วังวนแค้น วังวนรัก

สำหรับเขาแล้วเธอเป็นแค่หมากตัวหนึ่งในเกมแค้นของเขาเท่านั้น แต่สำหรับเธอเขาคือคนรักที่แสนดี กระทั่งวันที่เขาถอดหน้ากากออก เธอถึงได้รู้ว่าการพลีกายถวายให้เขามันไร้ค่าสิ้นดี ซ้ำร้ายเขายังทำให้พ่อของเธอตายอีก เพราะแบบนี้เธอจึงกลับมาเอาคืนในฐานะพี่สะใภ้ของเขา

……………………………………………

“ไงครับ พี่สะใภ้”

ทอฝันสะดุ้งน้อยๆ กับเสียงคุ้นเคยที่ดังอยู่ทางด้านหลัง เพราะความหิวน้ำทำให้เธอต้องเดินลงมาหาน้ำกลางดึก แต่ก็ไม่คิดว่าจะได้พบกับเขาที่กลับมาเวลานี้ กลิ่นแอลกอฮอล์ฉุนจัดลอยมาแตะจมูก ทำให้รับรู้ได้ในทันทีว่าเขาดื่มมา เมื่อหันมาก็ต้องพบกับใบหน้าหล่อเหลาที่ตอนนี้แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์

“ถอยไปค่ะ ฉันจะกลับห้อง”

เธอวางแก้วน้ำลงบนเคาน์เตอร์ทั้งที่ยังไม่ทันจะได้ดื่มมัน เมื่อตระหนักได้ว่าไม่ควรยืนอยู่ตรงนี้ ในเวลานี้

“เดี๋ยวสิ...จะรีบไปไหน”

ประกาศิตเอาตัวมาขวางไม่ยอมให้เธอเดินผ่าน เขาย่างสามขุมมาหาเธอช้าๆ ต้อนให้ถอยหลังกลับไปติดกับเคาน์เตอร์ครัว ตอนนี้ก็ไม่เหลือช่องให้ลอดออกไปอีกแล้ว

“ถอยไปนะคุณเล็ก”

ทอฝันควบคุมเสียงไม่ให้สั่น เวลานี้กระดุมเสื้อเชิ้ตสีอ่อนของเขาหลุดออกจากกันสองสามเม็ด เผยให้เห็นกล้ามเนื้อแผงอกที่แข็งแกร่ง ผมที่จัดทรงเข้าที่เมื่อเช้าตกลงมาปรกหน้าผากยุ่งนิดๆ แลดูเซอร์ปนดูเซ็กซี่บาดใจอย่างบอกไม่ถูก

“ทำไมละ กลัวงั้นเหรอ ? ไม่ต้องกลัวหรอก ไหนๆ เราก็เคย…กันแล้ว อย่ามาทำเล่นตัวหน่อยเลย”

หญิงสาวอึ้งกับประโยคร้ายกาจของเขาเล็กน้อย แต่จะไปอะไรกับคนเมาได้ละ เธอไม่ควรต่อปากต่อคำกับเขา เพราะผลที่ตามมานั้นน่าจะไม่คุ้มเสียแน่

“ฉันบอกให้ถอยไปไง ถ้าไม่ถอยฉันจะร้องดังๆ ให้คนทั้งบ้านตื่นเลย คอยดู”

“หึ นึกว่าผมกลัวคำขู่ของเด็กอนุบาลอย่างนั้นเหรอ กล้าร้องก็ลองดูสิ” 

ยังไม่ทันที่เธอจะอ้าปากร้อง เสียงที่ตั้งใจจะร้องให้คนช่วยก็ต้องถูกกลืนลงไปในลำคอ เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวฉกลงาบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มของเธออย่างดุเดือด มือใหญ่รั้งเอวเธอเข้าไปกอดไว้แน่น หญิงสาวพยายามเอามือดันอกแกร่งออกห่าง แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้ 

“อื้ม...”

ทอฝันร้องประท้องในลำคอ และเมื่อลิ้นร้อนที่มีรสชาติขมปร่าเข้ามาตวัดเชิญชวนให้เธอหลงเคลิ้มจนลืมตัว ประกาศิตได้ใจ ใช้มือสัมผัสกับทุกส่วนของร่างกายเธอตามที่ใจปรารถนา เขาจุมพิตเธออย่างกระหายเนิ่นนาน ก่อนจะถอนจูบออก เลื่อนใบหน้าหล่อเหลาลงมาซุกไซ้ซอกคอระหงอย่างหลงใหล