คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Blacklist & L : กับดักร้ายผู้ชายอันตราย :: CHARPTER 12
- 12 -
: : L’s SIDE : :
ผมไม่ชอบเลยเวลาที่เห็นนาอึนร้องไห้ มันทำให้ผมรู้สึกหัวใจอ่อนยวบและเจ็บๆขึ้นมาโดยเฉพาะเวลาที่ผมเป็นตัวการที่ทำให้เธอต้องร้องไห้แล้วอ่านะ แต่ก็ต้องทำใจแข็งเพราะเรื่องในอดีตที่มันยังฉายชัดอยู่ในหัวสมองของผม มันทำให้ผมหยุดความคิดที่จะสงสารหรืออ่อนลงให้กับเธอทันที
อย่าแปลกใจ... ว่าทำไมผมถึงรู้การเคลื่อนไหวของเธอ? ว่าเธอไปที่ไหน? ทำอะไร? และกับใคร? เพราะผมยังจ้างคนให้สะกดรอยตามและคอยดูเธออยู่ตลอดมาตั้งแต่เจอกันครั้งแรก และคนคนนั้นก็ยังทำหน้าที่ของเขาดี ไม่มีขาดตกบกพร่อง!
ผมรู้ว่าหลังจากนาอึนออกมาจากห้องของพวกเรามาแล้ว เธอก็ไปนั่งก้มหน้าก้มตาอยู่ตรงแถวๆป้ายรถเมล์และไอ้ผู้ชายคนนั้นมันก็มาพาเธอไปกินข้าว และดูเหมือนว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นมันจะยังไม่พอ มันพานาอึนไปคอนโด! ซึ่งพอผมรู้เท่านั้นแหละ! ถึงกับปี๊ดแตกขึ้นมาทันที! ผมรีบตามไปที่คอนโดนั่นอย่างรวดเร็ว แต่พอไปถึงคนที่ผมจ้างให้สะกดรอยตามก็บอกว่านาอึนกำลังกลับมาบ้าน ผมก็รีบตามมาทันที ผมพยายามสงบสติและอารมณ์ของผมไม่ให้มันระเบิดออกมาอย่างมากเมื่อเจอหน้าของเธอ!
แล้วถ้าสงสัยว่าผมรู้จักผู้ชายคนนั้นได้อย่างไงล่ะก็... ไม่ต้องสงสัยอะไรมากหรอก ผมไม่ได้รู้จักเขาเป็นการส่วนตัวอะไรหรอก แค่ ‘ปาร์คชานยอล’ ลูกพี่ลูกน้องของไอ้ซองยอล มันเคยคบกับแฟนของแทมิน ไม่ใช่แฟนสิ! สองคนนั้นมันมากกว่าแฟนไปแล้ว... ไอ้ชานยอลมันชอบมาเพ้อถึงแฟนของแทมินในห้องของพวกเราอยู่บ่อยๆ ผมก็เลยพอจะรู้เรื่องด้วย!
ผมรู้แค่ว่าซอลลี่คือคนที่ไอ้ชานยอลมันชอบมากๆ ถึงขนาดมีรูปเธออยู่ในโทรศัพท์ของมันเป็นร้อยๆรูปแถมยังมีรูปแฟนของเธออีก - -‘ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันเก็บรูปแฟนของเธอไว้ให้เจ็บใจเล่นทำไม ผมพอจะเคยเห็นรูปพวกนั้นในโทรศัพท์ของมันอยู่นะเพราะมันชอบเอามาอวดพวกเรา แต่ว่าซอลลี่ก็มีแฟนนิสัยไม่ดี เจ้าชู้ ดูจะอันตรายสุดๆ แถมยังทำเธอเสียใจอีกบ่อยครั้งด้วยจากที่ชานยอลมันเล่าให้ฟังนะ จนกระทั่งสองคนนั้นเลิกกัน ชานยอลมันก็ได้คบกับซอลลี่ มันดี๊ด๊าสุดๆ สุดท้ายก็ต้องมานอนตายอดตายอยากเพราะเลิกกับซอลลี่แถมเธอยังกลับไปหาไอ้แทมินอีก
พอผมได้เห็นหน้าไอ้คนที่พานาอึนไปไหนต่อไหนวันนี้จากรูปถ่ายของคนที่ผมจ้างสะกดรอยตามเธอแล้วล่ะก็... ความโมโหมันก็มากขึ้นกว่าเก่าทันทีเพราะผมจำได้แม่นว่าคือไอ้ผู้ชายอันตรายที่เป็นแฟนอยู่กับซอลลี่ผู้หญิงที่ไอ้ชานยอลมันเคยชอบมากๆ
“แอล...” เสียงหนึ่งเรียกชื่อผมแผ่วเบาทันทีที่ผมเดินเข้าไปในบ้านของผม
“แม่... ทำไมมาไม่บอกผมล่ะครับ ?” ผมรีบเดินเข้าไปหาคุณแม่ของผมและนั่งลงข้างๆท่านทันทีพร้อมกับมองหน้าท่านด้วยความแปลกใจที่ท่านมาบ้านของผมโดยไม่บอกไม่กล่าวอะไรเลย ปกติท่านต้องบอกผมก่อนนะ นอกจากเรื่องด่วนจริงๆ
“แม่ร้อนใจน่ะ โทรหาลูกไม่ติดด้วย” แม่ของผมมีสีหน้าแปลกๆอย่างเห็นได้ชัด ผมขมวดคิ้วมองท่านด้วยความสงสัยทันที
“มีเรื่องอะไรรึป่าวครับ ?”
“แม่อยากจะเตือนลูกน่ะ เรื่องแฟนของแอล”
“แฟน ?” เอ๋... ผมไปมีแฟนตอนไหนหว่า? คิดๆแล้วก็ไม่มีนะ หรือจะนาอึน?! ใช่แน่ๆเพราะแม่คงรู้จากพ่อของผมแน่ๆ ซึ่งความจริงแล้วเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย!
“ใช่... แม่จะไม่ถามว่าแฟนลูกเป็นใคร ถ้าลูกพร้อมลูกค่อยบอกแม่ก็ได้ J แต่แม่อยากให้ลูกคอยดูแลแฟนตัวเองให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะพ่อของเราน่ะวางแผนบางอย่างอยู่ แม่ไม่รู้หรอกนะว่ามันคืออะไร แม่อยากจะบอกลูกแค่นี้แหละ” แม่ของผมพูดจบก็ยิ้มบางๆให้กับผม แต่ในใจผมกลับรู้สึกแปลกๆขึ้นมาซะแล้ว... เรื่องนี้มันไม่ถูกต้องนะถ้าพ่อจะมาทำอะไรนาอึนอ่ะ!!
“แม่ครับ! แล้วตอนนี้พ่อเค้าอยู่ที่ไหน?!” ผมถามด้วยความร้อนรนเพราะเป็นห่วงนาอึนขึ้นมาน่ะสิ ก็อย่างที่รู้น่ะว่าพ่อกับผมนิสัยเหมือนกันมากๆ เราร้ายไม่ต่างกันเลยสักนิด! เรียกได้ว่าผมถอดแบบพ่อมาเลยก็ว่าได้!
“คงจะ...”
Rrrrrrrrrrr~~~
ยังไม่ทันที่แม่ของผมจะได้พูดจบเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นขัดจังหวะมาซะงั้น -*- ผมหยิบมันขึ้นมาดูด้วยความร้อนรนก็พบว่ามันเป็นสายของคนที่ผมจ้างให้สะกดรอยตามนาอึน ผมจึงไม่ลังเลเลยที่จะรับสาย
“ว่าไงครับ ?”
“คุณแอล! คุณพ่อของคุณมาที่บ้านของคุณนาอึนครับ” ปลายสายรายงานผมด้วยน้ำเสียงร้อนรนเพราะคงแปลกใจที่เห็นว่าพ่อของผมมาหานาอึนน่ะสิ! และก็คงรู้สึกสังหรใจไม่ดีเหมือนกันกับผมมั้ง!
“ว่าแล้วไง! ขอบคุณมาก แค่นี้ก่อนนะครับ” พูดจบผมก็ตัดสายทิ้งไปทันที แม่ของผมมองท่าทางของผมด้วยความแปลกใจและสงสัยทันที
“เกิดอะไรขึ้น ?”
“พ่อไปที่บ้านของแฟนผมครับ” ผมพูดแล้วก็รีบลุกขึ้นยืนเตรียมที่จะลุกออกไปทันที แต่ทว่าแม่ของผมก็รั้งผมไว้ซะก่อน
“แม่ไปด้วย” ท่านพูดพร้อมยืนขึ้นทำท่าจะไปกับผมจริงๆ
“อย่าดีกว่าครับ แม่กลับบ้านไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวผมจะโทรหานะครับ” ผมพูดพร้อมกับแกะมือของแม่ที่รั้งผมไว้อยู่แล้วก็รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วและร้อนใจมากที่สุดในชีวิตของผมทันที ถ้าพ่อจะทำอะไรผมล่ะก็! ผมจะไม่อะไรเลยนะ! แต่นี่นาอึนไม่รู้เรื่องอะไร ผมแค่ใช่เธอเป็นเครื่องมือสำหรับสลัดมินอาเท่านั้น! เธอไม่สมควรที่จะเป็นคนรับสิ่งที่พ่อผมกำลังจะทำนะ!
: : NAEUN’s SIDE : :
ฉันมายืนหยุดอยู่หน้าประตูบ้านของตัวเองอย่างชั่งใจเพราะใครก็ไม่รู้มากดออดอยู่หน้าบ้านฉันสักพักแล้ว ดูเหมือนจะไม่ยอมไปง่ายๆด้วยนะเพราะยืนกดอยู่ต้องนานแล้ว ที่ฉันยังยืนลังเลอยู่นี่ก็เพราะว่ากลัวเป็นแอลย้อนกลับมาน่ะสิ! ฉันไม่อยากฟังคำดูถูกอะไรจากเขาทั้งนั้นแล้ว ถึงเขาจะบอกว่าถ้าฉันทำตัวดีๆ เขาก็จะไม่พูดเถอะ! แต่สำหรับเขาน่ะ! ฉันทำอะไรมันก็ไม่เคยเรียกว่าดีเลยน่ะสิ!
เสียงออดดังขึ้นอีกครั้งฉันสูดหายใจเข้าปอดลึกๆเพื่อเรียกกำลังใจจากตัวเองและพยายามจะคิดในแง่ดีว่าอาจจะไม่ใช่แอลก็ได้ อาจจะเป็นยัยโบมีกลับมาหาฉันก็ได้นะ คิดได้ดังนั้นฉันก็ค่อยๆเปิดประตูออกอย่างช้าๆ
“O^O!!!” ทันทีที่เห็นแขกผู้มาเยี่ยมเยือน(?)ฉันตอนนี้แล้วล่ะก็! ดวงตาทั้งสองข้างของฉันมันก็เบิกกว้างอย่างตกใจทันที ขาทั้งสองข้างถูกแช่แข็งอัตโนมัติ! มันก้าวไม่ออกจะเดินหนีก็ไม่ได้... คนตรงหน้าของฉันก็มีสีหน้าไม่ต่างจากฉันเลยสักนิดคือตกใจ
“นาอึน” เขาอุทานชื่อฉันออกมาอย่างแผ่วเบา เราทั้งสองยังไม่หายจากอาการตกใจที่มาเจอกันอย่างไม่คาดคิดอย่างนี้ แล้วลูกน้องของคนตรงหน้าฉันก็สะกิดเขาให้ได้สติเมื่อเห็นว่าเขานิ่งเงียบไปนาน
“...ไม่คิดว่าจะเป็นเธออีกแล้ว” ฉันพอจะได้สติมีสีหน้าไปไม่ถูกทันทีเมื่อคนตรงหน้าเริ่มเปิดปากพูดออกมา ภายในใจรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างจับใจเพราะเขาคือคนที่ฉันพยายามจะลีกเลี่ยงและปกปิดเรื่องที่ฉันกลับมาเจอกับแอลอีกแล้วน่ะสิ! ถูกแล้วล่ะ! คนตรงหน้าของฉันคือพ่อของแอล!
“สะ สวัสดีค่ะ” ฉันเอ่ยมันออกอย่างตะกุกตะกักพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้พ่อของแอล เขาเบนหน้าหลบคำไหว้ของฉันทันที เขาพยายามจะสื่อว่า ‘ไม่รับไหว้ฉัน’
“หึ! เธอกลับมาแล้วสินะ!” พ่อของแอลพูดพร้อมยกยิ้มแสนเย็นชาขึ้น เขาดูไม่ต่างจากแอลเลยเพียงแต่ว่าท่าทางของเขาดูน่ากลัวกว่าแอลมาก!
“...”
“เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ? ว่าอย่ามายุ่งกับไอ้แอล! ไม่งั้นเธอจะเจออะไร?! ...ยังจำคำพูดของฉันได้อยู่มั๊ย ?” พ่อของแอลพูดเสียงเข้มแต่ฟังดูแล้วน่ากลัวและมันดูมีอำนาจสุดๆน่ะสิ ฉันเผลอห่อตัวเล็กน้อยด้วยความกลัว
“...”
“กลับมาคบกับมันก็อย่าคิดที่จะลืมคำพูดของฉัน!!” พ่อของแอลเริ่มขึ้นเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ ฉันว่าเขากำลังโมโหฉันที่เอาแต่เงียบแน่ๆ
“ระ เรา...ไม่ ดะ ได้คบกันค่ะ” ฉันพูดอย่างตะกุกตะกักสุดๆ ก็เพราะกลัวน่ะสิ กลัวจนหัวจะหดอยู่แล้วเนี่ย! แอลที่ว่าน่ากลัวยังแพ้พ่อของเขาอ่ะ!
“หึ! ไม่ได้คบ! แล้วจูบกัน?! หรือจะบอกว่าเพราะคิดถึงเลยจูบกันตามประสาคนรักเก่า?!!” พ่อของแอลขึ้นเสียงดังจนฉันสะดุ้งอย่างตกใจ แต่เดี๋ยวนะ... จูบ? เขารู้ได้ไง? ทำไมพ่อลูกคู่นี้รู้เรื่องอะไรที่แบบว่า...ดีๆทุกอย่างอ่ะ?!
“มะ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ” ฉันเถียงออกไปด้วยความกลัว
“จะยังไงก็ช่าง! ฉันยังยืนยันคำพูดของฉัน! เลิกยุ่งกับมันซะ! ตอนนี้มันมีคนที่คู่ควรกับมันแล้ว!” พ่อของแอลยื่นคำขาดอย่างเด็ดขาด ฉันอยากเถียงกลับว่าไปบอกลูกของพ่อเถอะค่ะ! แต่พ่อของแอลก็น่ากลัวเกิน!
“...”
“หวังว่าจะเข้าใจที่ฉันพูดนะ! เพราะฉันไม่อยากจะพูดเรื่องที่ฉันจะจัดการกับครอบครัวของเธอและไอ้ลูกตัวดีของฉันอีก ถ้าเธอยังไม่เลิกยุ่งกับมัน!”
“พ่อจะทำอะไรกับผม?! ถ้านาอึนยังไม่เลิกกับผม!!” เสียงที่ฉันคุ้นเคยดังขึ้น เสียงนั้นเรียกให้ฉันและทุกคนมองไปยังเจ้าของเสียงทันที ฉันรู้สึกชื้นใจขึ้นมาเมื่อเห็นว่าเป็นแอลอย่างน้อยเขาก็มาปกป้องฉันมั้งนะ!
“ไอ้แอล” พ่อของแอลกัดฟันกรอดๆทันทีที่แอลเดินเข้ามาขวางตรงหน้าท่าน แอลเดินเข้ามาคว้ามือของฉันให้ไปหลับอยู่หลังเขาอย่างไม่รอช้าแถมเขายังจับมือฉันไว้แน่นไม่ยอมปล่อยอีกต่างหาก! :D
“ว่าไงครับ ? พ่อจะทำอะไรผมและครอบครัวของนาอึน ?” แอลถามด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง นั่นมันยิ่งทำให้พ่อของเขารู้สึกเหมือนถูกลูกชายตัวเองท้าทายอย่างไงอย่างงั้น
“อย่ามาท้าทายฉัน!”
“ผมเพิ่งรู้ว่าพ่อกลัวผมถึงขนาดต้องมาขู่เข็ญนาอึนแบบนี้ ทำไมเหรอครับ ? ทำให้ผมเป็นฝ่ายเลิกยุ่งกับเธอเองมันยากนักรึไงครับ?! ถึงมาทำแบบนี้กับนาอึน! มันไม่ดีเลยนะครับ” แอลพูดด้วยใบหน้านิ่งเหมือนเคย คำพูดของเขามันทำให้เส้นประสาทและความอดทนของพ่อเขาแทบขาดพังทลายลงมาเลยด้วยซ้ำ!
“อย่ามาปากดี! แกตั้งใจจะลองดีกับฉัน! ...ฉันทำให้แกกับยัยนี่เลิกกันมาได้แล้วครั้งนึง!! ครั้งนี้ฉันก็จะต้องทำได้! แกคอยดู!!”
“ครั้งที่แล้วผมเลิกกันเอง! ไม่เกี่ยวกับพ่อ!” ฉันที่หลบอยู่ข้างหลังของแอลรู้สึกได้ว่าเขากำลังโมโหสังเกตได้จากแรงที่เขาใช้บีบมือของฉันมันมากขึ้นกว่าเก่า เขาคงจะโมโหที่พ่อของเขาพูดถึงอดีตที่เลวร้ายนั่นสินะ!
“หึ! สุดท้ายแกมันก็โง่ตามฉันไม่ทัน!” พ่อของแอลพูดพร้อมกับหัวเราะเย้ยหยันลูกตัวเองในลำคอ แอลขมวดคิ้วด้วยความสงสัยทันที
“ถ้าผมตามพ่อไม่ทัน ผมคงไม่แล่นมาที่นี่เร็วขนาดนี้หรอก!”
“แต่แกก็ตามฉันไม่ทันทุกเรื่อง! ว่ามั๊ย?! ไม่งั้นครั้งก่อนตอนที่แกคบกับนาอึนแกก็คงตามมาอาละวาดฉันแล้ว!” พ่อของแอลเงยหน้าขึ้นสบตาลูกชายของเขาอย่างเหนือกว่า ฉันล่ะใจเต้นตุ้บๆเลย พ่อเขาจะบอกเหรอ? ว่าท่านเป็นคนสั่งให้ฉันเลิกกับแอลคราวที่แล้ว??
“พ่อมาเกี่ยวอะไรด้วย?!”
“ไม่รู้สิ! แกคิดว่าฉันเกี่ยวมั๊ยล่ะ?! แกเป็นลูกฉันน่าจะรู้จักนิสัยฉันดีนะ J” รอยยิ้มที่แสนจะเย้ยหยันถูกส่งจากพ่อมาสู่ลูกชายที่ยืนนิ่งมองผู้เป็นพ่ออย่างสงสัย เขาคงกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่สินะ ถึงได้เงียบไปแบบนี้
“...ฉันจะยื่นคำขาดให้แก! เลิกกับนาอึนแล้วมาคบกับหนูมินอาซะ! ถ้าแกไม่ทำตามคำสั่งของฉัน ฉันจะถือว่าแกประกาศสงครามกับฉันและเราจะได้เห็นดีกันแน่! และจะไม่ใช่แกที่จะอยู่อย่างไม่เป็นสุข แฟนแกก็ด้วย! จำไว้!” พ่อของแอลประกาศกร้าวพร้อมกับจ้องลูกชายของตัวเองอย่างเด็ดขาด ไม่มีท่าทีว่าท่านจะยอมอ่อนลงให้กับลูกชายของเขาเลยสักนิด …แต่ฉันไม่ได้คบกับแอลนะ! แล้วเราจะเลิกกันได้ยังไง?! หรือว่าท่านหมายถึงเลิกยุ่ง? แต่เขาพูดว่า ‘แฟน’ ?
“พ่อก็น่าจะรู้จักนิสัยผมดีนิ! ว่าผมไม่เคยเชื่อคำสั่งของพ่อเลย” แอลพูดเสียงเรียบพร้อมกับจ้องมองผู้เป็นพ่อกลับอย่างไม่วางตาและเด็ดขาดไม่แพ้กัน ทำไมบรรยากาศรอบๆตัวฉันมันชวนขนลุกอย่างนี้? พ่อลูกผู้มีพลังงานน่ากลัวอย่างประหลาดกำลังปล่อยรังสีออกมาเรื่อยเลย อู๊ยยย ขนลุก TTT_TTT
“แกก็รู้จักนิสัยฉันดีว่าฉันไม่เคยยอมแพ้และปล่อยใครไปง่ายๆ”
“ผมเตรียมพร้อมเสมอ อยากทำอะไรก็ทำเลยนะครับ! ผมไม่เคยกลัว! …อ่อ! ส่วนนาอึน ผมก็จะปกป้องเอง”
ตึก ตึก
ใจฉันกำลังเต้นแรงกับคำว่า ‘ผมก็จะปกป้องเอง’ เขาพูดจริงๆใช่มั๊ย? ฉันเผลอลอบยิ้มนิดๆกับคำพูดนี้พลางกระชับมือที่จับเขาอยู่ให้แน่นขึ้น หัวใจที่เคยถูกเขาทำร้ายรู้สึกอบอุ่นและเข้มแข็งขึ้นมาเพราะคำพูดสั้นๆของเขาซะดื้อๆ เขาเป็นคนเดียวที่ทำให้ฉันเจ็บอย่างที่สุดและเป็นคนเดียวที่ทำให้หัวใจของฉันพองโตถึงที่สุด! >O<
“หึ! ลูกชายฉันนี่มันโง่จริงๆ หลงผู้หญิงจนโงหัวไม่ขึ้น! ถึงขนาดยอมทำสงครามกับพ่อของมัน!”
“ครับ ...ถ้าพ่อรู้คำตอบของผมแล้ว ก็กลับไปได้แล้วมั้งครับ” แอลบอกเสียงเรียบพร้อมกับมองหน้าพ่อของเขาอย่างไม่กลัวเกรง
“ฉันไม่อยู่ให้รำคาญลูกตาฉันนานๆหรอก! จำไว้ด้วยล่ะ! ว่าแกกับแฟนของแกจะไม่มีทางอยู่อย่างมีความสุขแน่!”
“ก็ลองดูสิครับ! ว่าผมและก็นาอึนจะอยู่อย่างมีความสุขมั๊ย?!”
“ปากดีเข้าไป! ระวังไว้เถอะ!” พูดจบพ่อของแอลก็มองลูกชายตัวเองอย่างขุ่นเคืองและเดินออกไปพร้อมกับลูกน้องทันที เราทั้งสองคนมองตามท่านออกไป จนท่านขึ้นรถและมันแล่นออกไปลับตา แอลจึงหันมาคาดโทษฉันแทน
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน!” ไม่รอให้ฉันได้ตอบกลับ เขาลากฉันเข้าไปในบ้านของฉันอย่างรวดเร็วจนฉันตั้งตัวไม่ทันทันที
แอลโยนร่างของฉันเข้าไปที่โซฟาทันทีที่เราทั้งสองคนเข้ามาถึง โอ๊ยยย เจ็บค่ะ! เขาก็ยังคงเหมือนเดิมสินะ! รุนแรงกับฉันไม่เคยปรานีกันสักนิด!
“บอกมา! คราวที่แล้วที่เราคบกันและเลิก ทำไมพ่อของฉันถึงเข้ามาเกี่ยวด้วย?!” แอลยิงคำถามใส่ฉันโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัวและหายเจ็บจากแรงกระแทกเลยด้วยซ้ำ
“เธอรู้ใช่มั๊ยนาอึน?!! บอกฉันมา!” เขาเริ่มที่จะเสียงดังแถมยังใช้สายตาคาดคั้นฉันอีก โอ๊ย... ไหนบอกจะปกป้องฉันไง? แล้วทำไมมาตะคอกใส่ฉันล่ะ?!
“...”
“จะไม่ยอมบอกใช่มั๊ย?!” แอลปราดเข้ามาประชิดตัวฉันอย่างรวดเร็ว จนฉันต้องถอยหลังไปชิดผนักโซฟาเลย แต่ก็ไม่ช่วยอะไรเมื่อเขาดึงร่างฉันให้เข้าไปหาเขาอย่างง่ายดาย
“ฉันมีวิธีล้วงความลับจากเธอนะนาอึน!” แอลขึ้นเสียงพร้อมกับเริ่มยื่นใบหน้าหล่อเหลาของเขาเข้ามาใกล้ฉัน จนฉันต้องเอามือดันหน้าอกเขาให้ออกห่างพร้อมกับเบือนหน้าหนีทันทีที่เขาใกล้เข้ามาเรื่อยๆ …ฉันพอจะเดาออกว่า ‘วิธีล้วงความลับ’ ของเขาคืออะไร?!
“ถอยออกไปห่างๆฉันเลยนะ”
“บอกมาก่อนพ่อฉันมาเกี่ยวอะไร?!”
“ฉะ ฉันไม่รู้”
“โกหกน่านาอึน! เธอโกหก! เวลาคนโกหกหัวใจมันจะเต้นแรง” ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าหน้าฉันมันเริ่มร้อนผ่าวๆแล้วล่ะ เขาไม่รู้รึไง? ที่หัวใจฉันมันเต้นแรงเพราะอะไร? เพราะเขา! ไม่ใช่เพราะฉันโกหก แต่ความจริงฉันก็โกหกจริงๆแหละ
“บอกไม่ได้โกหกไง!” ฉันเถียงพร้อมกับเบนหน้าที่แดงกล่ำของฉันหลบสายตาของเขา ซึ่งดูเหมือนจะไม่ได้ผลอะไรเพราะเราใกล้กันซะจนจะรวมร่างกันอยู่แล้วน่ะสิ
“ความอดทนฉันมีน้อยนะ” เขาพูดพร้อมกับเริ่มเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนปลายจมูกของเขาแทบจะฝังลงมาที่แก้มสีแดงระเรื่อของฉันอยู่แล้ว ฉันก็ได้แต่หลับตาปี๋พร้อมกับเสียงหัวใจที่มันเต้นอย่างรุนแรงพอที่เขาจะได้ยินเสียงของมันเลยล่ะ
“ฉันให้เวลาสามวิ” เขาพูดเสียงเข้มที่ข้างๆหูของฉัน
“ฉันไม่รู้”
“หนึ่ง”
“จริงๆ Y_Y”
“สอง”
“เชื่อฉันสิ”
“สะ...”
“บอกแล้ว!” ฉันโพล่งขึ้นมาเสียงดังก่อนที่เขาจะนับจบสาม
“แต่ช่วยถอยออกไปห่างๆหน่อย” ฉันบอกและพยายามจะดันตัวเขาให้ออกห่างจากตัวเอง แต่เหมือนเขากลัวว่าฉันจะตุกติกจึงไม่ยอมปล่อยฉันง่ายๆแถมยังจับฉันไว้แน่นเหลือเกิน
“อย่าลีลา บอกมาสักที”
“เรื่องมันก็เป็นเหมือนวันนี้แหละ ไม่มีอะไรมาก” ฉันบอกปัดอย่างส่งๆ เลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องที่ฉันโกหกเรื่องเกมส์นั่นด้วย
“เล่ามาให้ละเอียด” เขาบอกพร้อมกับเริ่มดึงร่างฉันเข้าไปชิดมากขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันทำท่าอิดออดที่จะบอก ฉันมันก็เป็นผู้หญิงตัวเล็กจะไปสู้อะไรเขาได้ เขาก็เป็นอย่างนี้ตลอด! ไม่กำลังก็คำพูดที่ใช้ทำร้ายและกลั่นแกล้งฉัน แต่เขาช่างไม่รู้เลย! การที่เขาทำแบบนี้มันทำให้หัวใจของฉันมันเต้นแปลกๆน่ะสิ! ส่วนของเขาฉันไม่รู้หรอกนะว่าหัวใจของเขาจะเต้นแปลกๆมั๊ย? เวลาที่เราอยู่ใกล้ชิดกันน่ะ! J
ไ
:) Shalunla
ความคิดเห็น