หนี้รัก มาเฟีย

ก๊อก… ก๊อก… ก๊อก…

สี่ทุ่มตรงไม่ขาดไม่เกิน เสียงประตูห้องนอนขนาดใหญ่ของมาเฟียหนุ่มดังขึ้น ปลุกคนที่กำลังนั่งเอนหลังพิงกับหัวเตียงอ่านหนังสือเล่มใหญ่ให้หลุดจากเรื่องราวที่กำลังอ่านอยู่ ก่อนที่เขาจะปิดหนังสือแล้ววางมันลงบนโต๊ะเล็กๆ ใกล้หัวเตียง

“เข้ามาสิ”

เจ้าของห้องเอ่ยอนุญาตพร้อมกับยกน้ำขึ้นดื่มระหว่างรอหญิงสาวเปิดประตูเข้ามา

นิชาเดินเข้ามาในห้องหลังจากที่ได้รับอนุญาต เธอมาหยุดยืนอยู่ตรงปลายเตียงพร้อมกับปลดชุดคลุมออก เป็นจังหวะเดียวกับที่มาเฟียหนุ่มหันมาพอดี ส่งผลให้ชายหนุ่มแทบจะหลุดพ่นน้ำในปากของตัวเองออกมายังดีที่เขากลืนมันลงคอได้ทัน  ก่อนที่มันจะหลุดพรวดพราดเปียกที่นอน

“แต่งชุดอะไรของคุณ”

น้ำเสียงของเขาติดเข้มห้วนเล็กน้อย ขณะที่นัยน์ตาคู่คมกวาดมองชุดรัดรูปอวดสัดส่วนบนตัวเธอด้วยความรู้สึกไม่ชอบใจนัก

“ทำไมเหรอคะ ท่านไม่ชอบเหรอ”

เธอไม่ตอบคำถาม แต่กลับย้อนถามออกไปด้วยความไม่เข้าใจ 

‘หรือว่าเขาจะชอบให้เธอแต่งชุดคอสเพลย์ที่เปิดเผยเนื้อตัวมากกว่านี้’

นิชาพึมพำถามตัวเองในใจ พลางก้มมองสำรวจข้อบกพร่องของตัวเองท่ามกลางนัยน์ตาคู่คมที่มองมาด้วยความขุ่นเคือง

‘ยังมีหน้ามาถามอีกว่าไม่ชอบเหรอ นี่เธอคิดว่าฉันเรียกเธอมาทำอะไรกันแน่ นิชา’

โลแกนคำรามถามในใจ นี่เธอเห็นเขาเป็นคนหื่นจัดขนาดนั้นเลยหรือไงถึงได้เข้ามาหาเขาด้วยชุดแบบนี้ จากทีแรกที่ตั้งใจไว้ว่าจะเรียกมาพูดคุยถามถึงสารทุกข์สุกดิบตลอดระยะเวลาสิบปีที่เธอเรียนและใช้ชีวิตอยู่เมืองไทยเพื่อให้เวลาเธอได้ปรับตัวเข้าหาเขา ก็เกิดเปลี่ยนใจอยากจะจับเธอมาสั่งสอนเสียให้รู้แล้วรู้รอด