INSULT [YESUNG x LEETEUK Fan Fiction]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

หากความรักที่ยกหั้ยคนอื่นไป..
เพราะคิดว่าคนอื่นนั้น.. จะดูแลได้ดีกว่า
แต่กลับกลายเป็น..ว่าคนอื่นเอาไป

ดูถูก.
แล้วความรัก.. จะเป็นอย่างไรต่อไป?

เนื้อเรื่อง

                          I like sexy girls  From east to west-coast  She could be ghetto or be a supermodel..  I like sexy girls All kind of women I got so many  And that's just how I'm living

   ร่างสูงรีบวิ่งมารับโทรศัพท์.อย่างรวดเร็ว ก่อนจะสังเกตุชื่อบนหน้าจอโทรศัพท์ ??..  'คังอิน?..'

                          "ยอโบเซโย?.."

                          ... เยซอง!. ฝากบอกอีทึกด้วยนะ ว่าเลิกยุ่งกับชั้นสักที.  ชั้นเบื่อ เบื่อขี้หน้า เบื่อฟังเสียง  ชั้นรำคาญ!!  เลิกกันแล้วก้อย่ามายุ่งอีก !!..

   ทันทีที่คังอินโวยวายเส็จ ก้ตัดสายทิ้ง..  เยซองนั้นยังไม่ทันจะได้บอกอะไรกับเพื่อนสนิทของเค้าเลยแม้แต่น้อย...   ร่างสูงเหลือบมองไปที่โซฟาสีขาวตัวเดิมนั้นอีกครั้ง..  ร่างบางที่กำลังนั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟา อีกมือก้พยายามกดโทรศัพท์หาคนๆนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า...  ใบหน้าขาวที่ตอนนี้มีแต่คราบน้ำตาเต็มไปหมด.. ตาหวานคู่นั้นมีแต่รอบบวมและแดงกล่ำ.. ซึ่งแสดงหั้ยเห็นว่าเค้าผ่านการร้องไห้มาหนักขนาดไหน...  เยซองไม่รู้จะทำยังไง.. ก้คงทำได้เพียงแค่ปลอบใจเท่านั้น..  อาจเพราะมันเป็นความผิดของเค้า ที่แนะนำคนดีๆอย่างอีทึกหั้ยกับคนใจร้ายอย่างคังอิน..   ก้เค้าไม่รู้หนิว่าเริ่มหวานจะจบขมถึงเพียงนี้..  ทั้งๆที่คังอินก้สัญญากับเค้าแล้ว ว่าจะมั่นคงกับอีทึก และจะไม่ทำเหมือนกับที่เค้าทำ กับคนก่อนๆ..   เยซองเดินกลับไปที่โซฟาตัวนั้น..

                          "อีทึก...  พอเถอะ.."

   ร่างบางที่เอาแต่ร้องไห้ไปกดโทรศัพท์ไปนั้น  เงยหน้าขึ้นมามองร่างสูงช้าๆ.. 

                          " ทะ..ทำไมหละ?.... ..  ชั้นผิดเหร.. เหรอ?..  ชั้นผิดมากใช่มั๊ย? ฮึก!.. ชั้นผิดใช่มั๊ย?!?!?... "

                          "......................."

   ร่างบางที่กำลังเสียใจมากในตอนนี้ถึงกับโวยวายก่อนจะเควี้ยงมือถือสีดำเงาเครื่องหรู ไปที่ประตู..  ก่อนที่อุปกรณ์สื่อสารเครื่องนั้นจะ แตกกระจายไม่มีชิ้นดี...   ร่างบางมองหน้าเยซองอีกครั้ง ก่อนจะเริ่มโวยวาย..

                          "นาย.. นายก้เหมือนกัน..  นายมันเลว!.. เลวไม่ต่างจากเพื่อนของนาย!!.."

   ร่างบางคว้าหมอนบนโซฟาก่อนจะเควี้ยงใส่ร่างสูงที่ยืนอยู่ใกล้ๆ.. ทั้งเควี้ยง.. ทั้งฟาดใส่เยซอง..  ร่างสูงที่เริ่มทนไม่ไหว..  จึงตรงเข้าไปจับข้อมือของอีทึก.. ก่อนจะบีบจนแน่น.. และเริ่มตะคอกใส่ร่างบาง..

                          "พอ!.. หยุดๆ.. หยุดได้แล้วอีทึก!!.. นายเป็นบ้าอะไร!.."

                          "ปล่อยชั้น! ฮึก!.. ปล่อย!..  ปล่อย..  ฮื้อๆๆ.. เค้าไม่รักชั้นแล้ว.. ฮื้อๆ.. เค้าทิ้งชั้นไปแล้ว.."

   ร่างบางเริ่มเพ้ออย่างคนไร้สติ..  เยซองที่เห็นเช่นนั้นก้คลายแรงบีบที่ข้อมือนั้น ก่อนจะดึงตัวร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดของเค้า..  อีทึกในตอนนี้ ต้องการที่พึ่ง ต้องการอ้อมกอดอุ่นๆ..  ต้องการคำปลอบประโลมที่แสนหวาน.. หากแต่สิ่งที่อีทึกต้องการเหล่านั้น ล้วนต้องการจากชายที่ชื่อว่า คังอิน เท่านั้น..   เยซองคงเป็นได้เพียงอ้อมกอดชั่วคราว หั้ยอีทึกได้สงบลงเท่านั้น...   ไม่นานนัก ร่างบางในอ้อมกอดก้เริ่มสงบลง.. อย่างรวดเร็ว..  ทำไมจะไม่ได้หละ? ในเมื่อร่าบางที่โดนบอกเลิกเมื่อสามวันก่อน.. ก้มีอาการแบบนี้มาตลอด  นอนก้ไม่นอนเอาแต่ร้องไห้..ทั้งวันทั้งคืน..  
   


































                          "อีทึก.. คุนเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของผมเลยนะ.. ไม่ว่ายังไงผมก้จะรักคุนเสมอ จะรักคุนตลอดไป และจะไม่ทำหั้ยคุนต้องเสียน้ำตาเป็นอันขาด...."

   'คำพูดหวานๆ.. ใส่ความจิงจังที่เสแสร้งเข้าไปหน่อย.. ก้ทำหั้ยชั้นหลงเชื่อได้แล้วเหรอ?...  ชั้นมันโง่เนอะ.. ที่หลงเชื่อคำพูดพล่อยๆของนาย..  เชื่อว่ามันเป็นความจิง..แล้วตอนที่นายไล่ชั้นหละ? .. ตอนที่นายพลักไสชั้นหละ?..  ชั้นยังเป็นคนในสายตานายอีกมั๊ย?...'












                          "คังอิน!.. ผู้หญิงบนเตียงคนนั้นเป็นคัย?  นายตอบชั้นมาเดี๋ยวนี้นะ!"

   ร่างหนาที่โดนจับได้คาหนังคาเขาในคอนโดของเค้า.. ได้แต่ส่ายหัวและเดินหนีร่างบางอย่างไม่สนใจ... แต่ร่างบางก้ยังกระชากมือของร่างหนาหั้ยหันกลับมาตอบคำถามของเค้า.. จนร่างหนาเริ่มรำคาญ..  คังอินสะบัดมือของร่างบางออก. ก่อนจะตะคอกใส่อย่างไม่แยแส..

                          "จะทำไม!..?  ก้คนของชั้น!.. นายจะยุ่งอะไรด้วย..?"

                          "คนของนาย!.. แล้วชั้นหละ? ชั้นเป็นตัวอะไร??.. ห๊ะ!.."

                          "หึ!.. อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยอีทึก.. อย่างนายหน่ะ มันก้แค่ของเล่น!.. ของเล่นที่ชั้นพร้อมจะทิ้งได้ทุกเมื่อ!..  ชั้นยังเก็บนายไว้ก้บุญแค่ไหนแล้ว?.. ยังจะมาเรียกร้องอะไรอีก ห๊ะ!"

   ร่างบางที่ได้ยินนั้น.. ถึงกับนิ่งอึ้ง..   น้ำใสค่อยๆไหลลงมาจากด้วยตาคู่สวยนั้น.. ดวงตาที่กำลังร้องขอความเห็นใจจากคนรัก..

                          "แล้วไหนหละที่ว่ารัก?.. ไหนว่าจะรักตลอดไปไง?.. ไหนบอกจะไม่ทำชั้นร้องไห้ไง!..  "

                          "ก้นายมันอยากใจง่ายเองนักนี่!.. ร่านอย่างนี้มันก้สมควรแล้วหนิ!!!.."

   คำพูดของคนที่เค้ารัก.. มันทำร้ายจิตใจกันเกินไปแล้ว..  มันดูถูก .. ชัดๆ

                          "คังอิน!!.. นายมันเลว  ไอ้คนเลว..  ไอ้คนชั่ว!!.. "

   ร่างบางที่กำลังร้องโวยวาย ได้แต่ทุบหน้าอกของร่างหนาอย่างแรง...   จนคังอินโมโห  ก่อนที่จะฟาดมือหนาลงไปบนใบหน้าหวานนั้นอย่างแรง...  อีทึกล้มลงไปกองกับพื้น.. ส่วนคังอินที่ดูเหมือนจะรำคาญเต็มทีจึงกระชากแขนของร่างบางขึ้นมาก่อนจะลากไปที่ประตูห้องของเค้า.. และเหวี่ยงร่างบางออกไปข้างนอก..ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้อง..  ร่างบางที่ถูกเหวี่ยงออกมานั้นหมอบลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยล้า..  ทั้งร่างกาย และหัวใจดวงนี้..     คังอินปรากฎตัวอีกครั้ง พร้อมข้าวของของร่างบาง..  คังอินโยนของเหล่านั้นใส่ร่างบางที่นอนร้องไห้อยู่ที่พื้นอย่างไม่ใยดี...  ทั้งกระเป๋า.. เสื้อผ้า.. รองเท้า..แม้แต่ของที่อีทึกซื้อหั้ยเค้า..  เค้าเควี้ยงมันใส่อีทึก เหมือนว่าเค้าเกลียดคนตรงหน้าเหลือเกิน..  จนของชิ้นสุดท้าย..  เสื้อเชิ๊ตตัวสีฟ้า.. ของชิ้นแรกที่อีทึกซื้อหั้ยเค้า  คังอินโยนมันลงกับพื้น ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา..

                          "เสื้อตัวนี้.. นายเอาคืนไปเถอะ..  ชั้นคงรังเกียดตัวเองที่จะต้องใส่เสื้อสกปรกของนายอีก!!.."

   จบประโยค ร่างหนาก้ปิดประตูอย่างแรงทันที...  จบสิ้นแล้ว.. ความรักของคงอินกับอีทึก.



















                          "คังอิน!!... "

   ร่างบางที่สะดุ้งตื่นจากฝันของความทรงจำเลวร้ายนั้น.. ค่อยๆยันตัวลุกขึ้น..  ก่อนจะมองไปยังกรอบรูปหัวเตียง ที่เป็นรูปคู่ของเค้ากับคนๆนั้น...   'คังอิน... ต่อจากนี้ ชั้นจะไม่เสียงน้ำตาหั้ยคนอย่างนายอีก..  ชั้นจะเข้มแข็งหั้ยมากเท่ากับที่นายทำไว้กับชั้น... อีทึกคนเดิมหน่ะ ตายไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว!.. '   คิดอย่างนั้น.. ร่างบางก้คว้าเอากรอบรูปของเค้ากับคังอิน.. เควี้ยงออกไปนอกหน้าต่าง..   ก่อนจะหันมายิ้มเยาะหั้ยตัวเองในกระจก.

                          "อีทึก.  อีทึกคนนี้จะไม่มีคำว่าอ่อนแอ..  แม้แต่รอยยิ้ม.. ที่จิงใจ.."

   ร่างบางเดินออกมาจากห้องนอนของตน ก่อนจะเอ่ยเรียกคนที่นั่งอยู่ตรงโซฟา  ตลอดเวลาที่เค้าได้คบกับคังอิน...  นั้น..   เค้าพร่ำขอบคุน คนๆนี้มาตลอด..  และที่แปลกคือ.. เยซอง มักจะมาอยู่เป็นเพื่อนเค้าเสมอ.. ในเวลาที่ไม่มีคังอินอยู่กับเค้า..  'ชั้นก้ยังไม่เข้าใจจนทุกวันนี้.. ว่านายจะมาทำดีกับชั้นอยู่ทำไม?.. '

                          "เยซอง.."

   ทันทีที่ได้ยินเสียงของคนที่เค้าแอบรัก.. ร่างสูงก้รีบหันมาหา

                          "อ่าว.. อีทึก  ตื่นแล้วเหรอ?. "

                          "อื้ม.   ทำไมนายยังไม่กลับไปอีกหละ?.."

   เยซองมองอีทึกงง  .. 'ไม่เห็นเคยจะพูดแบบนี้มาก่อน..'

                          "ไม่หละ.  ชั้นอยากอยู่เป็นเพื่อนนาย..."

   ร่างสูงตอบด้วยรอยยิ้มสดใส..  ในขณะที่อีทึกถือถังขยะเดินไป รอบๆห้องนั่งเล่น..   ก่อนจะค่อยๆหยิบกรอบรูปของค้ากับคังอิน ใส่ขยะที่ละชิ้น..  'ต้องล้างหั้ยหมด.. ทั้งห้อง.'

                           "ทำไมนายไม่กลับไปอยู่กับเพื่อนของนายหละ..?"

                          "มันคงไม่ต้องการชั้นหรอก.."

                          "แล้วคิดเหรอว่าชั้นต้องการนาย?.."

   อีทึกสวนขึ้นทันที ที่เยซองเอ่ยปากออกมา..

                          "ก้เออ..  ไม่รู้สิ  ชั้นคิดว่านายอาจต้องการที่พึ่ง."

                          "ที่พึ่งงั้นเหรอ?..  ถ้าชั้นจะพึ่งคงไม่ใช่นายกับเพื่อนของนายหรอก!.."

   ด้วยความแค้น ร่างบางที่ถือกรอบรูปอยู่ในมือค่อยๆใช้แรงบีบมัน จนกระจกใสแตกคามือ...   

                          "อีทึก!!.."

   เยซองมองมือเรียวของร่างบาง ที่มีเลือดสีสด ค่อยๆไหลออกมา.. .  ร่างสูงรีบวิ่งเข้าไปหาทันที..   แต่ก้โดนร่างบางห้ามไว้.

                          "ไม่ต้องเข้ามา!.. "

   ร่างบางออกปากห้ามพลางกำเศษกระจกนั้นแน่นขึ้น.. เยซองที่เห็นเช่นนั้น น้ำตาของร่างสูงร่วงลงทันที...'นี่ผมเป็นต้นเหตุหั้ยคงที่ผมรัก.. เป็นแบบนี้ใช่มั๊ย?..  ผมมันคงเลวอย่างที่อีทึกว่าจิงๆ..' 
   อีทึกค่อนข้างงุนงงกับเยซองเป็นอย่างมาก..   เยซองตัดสินใจถอยห่างร่างบางออกมา..  ก่อนจะคุกเข่าลง..

                          "อีทึก. ชั้นรู้ ชั้นผิดเอง  ที่แนะนำคังอินหั้ยกับนาย..  นายจะหั้ยชั้นทำอะไรก้ได้..  แต่ขอร้องหละ..  อย่าทำร้ายตัวเองอีกเลย...  "

                          "เพราะอะไร?.."

                          "หื้ม?.."

   เยซองเงยหน้ามองคนที่เค้ารัก.. 'เพราะรักไง... รักก่อนที่นายกับคังอินจะคบกัน.. แต่อาจเพราะ..คิดว่าคังอินจะดูแลนาย  ได้ดีกว่า..'

                          "เพราะอะไร ถึงต้องมาทำดี .. กับชั้น?    จะหลอกชั้นแบบคังอินงั้นเหรอ?.."

                          "ปล่าวนะ!.. ปล่าวเลย   ไม่เคย ไม่คิด.."

                          "งั้นเพราะอะไร?.. "

                          ".......เพราะ...  เพราะชั้นรักนายไง... รักมาก.. มากกว่าที่คังอินรัก.  ก่อนที่คังอินจะรัก."

                          "อะไรนะ??.."

   ร่างบางดูอึ้ง.. กับสถานะการบอกรักกระทันหันของเยซอง..  คนที่เป็นเพื่อนของคังอิน คนที่เป็นเพื่อนของเค้า  คนที่เป็นแนะนำคนทั้งสอง?..  กำลังบอกรักเค้า?

                          "นายเข้าใจถูกแล้วหล่ะ.  ที่ชั้นมาอยู่กับนายแทบทุกวัน  ทั้งๆที่คังอินกับนายกำลังคบกันอยู่.. เพราะ.. เพราะชั้นอยากรู้ทุกความเป็นไปของนายสองคน..  อยากรู้ว่าคังอินจะดูแลนายได้ดีแค่ไหน?..  จะดีกว่าที่ชั้นจะพอทำได้มั๊ย?..   และตอนแรก..ชั้นก้คิดว่าชั้นคิดถูกแล้ว..  แต่พอตอนนี้..  ชั้นคิดผิด... ชั้นผิดที่ยกนายหั้ยคังอิน..  "

                          "หึ. ... "

   ร่างบางไม่ตอบ..  เพียงมองร่างสูงตรงหน้าด้วยสายตาเหยีดๆ..  

                          "นายจะ โกด จะเกียดชั้น..  ยังไงก้ได้  แต่ขอร้อง ชั้นอยากหั้ยนายรักตัวเองบ้าง.. อย่าทำร้ายตัวเองอีกเลย.. "

   ร่างบางปล่อยน้ำตาจากความรู้สึกลึกของตน.. ก่อนจะเอ่ยปาก

                          "ชั้นเคยรักคนๆนึง."

                          "............................"

                          "รักเพราะเค้าน่ารัก.. เค้านิสัยดี..  แต่แล้ววันนึง.. ชั้นก้ต้องตัดใจ..."

                          "ทำไม?.. ."

                          "เพราะชั้นคิดมาตลอดว่าคนๆนั้นชอบชั้น.. แต่แล้ววันนึงเค้าก้แนะนำหั้ยชั้นรู้จักกับเพื่อนของเค้า.. "

                          "............................."

                          "มันทำหั้ยชั้นคิดว่า..  เค้าคนนั้นไม่เคยรักชั้นเพียงเพราะแค่จะตีสนิทหั้ยเพื่อน.. ก้เท่านั้น..          แต่วันนี้!..  นายกลับมาบอก ว่านายรักชั้นมาตลอด? แต่กลับยกชั้นหั้ยคนอื่นเนี่ยนะ?.."

                          "... ชั้น.. ชั้นขอโทด..."

   'ผมผิดเอง..  ที่ยกคนๆที่ผมรักจนหมดหัวใจ..  หั้ยคนอื่นเค้าเอาไปดูถูก..  ผมผิดเอง'






__________________________________________________

เต่าสามัญรักคนพิเศษ.


เรื่องนี้?.. แย่ อย่างไร้ความเห็น?..
แต่อยากแต่งอ่ะ   เนอะๆๆ


ฮ่าๆ  ฝากด้วยค่ะ!