คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Blacklist & L : กับดักร้ายผู้ชายอันตราย :: CHARPTER 13
- 13 -
: : NAEUN’s SIDE : :
ฉันแทบจะหายใจไม่ออกเพราะถูกแอลรัดแล้วเนี่ย -*- แหม่... กลัวฉันหนีรึไง? รัดซะแน่นขนาดนี้ ฉันจะหนีไปไหนรอดได้เนี่ย?! ถ้าฉันตายทำศพให้ฉันด้วยล่ะ! แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่กล้ามองหน้าของเขาตรงๆอยู่ดี แค่นี้หัวใจมันก็เต้นจนอย่างกะอยู่ในผับแระ!
“เล่ามาสักทีซิ” เขาเริ่มเร่งฉันขึ้นเรื่อยๆเมื่อเห็นว่าฉันเอาแต่หลบหน้าเขาและก็เงียบใส่
“เอ่อ... ฉันอึดอัดน่ะ ปล่อยฉันออกก่อนเถอะนะ” ฉันพูดเสียงเบาพลางดันเขาออกนิดๆ ถึงจะไม่ช่วยให้เขาปล่อยฉันก็เถอะ
“ไม่ อยู่อย่างเนี่ยะแหละดีแล้ว! เธอจะได้เล่ามาให้หมด... ถ้าอยากให้ฉันปล่อยก็รีบๆเล่าสิ” แอลพูดอย่างไม่สนใจนักพลางเร่งฉันให้รีบเล่าสักที ส่วนฉันนี่สองจิตใจเหลือเกินอีกใจนึงก็ไม่อยากทนเก็บงำไว้แล้ว อีกใจนึงก็กลัวเขาจะไม่เชื่อถ้าเปิดเผยความจริงแล้ว สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจยอมเปิดปากอยู่ดี
“กะ ก็ได้ ...พ่อนาย... บอกให้ฉันเลิกยุ่งกับนาย” ฉันสูดหายใจเข้านิดๆและก็ทิ้งช่วงเงียบไป ...ถ้าฉันจะบอกว่าเรื่องเกมส์นั่นฉันโกหก เขาจะเชื่อฉันมั๊ย? หรือเขาอาจจะหาว่าฉันโกหกเพื่อไม่ให้ตัวเขาเกลียดฉันไปมากกว่านี้?! ...ฉันคิดไม่ออกจริงๆว่าควรจะบอกเรื่องนี้กับเขาดีรึป่าว?
“แล้วไงต่อ ?”
“ถ้าฉันบอกนาย... นายจะเชื่อฉันรึป่าว ?” ฉันพูดพร้อมกับเอนใบหน้าเข้ามาเพื่อสบตากับเขาอย่างจริงจัง ภายใต้แววตาแสนเรียบนิ่งของเขานั้นมันแฝงอะไรไว้มากมาย รวมถึงความสับสนด้วย! …ฉันกำลังทำบ้าอะไรอยู่? ทำไมฉันมาสบตากับเขาแบบนี้ล่ะ?! …ใช่แล้ว! ฉันต้องการให้เขาเชื่อใจฉัน แม้ความเป็นจริงนั้นมันยากมากที่จะทำให้เขากลับมาเชื่อใจฉันน่ะ!
“ฉะ ฉันจะพิจารณาก่อน” เขากำลังสับสน อีกใจหนึ่งเขาก็อยากจะเชื่อฉันเพราะว่าเห็นสายตาที่ดูจริงใจของฉันและอีกใจหนึ่งเขาก็ไม่อยากจะเชื่อฉันเพราะเรื่องในอดีตที่ฉันเคยแต่งมาหลอกเขา...
“เรื่องที่ฉันจะสารภาพกับนาย มันอาจจะทำให้นายมองฉันในแง่ลบมากขึ้นก็ได้หรืออาจจะทำให้นายมองฉันในแง่ที่ดีขึ้นก็ได้” ฉันสบตากับเขานิ่ง เราสองคนมองหน้ากันอย่างนี้สักพักเพื่อกำลังค้นหาความเชื่อใจและจริงใจของอีกฝ่ายที่มีต่อตัวเราในแววตาของเราทั้งสอง ฉันกำลังส่งความจริงใจไปให้เขาเต็มร้อย ส่วนเขามีแต่ความสับสนปนเปกันไปหมด
“...”
“ฉันไม่ได้เล่นเกมส์บ้าอะไรที่ฉันเคยบอกนาย ฉันโกหกนายเพราะฉันไม่อยากให้เราต้องคบกันและทำให้คนอื่นเดือดร้อน...” เราทั้งสองสบตากันนิ่งเมื่อฉันยอมพูดความจริงทั้งหมดออกมา แต่ก็ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมาจากอีกฝ่ายเลย ฉันรู้สึกได้ว่าแอลเริ่มจะคลายมือที่รัดฉันไว้ให้หลวมขึ้นแล้ว
เขาหลุบตาลงต่ำเพื่อลีกเลี่ยงกับสายตาของฉัน ฉันไม่อาจรู้ได้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เขาเชื่อฉันหรือไม่เชื่อกันแน่?
“เธอมันใจร้าย” เขาพูดออกมาแผ่วเบาพร้อมกับคลายฉันออกให้เป็นอิสระ เขาไม่เชื่อฉันสินะ! (. .) ก็อย่างว่าล่ะนะ! ไปหลอกเขาซะขนาดนั้นแล้วอยู่ดีๆมาพูดว่าเรื่องนั้นฉันพูดโกหก! เขาคงเชื่อหรอกนะนาอึน!!
“ถ้าบอกฉันสักนิด ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง” (‘ ‘) ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาทันที ตกลงเขาเชื่อฉันใช่มั๊ยเนี่ย?!
“เธอทำให้ฉันเป็นบ้าและทิ้งฉันไว้กับความเข้าใจผิดอย่างนั้นได้ไง ?” เขาเริ่มที่จะมองหน้าฉันกลับมาแล้ว ดวงตาที่เคยมองฉันอย่างเย็นชาและดูถูกตอนนี้กำลังมองฉันอย่างน้อยใจและตัดพ้อฉันอยู่
“ฉันขอโทษ”
“รู้บ้างรึป่าว ? ฉันเจ็บและทรมานขนาดไหน ?”
“(‘ ‘ ) ( ‘ ‘)” ฉันส่ายหน้าเบาๆ
“อย่างเธอจะรู้อะไร ...ที่ฉันยอมเชื่อเธอง่ายๆเพราะฉันรู้จักนิสัยพ่อของฉันดี”
“ขอบใจที่ยอมเชื่อ” ฉันพูดเสียงอ้อมแอ้มพลางหลบสายตาของเขาที่มองมาอย่างแปลกๆ สายตาของเขาเหมือนต้องการจะสื่ออะไรบางอย่างกับฉัน เรื่องที่ฉันรู้ดีในใจและเรื่องที่ทำให้ฉันหน้าร้อนผ่าวอย่างตอนนี้
“แล้วเธอล่ะ ? ไม่เสียใจบ้างเลยเหรอที่พูดกับฉันอย่างนั้น ?” เอาแล้วไงหัวใจเจ้ากรรมของฉันมันเต้นผิดจังหวะอีกแล้ว มันเต้นเพราะน้ำเสียงของเขาที่ถามฉันมาและเต้นเพราะสีหน้าแววตาแบบนี้ของเขา!
“คือ...”
“ซนนาอึน ช่วยพูดความรู้สึกจริงๆตอนนั้นของเธอให้ฉันได้ฟังหน่อย” เขาส่งสีหน้าแสนออดอ้อนมาให้ฉัน มันเป็นครั้งแรกเลยตั้งแต่เรากลับมาพบกันแล้วเขาทำสีหน้าแบบนี้แววตาแบบนี้น้ำเสียงแบบนี้ใส่ฉัน! ซึ่งฉันก็ไปไหนไม่รอด หัวใจเต้นโครมครามอย่างเดิมค่ะ >/////<’
“ฉัน...”
“ตัดเรื่องความรู้สึกตอนนี้และเรื่องที่ฉันเคยทำร้ายเธอไปด้วย เอาเฉพาะคำตอบและความรู้สึกตอนนั้นของเธอจริงๆ” แอลสบตากับฉันนิ่งเพื่อขอคำตอบ เขามองหน้าฉันอย่างเว้าวอนให้ฉันตอบ มันยากนะ! กับคนอย่างแอลที่จะแสดงสีหน้าอย่างนี้ออกมา ถือว่าฉันเก่งนะและโชคดีนะที่ได้เห็นสีหน้าแบบนี้ของเขา
“ฉัน...”
“???”
“ฉัน กะ ก็...ชอบนายจริงๆ >/////<’ ” พูดเองเขินเองนั่นมันความรู้สึกในอดีตนะนาอึน! เธอจะมาเขินหน้าแดงทำไม? เขาไม่ได้ถามความรู้สึกของเธอตอนนี้สักหน่อย! แต่จะตอนนี้หรือในอดีตคำตอบของฉันก็มีอยู่คำเดียวคือ ‘ฉันชอบแอล’ ชอบคนเดียวชอบมาตลอด!
“^^” ฉันแอบเห็นเขาลอบยิ้มด้วยล่ะ แม้เขาจะเบนหน้าหนีฉันไปทางอื่นก็เถอะ บรรยากาศแบบนี้มันคืออะไร? ไอ้บรรยากาศชวนหัวใจเต้นแบบนี้เนี่ย? อันตรายชะมัด!
“ฉะ ฉันตอบคำถามหมดแล้ว... นายก็กลับไปได้แล้ว” ฉันตัดสินใจทำลายบรรยากาศที่ชวนหัวใจเต้นผิดจังหวะซะดื้อๆ ก็ถ้าเกิดฉันไม่ทำอย่างนี้ มีหวังฉันคงได้หัวใจวายแน่ๆ
“เดี๋ยวก่อน... ฉะ ฉันยังถามไม่หมด” เขาหันมามองฉันอีกรอบ ให้ตายเถอะเขาหน้าแดงอ่ะ! หวังว่าคงไม่ใช่คำถามชวนหัวใจวายอีกนะ
“มีอะไรอีกเหรอ ?”
“แล้วตอนนี้ล่ะ ?” ฉันมองหน้าเขานิ่ง รู้สึกหายใจไม่ออกขึ้นมาทันที เขาหมายความว่าความรู้สึกของฉันตอนนี้สินะ! มันมีอยู่คำตอบเดียวอยู่แล้ว! ถึงเขาจะทำร้าย เย็นชา ดูถูกใส่ฉันขนาดไหน หัวใจของฉันมันก็ไม่เคยเปลี่ยนเลย มันเรียกหาแต่เขาคนเดียว! ตั้งแต่คราวที่แล้วฉันก็ไม่เคยเปลี่ยนใจไปจากเขาเลย...
ดูเหมือนว่าแอลจะรอคำตอบจากปากของฉันไม่ไหว เขาเลยพุ่งเข้ามาฉกชิงริมฝีปากของฉันแบบนี้! ฉันผู้ถูกขโมยจูบอีกแล้วถึงกับนิ่งงันไปไหนไม่เป็นเลย จูบครั้งนี้มันแตกต่างจากครั้งที่แล้วๆมามากเพราะครั้งนี้มันไม่ใช่จูบที่มีแต่อารมณ์และเอาแต่ใจเหมือนคราวที่แล้วมา มันมีแต่ความรู้สึกล้วนๆ ทำให้ฉันเลี่ยงที่จะปฏิเสธจูบของเขาไม่ได้
มือหนาอ้อมเข้ามาคว้าเอวของฉันให้ไปประชิดตัวของเขามากขึ้น เขาเริ่มชิมริมฝีปากของฉันไปอย่างอ่อยอิ่ง ราวกับว่าอยากซึมซับมันไปให้ถึงที่สุดเพื่อทดแทนเวลาที่เราห่างกันและใจร้ายใส่กัน ฉันเผลอเผยอปากขึ้นมาเพื่อจะตักตวงออกซิเจนเข้าปอด แต่มันก็ทำให้เจ้าของริมฝีปากที่กำลังทำให้ฉันปั่นป่วนอยู่ตอนนี้ได้โอกาสล่วงเกินเข้ามาในโพลงปากของฉัน เขาใช้ลิ้นอุ่นร้อนของเขาเข้ามาตักตวงความหวานจากปากของฉัน ซึ่งตอนนี้สติของฉันแทบหายไปหมดแล้วเพราะปล่อยให้เขาทำอะไรๆกับฉันได้ง่ายดายเหลือเกิน
และฉันก็ต้องได้สติขึ้นมาเมื่อมือที่ซุกซนของเขามันซุกซนเกินไปจนเข้ามาอยู่บนแผ่นหลังภายใต้เสื้อที่ฉันสวมใส่อยู่ ฉันจึงผลักเขาออกซะดื้อๆ จนเขาเองก็ยังมีทีท่าที่งงงวยเหมือนกัน ทันทีที่เราผละห่างออกจากกันฉันก็รีบก้มหน้าที่แดงกล่ำของฉันหลบเขาทันที
“เหมือนเดิมสินะ” เขาพูดพร้อมกับลอบยิ้มเพราะท่าทางของฉันที่ดูจะอ่อนต่อประสบการณ์ที่เขาจู่โจมเข้ามาเร็วแบบนี้ซะจริง! ไอ้เหมือนเดิมของเขาก็คงหมายถึงความรู้สึกของฉันสินะ
“...”
“นาอึน... เรามาเริ่มต้นใหม่กันเถอะนะ” เขาเขยิบเข้ามาใกล้ฉันพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่ก็แฝงไปด้วยความจริงใจ ฉันที่ยังไม่มีสติต่อเนื่องก็ช็อคสิคะ!
“ว่าไง ?”
“...”
“ฉันขอคำตอบนะ” เขาก้มหน้ามาเพื่อสบตากับฉันจากนั้นก็ยิ้มบางๆให้กับฉัน แล้วเขาก็จู่โจมขอคำตอบของฉันจริงๆ แต่ด้วยริมฝีปากของเขานะ ...ตึก ตึก ฉันคิดว่าเสียงหัวใจฉันมันเต้นเพี้ยนอย่างมากถึงมากที่สุดที่เคยเป็นมาและฉันก็คิดว่าฉันกำลังจะเป็นลมแล้วนะ
เขาจูบฉันอย่างอ่อนหวานเหมือนกับครั้งเมื่อกี้ไม่มีผิดเพี้ยน ส่วนฉันก็ยังคงยอมให้เขาจูบเหมือนเคยไม่มีผิดเพี้ยน หากคำพูดมันยากเกินไปที่จะพูดออกมา ฉันก็ควรที่จะตอบรับคำขอของเขาด้วยการกระทำสินะ!
ฉันจะเริ่มต้นใหม่กับเขาอีกครั้งและฉันจะไม่ทำมันให้เหมือนกับครั้งที่แล้วอีกแล้ว...
แอลกลัวพ่อของเขาจะคิดแผนอะไรมาทำให้พวกเราต้องแตกแยกกัน เขาจึงตัดสินใจอยู่ค้างคืนที่บ้านของฉันด้วยความเป็นห่วงฉัน ซึ่งตอนแรกฉันก็ปฏิเสธอ่ะนะ แต่ทำไงได้! ก็เขามันเป็นผู้ชายที่รังสีอันตรายแผ่รอบด้าน แค่มองตาก็ทำให้กลัวและยอมจำนนได้แล้ว ฉันจึงจำยอมให้เขาอยู่ด้วยแบบไม่ค่อยเต็มใจและกลัวๆ จะไม่ให้กลัวได้ไง?! ดูเขาจูบฉันสิ!!
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
ตอนนี้ในบ้านนี้มีฉันกับแอลสองคนเท่านั้นที่อยู่กัน แล้วคนที่มาเคาะประตูห้องของฉันตอนมืดๆค่ำๆแบบนี้ก็จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ‘แอล!’
“มีอะไรเหรอ ?” ฉันเปิดประตูถามเขาเสียงเรียบพลางมองเขาตาแป๋ว
“ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยน่ะ”
“ว่ามาสิ” ฉันพยักหน้าพร้อมกับรอฟังคำพูดของเขา ซึ่งเขาเองก็ทำท่าอิดๆออดๆไม่ยอมพูดซะที
“ไม่เชิญฉันเข้าไปข้างในหน่อยเหรอ ?” แอลพูดตาใสพลางมองเข้าไปในห้องของฉัน เพื่อสื่อว่าให้ฉันชวนเขาเข้ามาคุยในห้องของฉัน แต่เรื่องอะไรฉันจะยอมล่ะ! ขืนยอมก็เข้าทางเขาเลยน่ะสิ แล้วอาจจะเกิดเหตุการณ์อะไรต่อมิอะไรตามมาอีกแน่ ไม่อยากจะจินตนาการ!
“ไม่” ฉันพูดเสียงแข็งและพยายามวางท่าให้ดูโหดสุดๆ แต่ก็ยังเป็นความโหดที่ดูเหมือนเด็กน้อยสำหรับเขาอยู่ดี เขาถึงได้ดูไม่กลัวเกรงอะไรฉันเลย แถมยังผลักฉันให้เขามาในห้องตามด้วยตัวเขาเองที่ตามมาอย่างง่ายดาย
ไม่นะ! เขาจะเข้ามาในนี้ไม่ได้สิ! เขามันเป็นผู้ชายอันตรายแตกต่างจากเมื่อก่อนมากๆเลยนะตอนนี้ การให้เขาเข้ามาในห้องตอนนี้เวลานี้มันอันตรายสุดๆเลยนะ หวังว่าเขาคงไม่ทำอะไรฉันหรอกนะ! แต่ถึงยังไงก็ต้องไล่เขาออกไปอยู่ดี
“นี่! ฉันไม่ให้นายเข้ามาในห้องฉันนะ!” ฉันพูดพร้อมพยายามผลักแอลให้ออกจากห้องของฉัน แต่เขาก็ไม่สะทกสะท้านแถมยังยิ้มแป้นใส่ฉันอีก
“ก็ฉันเข้ามาแล้วอ่ะ J” ยิ้มได้กวนมากกกกกก
“ก็ออกไปสิ!”
“แต่ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยนิ” เขาว่าพลางทำสีหน้าออดอ้อนตาแป๋วใส่ฉัน ซึ่งฉันเห็นใบหน้าแบบนี้ทีไรใจอ่อนยวบลงทุกที แต่ต้องไม่ใช่เวลานี้ ไม่ๆๆ!
“ว่ามาสิ” สุดท้ายก็ใจอ่อนอยู่ดี เฮ้อ...
“ขอโทษสำหรับเรื่องที่ผ่านมานะ” แอลมีสีหน้าเศร้าลงเพราะเขากำลังสำนึกผิดกับสิ่งที่เขาเคยทำลงไปกับฉันจริงๆ ฉันก็อยากจะบอกกับเขาว่าถึงเขาจะทำไม่ดีกับฉันไว้มาก แต่หัวใจของฉันมันให้อภัยเขาทุกครั้ง! ...น่าแปลกนะ ฉันชอบเขาทั้งๆที่เขาทำให้ฉันเสียใจอยู่บ่อยครั้ง น่าแปลกจริงๆ
“อืม” ฉันพยักหน้าช้าๆ
“อืม ? แค่นี้เหรอ ?” เขาถามอยากแปลกใจ
“อืม แค่นี้ ...ออกไปได้แล้ว”
“เห้ย เธอควรจะพูดอะไรมากกว่านี้นะ อย่างเช่นด่าฉันก็ได้”
“แล้วฉันจะด่าทำไมล่ะ ? ฉันไม่ได้โกรธสักหน่อยนิ!” ฉันบอกพร้อมกับมองท่าทางของเขาที่ดูจะต้องการอะไรมากกว่านี้จริงๆ เขากำลังยืดเวลาสินะ ยืดเวลาที่จะอยู่ในห้องนี้และก็หลอกอะไรฉันแน่ๆ
“อย่างน้อยเธอก็ควรจะพูดอะไรมากกว่าอืมนะ ฉันไม่ค่อยโอเคกับคำนี้เลย”
“นายอย่ามาลีลานอกเรื่องสิ พูดจบนายก็ควรจะออกไปนะ”
“ทำไมอยากจะให้ฉันออกไปจัง ?” เขาเริ่มรุกฉันแล้ว แอลจ้องมองฉันพร้อมกับเดินเข้ามาชิดตัวของฉันอย่างสงสัย ซึ่งฉันว่าเขารู้คำตอบดีนะสำหรับคำถามนี้
“เดี๋ยวนายหลอกแกล้งฉันอีก”
“ฉันจะแกล้งเธอทำไม ? ถ้าทำอย่างอื่นอ่ะไม่แน่” เขาพูดอย่างเจ้าเล่ห์พร้อมกับยักคิ้วอย่างกวนอารมณ์ ฉันไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตอนนี้ฉันมีสีหน้าแบบไหนเพราะตกใจกับคำพูดของเขาน่ะสิ ทำอย่างอื่นๆ ไม่นะ! ฉันไม่ยอมนะ!!
“ฮ่าๆ ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ ?” อยู่ดีๆแอลก็หลุดขำพรืดออกมาจนฉันที่มีสีหน้าซีดๆเหวอๆก็งงไปเลยสิคะ ตกลงเขาแกล้งฉันเล่นใช่มั๊ยเนี่ย?!
“ตลกชะมัด!”
“ออกไปเลยนะ!” ฉันว่าพลางดันเขาให้ไปที่ประตูเมื่อเห็นว่าเขายังคงขำกับท่าทางของฉันอยู่ มันตลกมากเลยรึไงนะ!? ก็พูดออกมาซะอย่างนี้จะไม่ให้คิดไปไกลได้ไงล่ะ?
“รู้แล้วน่าๆ ฮ่าๆ” เขายังคงขำไม่หยุด การได้เห็นหน้าเหวอๆของฉันแบบเมื่อกี้มันคงจะตลกมากสินะ! - -‘
“เออ พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมงอ่ะ ?” เขาหันมาถามฉันก่อนที่จะออกไปจากห้อง
“10 โมงครึ่ง”
“อืม เดี๋ยวไปส่งนะ แต่ฉันต้องแวะไปที่บ้านฉันก่อนแล้วเราถึงจะไปเรียนกันเพราะงั้นเกือบๆเก้าโมงเธอต้องแต่งตัวเสร็จแล้วนะ” พูดเองสรุปเองเสร็จแล้วเขาไม่คิดจะรอฟังคำตอบจากฉันเลยรึไงนะถึงได้เดินไปเลยแบบนี้?
“ฝันดีนะนาอึน J” อยู่ดีๆเขาก็โพล่พรวดมาตรงประตูแล้วก็หายไปอย่างรวดเร็ว คงไม่คิดอยากจะได้ยินฉันพูดกลับสินะ -*-
“อะไรของเขา ?” ฉันยิ้มนิดๆกับท่าทีของแอลที่เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยก็ว่าได้ ไอ้อาการที่พูดดูถูกพูดทำร้ายกันก่อนหน้านี้หายไปเป็นปริทิ้ง อย่างกะฉันได้แอลคนเก่ากลับคืนมาแล้ว ไม่ใช่แอลคนเก่าสิ! แอลคนเก่าไม่หื่นเท่านี้นะ ^_____^’
วันรุ่งขึ้นแอลพาฉันมาส่งที่คณะของฉันด้วยความสดใส ซึ่งสดใสของเขาก็คงไม่ใช่แบบลั้ลลาอะไรเทือกนั้น สดใสในแบบของเขาก็คือรอยยิ้มที่มันเจืออยู่บนใบหน้าของเขาตรงมุมปากนั่นล่ะ! ระหว่างทางเราสองคนเป็นเป้าสายตากันอย่างมาก ก็แหงล่ะสิ! ผู้ชายอันตรายที่ผู้หญิงหลายคนหมายปองและผู้ชายหลายคนกลัวหัวหดมาเดินอยู่กับฉัน! จะไม่ให้คนมองได้ไง?
‘สองคนนั้นคบกันเหรอ ?’
‘เด็กนั่นทำยังไงน่ะ ? ถึงกำหราบแอลได้’
และอะไรอีกบลาๆที่ลอยแว่วมาเข้าหูของฉันกับแอล ซึ่งคนข้างตัวของฉันก็เริ่มจะหงุดหงิดแล้วนะเพราะนิสัยของเขาไม่ชอบให้ใครมามองแบบนี้แถมยังซุบซิบกันอย่างกับเอาไมค์โครโฟนมาพูดแหน่ะ!
“น่ารำคาญชะมัด!” แอลพูดด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ ไอ้รอยยิ้มมุมปากของเขาก็หายไปแล้วด้วย บ่งบอกว่าความสดใสของเขาก็หายไปแล้วเช่นกัน
“ก็บอกแล้วว่าไม่ต้องมา”
“ฉันเป็นห่วง” เขาพูดสั้นๆ แต่ทำเอาหน้าฉันแดงเลยล่ะ แต่ก่อนที่ฉันจะได้หน้าแดงไปมากกว่านี้ก็ถูกขัดจังหวะขึ้นซะก่อน
“ไง! เรียนคณะนี้เหรอมึง ?” พี่ซองยอลเดินเข้ามาพูดเสียงดังแกล้งทักแอลที่ยืนทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่ข้างๆฉัน
“ไม่รู้จริงๆหรือแกล้งโง่วะ ?” น่านไง เขาตอบกลับได้เจ็บแสบดีแหะ!
“ร้ายจริงๆมึง”
“ใครจะเหมือนมึงล่ะ?!”
“อย่าโยงครับ! ...แล้วนี่กลับไปดีกันแล้วใช่มั๊ย?”
“ก็อย่างที่เห็นอ่ะนะ” แอลพูดพลางเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงอย่างกวนอารมณ์ ฉันก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆไปให้พี่ซองยอลอ่านะ ถ้าฉันเป็นพี่เขานะคงจะถีบแอลไปแล้วเนี่ย! กวนประสาทชะมัด!
“เห้ย ไปที่อื่นเหอะว่ะ รำคาญ” แอลพูดพลางมองไปรอบๆ ซึ่งหลายๆคนกำลังมองพวกเราสามคนอย่างอยากรู้อยากเห็นกันอยู่ ฉันเองก็เริ่มรู้สึกรำคาญแล้วเหมือนกันนะเนี่ย! การเป็นแฟนกับนายนี่ มันทำให้ฉันเป็นจุดสนใจอย่างนี้สินะ TT_TT
“มึงก็ไปสิ กูกับนาอึนเรียนที่นี่”
“เออๆ นาอึนเดี๋ยวเลิกเรียนแล้วฉันมานะ ไอ้ซองยอลดูแลนาอึนด้วยล่ะ!” โอ๊ยย จะอะไรขนาดนี้คะ? ฉันเห็นสายตาพี่ซองยอลที่มองเราสองคนอย่างล้อเลียนก็ก้มหน้างุดอย่างอายเลย เขาจะอายบ้างมั๊ยเนี่ย?!
ผมน่ารักแล้วใช่มั๊ย? ขอหวานบ้างนะ >///////<'
: : Writer Talk : :
ร้ายมาเยอะแล้ว
ตอนนี้แอลขอหวานบ้างอะไรบ้าง
มาตามดูคุณแอลหวานมุ้งมิ้งกันเถอะ
แล้วก็จะคอยดูแอลปกป้องนาอึนด้วย
ขอฟินกันบ้างนะคะ ><'
ช่วงนี้ไรต์ขยันจริงๆ ฮ่าๆ
ความคิดเห็น