แอบรัก.คอม

ข้อมูลเบื้องต้น

      *-<   ความรัก ความศรัทธา ถ้าเรายังคงมี 2 สิ่งนี้ เราจะต้องมีความสุขนะ ...........แอบรัก.คอม
[ WiNKKK alot of graphics comment ]

เนื้อเรื่อง

5-12-50

วันนี้เป็นวันที่ มีอากาศร้อนแต่เหมือนฝนจะตก ฉันยังคงนั่งเขียนรูป รูปที่ดูไม่ออกว่ามันคือรูปอะไรกันแน่ ระหว่าง หมา กะ หมู มันช่างดูคล้ายกันจริงๆๆ ฉันพยายามเขียนรูปเจ้าน้ำใส มาหลายวันแล้ว แต่มันก็ยังเป็นเหมือนหมูอยู่ดี ......ฉันอาจจะไม่มีพรสวรรค์ด้านนี้จริงๆๆก็ได้ ...... อีกเดี๋ยวฉันต้องย้ายตัวเองไปที่แห่งหนึ่ง ที่ที่ฉันเอาผลงานไปวางไว้ ระเกะระกะสายตาของผู้คน ที่อยากจะเดินเลือกซื้อเสื้อผ้า มากกว่าที่จะหยิบเอารูป ดอกไม้เน่าๆๆของฉันไปประดับบ้าน ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องไป .....ทำไมต้องเอาของเหล่านี้ ไปวางบนทางเท้าที่ผู้คนต่างเดินผ่านไปมา และฉันก็นั่งปั้นจิ้มปั่นเจ๋อ บนม้านั่งเล็กๆๆ .......ฉันคงหวังแน่ๆๆว่าจะมีใครสักคนมาหยิบภาพเขียนของฉัน ถึงแม้ว่าหน้าตามันจะเหมือนกระดาษมีสีทั่วๆๆไป ก็ตาม

ฉันคงต้องเก็บของให้เร็วหน่อย เพราะวันนี้เป็นวันที่คนเยอะเป็นพิเศษ เพราะเป็นวันหยุด .....ฉันต้องรีบหน่อยแล้ว เพราะที่ทำเลดีๆๆมันมีไม่เยอะหรอก และที่ชัวร์สุดๆๆๆ ที่ตรงหน้าร้านกาแฟแก้วละ 130 กว่าๆๆ หัวนอก ที่นั่นหล่ะ เจ๋งสุด แถม ยังต้องแย่งชิงมาด้วยความยากลำบาก ถ้าฉันไปถึงก่อนมันจะเป็นวันที่อากาศดี อีกวันหนึ่งเลยเชียว ........*-* u lala

ฉันรีบเดินจ้ำอ้าวพุ่งหน้าไปยังจุดหมาย สายตาตั้งมั่นแน่วแน่เล็งไปที่ ลานริมทางเดินหน้าร้าน กาแฟ ถึงมันจะเป็นมุมเล็กๆๆที่มีป้ายของร้านกาแฟปังอยู่หน่อยนึง .....หน่อยนึงจริงๆๆ และมันก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับฉันอยู่แล้ว และค่าที่ก็ถูกมากๆๆ แค่ 50 บาท เองด้วย ( เพราะหักคอเจ้าของที่เค้ามา 555 ) ฉันจ้ำอ้าวเดินไปถึงยังจุดหมาย แต่แล้วฉันเห็นเสื่อเล็กๆๆ และ กระป๋องนมตราหมีแบบ retro  พุพัง วางเรียงกันหน้าสลอน .... แบบเต็มๆๆ ตา เต็มๆๆใจ.....ฮึ่ม.....

ของพุพังพวกนี้มันกองอยู่ตรงนี้ได้ยังงัยกัน มันควรจะเป็นที่ของฉัน ของฉันคนเดียว ....ฉันมองเห็นภาพของตัวเอง รีบตะคลุบ พื้นที่เหล่านั้น ทั้งนอนทับ กระป๋องพุพัง จนพวกกระป๋องปู้ปี้ ไปหลายใบ ...แต่ช่วยไม่ได้ก็มันที่ของฉันนี่นะ ฉันจองไว้ตั้งแต่ฉันอยู่บนดอยนั่นแล้วด้วย......เจ้าของร้านกระป๋องเริ่มร้องโวยวาย แถมยังพยายามยกตัวของฉันออกจากเจ้ากระป๋องพวกนั้นอีกต่างหาก ฉันคิดถึงวันที่เรียนโยคะขึ้นมาทันที ทั้งๆๆที่ก่อนหน้านี้ฉันยังไม่เห็นประโยชน์ของมันเลย ฉัน พยายามทำตัวให้หนักเข้าไว้ .. ทำเป็น หิน คิดว่าเรา คือหิน หินที่ไม่ไหวติง หินไม่มีความรู้สึก หินหนักมากๆๆ ฉันท่องเคล็ดลับเป็นหินไว้ในใจ สุดท้ายฉันก็ต้องเดินหาที่ใหม่ที่ที่ฉันไม่เคยคิดที่จะมองหา ที่ที่ฉันไม่อยากได้ และที่ที่ฉันอยากจะร้องไห้ เพราะฉันอยากได้ที่ตรงร้านกาแฟนั่น...........ที่ตรงนั้นต่างหากที่ฉันอยากได้........อ้อ แล้วฉันก็รู้ว่า การเรียนโยคะมันไม่มีประโยชน์กับฉันจริงๆๆด้วย ถึงฉันจะได้บัตรมาฟรีๆๆก็ตาม อย่างน้อยก็เสียเวลา วันละ 3 ชัวโมงก่อน

และแล้ววันนี้ ก็เป็นวันที่อากาศแย่จริงๆๆด้วย จะร้อนก็ไม่ร้อน จะฝนก็ไม่ฝน ไม่ยอมตกลงมาสักที .....วันนี้ก่อนที่ฉันจะออกจากบ้านฉันก้าวเท้าอะไรออกมานะ ฉันนึกไม่ออกแล้ว  ....เซ็งจริงๆๆ.......>+<

 

6-12-50

เมื่อวานฉันขายงานวาดภาพประกอบไปได้ 1 ชิ้น นั่นแสดงว่าฉันยังมีความหวัง เพราะขนาดฉันไม่ได้นั่งทำหน้าเจ๋ออยู่ที่หน้าร้านกาแฟ แต่ อองออ ของฉันก็ยังมาซื้องานของฉันอยู่ดี นี่ก็เป็นนิมิตรหมายที่ดีแล้ว ถือว่าก้าวหน้า ฮิๆๆๆๆ

แต่ทำไม อองออ ถึง ถูกใจภาพ เจ้าน้ำใสที่คล้ายหมู แถมยังวาดไม่เสร็จเจ้าน้ำใส ยังไม่ได้ใส่แว่นเลยด้วย ... สงสัย อองออ คงจะดูออกแน่ๆๆว่ามันคือเจ้าน้ำใส หมาน้อยที่แสนจะดี ของฉัน เพราะ เจ้าน้ำใส เข้า กับอองออได้ดี ถึงดีมาก  ( เพราะจริงๆๆแล้ว เจ้าน้ำใส เป็นหมาของ อองออต่างหาก ) ฉันวาดเจ้าน้ำใส จากความจำของฉันเอง เพราะแค่ลองหลับตา ภาพของเจ้าน้ำใสก็อยู่ตรงหน้าฉันแล้ว อัจริยะจริงๆๆ ถึงแม้ว่าจะมีส่วนของหมู ปะปนบ้างก็ตาม ก็ตอนที่ฉันเริ่มเขียนภาพเจ้าน้ำใส ฉันก็เห็นภาพของหมูด้วยนี่นา ก็ช่วยไม่ได้ที่จะสับสนกันบ้างหล่ะนะ.....

แย่แล้ว วันนี้ฉันมีนัดกับ อองออนี่นา อองออบอกกับฉันว่า ทำไมช่วงนี้ไม่เห็นไปนั่งร้านกาแฟอีกเลย ....ฉันยังไม่ได้บอก อองออ เลยว่า เพราะอะไร จะบอกได้งัยหล่ะ ก็ใน แอบรัก.คอม เขาบอกว่า ถ้าอยากเป็นคนสำคัญ ต้องแกล้งทำเป็นไม่คิดถึง ...55555 สุดท้าย อองออก็คิดถึงฉันจริงๆๆด้วย..ฮิฮะ ....ก้าวไปอีกขั้นแล้ว yahoo

แต่วันนี้ฉันต้องไปที่ร้านกาแฟของ อองออ ซะหน่อย ปล่อยให้คนอื่น คิดถึงนานๆๆมันทำร้ายหัวใจน้อยๆๆของ อองออ นะเนี่ย ... ถึงแม้ใน แอบรัก.คอม จะบอกว่าห้ามเด็ดขาดที่จะไปพบเค้าเพียงแค่เค้าถามหา.......แต่ฉันก็ไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก ....ฉันคงสงสาร อองออ แย่เลย ถ้าปล่อยให้เค้าเป็นฝ่ายคิดถึงอยู่ข้างเดียว....และฉันก็เป็น ผู้หญิงคนเดียวของ อองออด้วย...อีกต่างหาก

ฉันเดินเล่นๆๆชิวๆๆแกล้งให้อองออ มองหาไปงั๊นแหล่ะ เผื่อว่า อองออจะใจเต้น เพิ่มความกระชุ่มกระชวยเวลาทำงาน สักหน่อย ........ฉันไม่ได้เอาโทรศัพท์มือถือมาด้วย เพราะว่า หากว่าอองออโทรมา จะรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน เพราะฉันโกหกไม่เก่ง  ก็เลยไม่เอามาดีกว่า อองออจะได้ป่วนเล่นๆๆๆ 55555

ฉันเดินมาหยุดที่ร้าน กาแฟของ อองออแล้ว ฉันเดินเข้าไปในร้าน นั่งที่นั่ง ในสุด แบบที่โรแมนติคสุดๆๆง่ะ แต่ไม่มีวี่แววของอองออ เลย ฉันนั่งเงียบๆๆอยู่ในมุมนั้น รออองออ มา 5 นาที 10 นาที 15 นาที 20 นาที และก็ 3 ชั่วโมง อองออยังคงอยู่ที่ไหนสักแห่ง ที่ไม่ใช่ที่นี่ ที่ไม่ใช่ในห้องแอร์เย็นฉ่ำนี่ และ อองอออยู่ที่ไหน ...ฉันเริ่มใจเสีย อยากจะโทรหา อองออมากที่สุด แต่จำเบอร์อองออ ไม่ได้ .....T-T  และก็อยากจะกลับบ้านแล้วด้วย แต่ก็ไม่ได้เอาร่มมา เพราะเมื่อวาน ฝนทำท่าจะตก แต่ก็ยังไม่ตก วันนี้แดดเปรี้ยง แต่ทำไมมันตกลงมาหล่ะ ........มันตกลงมาทำให้ฉันกลับบ้านไม่ได้ มันตกลงมาทำให้ฉันหนาวสุดๆๆในห้องแอร์นี้ มันตกลงมาทำให้ฉันมองเห็นตัวเองในกระจก ในแบบที่ฉันไม่ได้เห็นมาก่อนเลย .... มันทำให้ฉัน เศร้าสุดๆๆๆ ในวันที่ฝนตกวันนี้ ......ในวันที่ฉันอยู่คนเดียวในร้านกาแฟ .....

6-12-50  ตอน 5 ทุ่ม

ฉันยังคงนั่งอยู่ในร้านนี้ นั่งหนาวอยู่ในนี้ กินกาแฟไปแล้ว 5 แก้ว กินพุดดิ้งไปแล้ว 6 ชิ้น กินเค้กไวค์ ช๊อค ชีดส์ ไปแล้ว 2 ชิ้น และตอนนี้ ฉันก็ง่วงมากๆๆด้วย ฝนข้างนอกยังตกอยู่เลย ......ตกแบบฟ้าจะถล่ม ทลาย มีฟ้าแลบด้วย ......ฉันกำลังจะออกไปจากร้านนี้แล้ว เพราะอองออ คงไม่กลับมาปิดร้านหรอก ....มันดึกมาก และก็ ฝนตกด้วย อีกอย่างน้องคนขายกำลังจะเก็บของแล้ว ไฟเริ่มดับลงทีละดวง ฉันคงต้องกลับบ้านแล้วจริงๆๆด้วย ....ฉันออกเดินไปถึงสี่แยกตรงมุมถนน และน้ำตาของฉันกำลังจะไหลไม่หยุดเลย มันยังไหลอยู่อย่างนั้น ไหลมาก ขึ้นเรื่อยๆๆ ฉันไม่มีอารมณ์ที่จะห้ามมันแล้วแหล่ะ ฉันไม่มีอารมณ์ที่จะบอกว่าหยุดร้องเถอะ ร้องทำไม มันไม่มีอะไร แล้วจะร้องทำไม ร้องเพราะฝนตกเหรอ ...ก็ดีแล้วงัยที่บ้านจะได้ไม่ร้อน ดีแล้วงัย พรุ่งนี้ตื่นมาก็จะมีน้ำเย็นๆๆ หญ้าเขียวๆๆชุ่มฉ่ำ ยังไง หล่ะ ..... แต่ฉันก็ร้องไห้ไม่หยุดจริงๆๆๆ ด้วย .......ฉันเสียใจอะไรเหรอ ........>-< >-<

อองออไม่ได้บอกว่าให้ไปหาสักหน่อย ....อองออไม่ได้นัด ไม่ได้สัญญาสักหน่อยว่าจะเจอกัน แล้วฉันจะเสียใจทำไม...........นอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ ก็ต้องมีอะไรตั้งเยอะให้ทำนี่นา อากาศดีจะตายไป ......

7-12-50

ฉันแอบดูโทรศัพท์ แอบคิดในใจว่าเผื่อ อองออจะโทรฝากข้อความไว้ บอกว่าติดต่อฉันไม่ได้ หรือไม่ก็บอกว่าพรุ่งนี้ไป กิน อาหารญี่ปุ่นกันนะ ....ฉันกด เข้าเมนู ข้อความ ----- ถาดเข้า--------แต่มันก็ว่างเปล่า ไม่มีข้อความ ไม่มีสายที่ไม่ได้รับ ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรเลย......ไม่มีอองออด้วย

แต่วันนี้ ฉันต้องไปเขียนรูปที่ ดอยปุย  เพราะฉันตั้งใจไว้อย่างนั้น แต่ถ้า อองออโทรมาและชวนไปกินขนม ฉันก็จะเปลี่ยนแพลนก็ได้ไม่มีปัญหาเลยจริงๆๆ แต่พอรู้ตัวอีกที ฉันก็ยืนอยู่ทางเข้า ดอยปุยซะแล้ว ..........

วันนี้ฉันไม่อารมณ์จะเขียนรูปเลย ......รูป ต้นไม้เหล่านี้ดูไม่มีชีวิตเลยจริงๆๆๆ นกมันก็ดูแข็งๆๆ แล้วนกมันบินมาเกาะที่ลำต้นของต้นไม้ได้ยังงัยเนี่ย  มันต้องเกาะที่กิ่งไม้ต่างหาก ฉันขยำกระดาษแผ่นนั้นทิ้งที่ถังขยะ และเดินลอยไป ลอยมา อยู่บนดอนปุย จนปวดขา ฉันตั้งใจจะไปที่ พระธาตุดอยสุเทพ ไปกราบพระธาตุ และก็จะถ่ายภาพ บนนั้นด้วย แต่พอฉันเดินผ่านเด็ก ชาวเขากลุ่มหนึ่ง เด็กพวกนั้นนั่งล้อมวง พูดกันสนุกสนาน ฉันแอบเห็นกระดาษยับยู่ยี่ ถูกคลี่ออกมา และมีหน้าที่ใหม่ คือ เป็นภาพประกอบการเล่านิทานของเด็กชายคนหนึ่ง เด็กเล็กๆๆนั่งหัวเราะกันสนุกสนาน เด็กคนเล่าก็เล่าไปทำมือไป ประกอบกับรูปนก ที่บินมาเกาะที่ลำต้นของต้นไม้ จนเด็กเล็กหัวเราะเสียงดัง  ฉันเดินเข้าไปร่วมกลุ่ม และทำหน้าที่เป็นคนวาดภาพประกอบการเล่าเรื่อง เด็กๆๆพวกนี้ดูมีความสุขมากๆๆ และฉันก็ได้รู้ว่า วันที่ฉันคิดว่าแย่ที่สุด มันก็ยังเป็น วันที่สนุก สุดๆๆของเด็กๆๆกลุ่มหนึ่งเลยนะเนี่ย .....*-*
           ฉันอาสา จะเป็นครู สอนวาดรูปให้กับเด็กๆๆทุกวัน หยุด เพราะฉันคงไม่ต้องไปนั่งที่ริมทางเดิน หน้าร้านกาแฟอีกแล้ว .......ภาพเขียนของฉันก็คงไม่ต้องรอใครมาซื้อแล้วด้วย เพราะเด็กๆๆ พวกนี้ ต่างหากที่สนใจภาพของฉันจริงๆๆๆ ........ขนาดนกเกาะลำต้นยังยังดูมีดีเลยนะเนี่ย.....
           วันนี้ ฉันกลับบ้าน เร็วกว่าปกติเพราะไม่มีธุระที่จะต้องไปที่ ร้านกาแฟ ......อีกต่อไป......ตอนที่ฉันอยู่บนดอบปุย ฉันหัวเราะ จนลืมไปเลยว่า ฉันควรจะเศร้า .....ควรจะร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลัง ....ควรที่จะกินไม่ได้นอนไม่หลับ ควรจะไปพบจิตแพทย์เพราะ จิตตก .....หรือ อะไรหลายๆๆอย่างที่คนอกหักเขาพึงจะเป็นกัน หรือว่าฉัน ผิดปกติ ........ฉันรีบเข้าห้องนอน และเปิด คอม พิมพ์คำว่า www.abbruk.com  มันเป็น เว็ปที่ฉันเอาไว้ระบายอารมณ์ ระบายความรู้สึกอึกอัด ในแต่ละวัน .... aabruk.com เป็นเหมือนพี่สาวของฉันเลย ....พี่สาวที่รู้ว่าวันนี้น้องสาว อารมณ์บูดแค่ไหน .......

T-T หวัดดีค่ะ ....วันนี้เป็นวันที่ดีของพี่หรือเปล่าคะ ...................

............................................

T-T วันนี้ฉันรู้สึกปะปนกันหมดเลยค่ะ .............

...............................................

T-T พี่รู้เปล่าคะว่า .....แอร์ในร้านกาแฟมันเย็นมาก จนทำให้กระดูกของเราบวมได้เลย

...............................................

T-T ถ้าเราไม่ได้เอาร่มมา ...วันนั้นฝนจะตกค่ะ.....

................................................

T-T นกมันเกาะที่ลำต้น ของต้นไม้ได้ด้วย..........

..................................................

พี่คงจะหลับแล้ว นอนหลับฝันดีนะคะ........บาย......

ฉันชอบเขียนอะไรทิ้งไว้บล๊อคนี้ แหล่ะ ...ไม่มีคนตอบ ....ไม่มีใครเคยได้รับรู้ถึงมัน ....ไม่มีใครที่ไหน จะรู้ความรู้สึกของฉัน ..เพราะ แอบรัก .คอม เป็น ที่ว่างๆๆที่ให้ใครก็ได้ได้เขียนในสิ่งที่เราไม่รู้จะบอกใคร ที่เราไม่ต้องการคำตอบ ที่เราไม่ต้องการที่จะให้ใครรู้จัก ที่นี่แหล่ะ แอบรัก.คอม 
ฉันคงนอนสักหน่อยแล้ว .....เฮ่อ....วันนี้ทำไมมันดี จริงๆๆเลยน้า.....................
            15-12-50 
             ฉันเดินเล่นๆๆไปที่อ่างเก็บน้ำใน มหาลัย'เชียงใหม่ แต่มันต้องผ่าน ร้านกาแฟ....ฉันตั้งใจจะไม่มองเข้าไปในร้านนั้น เพราะมันคงว่างเปล่า ไม่มีอะไรที่จะให้สนใจอีกต่อไป ....วันนั้นฉันแค่ฝันไป แค่ฝันว่ารู้สึกดีกับใครสักคนที่อยู่ในนั้น และใครคนนั้นก็รู้สึกเหมือนฉัน ....แต่วันนี้ ผ่านจากวันนั้นมาหลายวันทุกอย่างยังเหมือนเดิม .....ฉันควรจะคิดได้ ว่ามันคือความฝันมาตั้งแต่ 5 ปีที่แล้ว แล้ว แต่ฉันยังคงหลอกตัวเองอยู่อย่างนั้นว่ามันเป็นความจริง .....ฉันต้องเดินผ่านร้านนี้ไป ผ่านไปแบบไม่เหลือความรู้สึกอะไรเลยจริงๆๆ " นี่ วันก่อนมาที่นี่เหรอ "ฉันได้ยินเสียงของใครบางคนตะโกนออกมาที่ข้างหลังของฉัน ฉันยังคงเดินต่อไป ทำเหมือนไม่ได้ยิน เสียงที่ร้องถามฉัน ....ฉันแอบเห็น อองออ เปิดประตูมาถามฉันเมื่อตอนที่ฉันเดินผ่าน และ เมื่อฉันไม่ได้ยิน อองออก็กลับเข้าร้านไป อองอออาจจะไม่รู้เลยว่าฉันได้ยิน และฉันแอบยิ้มเมื่อฉันแกล้งไม่ได้ยินด้วย ....
             ถึงแม้อองออจะไม่ตามฉันมา นั่นอาจเป็นเพราะในร้านมีลูกค้าแน่นมาก ....หรืออาจเป็นเพราะอองออแค่ถาม แบบไม่ต้องการคำตอบของฉันก็ได้ ......ฉันมาถึงอ่างเก็บน้ำใน มอชอ แต่ทำไมใจของฉันถึง ยังเหมือนหล่นตุบ อยู่ที่ร้านกาแฟก็ไม่รู้ ......
             15-12-50 ตอน 3 ทุ่ม
              ฉันมานั่งหน้า คอมอีกแล้ว วันนี้ฉันมีเรื่องอยากจะปรึกษา เยอะแยะมากมายเต็มไปหมด 
             *-* ถ้า วันนี้ ฉันเดินเข้าในร้านกาแฟ จะเป็นยังไงบ้างนะ....
              ......................................................
             *-* อองออจะรู้มั๊ยนะ ว่าฉันแอบดีใจที่อองออทักฉันด้วยวันนี้....
              ......................................................
             *-* อ่างเก็บน้ำมีแต่ คนที่มีแฟนเค้าไปกัน ฉันเลย เหี่ยว..........
              ......................................................
             *-* เพราะวันนี้ที่อองออไม่ลืมที่ฉันไป ที่ร้าน ทำให้ฉัน ....จะสู้ๆๆ  และมีความหวังอีกครั้งด้วย...( พลาดแล้วนะอองออ จะตัดใจอยู่แล้วเชียว ) 
             .........................................................
             *-* วันนี้ฉัน มีความสุขนะ ..............
             ฉันกด enter แล้วก็ เข้านอน บาย....z  Z  Z

             20-12-50 
             ฉันเขียนรูปเด็ก ดอย เสร็จแล้ว วันนี้ว่าจะไปที่ห้าร้านกาแฟ สักหน่อย และว่าจะแวะเอา รูป น้ำใส เวอร์ชั่นใหม่ ไปฝาก อองออ ด้วย สวยซะเด็ด ฉันเลือกเสื้ออยู่ตอนนี้ ชั้นว่าจะใส่เสื้อ ยืด สกรีน คำว่า ฮาๆๆ เพื่อปลุกใจ เวลาเจออองออ จะได้มีเรื่องคุย เพราะที่ผ่านมาฉันต้องหานั่นหานี่มาเปิด ประเด็นคุยเสมอ วันนี้ ฉันจะคุยเรื่องเป็นโสดดีกว่า เป็นไหนๆๆกับอองออ ......เพราะในแอบรัก.คอม บอกไว้ว่า ลองคุยกับเขา หรือ เธอ เรื่องเกี่ยวกับ การเป็นโสด และคุณจะรู้ว่า เขา หรือ ใช่หรือไม่.....ฟังดูดีใช่มั๊ย  นั่นหล่ะ ภารกิจของฉันในวันนี้......5555 ( อุ๊ย  ไม่เอาไม่หัวเราะมากไป เพราะเดี๋ยวจะร้องไห้ ซะงั๊น คำสอนโบราณของทางเหนือเค้า ) ฉันเดิน มาพร้อมข้าวของ พะรุงพะรังตามเคย คราวนี้ฉันหวังว่าจะไม่เจอ เจ้ากระป๋อง ผุ นั่นแล้ว เพราะฉันจะเปลี่ยนทำเล เปลี่ยนไปอญุ่ที่ด้าน ซ้ายแทน  ที่นั่นไม่มีป้ายมาปังด้วย........