ไร่รัก..ที่พักใจ(จบแล้วค่าาาา)

  
 เขา....ภูผา พิพัฒน์เมฆิน พ่อเลี้ยงหนุ่มมาดเข้ม เจ้าของไร่ดอกไม้และรีสอร์ทสวย ณ เชียงราย รักความสงบและสันโดษยิ่งชีพ

เธอ....คคนางค์ วิภาศโยธิน สาวเมโทรสุดสวย สาวกตัวแม่ของคอสโมโพลิแทน ที่จู่ๆก็เกิดอาการระอาชีวิตจำเจของตัวเอง ออกเดินทางแสวงหาสิ่งแปลกใหม่

 แล้วสิ่งแปลกใหม่ที่เธอเจอคือความสงบสันโดษ ติดจะเงียบเฉยซะด้วยซ้ำของเจ้าของไร่ภูชิดฟ้า ทำเอาเธอเกิดอาการอยากจะเอาชนะความสันโดษนั้นด้วยความวุ่นวายของเมืองกรุงที่ติดตัวเธออยู่ขึ้นมาซะอย่างงั้น แล้วพ่อเลี้ยงหนุ่มจะรับมือยังไงดีล่ะนี่....

 .......................................................................................................................................................................................

  "เธอเป็นใคร เข้ามานั่งในนี้ได้ยังไง" เสียงเย็นชาถามขึ้นห้วนๆ ทำเอาคคนางค์เริ่มฉุนขึ้นมาเหมือนกัน

  "แล้วคุณล่ะเป็นใคร อยู่ๆก็เดินพรวดพราดเข้ามา อย่างกะเป็นบ้านตัวเอง" เสียงใสเถียงกลับไปไม่ยอมแพ้ง่ายๆ สายตาเหลือบไปมองหาตัวช่วย ก่อนจะเห็นไม้บรรทัดเหล็กที่เสียบอยู่ในกล่องดินสอข้างโต๊ะทำงานอย่างมาดหมาย ถ้าอีตาโหดนี่จะเข้ามาประทุษร้ายเธอล่ะก็ เป็นเจอ 'ฟุตเหล็กพิฆาต' แน่

  "ไม่ใช่บ้านตัวเอง แต่เป็นสำนักงานตัวเองตังหาก" ชายหนุ่มร่างสูงกล่าวเรียบๆ "ชั้นเป็นเจ้าของไร่ที่นี่ แล้วเธอล่ะเป็นใคร" เขาถามซ้ำเป็นรอบที่สอง

  จบคำประกาศที่ทำเอาเธออึ้งไปไม่เป็นนั้นแล้ว หญิงสาวก็จนคำพูดจะเถียงได้ คอสโมไม่เคยสอนวิธีรับมือกะหนุ่มโสด แต่โหด โฉด ร้ายแบบนี้นี่

  "ชั้นชื่อ คะ...เอ้ย ชื่อ น้ำฟ้าค่ะ เป็นเด็กเสิร์ฟที่ร้านในรีสอร์ท" 

  "เป็นเด็กเสิร์ฟแล้วมาทำอะไรที่นี่"

  "ชั้นมาหาแจ่มจันทร์ค่ะ เราเป็นเพื่อนกัน" อย่างน้อยเหตุผลนี้ก็คงจะพอฟังขึ้นบ้างล่ะนะ คคนางค์คิดอย่างเข้าข้างตัวเอง

...................................................................................................................................................................................