FASCINATINGLY [Yesung x Leeteuk SuperJunior Fan Fiction]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

หลงใหล.
โดยที่ไม่สามารถหักห้ามใจ ตนเองได้. 

ความรัก.
รักเพราะทุกสิ่งที่เค้าทำหั้ย.. แต่สุดท้าย
อีกฝ่ายก้ไม่เคยรู้สึกเหมือนตน


แล้วที่ผ่านมา.. เรียกว่าอะไร?

เนื้อเรื่อง

                         ความหลงใหล กับ ความรัก  ต่างกันแค่ไหน?







   บรรยากาศในห้องนอนของร่างบาง..  คัยคนนึงเข้ามาหาเค้าแต่เช้า... บุคคลที่เรียกได้ว่าพี่น้อง..ต่างสายเลือด..

                         "พี่อีทึก.. ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับพี่.."

                         "อะไรเหรอ?.."

   อีทึกที่พึ่งตืนนั้นตอบด้วยเสียงงัวเงีย.. พลางขยี้ตามองน้องชายต่างสายเลือด.. เยซองนั่งลงข้างๆเตียงกว้างของพี่ชายเค้า.. ก่อนจะเอ่ยปากอย่างจิงจัง..

                         "ผมมีเรื่องสำคัญที่ต้องพูดกับพี่.."

  อีทึกขมวดคิ้ว.. ก่อนจะหันไปมองนาฬิกา..ร่างบางส่ายหัวก่อนจะตบที่เตียงข้างๆเค้าเบาๆ

                         "6 โมงเนี่ยนะ?..ขึ้นมานอนนี่มา... "

                         "......................"

   เยซองตามไปอย่างว่าง่าย.. ก้ไม่รู้จะปฏิเสธทำไม?.. ในเมื่อเค้าก้พอใจกับสิ่งนั้นอยู่แล้ว...   และก้เป็นอย่างที่เยซองคิดไว้..   ทันทีที่ร่างกายของเค้าเอนลงข้างๆร่างบาง...  อีทึกก้เอื้อมมือมากอดร่างของเค้าไว้.. กระชับหั้ยแน่นขึ้น.. ก่อนจะซบลงบนไหลของเค้าแล้วหลับตาลง...   ลมหายใจที่เข้าออกสม่ำเสมอ รดลงบนต้นคอของเค้า..  
   'พี่ชายของผม.. พี่ชายต่างสายเลือดของผม..  คนที่ผมรักมาตลอด.. เพียงแต่ต่างฝ่ายต่างไม่เคยพูดออกไป.. และผมก้คิดว่า มันควรแก่เวลาแล้ว.. ที่จะต้องพูดมัน  ผมไม่อยากอยู่ในฐานะนี้ตลอดไปหรกนะ...  อีทึก.'  
   ร่างสูงใช้มือลูบไล้ใบหน้าของร่างบางเบาๆ..  เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว?..  ไม่มคัยรู้..  เพียงแต่ตาของร่างสูงเริ่มหรี่ลงตามความเงียบ.. ในห้องๆนั้น...





















 







                         "อื้ม ม ม!.."

   ริมฝีปากบางเอ่ยท้วงขึ้น... ร่างสูงลืมตาขึ้นทันที.. ที่รู้สึกได้ว่าเค้ากำลังถูกลักหลับ..

                         "พี่อีทึก.."

   เยซองเอ่ยปากขึ้น..  ทันทีที่ร่างบางถอนจูบ..

                         "ตื่นแล้วเหรอ..?   หลับเป็นตายเลย ปลุกตั้งนานก้ไม่ตื่น."

                         "ปลุกแบบนี้คัยจะไปตื่นหล่ะ?.. มีแต่จะฝันหวานต่อ.."

                         "ฮ่าๆ.. ระวังจะโดนลักหลับ..  ถ้าคราวหน้าไม่ได้เป็นชั้น"

   ร่างสูงยันตัวลุกขึ้นก่อนจะ..มองหน้าคนที่เค้ารัก... 'ถ้าไม่ใช่พี่.. ผมก้คงไม่ยอมแบบนี้หรอกฮะ..'

                         "พี่จะตื่นแล้วเหรอ?.. ยังเช้าอยู่เลย.."

                         "ก้ยังหรอก.. แค่จะลองปลุกนายดูเฉยๆ... "

                         "พี่หมายความว่าไง?.."

                         "ก้อย่างที่พูด.."

  พูดจบ ร่างบางก้ล้มตัวลงนอน.. และหันหลังหั้ยเค้า..   เยซองมองอย่างช่างใจอยู่นาน.. ก่อนจะเอื้อมมือไปโอบกอดร่างบางจากด้านหลัง..  อีทึกดึงมือของร่างสูงหั้ยอ้อมกอดนั้นแน่นขึ้น.. และขยับตัวเข้ามาหั้ยใกล้ขึ้น...  เยซองจึงก้มลงกระซิบข้างหูร่างบางเบาๆ.. 

                         "ผมรักพี่นะฮะ.. "

   และจูบลงบนซอกคอขาวนั้น.. 

                         "ชั้นก้รักนาย.. น้องชาย.."

   เยซองคมวดคิ้วเล็กน้อย.. เหมือนไม่ค่อยพอใจ..  แต่เมื่ออีทึกพลิกตัวมาเค้าก้ต้องรีบปรับสีหน้าหั้ยยิ้มแย้มเหมือนเดิม..  ร่างบางในอ้อมกอดของเยซองนั้น เงยหน้ามองร่างสูงอย่างช่างใจ.. ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้.. ใกล้ขึ้นจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวของร่างสูง...   อีทึกเลื่อนริมฝีปากเข้าไปใกล้ๆ..  ในขณะที่เยซองนั้นก้ไม่ได้ขัดขืน..  เพียงแต่อยู่เฉยๆ.. หั้ยมันเป็นเกมส์ของอีทึก.ริมฝีปากบางอมชมพูนั้น... เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะกดจูบหนักๆลงไป..  อย่างนุ่มนวน..  ทั้งสองจูบกันอยู่เนินนาน.. จนกระทั่งอีทึกสอดลิ้นร้อนของเค้าเข้าไปในปากของร่างสูง.. เกี่ยวกระหวัดอยู่ในปากของเยซองอย่างอ้อยอิ่ง.. จนร่างสูงเริ่มทนไม่ไหว..  ลิ้นชื้นของเค้าสอดเข้าไปในปากของคนรักอย่างรวดเร็ว.. มือหนากระชับตัวร่างบางหั้ยเข้ามาใกล้ขึ้น..  ก่อนจะลวงเข้าไปใต้อาภรณ์ของร่างบาง..  เยซองลูบไล้หลังเนียนนั้นอย่างกระหาย.. ก่อนจะถอนจูบ.. และเอ่ยปากถาม

                         "พร้อมมั๊ย?.."

   อีทึกพยักหน้าน้อยๆแทนคำตอบ..  ทันทีที่ได้รับคำตอบ.. เยซองก้ขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็ว..  ร่างสูงซุกไซร้ลำคอระหงส์นั้น.. อย่างหลงใหล ดูดดุน.. จนเกิดเป็นรอยแดง.. ก่อนจะใช้มือปลดกระดุมเสื้อของร่างบางออกอย่างรวดเร็ว.. โดยที่อีทึกไม่ทันรู้สึกตัว..  ริมฝีปากของเยซองเลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ..  ถึงอกขวาเนียนของร่างบาง.. บัดนี้มีรอยกลีบกุหลายอยู่ทั่วไปหมด..  เหมือนอยากหั้ยรู้ว่าคัยเป็นเจ้าของ..   ฟันขาวขบยอดอกของร่างบางอย่างอ่อนโยน.. แต่กลับสร้างความเสียวซ่านหั้ยอีทึกเป็นอย่างมาก..


                         "อื้ออ อ ..  อื้มม ม ม"

   เสียงครางอย่างนุ่มนวลนั้น บ่งบอกถึงอารมณ์ของร่างบางได้เป็นอย่างดี..  อีทึกกำลังเคลิบเคลิ้มกับสัมผัส ที่ร่างสูงปรนเปรอหั้ย...  ร่างสูงค่อยๆเกี่ยวขอบกางเกงนอกของร่างบางออก.. จนมาอยู่ที่ข้อเท้า..  เยซองพรมจูบตั้งแต่หน้าท้องจนทั่ว.. และไล่ลงมาตามต้นขาขาว.... มือหนาค่อยๆ ปลดเปลื้องอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายของคนรักออก...   ริมฝีปากก้ย้อนกลับไปจุมพิตหั้ยกับร่างบางต่อ.. ในขณะที่อีทึกกำลังเคลิ้มไปกับรสจูบอยู่นั้น.. ร่างสูงก้ค่อยยกขาร่างบางหั้ยชันขึ้น..ก่อนที่ นิ้วเรียวยาวจะสอดใส่เข้ามาในตัวของร่างบางทันที...

                         "อ๊ะ!.. อ๊าาา า  าาา  า า.. "

   น้ำเสียงของร่าบางสั่นเล็กน้อย.. ด้วยความเสียว..   ไม่นานนิ้วนั้นก้ถูกชักเข้าออก.. อย่างเป็นจังหวะ.. ช้าๆ..   

                         "อื้ม ม ม  มม  อ้าา า าา า า..."

   จากช้าก้เปลี่ยนเป็นเร็ว.. และถี่ขึ้นเรื่อยๆ.. 

                         "อ๊ะ!.. อื้ออ อ  อ๊าา า อ๊าา า า ..  อื้มม ม .. อ้าา า"

   และนิ้วที่หนึ่งก้ถูกเพื่มเป็นสอง.. สองนิ้วที่ขยับเข้าออก ด้วยจังหวะที่ทำเอาอีทึกหายใจได้ไม่ทั่วท้อง..

                         "เอ้ออ  อ... อ้าา า า า...  อ๊ะ..  อื้อออ อ ออ .."

                         "เจ็บมั๊ย?... "

                         "ไม่...   อื้มม มม..  อ๊ะ!.. อ๊ะอ๊าา า าา า"

   เมื่อร่างบางดูจะพร้อม..  เค้าก้พร้อมที่จะปรนเปรอหั้ยด้วยความรัก..  กางเกงของร่างสูงถูกถอดออก..  แกนกายของเค้าดูพร้อมแล้ว.. สำหรับร่างบางตรงหน้าเค้า..      เยซองจับร่างบางหั้ยอ้าขากว้างกว่าเดิม...  ก่อนที่ตัวของเค้าจะเข้ามาอยู่ระหว่างขา...  แกนกายนั้นถูกสอดเข้าไปในช่องทางแคบสีหวานนั้น.. อย่างระมัดระวัง.. กลัวว่าคนตรงหน้าจะเจ็บ.. 

                         "อ้าาา าาา า า!!... . ."

  ร่างบางครางออกมาอย่างพึงพอใจ.. เยซองขยับกายเข้าออกในจังหวะที่ไม่เร็วและไม่ช้าเกินไป..  อย่างที่อีทึกต้องการ..

                         "เป็นไงบ้างครับ?.. "

                         "ดีสิ..อื้ออออ อ อ อ.. ดี.. อ้าา า าา าา า"

   เยซองเริ่มเร่งจังหวะบทรักของเค้า...  เสียงครางดังระงมไปทั่วห้อง..  เสียงของความสุข

                         "อ้าา า า า... เฮ้อๆ.."

   ไม่นานเยซองก้ปลดปล่อย..  ร่างสูงถอดถอนกายออกก่อนจะดึงร่างบางเข้ามากอด.. หยาดเหงื่อประปรายอยู่บนใบหน้าของคนทั้งคู่.. อีทึกยิ้มบางๆหั้ยน้องชายของเค้า.. ต่างกับเยซองที่ค่อยๆปาดเหงื่อหั้ยกับคนรักของเค้า... 

                         "พี่จะอาบน้ำมั๊ย?.. เด๋วผมอาบหั้ย.. "

                         "ไม่หละ.."

   อีทึกพยักหน้าอย่างเหนื่อยอ่อน..

                         "..................."

                         "นายอาบก่อนเถอะ..  ชั้นอยากนอนพัก.."

   ว่าแล้วร่างบางก้ล้มตัวลงนอน..  เยซองเห็นอย่างนั้นจึงตัดสินใจอาบน้ำก่อน..   ร่างสูงยืนอยู่ใต้สายน้ำพลางใช้ความคิด..
   'เรื่องของผม... กับพี่อีทึกเป็นแบบนี้มาร่วม3ปีแล้ว..  แต่พี่เค้าก้ยังไม่เคยเอ่ยถึงความสัมพันธ์ของเรา.. และยังคงเรียกผมว่าน้องชายอยู่อย่างนั้น.. รึว่า?...  เค้าไม่กล้าพอที่จะเปิดเผยความรู้สึกนั้นกับผม?..  แต่มันก้มาถึงขั้นนี้แล้วหนิ?..  ผมคงต้องเริ่มก่อน.'
   เมื่อร่างสูงอาบน้ำเส็จออกมาก้พบว่าอีทึกยังคงหลับใหลอยู่อย่างอ่อนเพลีย.. เยซองจึงจัดแจงห่มผ้าหั้ยคนรัก..  ก่อนจะนอนลงข้างๆ..  มองใบหน้าของผู้เป็นพี่ที่เค้ารัก... พี่ชายต่างสายเลือด.























   ร่างบางลืมตาขึ้น.. ก้พบกับใบหน้าของร่างสูงที่จ้องมองเค้าในยามหลับ..

                         "ตื่นแล้วเหรอครับ?.."
                   
   อีทึกพยักหน้าน้อยๆ.. ก่อนจะเอ่ยถาม 

                          "อื้ม ม ม..  ว่าแต่เมื่อเช้านี้.. นายจะคุยอะไรกับชั้นเหรอ?.."

                         "เออ..  คือ..  เรื่องของเราหน่ะฮะ.."

   ร่างบางยันตัวขึ้นนั่ง..  แต่ทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น.. สีหน้าของร่างบางก้เปลี่ยนไป..  จากยิ้มแย้ม.. เปลี่ยนเป็นนิ่ง..

                         "ทำไม?..  นายข้องใจอะไรเหรอ?.."

                         "ผมกับพี่..  จะเป็นแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่ฮะ?.."

                         "แบบไหน?.. ยังไงเราก้เป็นพี่น้องตลอดไปไม่ใช่เหรอ?.."

   สีหน้าของร่างบางดูไม่สะทกสะท้านต่อความหมายใดๆ ที่ร่างสูงต้องการจะสื่อเลย..

                         "พี่หมายความว่าไง..?"

                         "ก้อย่างที่พูด.."

                         "แล้ว.. แล้วเรื่องทั้งหมดหละฮะ?.."

                         "เรื่องอะไร?..    เยซองมันไม่มีอะไรทั้งนั้นหรอก..เพราะเราเป็นแค่พี่น้องกัน"

   ร่างสูงรู้สึกชาไปทั้งตัว..  กับคำพูดเหล่านั้น..

                         "ความเป็นพี่น้องของเรา.. มันเปลี่ยนไม่ได้จิงๆเหรอฮะ?..  แล้วที่ผ่านมา..มันเรียกว่าอะไร?"
   ร่างบางไม่ตอบ.. ได้แต่เมินหน้าหนี

                         "................................"

                         "แล้วที่ผ่านมาหละฮะ.. ทั้งหมดความสุขของเราทั้งหมด?"

                         "เยซอง..  นายคิดมากเกินไป..  มันไม่ใช่ความรักหรอก.. มันก้แค่หลงใหล ไม่ต่างจากชั้น"

                         "ไม่จิงหรอกฮะ.  ผมรักพี่ รักจากใจจิง..  ไม่ใช่แค่เพียงหลง..  ตลอด3ปีมานี้..ผมรักพี่.. ผมรู้ว่าพี่ก้รู้สึก.. ทำไมต้องปิดบังกัน?.. ทำไมพี่ต้องปฎิเสธ!.."

                         ".....เยซอง..  นายออกไปเถอะ  ชั้นไม่อยากพูดเรื่องนี้ซ้ำๆ.."

                         "แต่.. "

                         "ถ้านายไม่ออกไป..  ชั้นจะถือว่าการที่ชั้นใกล้ชิดนายเป็นเรื่องผิดพลาด.."

                         "..............................."

   ร่างสูงนิ่งเงียบไปในทันที..  ก่อนจะเดินออกจากห้องไป..   ร่างบางในห้องได้แต่นั่งเหม่อมองออกไปทางหน้าต่าง.. และปาดน้ำตาของตนเป็นพักๆ..
































   'สุดท้ายมันก้แค่นี้หละครับ..ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง..  ผมยังคงเป็นเยซอง... น้องชายของพี่อีทึกอยู่วันยังค่ำ..  จนตอนนี้แม้จะมีคนมากหน้าหลายตาเข้ามาหาพี่อีทึก..  เค้าก้ยังคงพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำ ว่าโสด!.. มันทำผมเจ็บ.. ผมเจ็บปวดฮะ..  แต่มันก้ดีกว่าที่พี่เค้าจะถือว่าทั้งหมดเป็นเรื่องผิดพลาด..  จนทุกวันนี้. ผมก้ยังคงสับสน ระหว่าง.. ความหลงใหล กับ ความรัก..  ว่ามันต่างกันยังไง.. และมากแค่ไหน?    สิ่งที่ผมรู้สึกนั้น.. มันไม่ใช่รักเรหอฮะ?    ทั้งๆที่.. ผมกับพี่อีทึกไปไหนต่อไหนด้วยกันทุกที่.. อยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลา.. และร่วมรักด้วยกัน.. ในทุกคืน..     แต่ผมก้ยังคงเป็นแค่น้องชายที่แสนดีของพี่อีทึก..'











______________________________________________

เต่าสามัญรักคนพิเศษ :'(

เรื่องนี้.. ตอนจบร้ายกาจไปมั๊ย?..  แต่เต่าต้องการหั้ยมันหักมุม..
อย่างเรื่องนี้.. จะไม่มีความคิดของอีทึกเลย.. 
เพราะเราไม่สามารถรู้ได้ถึงความคิดของผู้อื่น.. 
นอกซะจากตัวเราเอง. และในหลายๆครั้ง
ที่เรามักจะเจอฟิคเรื่องราวความผิดหวัง ที่สุดท้าย
ก้จบอย่าง แฮ๊ปปี้เอ็นดิ้ง..  ซึ่งบ้างครั้งในชีวิตเรามันไม่ค่อยเจอแบบนั้นซะเท่าไหร่?

เรื่องนี้เลยออกแนวสะท้อนความจิงในสังคม .. สังคมที่สับสน?
และมีเพียงความผิดหวัง...

ตอนนี้ตี2 นิดๆแล้ว วว .. เต่าอัพตั้งแต่4ทุ่ม.
เพราะเปลี่ยนพล็อตเรื่องมานี่รอบที่3แล้ว..  และก้ถูกใจเป็นที่สุด

ติชมกันด้วยนะค้ะ.. 
เต่าขอร้องหละ..   เพื่อการแต่งที่ดียิ่งขึ้นในครั้งต่อไป



รักผู้อ่านเสมอ :))) )