เราเริ่มรู้จักโรงเรียนเสนาธิการแห่งอานาธีเซียตอนม.4 เพื่อนแนะนำให้อ่าน โดยส่วนตัวชอบอ่านนิยายอยู่แล้วหลายๆแนว ไม่หวั่นเรื่องขนาดหนาบางของเล่มเท่าไหร่ แต่นิยายแนวนี้ถือเป็นแนวใหม่สำหรับเราในตอนนั้นเหมือนกัน พอได้อ่านแล้วบอกได้เลยว่าต้องเรียกหาเล่มต่อๆไปอย่าได้ขาด เพราะมันสนุกมาก สนุกจนบอกไม่ถูก สนุกจนต้องหันไปดูนามปากกาหลายต่อหลายครั้งว่ามีคำว่าผู้แปลอยู่ด้วยหรือเปล่ายิ่งทำให้ทึ่งเมื่อเป็นคนไทยเขียนเอง ฝีมืออยู่ในระดับที่สุดยอดมากในการจัดอันดับในความรู้สึกเรา จากที่ยืมเพื่อนอ่านก็เริ่มไปซื้อมาเก็บไว้เองจนครบ และอ่านวนไปมาซ้ำอยู่อย่างนั้น เพิ่งได้อ่านเล่ม5เมื่องานสัปดาห์หนังสือที่ผ่านมาเอง เราไปที่บู๊ทด้วยมั่นใจว่าต้องหาจนครบแน่ และก็ได้มา เราชอบอ่านแบบมาราธอนมากและนั่นก็เป็นผลเสียตรงที่..มันจะจบไว พอใกล้ๆถึงหน้าสุดท้ายเราแทบไม่อยากเปิดเลย ถ้าจบเเล้วใจมันแป้วเเน่ๆ ตลอดเวลาที่ยังไม่มีเล่ม5ก็ยังเอาเล่มเดิมๆมาอ่านและยังมีลุ้นว่าผลจะเป็นไง แต่พอมีมาอยู่ในมือเเล้ว กลับอยากdeleteความจำให้ว่างใหม่ แล้วเริ่มอ่านตั้งเเต่ต้น จริงๆนะ:) ตอนนี้อยู่ปีสองแล้วก็ยังนั่งอ่านเสนาธิการบ่อยกว่าหนังสือเรียน(แหะๆ) อ่านแล้วจินตนาการตามตัวละคร ถึงขั้นหารูปคนที่ตรงตามบุคลิกมานั่งมองเลยทีเดียวใครสีตายังไงสีผมแบบไหน เรานั่งฝันหวานให้เห็นภาพยิ่งขึ้น ตอนนี้คุณโอ๋แต่งภาคพิเศษมา เรายังไม่กล้าเข้าไปอ่านใเพราะไม่แน่ใจว่าจบหรือยัง อยากเข้ามาอ่านตอนที่มันแต่งเสร็จแล้วจริงๆ เรากลัวอ่านไปแล้วค้าง ไม่อยากรอนานมันทรมานกับความอยากรู้ TT แต่ยังไงก็จะติดตามนะคะ ชอบและทึ่งในมันสมองของคุณมากๆ เราอยากเห็นอานาธีเซียเป็นภาพยนตร์มากๆ เพราะบทเรื่องมันไม่ได้ด้อยกว่าแฮร์รี่หรือหนังแฟนตาซีภาคต่อเรื่องอื่นเลยจริงๆ สนใจแปลเป็นภาษาอังกฤษแล้วส่งไปทางฮอลลีวู้ดให้เค้าทำหนังมั้ย 555 จริงๆนะ ถ้าเราทำงานอยู่ในนั้นเราจะเสนอเรื่องนี้ให้ผู้กำกับเอามาทำหนังให้ได้เลย อยากเห็นตัวละครเคลื่อนไหวมีหน้าตายังไงในเวอร์ชั่นคน : ) ขอบคุณที่เขียนหนังสือดีๆที่ไม่ใช่เเค่อ่านสนุกแต่แฝงข้อคิดอะไรๆหลายอย่างไว้ให้คิดด้วย ขอบคุณนะคะ รักคุณโอ๋