คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
“แอล : ผมไม่ได้หยิ่งหรือนิสัยเสียนะ ผมแค่ไม่ชอบทำดีกับใครเฉยๆ"
"นาอึน : ฉันก็แค่ผู้หญิงนิสัยไม่ดี งั้นก็อย่ามายุ่งกับฉันสิ!"
"แทมิน : ผู้ชายอย่างผม! มันไม่อยากหยุดนิ่งที่ใครนานหรอกนะ"
"ซอลลี่ : ฉันไม่ชอบและเกลียดทุกครั้งที่มีคนมายุ่งกับของๆฉัน!"
"มินอา : ก็แค่หัวใจผู้ชายยโสคนหนึ่ง ทำไมฉันจะเอามาเป็นของฉันไม่ได้!?"
- Intro -
ความรู้สึกของหัวใจมันเป็นเรื่องล้อเล่นเหรอ? ผมเฝ้าแต่ถามเธอคนนั้นที่มาล้อเล่นกับความรู้สึกของผมอยู่ในใจ! ตลกชะมัด!! คนอย่างผมไม่เคยแม้แต่ยอมมองผู้หญิงคนไหนง่ายๆ แต่กับเธอคนนั้น! ผมกลับเลือกที่จะมองเธอและไม่อยากละสายตาไปไหน... แต่เธอกลับมองเห็นค่าความรักของผมเป็นแค่เกมส์สนุกๆเพียงอย่างนึง! ผมเกลียดดดดด... เกลียดเธอชะมัด!!
“ไอ้แอล!” เสียงเข้มลอยเข้ามากระทบกับหูของผม มันทำให้ผมต้องหันมองไปยังผู้ที่ร้องเลือกชื่อผมด้วยความแปลกใจ ‘แอล’ ใช่แล้วล่ะ! มันคือชื่อของผมเอง!
“มีอะไรวะ ?” ผมถามไอ้แดฮยอนเพื่อนสนิทของผมด้วยความแปลกใจ แต่ไอ้เพื่อนสนิทของผมมันกลับทำหน้าเหรอหราอ้ำอึ้งไม่ยอมพูดอยู่นั่นแหละ ผมเลยลุกขึ้นไปหามันและถามย้ำอีกครั้ง
“มีอะไร ?” ตอนนี้ผมเริ่มอยากรู้แล้วล่ะ! ว่าไอ้เพื่อนสนิทของผมมันจะบอกอะไรกับผม ยิ่งเห็นท่าทางของมัน มันก็ยิ่งทำให้ผมอยากรู้มากขึ้น ~
“คือ... คือ... ฉันเจอ... ผู้หญิงโคตรน่ารักเลยว่ะ!!” แดฮยอนพูดด้วยใบหน้าดีใจพร้อมกับทำท่าเคลิ้มเหมือนกับอยู่ในภวังค์ มันกลับทำให้ผมยิ่งอยากถีบคนตรงหน้าให้ร่วงไปกองกับพื้นเลย! คนเค้าอยากรู้.. ดูเรื่องที่มันบอกสิ! อื้อหือ! น่าถีบชะมัด!!
“ไอ้แดฮยอน! ทีหลังไม่ต้องมาบอกกูนะ!!” ผมพยายามข่มอารมณ์ไม่ให้ถีบคนตรงหน้าด้วยความโมโห ผมค่อยๆพาตัวเองกลับไปนั่งที่เดิมด้วยอารมณ์ที่เริ่มเดือดนิดๆ
“เอ้า ก็กูเจอมึงคนแรกกูเลยอยากบอกมึงอ่ะ!” แดฮยอนที่หลุดออกมาจากภวังค์แห่งรักพูดด้วยใบหน้าเข้มๆ ผมมองมันกลับด้วยสายตาหมั่นไส้ ทำไมต้องเป็นกูวะเนี่ยที่มันเจอคนแรก!!?
“ไอ้แอล!” เสียงของอีกคนผู้มาใหม่ร้องเรียกผมด้วยความร้อนรน จนทำให้ผมต้องหันไปมองไอ้คนที่มันมาแหกปากร้องเรียกผมซะดังลั่นขนาดนี้ด้วยความแปลกใจอีกรอบ
“นี่ อย่าบอกนะ ว่ามึงก็เจอผู้หญิงโคตรน่ารักมาเหมือนกัน” ผมถามซองยอลเพื่อนของผมอีกคนที่เป็นคนแหกปากร้องเรียกผมเมื่อครู่
“ป่าว ๆ ~ กูเจอ...” ไอ้เพื่อนตัวดีของผมมันทำหน้ากังวลนิดๆเหมือนไม่อยากบอก เดี๋ยวนะ? กังวล? ร้อยวันพันปีไอ้เด็กประถมนี่มันไม่เคยกังวลเลยนะ! แล้วทำไมคราวนี้มันทำหน้ากังวลอย่างนี้ล่ะ? ต้องมีอะไรแน่ๆ !
“ใคร ?” ผมถามด้วยใบหน้าที่อยากรู้อีกเหมือนเคย เพียงแต่ครั้งนี้ผมอยากรู้กว่าเรื่องของไอ้แดฮยอนมากกกกกกกกกกกกก!
“นาอึน”
สิ้นเสียงของไอ้เพื่อนสนิทตัวดีหัวใจผมมันก็กระตุกวูบทันทีกับชื่อที่ได้ยิน มันเหมือนกับอดีตที่เป็นเสมือนฝันร้ายของผมย้อนกลับขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ใบหน้าของผมเริ่มที่จะแสดงออกว่าเครียดขึ้นเรื่อยๆ คิ้วสองข้างถูกผูกเข้าหากันโดยอัตโนมัติ ดวงตาทั้งสองคู่เกิดอาการสั่นน้อยๆ ผมพยายามที่จะซ่อนใบหน้าที่แสดงถึงความอ่อนแอของผมไว้! แต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะทำไม่ค่อยได้เท่าไหร่! ‘นาอึน’ ผมเกลียดคนชื่อนี้ชะมัด! เกลียด เกลียด เกลียดจริงๆ เพื่อนของผมทั้งสองคนเงียบกริบ ไม่ส่งเสียงอะไรออกมาเลย ผมไม่รู้หรอกนะว่ามันทำหน้ายังไงกัน แต่ผมเดาได้ว่ามันก็คงกังวลเหมือนกับผมเนี่ยแหละ!
เม้นๆ โหวตๆ ^_____^ จุ๊บๆ ><' รักทุกคน
ความคิดเห็น