่มีแต่จะโดนหนักกว่าคนอื่น" ผมบอกพวกมันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะกลับเข้ามาที่พักของตัวเอง

"เอ่อขอโทษนะครับ" เสียงใครบางคนเอ่ยเรียกผม

"ครับ" ผมหยุดหันไปมองก่อนตอบรับ คนนั้นนี่เอง

"จำผมได้มั้ยครับ" เขาเอ่ยถาม

"จำได้ครับคุณสายฟ้า" ผมบอก

"ครับเรียกว่าสายเฉยๆก็ได้ครับ เพื่อนผมก็เรียกแบบนี้จะได้ดูไม่ห่างเหินกัน" สายฟ้าบอกพลางส่งยิ้มให้

"ครับ ผมชื่อพีครับ" ผมว่าพร้อมยื่นมือออกไปหวังทักทาย

"ยินดีต้อนรับอีกครั้งนะครับพี" สายฟ้าตอบรับพร้อมยื่นมือมาจับทักทายแต่ดูเหมือนว่าจะจับนานไปหน่อยผมเลยต้องค่อยๆแงะมือออก

"พรุ่งนี้เจอกันนะครับ" สายฟ้าบอก

"ครับเจอกันครับ" ผมบอกก่อนจะหันหลังให้

"เอ่อพีครับเดี๋ยว!" สายฟ้าเรียกผมอีกครั้ง

"ครับ?" 

"ผมขอไอจีหรือไลน์พีได้มั้ยครับ" 

"เอ่อเอาFacebook ไปแล้วกันครับอย่างอื่นผมไม่ค่อยเล่น" ผมบอก แต่จริงๆแล้วผมก็เล่นมันทุกอย่างแหละเพียงแต่ว่าไลน์ผมเอาไว้ติดต่องานหรือไม่ก็กลุ่มงานทั่วไป ส่วนไอจีผมปิดprivate รับและตามเฉพาะคนสนิทเท่านั้นถึงให้เขาไปผมก็ไม่รับและแบบนั้นก็คงเสียมารยาทน่าดู

"ครับ ขอบคุณนะครับ" สายฟ้าเอ่ยเมื่อผมกดชื่อaccountของตัวเองให้

เมื่อดูเหมือนว่าไม่มีอะไรที่จะต้องคุยกันแล้วผมเลยเดินกลับที่พัก จะได้พักสักทีเรา

แต่เหมือนว่าจะได้พักไม่นานเรื่องก็เกิดเมื่อกลุ่มพวกไอ้กรหนีออกไปข้างนอกจนไปมีปัญหากับคนนอก หลังจากที่ผมสั่งลงโทษพวกมันหลังจากจับได้พวกมันก็โดนเค้าตามมารุมทำร้ายจนเหนือเพื่อนสาวในกลุ่มถูกแทงอาการสาหัส จนต้องรีบส่งโรงพยาบาล ผมในฐานะคนรับผิดชอบค่ายและฐานะพี่ที่สนิทของพวกมันก็ต้องรีบตามไปดู จนมั่นใจว่ามันปลอดภัยแล้วผมจึงได้กลับมาที่ค่าย

(เหตุการณ์นี้จากเรื่อง เหนือดาวเจ้าฟ้าตอน10 ความบังเอิญ , เกษตรตัวร้ายกับนายวิศวะตอน7 ใครเจ็บกว่ากัน)

"พีโอเคมั้ยครับ ผมเสียใจด้วยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตอนนี้คนร้ายถูกจับไปหมดแล้วนะครับ" สายฟ้าเดินมาบอกกับเขา

"ครับ ยังไงก็ขอบคุณนะครับที่ช่วยจัดการให้"

"ผมเต็มใจครับ ว่าแต่น้องเป็นยังไงบ้างครับ"

"คนเจ็บปลอดภัยแล้วครับ ส่วนน้องคนอื่นผมคงจะปล่อยกลับเลยมันคงไม่มีกะจิตกะใจมาออกค่ายต่อ" 

"ผมเข้าใจครับ ถ้าพีไม่ไหวก็พักก็ได้นะครับ"

"ไม่ได้หรอกครับ ผมยังเหลือน้องๆพวกนี้อีก"

ถึงจะยังรู้สึกตกใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่มากแต่ยังไงผมก็ยังต้องรับผิดชอบพวกที่เหลือต่อให้ดีที่สุด จะได้ไม่มีใครต้องเจ็บตัวอีก

"วันนี้ผมว่าจะปล่อยฟรีก่อนเพราะสถานการณ์ยังตึงๆกันอยู่ ยังไงพีก็พักนะครับถ้ามีอะไรไม่สบายใจก็บอกผม" 

"ครับขอบคุณนะ" 

ว่าจบผมก็ขอตัวออกมาทันที ผมนี่แทบอยากร้องไห้ไม่อยากจะคิดเลยว่ากลับมอไปจะต้องเจอกับอะไร ไหนจะห่วงไอ้เด็กพวกนั้นอีก ป่านนี้ไม่รู้ว่าจะดีขึ้นหรือยัง เขานี่มันเป็นพี่ที่ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ

สุดท้ายทางมหาลัยก็สั่งให้พวกผมเดินทางกลับทันที เพื่อความปลอดภัยของนักศึกษาและป้องกันการเป็นข่าวซึ่งถ้าเป็นข่าวยิ่งจะไปกันกันใหญ่ ผมเครียดจนนอนไม่หลับเลยทีเดียว แอบโดนอาจารย์พูดมาแล้วด้วยว่าผมอาจจะต้องโทษทางวินัยเนื่องจากไม่สามารถควบคุมรุ่นน้องได้ทั้งที่ได้รับความเชื่อใจจากคณะอาจารย์ก่อนจะเซ็นอนุมัติค่ายให้

"พีมึงโอเคมั้ยเพื่อน" ไอ้ไอซ์เพื่อนคณะวิศวะที่มีแววว่าจะโดนโทษเหมือนกันเดินมาถามไถ่

"แย่ว่ะมึง" ผมบอกมันตามตรง

"เอาน่ามีกูโดนเป็นเพื่อน" มันบอก

"ขอบใจมึงนะที่ไปช่วยพวกมัน" ผมบอก เพราะไอซ์นั่นแหละที่เป็นคนพาเด็กวิศวะไปช่วยพวกไอ้ไอซ์มันเลยโดนไปด้วย

"พวกมันก็น้องกูมั้ยว่ะ มีอะไรช่วยได้กูก็ช่วยหมด"

"เคมึงเจอกันที่มอ" 

"มึงกับกูน่าจะได้เจอกันที่ตึกใหญ่เลย เหมือนว่าอาจารย์จะประชุมวาระเลยด้วย"

"งี้ก็เรื่องใหญ่เลยดิ"

"ไม่หรอก มึงกับกูน่าจะโดนสอบสวนแล้วก็รับโทษแค่นั้นนอกนั้นอาจารย์น่าจะหารือกันต่อเอง" ไอซ์บอก

"เห้อออออ ชีวิตปีสี่ของกู" ผมบ่น

"กูไปดูน้องก่อนนะมีง" ไอซ์บอกก่อนผมจะพยักหน้าตอบรับ

"พีครับ" สายฟ้าอีกแล้วหรอว่ะ 

"ครับ" ผมตอบรับด้วยสีหน้าเครียดๆ

"ไม่เป็นไรนะครับ อาจจะไม่มีอะไรมากก็ได้" 

"ผมก็หวังว่าอย่างนั้น ถึงโดนก็ไม่เป็นไรหรอกมันเป็นสิ่งที่ผมต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว" 

"พีต้องไปแล้ว ผมคงจะไม่ได้เจอคุณอีก" สายฟ้าว่าด้วยสีหน้าเศร้าๆ

"ครับ ยังไงก็ขอบคุณสำหรับที่ผ่านมาด้วยนะครับ" ผมบอกอีกฝ่าย

"ผมรู้ว่าอาจจะยังไม่เหมาะกับสถานการณ์แบบนี้ แต่ผมขอถ่ายรูปกับพีได้มั้ยครับ" สายฟ้าเอ่ยบอกอย่างกล้าๆกลัวๆ

"อ่าครับ" ผมตอบรับงงๆ แต่ก็ยอมไปยืนข้างๆสายฟ้าเพื่อถ่ายรูปเซลฟี่ด้วย

ถึงมันจะแปลกๆที่เค้ามาถ่ายรูปคู่กับผมแต่ถ้าคิดในแง่ดีเค้าคงอยากเก็บไว้เป็นความทรงจำหรือไม่ก็เก็บไว้เตือนว่าไอ้เหี้ยนี้คือคนที่ทำค่ายล่ม เห้อออออ

"ผมขอกอดคอได้มั้ย" สายฟ้าถามในขณะจัดท่วงท่า

ผมไม่ตอบแต่ตวัดแขนโอบรัดรอบเอวสายฟ้าก่อน จริงๆอยากกอดคอมันนะแต่มันสูงเกินโอบเอวไปแล้วกัน ส่วนสายฟ้าก็โอบรอบคอผม รูปที่ได้คือเหมือนเราสนิทกันมาเป็นชาติเพราะท่าทางและความใกล้ชิด

"ผมขอตัวก่อนนะ" ผมว่าก่อนหันหลังให้เพราะต้องรีบกลับไปจัดน้องๆกลับ

และเมื่อถึงเวลากลับพวกสายฟ้าและเพื่อนๆก็มาส่งก่อนผมจะส่งยิ้มครั้งสุดท้ายให้แล้วก็ลาจากที่นี่ไป เพื่อไปรับโทษ

ผมกับไอซ์ถูกงดออกฝึกงานต่างจังหวัดและต่างประเทศ โดยจะถูกอาจารย์จับลงในบริษัทที่ทำMOU กับทางมหาลัย ไอ้ไอซ์ยังพอโอเคได้ทำตำแหน่งวิศวกรรมเครื่องกลในแบบที่มันเรียนมา แต่ผมดันถูกมาจับลงบริษัทผลิตปุ๋ยยี่ห้อหนึ่งในตำแหน่งผู้ช่วยเลขารองประธานบริษัท เรียกได้ว่าชิบหายมากๆ

ไม่อยากจะนึกภาพตอนฝึกเลยยิ่งไม่ชอบงานเอกสารฉิบหายหมดกันความฝันในการเข้าป่าไปใช้ชีวิตกับแม่มา

หลังจากวันนั้นพวกเด็กสี่แสบก็ร้องห่มร้องไห้มาขอโทษผมยกใหญ่ผมเองก็โกรธไม่ลงเลยบอกให้มันไม่ต้องคิดมาก ให้กูคิดมากคนเดียวพอ และแล้วก็มาถึงวันที่ผมต้องมาฝึกงานซึ่งผมคือคนเดียวในมหาลัยที่มาฝึกที่นี่แม้จะอยู่ในเขตใกล้เคียงกับมหาลัยแต่ก็ไกลกับที่พักผมอยู่พอควร จะย้ายหอพักก็เกรงว่าจะเป็นการสิ้นเปลืองเกินไป อีกอย่างก็ฝึกไม่นาน ตื่นเช้าขึ้นอีกหน่อยคือไม่กี่เดือนจะเป็นไรไป

"น้องที่มาฝึกงานวันนี้ใช่มั้ยจ้ะ" พี่พนักงานคนสวยเอ่ยถามผม

"ครับ ผมนายพีระพัฒน์ บุญเกื้อ จากมอLครับ" พีเอ่ยแนะนำตัว

"เดี๋ยวรอเด็กฝึกงานอีกคนก่อนนะจ้ะเดี๋ยวพี่มาแจงงานแล้วก็แนะนำการทำงานอีกที" 

เอ้า ไม่ได้มีกูเป็นเด็กฝึกคนเดียวหรอว่ะ?

"ครับ" พียิ้มก่อนตอบ

"สวัสดีครับผมสายฟ้าที่จะมาฝึกงานวันนี้ครับ" รอไม่นานเด็กฝึกงานที่พี่เขาพูดถึงก็โผล่มา แต่ชื่อคุ้นๆนะ

"จากมอYใช่มั้ยคะ"

"ครับ" เสียงนั้นตอบ

มอนี้อีกแล้วหรอ พีตั้งคำถามกับตัวเอง

"น้องพีจ้ะ นี่เพื่อนที่จะมาฝึกพร้อมเรา" พี่พนักงานคนสวยพาอีกคนเข้ามาแนะนำตัว

"สวัสดีครับพี" คนมาใหม่เอ่ยทักทายก่อนฉีกยิ้มกว้าง นี่มันไอ้สายฟ้าคนนั้นนี่หว่า

กูเจอมันอีกแล้วหรอว่ะ จะมีเรื่องซวยอีกมั้ยเนี้ย

เมื่อพี่พนักงานคนสวยที่ชื่อว่าพิ้งพลอยแนะนำงานและช่วยสอนงานให้ พีและสายฟ้าก็ได้รับหน้าที่ในการอ่านเอกสารที่เกี่ยวข้องกับงานในบริษัทก่อนเรื่มงานอย่างจริงจังในวันพรุ่งนี้

"หนุ่มๆจ้ะ พี่ซื้อชาไข่มุกมาฝากหวานน้อยคงกินกันได้เนาะ" พิ้งพลอยว่าก่อนส่งแก้วน้ำให้ทั้งคู่

"ขอบคุณครับ" 

ขอบคุณครับพี่พลอย" 

"แต่เดี๋ยวพี่ขอถ่ายรูปหน่อยนะ พี่ไปอวดแผนกอื่นมาว่าเด็กฝึกงานพี่หล่อ" หญิงสาวเอ่ยก่อนหัวเราะร่า แล้วยกมือถือขึ้นมาเซลฟี่กับทั้งคู่ "พี่ขอไอจีหน่อยสิ เดี๋ยวแท็กไป" 

สายฟ้ารับมือถือจากหญิงสาวก่อนจะกดชื่อไอจีตัวเองลงไปแล้วส่งให้พีต่อ พีรับมือถือมาก่อนจะทำท่าคิดหนักแต่ก็ยอมพิมพ์ชื่อไอจีตัวเองลงไปก่อนส่งคืนให้รุ่นพี่

"โอเคลงแล้ว พี่ฟอลพวกเราไปแล้วนะ พีอย่าลืมรับพี่ด้วยนะ" พิ้งพลอยเอ่ย

"ครับ" พีตอบรับก่อนส่งยิ้มแห้งๆ

"รับผมด้วยนะครับ ส่งคำขอไปแล้ว" สายฟ้าก็เอ่ยขึ้นเช่นกัน 

พีจำใจต้องกดรับทั้งคู่เข้ามาเป็นผู้ติดตามสองในสมาชิกผู้ติดตามสองร้อยกว่าๆของเขา พร้อมกดติดตามกลับไปเป็นมารยาท

"พีไปทานข้าวกันมั้ยครับ" สายฟ้าเอ่ยชวนพี

"ไปกินไหนหรอ" พีเอ่ยถาม

"มีร้านตามสั่งซอยถัดไป อร่อยคนไม่เยอะด้วย" สายฟ้าแนะนำ

"อือ ไปสิ" อย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องโดดเดียว มีสายฟ้าอยู่เป็นเพื่อนก็ดีเหมือนกัน

เมื่อมาถึงร้านอาหารที่สายฟ้าแนะนำทั้งคู่ก็สั่งอาหารที่ตัวเองชอบก่อนจะนั่งพูดคุยกันเรื่องทั่วไป

"อร่อยมั้ยครับพี" สายฟ้าถาม

"อร่อยดี ได้เยอะด้วย" พีตอบ

"ดีจัง พีชอบจริงๆด้วย" สายฟ้าว่า

"สายฟ้าไม่ต้องสุภาพก็ได้นะ" พีบอก

"หื้ม ทำไมล่ะครับพีไม่ชอบหรอ" สายฟ้าถาม

"ไม่ใช่ไม่ชอบแต่ไม่ชิน แบบถนัดพูดหยาบคายมากกว่า" พีว่า

"ถ้าพีสะดวกพูดหยาบพีพูดเลยครับ แต่สายอยากพูดดีๆกับพี" สายฟ้าว่า

"แน่ใจนะ" พีถาม

"ครับแน่ใจเอาที่พีสบายใจเลย ไม่ต้องเกรงใจพีเป็นแบบไหนผมก็ชอบ"

"ห้ะ?"

"หมายถึงพูดแบบที่พีชอบเลย" 

"โอเค มึงพูดเองนะรับให้ได้แล้วกัน" พีพูดอย่างเป็นกันเอง

"ครับ"

พีและสายฟ้านั่งกินข้าวด้วยกันเสร็จก็เดินเล่นซื้อของกินเล็กๆน้อยๆก่อนไปทำงานต่อตามเวลากำหนด ในการทำงานวันนี้ก็ไม่มีอะไรมากทั้งพีและสายฟ้าเลยสบายตัวไปในวันนี้

"หนุ่มๆจ้ะ วันนี้กลับกันได้เลยนะไม่มีอะไรแล้ว" พี่พิ้งพลอยบอก

"โอเคครับ งั้นผมขอตัวเลยแล้วกันนะครับ" พีเอ่ย

"สวัสดีครับพี่พิ้งพลอย" สายฟ้ายกมือไหว้ลาก่อนเดินตามพีออกไป

"พีครับ พีครับๆ" สายฟ้าตะโดนเรียกตามหลังคนที่รีบเดินออกมาไวไว

"อะไร กูจะกลับแล้ว" พีถามกลับ

"พีจะกลับยังไงหรอครับ" สายฟ้าถาม

"รถเมล์" พีตอบ

"ให้ผมไปส่งมั้ยผมมีรถนะ" สายฟ้าเอ่ยชวน

"ไม่เป็นไรเกรงใจ" พีปฏิเสธก่อนทำท่าจะเดินหนี

"อย่าเพิ่งครับ แต่เวลานี้รถเมล์คนคงเยอะแน่ๆพีไม่กลัวเบียดหรอครับ" สายฟ้ายังคงพยายามตื้อ

"ไม่กูชิน" พียังคงปฏิเสธ

"แต่ไปรถผมสบายกว่านะครับไวกว่าด้วย"

"กูบอกว่าไม่"

"แต่.."

"เออไอ้สัส รีบไปเอารถมึงออกมาเลยนะกูจะสายแล้วเนี้ย" พีตวาดเมื่อเริ่มหงุดหงิด

"โอเคครับ พีรอผมตรงนี้นะ" สายฟ้ายิ้มดีใจก่อนจะวิ่งไปเอารถออกมารับพี

พีก้มมองนาฬิกาข้อมือ ก่อนจะถอนหายใจเพราะเวลานี้ปกติพีต้องไปสนามบาสเพื่อเล่นบาสกับน้องๆที่สนามแล้ว ถ้าไปช้ากว่านี้คงอดเห็นหน้าสวยๆของสาวรุ่นน้องที่แอบปลื้มอยู่แน่เลย สายฟ้ามึงนะมึงถ้ากูไปไม่ทันเล่นกับน้องเขามึงตายแน่

"ที่นี่หอพีหรอครับ" สายฟ้าถามเมื่อถึงที่หมายของพี

"อือ" พีตอบ

"ไกลจากที่ทำงานอยู่นะครับ" 

"อือ"

"งั้นพรุ่งนี้ให้ผมมารับมั้ย" สายฟ้าถาม

"ค่อยคุยกันกูรีบกูไปล่ะ" พีตอบก่อนจะรีบลงจากรถไปทิ้งให้สายฟ้าสงสัยในความเร่งรีบผิดปกติของพี

ด้วยความสงสัยสายฟ้าเลยยังไม่กลับจากที่พักของพี จนเห็นพีลงมาจากหออีกครั้งในชุดกีฬาพร้อมรองเท้าบาสสีสวยก่อนจะรีบแว้นมอเตอร์ไซค์ออกไปจากที่พัก สายฟ้าก็ขับรถตามจนไปเจอและได้คำตอบว่าที่พีรีบมาที่สนามบาสก็เพราะว่ารีบมาเล่นบาสต่อนี่เอง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนอย่างพีจะเล่นกีฬาด้วย 

"พี่พีมาสักทีนะ" 

แต่ก่อนจะสายฟ้าจะหันหลังกลับก็ได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกพีเสียก่อน พอหันไปมองก็เห็นว่าเป็นเด็กสาวน่ารักน่าจะรุ่นปีหนึ่งปีสองไม่เกินนี้ แถมพียังส่งยิ้มหวานให้อีกแฟนหรอ

"ไง วันนี้เล่นไปกี่รอบแล้ว" พีถามเด็กคนนั้น

"แค่สองรอบเอง ไม่มีพี่พีเล่นไม่สนุกเลย" เด็กสาวเอ่ย

"เวอร์ จะมาอ้อนเอาไรอีก" 

"เลี้ยงบาร์บีคิวน้องวิวหน่อยค่ะ วิวอยากกินบาร์บีคิวเยอะๆเลย" อ่อชื่อวิว สายฟ้าเก็บข้อมูล

"เล่นให้ชนะก่อนดิ" พีเอ่ยท้าก่อนวิ่งไปชู้ตลูกบาส

สายฟ้ายืนมองอยู่สักครู่ก็รู้ได้ทันทีว่าคนคนนี้แหละศัตรูหัวใจเบอร์หนึ่ง

"ไงอิ่มหรือยังห้ะ" 

"อิ่มมากกกก พี่พีใจดีที่สุด" 

"อิ่มแล้วก็มาเล่นบาสต่อ" 

"อย่าเพิ่งดิ ให้ย่อยก่อน" 

"ลีลา"

"พี่พีมานี่ๆ"

"อะไร"

"วิวมีเรื่องจะเล่าให้ฟังความลับนะห้ามบอกใคร"

"อะไรอ่ะ" 

"วิวมีแฟนแล้วนะ"

"ห้ะ!" คำพูดของหญิงสาวทำเอาพีอึ้งไปพักใหญ่

"คือวิวคุยกับเขามาสักพักแล้วอ่ะ แต่ยังไม่อยากบอกใครนี่บอกพี่พีพี่ชายสุดที่รักคนแรกเลยนะเนี้ย" 

พี่ชายสุดที่รักเหี้ยไรใครมันจะเป็นว่ะ กูไม่เป็นโว้ยยยยยยยยยยยย

พีกลับหอมาด้วยใจที่บอบช้ำเมื่อรู้ความจริงว่าวิวมีแฟนแล้ว และแฟนของวิวคือไอ้บาสน้องในคณะของพีเอง

วิวคือรุ่นน้องบัญชีปีสองที่รู้จักกันเพราะมาเล่นบาส พีกับวิวสนิทกันมากจนหลายๆคนเชียร์ให้คบกัน แต่เพราะวิวเองไม่เคยมองเขาเป็นอย่างอื่นนอกจากพี่ชายเลย พีเลยไม่กลเาบอกชอบวิวไปตรงๆได้แต่คิดว่าแค่แสดงออกวิวก็คงจะรู้ตัวแล้ว แต่ไม่เลยและพีไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะแก้ตัว เพราะตอนนี้วิวดูเหมือนจะไปกับไอ้บาสได้ดี ไม่งั้นเจ้าตัวไม่มาพูดอวดจนเขาน้ำตาตกในแบบนี้หรอก

ติ๊งงงง

เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ดังขึ้นเมื่อมีคนทักมาในไอจีของพี

⚡️: พีครับนอนหรือยัง

P: ยังมีไร

⚡️: พรุ่งนี้พีให้ผมไปรับมั้ยครับ

P: เดี๋ยวกูขี่มอไซค์ไปเอง

⚡️: สายไปรับได้จริงๆนะ ไปด้วยกันประหยัดน้ำมันดีออก

P: กูอยากไปเองไม่อยากรบกวนใคร

⚡️: สายไม่คิดว่าเป็นเรื่องรบกวนเลยนะ

P: ขอบใจแต่กูอยากขับไปเองมากกว่า เจอกันพรุ่งนี้กูนอนแล้ว

"ใจแข็งจริงๆนะครับพี่ แต่ไม่เป็นไรแค่นี้สายฟ้าไม่ยอมแพ้หรอก"

สายฟ้า ชื่อที่พ่อตั้งให้เพราะเป็นคนคิดเร็วทำเร็วเหมือนสายฟ้า ชอบเร็ว เข้าหาเร็ว รุกเร็ว มีหรือที่สายฟ้าจะไม่ได้ 

สายฟ้าเจอพีครั้งแรกตอนไปค่ายและก็เป็นครั้งแรกที่สายฟ้าได้เจอคนที่ถูกใจในรอบหลายปี ถึงพีจะทำตัวเย็นชาห่างเหินสักแค่ไหนก็ตาม สายฟ้าก็ไม่ถอดใจที่จะตามตื้อทุกครั้งอย่างในตอนนี้ที่สายฟ้าได้มาฝึกงานที่เดียวกับพีก็เพราะว่าให้เพื่อนที่อยู่มอนี้ช่วยสืบให้ว่าพีจะต้องไปฝึกงานที่ไหนเพื่อที่สายฟ้าจะได้ตามมาด้วย

"สายฟ้าๆ พี่วานเราเอาของไปส่งแฟลชให้หน่อยสิ พอดีพี่เก่งไปประชุมต่างจังหวัดแล้วลืมเอกสารสำคัญไปด้วย" พิ้งพลอยรุ่นพี่ในที่ทำงานเอ่ยกับสายฟ้า

"ครับ" สายฟ้าตอบรับงงๆ

"นี่ๆเอาพีไปด้วยไปเป็นเพื่อนกัน แล้วก็กินข้าวกันมาเลยนะกลับมาคงพักเที่ยงพอดีมีปัญหาอะไรรีบโทรมาบอกพี่"

"ผมด้วยหรอครับ" พีถาม

"ใช่ๆไปด้วยกันเผื่อสายฟ้าเหงา" พิ้งพลอยว่า

"ไปกันเถอะครับพี" สายฟ้าเอ่ยชวน

"ทำไมพี่พลอยต้องให้กูไปกับมึงด้วยว่ะแค่ไปส่งแฟลช เด็กประถมยังส่งเป็นเลย" พีบ่น

"พี่พลอยกลัวสายเหงาไง" 

"ไม่ต้องเลย พี่พลอยต้องมีแผนไรแน่ๆ" พีว่าอย่างสงสัย

จะมาฉลาดอะไรตอนนี้ มันก็จริงอยู่ว่ามีแผนเพราะสายฟ้าไปสารภาพกับพี่พิ้งพลอยตรงๆตอนสัมภาษณ์ฝึกงานว่าตามคนที่ชอบมาที่นี่ เพื่อมาตามจีบตั้งแต่ได้มาฝึกงานพี่พิ้งพลอยเลยชอบให้เราทำงานตัวติดกันตลอดเวลาเผื่อพีจะมีใจบ้าง แต่นี่ก็นานมาสัปดาห์กว่าล่ะ พียังไม่ฉลาดสักทีเลย

"พีจะกินอะไร" สายฟ้าถามหลังจากไปส่งของกันเสร็จ

"กูคิดไม่ออกมึงคิดดิ" พีบอก

"ข้าวมันไก่มั้ย" สายฟ้าลองถาม

"เบื่อ"

"ก๋วยเตี๋ยว" สายฟ้าเสนออีก

"ไม่อยากกินเส้น" 

"งั้น กะเพรา"

"เมนูสิ้นคิดฉิบหาย" 

"งั้นพีอยากกินอะไรล่ะครับ" สายฟ้าถามกลับ

"มึงนี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆกะอีแค่คิดเมนูข้าวเที่ยง เนี้ยข้างหน้าร้านข้าวมันไก่จอดเลย" พีบ่นสายฟ้าก่อนชี้ให้จอดร้านข้าวมันไก่ข้างหน้า

สายฟ้าเมมปากเบาๆเพราะกลัวจะเผลออ้าปากด่าพีไป ก็ข้าวมันไก่มั้ยล่ะที่เสนอไปเมนูแรกแล้วมาบอกว่าเบื่อ เบื่อแล้วก็มานั่งกินเนี้ย คอยดูนะถ้าเป็นแฟนเมื่อไหร่จะด่าให้เข็ดเลย

"ทำไม ด่ากูในใจหรอกูแค่อยากกวนตีนมึงเฉยๆ" พีว่าขึ้น

"เปล่าครับ แค่คิดว่าพีก็กินง่ายอยู่ง่ายดี" สายฟ้าว่ายิ้มๆ

"เออ คงคาแรคเตอร์ได้ดีไม่หลุดว่ะ" 

"ทำไมพีว่างั้น" 

"ก็กูแค่อยากรู้ว่ามึงมีอารมณ์โกรธโมโหกับคนอื่นเขาบ้างมั้ย ตั้งแต่ทำงานด้วยกันมากูเห็นมึงยิ้มอย่างเดียว" พีบอก

"หรอครับ สายฟ้าว่าพีอย่าอยากเห็นสายฟ้าโกรธเลยพีไม่ชอบหรอก" สายฟ้าบอก เพราะอีกเหตุผลหนึ่งที่สายฟ้าต้องชื่อสายฟ้าเพราะว่าสายฟ้าเวลาโกรธก็โกรธแรงเหมือนสายฟ้าฟาดเหมือนกัน

"พูดซะกูอยากเห็นเลย" 

"พีค่อยๆรู้จักสายฟ้าไปแล้วกัน เดี๋ยวพีก็ได้เห็นสายฟ้าในอารมณ์อื่นๆ"

"ช่างมันเหอะ มึงจะเป็นแบบไหนก็เรื่องของมึงกูไม่อยากรู้ล่ะ" 

"เห้ย! ไอ้พี" เสียงใครบางคนเอ่ยทักพีขึ้น

"อ้าวไอ้ไอซ์ เจอกันสักทีไอ้เหี้ย" พีเอ่ยทักเพื่อนที่มาฝึกงานที่เดียวกันแต่แทบไม่ได้เจอกันเลย

"มาแดกข้าวกับเพื่อนหรอ"

"เออสายฟ้าเพื่อนที่มาฝึกงานด้วยกัน" พีแนะนำสายฟ้า

"คนละมอ?"

"ใช่คนละมอ" 

"เออโอเคๆ กูไม่กวนล่ะแต่กูว่าจะชวนเย็นนี้ไปแดกเหล้ากันกับพวกวิศวะไอ้กรไอ้เหนือก็ไปพวกเด็กๆมันบ่นคิดถึง" ไอซ์ว่าก่อนจะลา

"เออๆ เดี๋ยวพวกไอ้เหนือคงมาชวนกูอีกทีเดี๋ยวเจอกัน" พีตอบ

"ชวนเพื่อนมึงไปด้วยดิ สายฟ้าใช่ป่ะไปด้วยกันนะ" ไอซ์หันไปชวนอีกคน

"ครับ" สายฟ้าตอบตกลง

"มึงไปตอบตกลงทำไมมันชวนเป็นมารยาท" พีหันไปพูดกับสายฟ้า

"เห้ย กูชวนจริงๆไปด้วยกันหลายคนสนุกดี" ไอซ์ว่า

"ครับไว้เจอกันครับไอซ์" สายฟ้าตอบไอซ์

"เด็กๆกลับบ้านได้เลยนะ ไม่มีงานอะไรแล้วพรุ่งนี้ก็วันหยุดพักผ่อนเยอะๆนะจันทร์หน้าพี่มีพาพวกเราออกไปดูงานข้างนอก" พิ้งพลอยบอกเด็กฝึกงานทั้งสอง

"ครับ" พีตอบ

"ต้องเตรียมตัวอะไรก่อนมั้ยครับ" สายฟ้าถาม

"แค่เตรียมใจไปก็พอจ้ะ อาจจะมีใช้แรงงานนิดหน่อยก็อย่างว่าอะเนาะ เด็กเกษตรมันต้องสู้ชีวิต" 

"ครับพี่พลอย" 

"พีจะให้ผมไปรับที่หอมั้ยครับ" สายฟ้าถาม

"ไม่ต้องกูจะขับรถไปเอง" พีปฏิเสธอีกครั้ง

"แต่มันอันตรายนะครับถ้าเมาแล้วขับน่าจะไม่ปลอดภัย" 

"กูขับมาสี่ปีแล้วถ้ามันจะตายมันตายไปนานแล้ว" 

"พีอย่าประมาทสิครับ" สายฟ้าพูดด้วยความเป็นห่วง

"นี่ สายฟ้าขอบคุณนะที่เป็นห่วงกูแต่กูเป็นของกูแบบนี้อย่ามาเซ้าซี้กูให้มากเลย" พีว่าอย่างรำคาญ

"ครับ ขอโทษที่เซ้าซี้จนน่ารำคาญ" สายฟ้าว่าก่อนจะเดินกลับขึ้นรถตัวเองไป

"อะไรว่ะ งอนกูหรอ" พีบ่นกับตัวเองก่อนที่จะขับรถออกไปเช่นกัน

พีมาถึงร้านเหล้าก็เจอสายฟ้ายืนรอที่หน้าร้านก่อนแล้ว แต่สายฟ้าก็ไม่เอ่ยปากพูดหรือทักทายอะไรอย่างที่เคยทำ พีก็พอจะเดาได้ว่ามันยังงอนไม่หายที่พีหงุดหงิดใส่มัน

พีเดินเข้าร้านโดยมีสายฟ้าตามมาเงียบๆและก็เป็นอย่างที่เขาคิดว่าเมื่อไอ้เหนือเห็นว่ามีสายฟ้ามากับเขาด้วยต้องโดนมันแซวแหงๆ

"เห้ยๆ พี่คนที่เคยเจอที่ค่ายนิ" เหนือว่าขึ้น

"ใช่ คนที่พวกมึงไปทำค่ายเขาล่มไง" พีว่าสวน

"โห้พี่พี ไม่เอาไม่รื้อฟื้นดิ" 

"แล้วไอ้คิมกับภีมอ่ะ" พีถามหาน้องที่เหลือ

"ไอ้คิมติดแข่งรถ ไอ้ภีมไปเที่ยวกับพี่รัช" คิมตอบ

"แล้วมึงมากินเหล้ากับพวกวิศวะได้หรอ" พีถาม

"ไม่มีพวกไอ้ทิวมาน่าจะกินกันได้ไม่มีไรน่าห่วง" กรบอก

"ดีล่ะจะได้ไม่สร้างเรื่องอีก" พีว่าก่อนจะเริ่มกินเหล้ากับพวกน้องๆ

สายฟ้าเองก็เข้ากันได้ดีกับเหนือและกร ชวนกันดื่มชวนกันเต้นจนพีหมั่นไส้

"สายฟ้ามีบุหรี่ป่ะ" ไอซ์เดินเข้ามาถามสายฟ้า

"มีนะ แต่ของยี่ห้อนี้อ่ะ" สายฟ้าหยิบบุหรี่ขึ้นมาให้ไอซ์ดู

"เห้ย อันนี้กูดูดขอตัวนึงได้ป่ะ" ไอซ์ถาม

"เอาเลยครับ พีเอามั้ย" สายฟ้ายื่นให้ไอซ์ก่อนหันไปถามพี

"เห้ยไอ้สายไอ้พีมันไม่สูบ" ไอซ์บอก

"อ้าวหรอ โทษทีนึกว่าสูบกันหมด" สายฟ้าว่าก่อนเก็บบุหรี่

"มึงออกไปสูบกับกูเถอะ ปล่อยมันนั่งแดกเหล้าอยู่นี่แหละ" ไอซ์ชวน

"งั้นพีรออยู่นี่นะ" สายฟ้าหันมาบอก

"เออ ไปเถอะ" 

"มึงชอบไอ้พีหรอสายฟ้า" ไอซ์ถามขณะสูบบุหรี่

"ดูออกหรอ" สายฟ้าถาม

"เออ ดูออกด้วยว่ามึงไม่ได้ใส" ไอซ์หันมายิ้มให้

"ไอซ์ฉลาดจัง" สายฟ้าว่าก่อนยิ้มตอบ

"ไอ้พีมันไม่โง่หรอกแต่มันไม่ค่อยสนใจใคร" 

"แล้วไอซ์ว่าผมจะจีบพีได้มั้ย" 

"กูดีใจนะที่ได้ยินคำว่าจีบ นึกว่ามึงจะจับมันรวบหัวรวบหางเลย" 

"แล้วได้หรอ" 

"สายฟ้ามึงเบาก่อนนั่นเพื่อนกูไอ้สัส" 

"แต่พีมีคนที่ชอบอยู่แล้ว" สายฟ้าว่าขึ้น

"วิวอะนะ เด็กนั่นมันไม่ได้ชอบไอ้พีหรอก มันมีแฟนอยู่แล้วมึงใช้จังหวะนี้จีบมันได้เลยนะ" 

"ไอซ์ไม่หวงเพื่อนหน่อยหรอ" 

"ไม่อ่ะ อยากเห็นมันมีแฟนสักครั้งเหมือนกัน" 

"แล้วไว้ใจผมหรอ" 

"จะมีใครสักกี่คนที่มาถามเพื่อนคนที่ชอบว่าไม่หวงเพื่อนหรอไว้ใจหรอแบบมึง ถ้ามึงจะเข้ามาหลอกเพื่อนกูมึงคงไม่มาถามกูแบบนี้หรอก" 

"บุหรี่หมดแล้วกลับเข้าร้านกันมั้ย คิดถึงพี" 

"ไอ้สัสคลั่งรักเกิน" ไอซ์แซว

"อ้าวไอ้พีหายไปไหนแล้ว" ไอซ์ถามหาเพื่อนเมื่อกลับมาที่โต๊ะไม่เจอ

"มันบอกว่าจะไปตามพวกมึงอ่ะ นานแล้วนะยังไม่กลับมาเลย" เพื่อนในโต๊ะคนหนึ่งตอบ

ไอซ์กับสายฟ้ามองหน้ากันอย่างเข้าใจ

"มึงว่ามันจะได้ยินที่เราพูดมั้ย" ไอซ์ถามขึ้น

"อาจจะ" สายฟ้าตอบ

"เดี๋ยวกูโทรหามัน"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมโทรเอง" สายฟ้าบอกก่อนจะออกจากร้านไปโทรหาพี

"รับสิพี ทำไมไม่รับสาย" สายฟ้าบ่นกับตัวเอง

"พี่พี วิวไม่อยากเลิกกับบาสเลย" 

"ก็ไม่ต้องเลิกสิ" เสียงพีดังขึ้น

สายฟ้าเดินตามเสียงที่ได้ยินก่อนจะเห็นพีกำลังกอดกับสาวรุ่นน้องอยู่ แล้วบทสนทนาก็น่าจะเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของฝ่ายรุ่นน้องที่พีชอบ

"ไม่เลิกได้หรอ พี่บาสเขานอกใจวิวนะ" 

"ก็วิวไม่อยากเลิกนิ ถ้าไม่อยากเลิกก็ต้องทนแต่ถ้าไม่ทนพี่ก็แนะนำให้ตัดใจ" 

"พี่พีวิวเสียใจอ่ะ" สาวสวยร้องไห้ออกมา

"วิว อย่าร้องไห้ดิไม่ไหวก็ออกมา" พีปลอบ

"วิว!" จู่ๆก็มีบุคคลที่สามเข้ามาขัดบทสนทนาระหว่างพีกับวิว

"บาส" วิวเรียก

"พี่พีปล่อยแฟนผมพี่" ชายคนนั้นเอ่ย

"วิวไม่ปล่อย" หญิงสาวว่า

"ไอ้บาสมึงนอกใจวิวจริงหรอ" พีถาม

"ไม่ใช่พี่ วิวเข้าใจผิด" บาสตอบ

"วิวไม่เชื่อก็วันนั้นวิวเห็นบาสไปกินข้าวแล้วก็ดูหนังกับผู้หญิงคนอื่น แถมมีรอยลิปสติกติดเสื้อด้วย" วิวว่าพร้อมร้องไห้

"ไม่ใช่วิว นั่นพี่สาวบาสถ้าวิวไม่เชื่อบาสพามาเจอก็ได้" 

"พี่บ้าอะไร" 

"ก็พี่จริงๆ พรุ่งนี้จะพาไปเจอที่บ้านพร้อมพ่อกับแม่เลย" 

"จริงๆนะ" 

"จริงๆ"

"ก็ได้"

"งั้นกลับหอกัน อย่ากวนพี่พีเลย" บาสบอก

"อืม พี่พีวิวไปแล้วนะขอโทษที่มากวนพี่" 

"อือ ไปเถอะกลับดีๆ" พีบอกก่อนจะโบกมือลาน้องๆ

พี่ยืนมองวิวกับบาสที่เดินห่างออกไปเรื่อยๆ ห่างออกไปเหมือนความรักของเขา ห่างไปไกลจนในที่สุดพีก็มองไม่เห็นความเป็นไปได้ วิวไม่เคยมองพีเป็นอย่างอื่นนอกจากพี่ชายเลย มีแต่พีที่คิดไปเองทั้งหมด

"พีใจดีจังครับ ปล่อยให้คนที่ชอบไปกับคนอื่นง่ายๆ" สายฟ้าเดินออกมาจากที่ซ่อนก่อนพูด

"ไอ้สายฟ้า มึงมาตอนไหน" พีถาม

"ก็มาตั้งแต่พีกอดกับน้องผู้หญิงคนนั้น" 

"แล้วมึงจะออกมาทำไม" 

"ก็มาตามพีไงครับหายออกมาเพื่อนๆไม่มีใครรู้" 

"เดี๋ยวกูจะกลับล่ะ" พีบอก

"เดี๋ยวครับ" สายฟ้ารั้งข้อมือพีไว้ "พีได้ยินแล้วใช่มั้ย"

"อะไร"

"ก็เรื่อง..." สายฟ้าค่อยๆดันตัวพีติดกำแพงแล้วโน้มตัวเข้าไปใกล้

"ไอ้สายฟ้าเอาหน้ามึงออกไป" พีตะโกน

"ชู่! พีจะเสียงดังทำไมเดี๋ยวคนอื่นมาเห็นนะ" สายฟ้าเตือน

"ไอ้สายฟ้ามึงอย่ามากวนตีนกูนะ" 

"พีใจดีปล่อยให้คนที่ชอบไปกับคนอื่นแต่สายฟ้าไม่ยอมให้คนที่สายชอบไปกับคนอื่นหรอกนะ ไม่มีทางยอม" สายฟ้าพูดพร้อมใช้สันจมูกเกลี่ยไปตามกรอบหน้าของพี

"ไอ้สาย!!"

"กลับกันเถอะ เดี๋ยวสายไปส่ง" สายฟ้าว่าก่อนจะค่อยๆปล่อยพีแต่ยังคงจับข้อมือไว้แน่น

"กูเอารถมามึงลืมหรอ" 

"เมาแล้วไม่ควรขับนะครับ"

"เมาไรกูมีสติดี" พีเถียง

"หรอครับ เห็นหน้าแดงๆนึกว่าเมา" สายฟ้าว่าแซว

หลังจากคืนนั้นพีก็รู้สึกกับสายฟ้าไม่เหมือนเดิมเพราะเขาได้ไปรับรู้บางอย่าง ใช่เขาแอบไปได้ยินสิ่งที่ไอซ์กับสายฟ้าคุยกัน ใครจะไปคิดว่าสายฟ้ามันจะชอบเขาจริงๆ ยิ่งการแสดงออกมาคลั่งรักขนาดนั้นยิ่งหน้าประหลาด คนธรรมดาๆอย่างพีมีอะไรให้น่าตกหลุมรัก แล้วพฤติกรรมที่ไอ้สายฟ้าทำกับเขาเมื่อคืนก็น่ากลัวสิ้นดี แต่ไม่รู้ทำไมเขาต้องหน้าแดงด้วย โอ้ยยยยยยยยย ไม่คิดๆ

"พีครับ" เสียงนี้มัน

"ไอ้สายฟ้า" อ๊ากกกกกกกกกกกก มันมาโผล่นี่ได้ไงว่ะ

"พีมาทานข้าวหรอครับ มากับใคร" สายฟ้าถามก่อนนั่งลงตรงข้ามพี

"กูมาแดกข้าวเดี๋ยวกูจะกลับล่ะ" พีตอบก่อนทำท่าจะลุกขึ้น

"อย่าพึ่งสิครับพี อยู่กับสายก่อนพอดีสายว่าจะมาหาซื้อของขวัญให้คนสำคัญ พีไปช่วยสายเลือกหน่อยสิ" สายฟ้าพูด

"คนสำคัญ แฟนหรอ" 

"ไม่ครับสายยังไม่มีแฟน พีก็รู้ว่าสายชอบพี" สายฟ้าพูดยิ้มๆ

"สัส พอมึงจะตรงมึงก็ตรงเกินกะไม่ให้กูสงสัยอะไรสักนิด" พีว่าก่อนจะหยิบน้ำขึ้นมาดื่มแก้เขิน

"ก็สายไม่อยากช้า ชอบก็บอกว่าชอบ ชอบนะครับชอบตั้งแต่เจอกันที่ค่ายแล้ว ไม่ให้ไปชอบใครแล้วนะครับ" สายฟ้าว่าพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้

"เอาหน้ามึงออกไปให้ห่างกูเลยไม่งั้นกูต่อยมึงแน่" พีว่าพร้อมชูกำปั้นขู่

"แหม พีก็น่ารักนะครับเนี้ย" สายฟ้าหยอก

"โอ้ยไอ้สัสถ้าไม่เลิกจีบกูกูจะกลับจริงๆล่ะ" 

"เดี๋ยวสิพี อย่าพึ่งไปนะครับไปด้วยกันเถอะ พีอยากได้อะไรสายฟ้าซื้อให้หมดเลย" สายฟ้าจับมืออ้อน พร้อมเขย่าเบาๆ

"แน่นะ" พีพูดพร้อมยิ้มมุมปาก

"แน่ครับ สายซื้อให้พีได้หมดขอแค่พีอยู่กับสายวันนี้ทั้งวัน" 

"ได้ งั้นไปแต่ไปเริ่มซื้อของให้คนสำคัญมึงแล้วกัน" พีว่าพร้อมพุ่งตรงไปยังร้านที่ตั้งเป้าหมายไว้

"สรุปคนสำคัญนี่ใคร" พีถามก่อนหยิบดูโมเดลการ์ตูนที่เขาอยากได้

"พีไงครับคนสำคัญ พอดีว่าจะซื้อมาจีบ" 

"ขออนุญาตอ้วก ถามจริงเถอะสายฟ้ามึงชอบกูจริงหรอ" พีถามพร้อมเงยหน้ามองสายฟ้า

"ครับ ชอบจริงๆพีไม่ต้องเชื่อก็ได้เดี๋ยวสายทำให้เห็น" สายฟ้าตอบพร้อมก้มลงมองพีกลับในระยะที่ใกล้กัน

"มันเป็นไปไม่ได้หรอกสาย กูไม่ได้ชอบมึงต่อให้มึงจะชอบกูแค่ไหนแต่สุดท้ายกูก็มีคนที่กูชอบอยู่แล้ว" พีบอก

"แต่คนที่พีชอบเขาก็มีแฟนอยู่แล้วนะ พีก็ต้องตัดใจไม่ใช่หรอแล้วถ้าจะตัดใจให้เร็วพีก็ต้องให้สายช่วย" 

"ยังไง"

"ก็ให้พีมาชอบสายแทนไง"

"โอ้ยยยย ไอ้สายมึงนี่มันดื้อด้านจริงๆ" 

"ที่ดื้อด้านก็เพราะพีนั้นแหละ สายไม่ได้อยากกดดันนะแต่สายเจอพีครั้งแรกสายก็รู้ว่าสายปล่อยคนนี้ให้หลุดไปไม่ได้จริงๆ" สายฟ้าพูดอย่างจริงจัง

"เออช่างแม่งเหอะ นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่มีผู้ชายมาชอบกู"พีบ่นก่อนหันไปสนใจโมเดลต่อ

"ใครครับ" สายฟ้าถามเสียงแข็ง

"ก็พวกในมอ ทำไมมึงจะหึงกูหรอ" 

"หึงสิครับ ใครมายุ่งกับพีสายก็หึงหมด" 

"สายฟ้ามึงนี่มัน..." ขยันทำให้กูใจสั่นจริงๆ อย่าเพิ่งหวั่นไหวดิว่ะไอ้พี

"ทำไมครับ"

"กวนตีน!! กูเอาตัวนี้ ตัวนี้ๆๆ ซื้อทั้งหมดเลย" พีด่าก่อนขะชี้โมเดลที่เลือกไว้

"ไอ้สัตว์ประหลาดพวกนี้หรอ" สายฟ้าว่าก่อนมองไปที่โมเดลที่พีเลือก

"สัตว์ประหลาดเหี้ยไร มึงนี่มันไร้รสนิยมจริงๆ" 

"ครับ ไว้จะเก็บข้อมูลแล้วกันนะครับว่าพีชอบอะไรแบบนี้" 

"งั้นซื้อเสร็จก็กลับเลยนะ" พีว่าขึ้น

"ไม่ได้นะ วันหยุดทั้งทีให้สายมีเวลาอยู่กับพีหน่อยสิ" 

"ไอ้สายเผื่อมึงลืมกูกับมึงฝึกงานที่เดียวกันเจอกันทุกวัน มึงไม่เบื่อหน้ากูแต่กูเบื่อหน้ามึงไอ้สัส" พีว่าก่อนจะรับโมเดลที่พนักงานจัดใส่ถุงให้ โดยมีสายฟ้าจ่ายทั้งหมด

"แต่พีสัญญาแล้วว่าถ้าสายซื้อให้พีจะอยู่กับสายทั้งวัน" สายฟ้าพูด

"สาย กูขอบใจนะที่มึงซื้อโมเดลให้แต่กูจะบอกไรมึงอย่าง มึงอย่าคิดที่จะเอาเงินหรือสิ่งของแลกความสัมพันธ์ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม ของนี่กูจ่ายคืนมึงก็ได้แต่ที่กูบอกเพราะกูเป็นห่วงถ้าวันหนึ่งมึงไปเจอคนที่เข้าหามึงเพราะเงิน มึงจะลำบาก" พีบอก จริงๆของที่เขาซื้อเขาไม่ได้ตั้งใจจะให้สายจ่ายให้อยู่แล้ว พีไม่ได้มีนิสัยเอาเปรียบใครขนาดนั้น

"แต่เพราะเป็นพีไง สายฟ้าถึงอยากให้ สายรู้ว่าพีไม่ได้ชอบสาย สายรู้ว่าของแค่นี้ซื้อพีไม่ได้แต่สายแค่คิดว่าอย่างน้อยมันก็ยื้อเวลาให้เราอยู่ด้วยกันนานขึ้น" สายฟ้าพูดเศร้าๆ

"แล้วมึงอยากไปไหนต่อ" พีถามเมื่อเห็นสีหน้าสายฟ้า

"พีจะไปกับสายหรอ" สายฟ้าถามอย่างมีหวัง

"บอกมาก่อนถ้าน่าสนใจจะไป"

"งั้นพีไปดูหนังกับสายนะ" 

หลังจากพีตอบตกลงว่าจะมาดูหนังกับสายฟ้า สายฟ้าก็จัดการซื้อตั๋วหนังและเลือกที่นั่งโดนที่พีไม่รู้ว่าหนังที่สายฟ้าเลือกดูคือเรื่องอะไร เพราะพีเป็นคนไม่ค่อยชอบดูหนังในโรงเท่าไหร่ ส่วนมากดูแต่Netflix 

"มึงชอบดูหนังผีหรอ" พีถามเมื่อเห็นว่าสายฟ้าเลือกดูหนังผี

"ครับ พีกลัวหรอ" สายฟ้าตอบ

"กูเฉยๆว่ะ" พีบอกก่อนจะเดินนำพีไปหาที่นั่ง

สายฟ้าลอบมองพีอยู่นาน ในระหว่างดูหนังและสังเกตเห็นว่าพีดูไม่กลัวหรือตกใจกับฉากสยองขวัญเลยสักนิด นี่มันผิดแผนไปแล้วอุตส่าห์ทำตัวน่าสงสารให้พียอมมาดูหนังด้วยจะได้มีโอกาสมีจังหวะกอดปลอบบ้าง

"พีครับสายกลัวจัง" สายฟ้าพูดพร้อมหันไปกอดแขนพีแล้วซุกไปที่ไหล่

"ไอ้สายอย่ามากอดกู" พีพูดพร้อมดันออก

"ก็สายกลัวพีช่วยสายด้วย" สายฟ้าไม่ยอมแพ้กอดรัดพีแน่นขึ้นกว่าเดิม

"ไอ้สายกูอายคน มึงกลัวแล้วมึงมาดูทำไม" 

"สายอยากดูแต่มันน่ากลัวนี่" 

"นั่งดีๆก่อน" พีบอก

สายฟ้าลุกนั่งตัวตรงแต่สองมือก็ยังเกาะแขนพีไว้ไม่ปล่อย แถมยังเอียงหัวไปซบไหล่ของพีอีก แต่พีก็ไม่ขัดอะไรเพราะรำคาญ 

"หนังสนุกมั้ยครับพี สายชอบมากวันหลังมาดูด้วยกันอีกนะ" สายฟ้าพูดเมื่อเดินออกจากโรงหนัง

"มึงดูรู้เรื่องด้วยหรอ กูเห็นซุกกูอย่างเดียวเลยไอ้สัส" พีบ่น

"แหมพีก็สายกลัวนิ" 

"ไม่ทันล่ะสายกูดูออก" พีว่า 

"แหนะ รู้แต่ไม่ขัดขืนแสดงว่ามีใจ" 

"กูมีมารยาทไม่อยากต่อยคนในโรงหนัง" 

"พีมายังไง" สายฟ้าถามอย่างลุ้นๆ

"แกรป รถกูพัง" พีตอบ

"งั้นสายไปส่งนะ" 

"เออ"

ในที่สุดก็ได้ไปส่งพีสักที รถพังแบบนี้ตอนไปทำงานก็อาสามารับมาส่งได้สิ เข้าทางมึงล่ะสายฟ้า

"ขอบใจที่มาส่งนะ" พีบอกเมื่อถึงหอ

"วันจันทร์ให้สายมารับมั้ย" สายฟ้าถาม

"ถ้ารถกูซ่อมไม่ทัน จะบอกล่ะกัน" 

"พีไม่ต้องขับรถไปทำงานหรอก สายมารับสบายกว่าพีจะได้ไม่เหนื่อย" 

"แต่มึงเหนื่อย"

"พีเป็นห่วงสายหรอ" 

"เออ"

"พี" สายฟ้าไม่อยากจะเชื่อหู

"กูขึ้นห้องล่ะ ขอบใจสำหรับโมเดลแล้วก็ที่เลี้ยงหนัง" พีว่าก่อนจะขึ้นหอไป

สายฟ้าร้องเฮ้ในใจ สัญญาณเริ่มดีเริ่มมีความหวังขึ้นมาหน่อย ทำคะแนนไปเรื่อยๆอีกสักหน่อยพีก็คงจะใจอ่อน

เป็นเวลากว่า2เดือนแล้วที่พีกับสายฟ้าฝึกงานด้วยกัน อีกแค่เดือนกว่าๆก็จะฝึกงานจบ ซึ่งความสัมพันธ์ของสายฟ้าและพีก็เหมือนจะไม่ได้ขยับกันไปมากกว่านี้ พียังคงเป็นพีที่ใจแข็งเฟมือนเดิม แม้ว่าสายฟ้าจะพยายามแค่ไหนพีก็ยังคงเมินเฉยใส่

"น้องพี เอกสารลูกค้าถูกตีกลับพี่อรบอกว่ามีปัญหาเดี๋ยวพี่มาดูกับพี่หน่อยนะจะได้รู้ว่าพลาดตรงไหน" พี่พิ้งพลอยเอ่ยบอกพี

"ครับพี่พลอย" พีตอบก่อนจะรีบได้ไปหาพลอยที่โต๊ะทำงาน

สายฟ้าลอบมองพีอีกครั้งแล้วก็กลับมาคิดทบทวนว่าเขาพยายามไม่มากพอหรอ ทำไมพีถึงไม่ใจอ่อนสักที

"งั้นเดี๋ยวพีเอาไปส่งพี่อรที่ชั้นสามเลยนะครับ" พีว่าขึ้น

"ได้จ้ะ งั้นพี่วานเอากล่องพัสดุขึ้นไปด้วยสิ" 

"ได้ครับ" 

"เดี๋ยวสายช่วยยก" สายฟ้าบอกเมื่อเห็นว่ากล่องที่พี่พิ้งพลอยฝากมันใหญ่มาก

สายฟ้าและพีขึ้นลิฟต์ไปพร้อมกันโดยไม่มีใครพูดอะไร พีเองก็สังเกตว่าช่วงนี้สายฟ้าดูเงียบๆไปไม่สดใสเหมือนแต่ก่อน

มึงเป็นไรว่ะสาย" พีถาม

"เปล่าครับแค่เหนื่อย" สายฟ้าตอบก่อนเอากล่องไปวางไว้แล้วลงลิฟต์ไปโดยไม่รอพี

พีเริ่มคิดกับตัวเองว่าที่สายฟ้าแสดงออกแบบนี้คงเพราะสายฟ้าเหนื่อยกับเขาแล้วมั้ง ก็สมควรจะเหนื่อยเพราะพีก็ใช้ความพยายามอย่างมากในการปิดกั้นความรักครั้งนี้ 

คนอย่างสายฟ้าน่ากลัว น่ากลัวมากๆ เพราะถ้าวันหนึ่งสายฟ้าไม่เหมือนเดิมไม่เหมือนตอนที่จีบพีใหม่ๆ กลายเป็นอีกคนที่ไม่ได้พูดเพราะ ไม่ได้ขี้เล่น ไม่ได้ขี้อ้อน ไม่ได้สดใส ไม่ได้ชอบพีมากๆเหมือนตอนแรกคงเป็นอะไรที่เจ็บปวดที่สุด พีกลัว กลัวว่าจะรับไม่ได้ถ้าสายฟ้ารักเขาน้อยลง

พีไม่ใช่คนตายด้าน สายฟ้าใส่ใจมากมายขนาดนั้นใครจะไม่ใจอ่อน พีชอบสายฟ้ามากๆช่วงเดือนที่ผ่านมาแต่พอกลับมาทบทวนพีก็กลัวอยู่ดี สายฟ้าดูเหมือนพวกผู้ชายเจ้าชู้ที่ชอบแค่อยากเอาชนะ พีไม่อยากเสียใจถ้าสายฟ้าเป็นอย่างที่คิด

"น้องพี่จ้ะ เอกสารโอเคแล้วนะ" พี่อรเรียกขึ้นดึงสติพี

"ครับ" พีตอบ

"ทะเลาะอะไรกับสายฟ้าหรือเปล่า เห็นตึงกันมาหลายวันแล้วนะ" พี่อรถาม เพราะสังเกตมานานแล้วว่าเด็กสองคนนี้สนิทกันมากแต่ทำไมอยู่ๆดูไม่ค่อยคุยกันเลย

"อ่อ มีเรื่องไม่เข้าใจกันนิดหน่อยครับ" พีตอบ

"อ่อ งั้นพี่ก็ขอให้เข้าใจกันเร็วๆนะ อะไรที่ไม่เข้าใจก็คุยกันไม่มีการสื่อสารไหนที่ชัดที่สุดเท่ากับการคุยกันแล้ว คุยกันให้รู้เรื่องเคลียร์ให้จบๆ อะไรที่ค้างคาจะได้เข้าใจพี่เห็นว่าเราจะต้องฝึกด้วยกันอีกสักพัก อยากให้ดีๆกัน" พี่อรพูด

"ครับ ขอบคุณนะครับพี่อร" 

ตอนเย็นวันนั้นพีตัดสินใจ ยืนรอสายฟ้าที่รถเพื่อจะคุยกับสายฟ้า ตามที่พี่อรแนะนำเพราะพีเองก็ไม่อยากมีอะไรค้างคาใจอยากทำงานอย่างสบายใจไม่อยากผิดใจกันแบบนี้

"มึงเป็นอะไร" พีถามเมื่อสายฟ้าเดินมาที่รถ

"เปล่า พีหลบสายจะกลับบ้าน" สายฟ้าพูด

"ไอ้สายมึงโกรธอะไรกูว่ะ" พีถามอีก

"สายจะไปโกรธอะไรพี"

"สายฟ้า มึงเปลี่ยนไปมากนะหรือที่มึงเปลี่ยนไปเพราะมึงเลิกชอบกูแล้ว"

"ใช่!!" สายฟ้าตอบ

"..." พีเงียบ เพราะไม่คาดไม่ถึงในคำตอบ

"สายอยากเลิกชอบพี สายไม่อยากพยายามแล้วแต่สายยังทำไม่ได้ เพราะสายให้ใจพีไปหมดแล้ว สายไม่รู้ว่าสายจะเอาใจตัวเองคืนมาได้เมื่อไหร่แต่พีไม่ต้องห่วงนะ สายจะไม่เข้าไปกวนใจพีอีกแล้ว" สายฟ้าบอกด้วยน้ำเสียงสั่น

"สายฟ้า"

"สายกลับก่อนนะ" สายฟ้าว่าก่อนจะกดปลดล็อกรถ

"เพราะกูกลัวแบบนี้ไง" พีพูดขึ้น

"..." สายฟ้าเงียบรอฟัง

"เพราะกูกลัวว่ามึงจะเปลี่ยนไป กูถึงไม่ยอมเปิดใจให้มึงทั้งๆที่กูเริ่มชอบมึงแล้วแท้ๆ แล้วมันก็เป็นแบบที่กูคิกจริงๆ" พีว่าก่อนจะเดินออกไป

"พีเดี๋ยว!!" สายฟ้าวิ่งตาม

"ที่พีบอกว่าชอบสาย มันคือเรื่องจริงใช่มั้ย" สายฟ้าวิ่งมาดักหน้าพีไว้ก่อนถาม

"หลบ!" พีพูด

"ไม่ พีตอบสายมาก่อนพีชอบสายแล้วใช่มั้ย" สายฟ้าถามย้ำ

"หลบไปสาย" 

"ไม่ พีก็พูดออหมาสิว่าพีชอบสาย" สายฟ้าพูดพร้อมกอดพีไว้ "แค่พีพูดมาว่าชอบสาย ให้สายรู้สึกมีหวังให้สายไม่ยอมแพ้ พีพูดสิพีไม่สงสารสายหรอ สายพยายามอยู่คนเดียวสายเหนื่อยมากนะ"

"สาย กูชอบมึง ขอบคุณนะที่มึงชอบกูแต่กูขี้ขลาดเกินไป" พีตอบ

"พี สิ่งที่พีกลัวสายสัญญาว่ามันจะไม่มีทางเกิดขึ้น ที่สายแสดงออกเมื่อกี้มันเพราะว่าสายคิดว่าพีคงไม่มีทางจะชอบสายแล้ว สายเลยอยากจะเดินออกมาปล่อยให้พีได้เป็นอิสระ แต่ตอนนี้สายรู้แล้ว สายรู้แล้วว่าพีก็คิดเหมือนกันกับสาย พีให้โอกาสสายหน่อยได้มั้ย" สายฟ้าพูดพร้อมกระชับกอด

"สาย มึงอย่าทำแบบนี้อีกนะ อย่าเมินอย่าเย็นชาอย่าพูดห้วนๆใส่กูอีก กูไม่ชอบกูไม่ชอบเลย" พีพูดพร้อมกอดตอบ

"สายไม่ทำแล้ว สายมันนิสัยไม่ดีสายขอโทษ" สายฟ้าว่าก่อนผละออก 

"มึงยังชอบกูอยู่ใช่มั้ยสาย"

"ชอบสิ ชอบมาตลอดยังเลิกชอบไม่ได้" สายฟ้าบอกพร้อมใช้นิ้วมือค่อยๆซับน้ำตาให้พีเบาๆ

"กูขอโทษ ขอโทษที่ไม่ยอมพูดสักที" 

"ไม่เป็นไร ตอนนี้ยังทันสายรับรู้แล้ว" 

"อย่าทิ้งกูนะสาย" 

"ไม่ทิ้งครับ สายไม่มีทางทิ้งเด็ดขาดแล้วสายก็จะไม่ยอมให้พีทิ้งสายด้วย พีต้องเป็นของสายคนเดียวนะ" สายฟ้าว่าอย่างคลั่งไคล้

"มึงน่ากลัวอ่ะสาย เปลี่ยนใจได้มั้ย" พีว่าเมื่อเห็นแววตาสายฟ้าเปลี่ยนไป

"ไม่ทันแล้วครับ" สายฟ้าพดแล้วยิ้ม ก่อนจะฉกจูบพีอย่างไม่ทันตั้งตัวจนพีเผลอเอนตัวหนี แต่สายฟ้าก็รั้งลำคอไว้ได้

สายฟ้าค่อยแทะเล็มริมฝีปากพีเบาๆเพื่อไม่ให้พีตกใจมาก ก่อนจะค่อยๆเม้มปากบนล่างสลับกันแล้วเมื่อเห็นว่าพีผ่อนคลายจึงส่งลิ้นร้อนเข้าไปชิมน้ำหวานภายในปากของอีกฝ่าย

พีตื่นเต้ยไปกับสัมผัสที่แปลกใหม่ จูบแรกในชีวิตจูบที่เปิดเผย จูบที่เหมือนยาเสน่ห์ทำให้เขาหลงจนไม่รู้ตัวว่าถูกสายฟ้าดึงรั้งเอวเข้ามาแนบชิดเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

"อื้อ สายพอก่อนไอ้สัส" พีผลักสายฟ้าออก

"ทำไมอ่ะ" สายฟ้าถามอยากเสียดาย

"มันจะเลยเถิดไปแล้ว" พีบอก

"โห้เสียดายอ่ะ" 

"ไอ้สายไอ้สัส พอกูยอมหน่อยก็เอาใหญ่นะไอ้เหี้ย" 

"ไม่รู้แหละ ถ้าเป็นแฟนสายก็ทำใจหน่อยนะ สายฟ้านิสัยเหมือนหมาชอบเลียปาก" สายฟ้าบอกพร้อมกอดซุกพี

"ไอ้สายปล่อยเดี๋ยวมีคนมาเห็น" พีว่า

"งั้นกลับกันเถอะ ไปนอนคอนโดสาย" 

"ไอ้สายทะลึ่งไอ้บ้า" พีด่า

"สายรักพีจังเลย" สายฟ้าว่าอ้อนๆ

"เออรู้แล้ว"

"มีความสุขจัง"

"เออเหมือนกัน" 

ไม่รู้ว่าพีจะกลัวไปทำไมตั้งแต่แรก ทั้งๆที่ยังไม่ลองด้วยซ้ำแล้วก็รู้ทั้งรู้ว่าไอ้สายฟ้ามันคลั่งรักจะตาย เกือบทำหลุดมือไปแล้วเชียว ต้องขอบคุณพี่อรที่ช่วยเตือนสติ ไม่งั้นก็คงเจ็บหนักกันทั้งคู่ ขอบคุณสายฟ้าที่มาเป็นความรักดีๆให้คนธรรมดาคนนี้ 

ขอบคุณตัวเองที่อดทนพยายามเข้าหาพีตลอด จนถึงวันที่ตัดสินใจว่าจะเดินออกมาแต่ก็ยังทำไม่ได้ขอบคุณที่พียังพอมีใจให้ผู้ชายคนนี้ สายฟ้าจะทำให้พีเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลก สายฟ้าสัญญา

Talk: enjoy reading  กับเรื่องสั้นตอนเดียวจบที่แต่งมากตั้งแต่ปีที่แล้วนะคะ 55555555555555555 แต่งทิ้งไว้นานมากจนลืมน่าจะแต่งช่วงเดียวกันกับที่แต่งเกษตรตัวร้ายกับนายวิศวะ เอ็นดูสายฟ้ากับพี่พีด้วยนะคะ