ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ●ขัดใจ● Chapter 10 [CUT *]
Chapter 10
Cr.Twitter
บนโต๊ะอาหารของครอบครัวปาร์ค
บนโต๊ะอาหารของครอบครัวปาร์ค
“ชานยอล แกได้วางแผนไปไหนมั่งรึเปล่า ? ” จองซูเงยหน้าจากจานอาหารแล้วถามลูกชายคนโตของตัวเองเกี่ยวกับชีวิตหลังแต่งงานทันที
“ยังอ่ะพ่อ แต่ผมอยากไปเที่ยวพวกภูเขา”
“แบคฮยอน อยากไปไหนลูก ?” จองซูหันไปถามลูกสะใภ้ของตัวเองที่กำลังก้มหน้าก้มตากินข้าวอยู่เงียบๆ คนตัวเล็กสะดุ้งแล้วเงยหน้ามายิ้มให้กับเจ้าของบ้าน
“คือ...แบคเล็งไว้ที่นึงน่ะฮะ แต่มันไกล”
“ที่ไหนคะลูก ?” คุณนายปาร์คถามลูกสะใภ้ด้วยรอยยิ้ม
“เกาะเสม็ดฮะ ประเทศไทย”
“เก็บของเลยลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้มี๊เอาตั๋วเครื่องบินไปให้”
“โอเคครับ”
“อ้าวแม่ ไม่ถามผมก่อนอ่ะว่าอยากไปมั้ย” ชานยอลโวยวายทันที ก็กูจะไปภูเขาอ่ะ ภูเขาน่ะรู้จักม้ายยย ไม่ใช่เสม็ดอะไรนั่นซะหน่อย
“คำพูดของเมียแกถือเป็นสิ้นสุดชานยอล” ประมุขของบ้านหันมาตอบเรียบๆใส่ลูกชายที่หน้ามุ่ยอยู่
“เคารพเมียแล้วจะเจริญเว้ยชานยอล” เซฮุนที่นั่งข้างๆหันมามองพี่ชายยิ้มๆก่อนจะก้มหน้ากินข้าวต่อ.......คิดถึงลู่หานจังเลย
-ห้องนอนปาร์คแลนด์แดนมหัศจรรย์ –
“เหี๊ยแม่.ง กูจะไปภูขาวววววววววว” ชานยอลที่ชิ่งขึ้นห้องมาก่อนโถมตัวลงบนเตียงของตัวเองแล้วโวยวายกับหมอนทันที อีอ้วน !!! นี่จะเอาใช่มั้ย กูอุตสาห์ทำตัวดีๆแล้วนะ อยากว้ากใส่หน้ามันจริงโว้ย
แกร๊ก
“มึงเป็นส้นตีนอะไร” แบคฮยอนที่เปิดเข้ามาโยนหนังสือนิยายเล่มหนาของตัวเองลงไปที่ชานยอล ดีที่อีเปรตมันกลิ้งหนีทัน ไม่งั้นมีหน้าแหกอ่ะ
“มึงขัดใจกูอีกแล้วนะอีห่า”
“กูจะไปทะเล ที่สำคัญคือกูจะชวนเพื่อนมึงและเพื่อนกูไปทั้งหมด เอาไว้กันรังษีความกามของมึง” นิ้วเรียวยกขึ้นมาชี้นิ้วใส่อีมนุษย์สันหลังยาวที่กลิ้งมานอนหงายแล้วเล่นหูเล่นตา ทำหน้ากวนส้นตีนใส่
“เห้ย ได้ไงอ่ะ ฮันนีมูนก็สองคนดิวะ !!!”
“ฮันนีมูนไรมึง ไปเอาคำนี้มาจากไหน นี่ทริปไปเที่ยวของกู ส่วนมึงอ่ะไปถือของเฉยๆ ”
“แล้วมีใครไปมั่ง” ชานยอลลุกแล้วเอาหมอนสะกิดแบคฮยอนที่นั่งหันหลังจัดของอยู่
“อี้ชิง เพื่อนมึง ละก็พี่ฮุน”
“ไปกันหมดเลยหรอวะ”
“เออ มาจัดของได้แล้ว กูจะไปอาบน้ำ ตั้งนาฬิกาปลุกด้วย พรุ่งนี้ตีสาม ไปห้าวัน เก็บให้ครบด้วยล่ะ”
Park Chanyeol
อีอ้วนมันเดินเข้าห้องน้ำไปแล้วเว้ย นี่หมั่นมานานละ มึงเสร็จกูแน่
คิดการร้ายเสร็จก็ลุกไปที่กระเป๋าเดินทางใบสีส้มแปร๊ดของมันทันที รูดซิปเปิดกระเป๋าของมันดู..... มีเสื้อผ้าอยู่เกือบสามสิบชุด รองเท้าอีกสามคู่ มึงบ้าป่าว !! แต่นี้สะดุดตากูที่สุดครับ...บ๊อกเซอร์สีเรียบๆของมัน หึ...มันต้องสะท้อนแสงสิ
ขายาวๆของชานยอลเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เปิดลิ้นชักชั้นในของแบคฮยอนทันที ก็วันนั้นตอนให้แม่บ้านไปซักนี่เห็นสีแดง สีส้ม สีเขียวสะท้อนแสง ลายกาแลกซี่สีฟ้า พีคสุดนี่ลายลิงกินสตอเบอร์รี่ อันนั้นแจ่มมากคือกูชอบ ไปเที่ยวที่นู่นจะธรรมดาๆก็ยังไงอยู่ เปลี่ยนเลยครับ เอาสีเรียบๆเก็บไว้ ส่วนอีคัลเลอร์ฟูลนี่ต้องเอาไปใส่แทน
โอ๊ะ !! กระเป๋าเป้ใบลายกาแลกซี่นั่นเอาไว้ใส่อะไรอ่ะ ?
ข้องครับ..ข้องใจ อย่างนี้ต้องค้น เปิดซิปสเต็ปเดิม หันไปมองตรงห้องน้ำดูลาดเลาก่อน แต่กว่าอีนี่จะขัดตัวเสร็จก็อีกสามชาติกว่า เปลืองน้ำบ้านกูชิบหาย
ในกระเป๋าใบนี้ก็มีไม่มากหรอกครับ โอเลยแหละ.........
โอ้โหอีเหี๊ย นี่มึงจะไปเปิดร้านขายเครื่องสำอางที่นั่นหรอ หรืออะไรยังไง รองพื้น ดินสอเขียนคิ้วสองแท่งสองสี อายไลน์เนอร์ ที่ล้างเครื่องสำอาง ลิปมัน ลิปสี ที่มาร์กหน้าของมันที่กูเคยหยิบผิดเป็นถุงยางไปให้ และก็..อะไรวะเนี่ย
‘เกลือสปาขัดผิว ทำให้ผิวขาวเนียนนุ่มลื่น กลิ่นนม’
เกลือหอยอะไรกลิ่นนมวะ ? มันจะนมยังไง ที่เคยดมมันไม่ค่อยมีกลิ่นนะ ส่วนมากก็กลิ่นน้ำหอมผสมเหงื่อ มีเสียงหายใจหอบๆหน่อยนี่โครตขึ้นอ่ะ โหยกูไปไกลละอีเหี๊ย จังไรจนได้สิน่า...
เออ ที่ว่างเยอะเลยนี่หว่า ของแต่งตัวของกูก็ไม่เยอะเท่าไหร่ ฝากหน่อยนะอ้วน คึคึ
“อืม...แปรงสีฟัน ผ้าขนหนู หูฟัง สายชาร์จ แบตสำรอง โอเคครบ” แบคฮยอนไล่รายชื่อสิ่งของที่ตัวเองต้องเอาไปเรียบร้อยแล้วหลังจากอาบน้ำเสร็จ เมื่อของครบตามที่ต้องการก็ปิดไฟนอนทันที
...โดยไม่เห็นรอยยิ้มแบบโครตสะใจของชานยอลที่ทำท่าหลับอยู่...
"วู้ววว เสม็ดจ๋าาาาาาา" เสียงของสิ่งมีชีวิตชื่อ แบคฮยอน อี้ชิง ลู่หาน และมินซอก ที่เดินทางมาจากแดนกิมจิเมื่อเท้าแตะถึงพื้นเมืองไทยก็โวยวายดีใจกันซะยกใหญ่ โดยไม่หันมามองอีมนุษย์ไททันสามตัวที่ยืนถือกระเป๋าปาดเหงื่ออยู่สักคน
Kris : เพื่อน้องหมวย คริสจะทนฮะแม่... ฮึก หนักสัดๆ
Sehun : ชิวพ่อมึงสิ.....ลู่หานแบกประตูบ้านมาด้วยหรอวะ โอ้ยย
Chanyeol : จะแกล้งให้อีอ้วนมันถือหนักๆ แต่ไหงมันถึงมาอยู่ในมือกูล่ะเนี่ย โอ้ยหล่อเพลีย
ส่วนอีจ๊อกอ่ะหรอ.....นางเฉลี่ยสมบัติของนางให้พวกกูสามคนถือจ้า เเล้วคิดดู...อีอ้วนของยังเยอะขนาดนี้ มึงลองบวกของอีจ๊อกไปอีกสามสิบเปอร์เซ็นอ่ะ.... กูนี่แทบปาทิ้งเลย
"เข้าบ้านกันก่อนมั้ย กูกราบ" คริสป้องปากตะโกนเรียกสี่คนนั้นที่กำลังถ่ายรูปกันอยู่
"อ้ะ กราบ" เสียงของน้องอี้ชิงที่เดินกลับมาแล้วยื่นเท้าเล็กๆ ใส่คริสที่นั่งยองๆ อยู่จนแทบจะถูกฟันมันเฉาะ
"เดี๋ยวกูกับแบคฮยอนไปดูที่พักก่อนนะ อีอ้วน !! มึงมาช่วยกูถือรองเท้ามึงซะ อีภาระลูกหลาน" ผมบอกอีเพื่อนรักไซส์มินิของตัวเองแล้วหันไปตะโกนเรียกอีพยูนที่ไม่ได้กลับบ้านเกิดมาซะนาน อาลัยอาวรณ์เหลือเกิน
- Zeed Resort -
"สวัสดีค่ะ ซี้ดรีสอร์ทยินดีต้อนรับค่ะ" เมื่อเดินไปติดต่อตรงเคาท์เตอร์ก็มีพนักงานสาวสวยยกมือไหว้ตามมารยาทไทย แล้วรัวภาษาอะไรใส่กูก็ไม่รู้ แปลได้แค่ ซี้ดๆ ค่ะๆ อ่ะ
"อ่า...We come from South Korea." ผมที่พูดอังกฤษได้แค่งูๆปลาๆก็พยายามจะบอกเขาไป
"OH !! I'm sorry. You're look like Thai people. His name is James Ji. ชิบหายละมาเป็นชุดเลย.... แบคฮยอน ช่วยกูด้วย....
"Ahh...I have a reservation. My name is Park Baekhyun.
"Mr.Park . How long are you staying with us ? "
"Five days."
"Your house is number 9. Here's your key card. "
"Thank."
"Have a nice stay."
หลังจากดึงแบคฮยอนมาคุยแทนแล้ว สองคนนี้ก็พูดอะไรกันไม่รู้ จนพนักงานยิ้มและส่งคีย์การ์ดสีดำๆมาให้แบคฮยอน
"มึงพูดไรกะเขาอ่ะ ? " ผมหันไปถามแบคฮยอนที่เดินคู่กันมา กระดป๋าอีอ้วนมีคนมายกให้แล้วเว้ย กูรู้สึกเหมือนไปเกิดใหม่เลย
"ก็ทั่วๆไป"
"กูจะไปรู้มั้ยล่ะ ก็คุยรัวซะขนาดนั้น"
"เขาบอกว่ามึงหน้าเหมือนคนไทย ชื่ออะไรนะ จิๆอ่ะ กูเลยเดินไปบอกเขาว่าเรามาจองไว้แล้ว"
"ที่มึงบอกอะไรนะ... ปาร์ค แบคฮยอนป่ะ ? เห้ยหน้าแดงทำไมอ่ะ ฮ่าๆ " ผมพูดก่อนจะเห็นว่าหน้าตาอันกวนตีนของมันขึ้นริ้วแดงๆแถบแก้มไปถึงใบหู
"เเล้วเขาก็ถามว่าอยู่กี่วัน กูบอกอยู่ห้าวัน เขาก็ยื่นคีย์การ์ดให้เลยอ่ะ" อีอ้วนพูดแล้วยกมือขึ้นมาโชว์คีย์การ์ดให้ผมดู
"เอ้า ถึงแล้ว เลขที่เก้าใช่ป้ะ"
"รู้ได้ไงอ่ะชานยอล ฉลาดนี่"
"กูเห็นมันเขียนไว้ในคีย์การ์ดอ่ะ......"
"อืม...โง่จริงด้วย" แบคฮยอนพูดแล้วเดินเข้าบ้านพักไปทันที เดี๋ยวนะ.....โง่หรออีอ้วน คืนนี้มึงโดนแน่ไอ้สัด !!!!!
End Chanyeol Part
Sehun Part
ตอนนี้คนหล่อเหนื่อยครับ ก็ดู (ว่าที่)ที่รักเอาของมาสิ...
"เซฮุ๊นนนนนนนนนนนน"
"คร้าบ"
"พี่อยากกินน้ำแตงโมปั่นอ่ะ"
"แน่ใจ ? " ปากพูดนะ แต่ตานี่มองนมคนขายซะหวานเชียว
"ใช่ ไปกัน" ลู่หานพูดโดยไม่หันมามองหน้าผมแล้วออกเดินนำทันที
- หน้าร้านน้ำปั่น -
(สมมติว่ามันคุยกันรู้เรื่องนะ พอดีอีไรท์มันโง่ )
"รับอะไรดีคะ ? "
"อ่า...น้ำแตง...โม แก้วนึงครับ" ลู่หานบอกแล้วหันไปมอง...อืม...แตงโมจริงๆด้วย....
"คุณผู้ชายล่ะคะ" เธอหันมามองผมแล้วนิ่งไปประมาณห้าวิ ก่อนจะยิ้มมาให้ เหยด....กูได้เหยื่อละ
"นม...สดปั่นครับ" ผมพูดแล้วชะงักไปมอง นม....สดที่อยู่ตรงชั้นวางของ ลู่หานหันมามองผมด้วยหางตาแว้บนึงก่อนจะสะบัดหน้ากลับไป เอ้า...เป็นไรอีกวะ
ผมยื่นมือไปสะกิดเบาๆก็หันมาทำหน้าไม่พอใจใส่ สะบัดไปมาจนได้น้ำของตัวเองนั่นแหละ
"น้ำแตงโมค่ะ" ลู่หานหันไปรับแก้วแล้วนั่งหันหลังให้ผม นี่งงนะไม่พอใจละทำไมไม่ลุกไปก่อน หวงกูอ้ะดี๊ ง้อวว
"นมสดค่ะ" โอเคได้นมแล้ว นมจริงๆเลยอ่ะ เขาแบบก้มมาเอาแก้วให้แล้วเสื้อคอกว้างไงก็แบบ เออนมสดอ่ะ พอผมเอื้อมมือไปรับเขาก็เอามือมาลูบหลังมือผมเบาๆ แล้วยัดกะดาษใส่มือผมมา แน่ะยังมาขยิบตาใส่อีก ผมจ่ายเงินของทั้งสองแก้วและคลี่กระดาษดูทันที
'เมียเผลอแล้วเจอกัน สี่ทุ่มตรงนี้'
"เหอะ สี่ทุ่มตรงนี้หรอ... ผู้หญิงอะไรทำไมทำตัวแบบนี้" อุ้ยกูนี่สะดุ้งสุดตัวเลยครับ ก็อยู่ๆมีเสียงที่มาจากข้างหลัง พอหันกลับไปเท่านั้นแหละ อีเหี๊ย...แม่ทูนหัวกูมา
"เขาเอามาให้เอง..." ผมพูดแล้วทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมใส่
"ไม่ได้ว่า ก็ไม่มีสิทธิ์อยู่แล้วนี่..." เอ้าชิบหายละเข้าโหมดดราม่าเฉย
"ไม่ ๆ ไม่พอใจก็อะไรบอกผมเลย"
"เซฮุนพูดเหมือนพี่เป็นภาระอ่ะ" ลู่หานพูดแล้วมองเซฮุน
"ไม่ช่ายยยย ลู่หานไม่ใช่ภาระนะ"
"บางครั้งก็งงว่ะ ว่าฮุน.....จำเป็นต้องแคร์พี่มากขนาดนี้เลยหรอ ? "
"ลู่หาน...รู้ป่ะ ว่านี่ทำขนาดนี้อ่ะ ยอมทุกอย่าง ไม่พอใจอะไรนี่พร้อมปรับปรุงเพื่อลู่หานทุกอย่างอ่ะ"
"หมายความว่าไง ? " ลู่หานทำหน้างงแล้วถามผม
"ผมชอบลู่หาน" ผมชี้มาที่หัวใจของตัวเองเเละพูดต่อ "ข้างในนี้ก็เป็นของลู่หาน"
"ห้ะ ? " คนตัวเล็กกระพริบตาปริบๆแล้วทำหน้าเหวอ
"นั่นแหละ ผมชอบพี่" ผมกลั้นใจพูดออกไปโพล่งๆ
"ไอ้บ้าเซฮุน...ให้กูรอมาตั้งนาน" ลู่หานตะโกนออกมาแล้วทุบหลังผม
"เห้ย..รออะไร ? "
"รอตั้งแต่ยังเป็นปาร์คเซฮุนเด็กมัธยมปลายปีหนึ่งของโรงเรียนชันแฮ"
"ฮะ ?" เห้ย ตอนนั้นยังหัวโปกปากหมาหาเรื่องไปทั่วอยู่เลยนะ
"เออ รอมาตั้งแต่ตอนนั้นอ่ะ"
"รู้จักตั้งแต่ตอนนั้นเลยหรอ ?"
"นี่จำไม่ได้จริงๆใช่ปะ ? " ลู่หานบอกแล้วชักสีหน้าใส่ ยกมือขึ้นมาเท้าเอวตัวเอง
"คุ้นๆว่ะ" เออนี่คุ้นจริงๆนะเนี่ย เหมือนเคยเห็นผ่านตามาอ่ะ
"Black Rose" อยู่ๆลู่หานก็พูดขึ้นมาในขณะที่ผมกำลังใช้ความคิดระลึกชาติอยู่ เดี๋ยวนะ แบล็คโรสหรอ? นี่มันชื่อวงดนตรีของโรงเรียนที่ชานยอลมันเป็นมือกีต้าร์ พี่คริสเป็นมือกลอง แล้วก็นักร้อง....
"เห้ย !! ไอ้แบ๊ว " ผมตะโกนขึ้นมาสุดเสียง ก็ตอนนั้นลู่หานนี่แบบแบ๊วมาก ตัวก็เตี้ยๆ เล็กๆ ประมาณนี้แหละ แต่คือมันมุ้งมิ้งมากเว้ย ทำไมกูจำมันไม่ได้วะ หอยหลอด !!
"เออ แต่ตอนนี้แมนเเล้วนะเว้ย "
"ไอ้แบ๊วจริงด้วยอ่ะ !! "
"จำได้แล้วอ่ะดิ้" พอลู่หานพูดจบก็กอดผมแน่น ทันที แถมยังเอาหน้าส่ายไปมาบนช่วงไหปลาร้าของผมด้วย
"โอ๊ย ขอโทษนะที่ลืม...น้องแบ๊วของพี่ฮุน" ผมกอดตอบคนตัวเล็กแน่นๆทันที คิดถึง...คำคำนี้ก้องอยู่ในหัวผมตลอดเวลาที่กอดกับลู่หาย คิดถึงมากจริงๆ
"เออ มีไรจะบอก" ลู่หานผละออกจากอ้อมกอดของผมแล้วเงยหน้าขึ้นมา
"หืม ? "
ลู่หานหยิบสมุดสีชมพูปกคิตตี้ที่สภาพนี่น่าจะมีมาประมาสามสี่ปีแต่ถูกรักษาไว้อย่างดีมาให้ผม ผมเปิดดูเรื่อยๆ เพราะน่าจะเป็นไดอารี่ของคนตรงหน้า
01/02/20xx
'น้องของชานยอลน่ารักจังเลย ชื่ออะไรวะ'
13/03/20xx
'เจอน้องเซฮุนอีกแล้ว วันนี้มาดูซ้อมด้วย เขิน'
27/04/20xx
'วันนี้เจอน้องที่หน้าร้านชานมด้วยอ่ะ มีรอยเลือดติดเสื้อด้วย ไปมีเรื่องมาอีกแล้วอ่ะดิ เป็นห่วงว่ะ'
18 / 05 / 20xx
'โอ้ย ต่อยกับเด็กโรงเรียนนั้นอีกแล้ว เรื่องอะไรอีกล้ะเนี่ย'
30 / 01 / 20xx
'วันนี้จบม.ปลายแล้ว จะไม่ได้เจอน้องอีกแล้วอ่ะ ฮืออออ'
30 / 01 / 2014
'ไปช่วยชานยอลทำรายงาน...เจอน้องด้วยอ่ะ หล่อขึ้นมากเลย งื้ออ
21 / 02 / 2014
'เจอน้องเดินนัวเนียกับผู้หญิงในผับ.....เจ็บชิบหายเลยว่ะ'
13 / 03 / 2014
'พี่ฮยอนซึงมาจีบอ่ะ หวั่นไหวนะเนี่ยยยยย'
12 / 04 / 2014
'วันนี้วันเกิดน้อง อยากเอาของขวัญไปให้จัง แต่พอไปถึงก็เห็นว่ามีคนผู้หญิงสองสามคนอยู่ด้วย ไม่กวนดีกว่าเนอะ...เดี๋ยวฝากชานยอลไปให้แทนนะเซฮุน เอ้า !! น้ำตาจะไหลทำไมเนี่ย'
มือใหญ่ๆของผมแตะไปที่รูปกล่องของขวัญที่แปะอยู่ข้างล่างข้อความ ก่อนจะเห็นว่าเป็นกล้องที่ผมบ่นว่าอยากได้มาก (ช่วงนั้นโครตเห่ออ่ะ คือรักอีชานยอลมาก นึกว่ามันซื้อให้)
13 / 03 / 2015
'ตัดใจดีกว่า...น้องคงไม่อยากมีใครตอนนี้หรอก'
นี่คือหน้าเกือบสุดท้ายของสมุดเล่มนี้ สมุดที่มีแต่เรื่องของผม ตั้งแต่เมื่อห้าปีที่แล้ว....รายละเอียดของผม นิสัยแย่ๆของผม ทุกอย่างที่เกี่ยวกับผม และความรู้สึกของนางฟ้าตัวน้อยที่อยู่ข้างหน้าผม
"เข้าใจยังพี่ฮุนนักเลงใหญ่ นี่จะตัดจะ...อื้ม" ยังไม่ทันที่ลู่หานจะพูดจบ ผมก็พุ่งเข้าไปปิดปากเล็กๆนั่นด้วยริมฝีปากของผมเอง ค้างไว้อย่างนั้น ไม่มีอะไรเกินกว่านั้น แต่โครตอิ่มใจเลยว่ะ
"ห้ามตัดใจนะ ไม่ได้อ่ะ ไม่ยอม" หลังจากผละออกมาผมก็งอแงใส่ทันที ไรอ่ะ โห่วว ตั้งห้าปีจะมาตัดใจง่ายๆงี้ได้ไง ไม่มีความพยายามเลยอ่ะ
"ง้องแง้งว่ะ" ลู่หานพูดแล้วตะปบ ครับ...ตะปบหน้าผมก่อนจะส่ายไปมาเเล้วทำปากจู๋ใส่ คิดว่าน่ารักมากเลยอ่ะดิ เออ..น่ารัก
"รักนะครับ" ผมพูดแล้วยิ้มให้ลู่หานที่ล็อกหน้าผมค้างไว้
"อือ"
"จะไม่บอกกลับมั่งเลยไงเล่า !!" นี่งอแงจริงๆนะ ผมบอกก่อนนี่อายนะเว้ย
"แค่ในนี้มันยังไม่พอแง้ะ เดี๋ยวปั๊ดตบด้วยสันสมุด" ลู่หานโวยวายแล้วยกสมุดขึ้นมาฟาดบนหน้าผมจนแก้มสั่น ถ้าไปทำดั้งมาซิลิโคลนมีหลุดอ่ะ เจ็บสัด
"คร้าบบบ พอแล้วคร้าบ รักมากเลยนะคร้าบบบ อยู่ด้วยกันนานๆเลยนะคร้าบบบ" ผมพูดเสียงดังๆแล้วแกว่งมือลู่หานไปมา ไม่อายหรอก คนไทยฟังกูไม่รู้เรื่อง วรั้ยยย
สรุปคือกูเป็นแฟนกันแล้วครับ...จบ
อีไรท์แม่.งทำร้าย แค่ท่อนร้องกูก็น้อยอยู่แล้วยังจะให้กูมีพาร์ทน้อยอีก ขอกูด่าหน่อยเหอะ ไรท์เตอร์ !!! อีสวย อีน่ารัก อีโมเอร้ อีเมียเซฮุน อีเมียคริส อีเมียชานยอล อีเมียวี อีเมียจัสติน อีเมียคนหล่อทั่วโลก !!!
(ไรท์คนสวยแฝดดาร่าแต่ม๊าบอกไม่ใช่ : เป็นการด่าที่กูรู้สึกวินมากอ่ะจริง 555)
End Sehun Part
-ดินเนอร์ริมทะเล-
"บรรยากาศนี่น่าเสียตัวชิบหาย" คริสพูดขึ้นแล้วมองไปที่ฝรั่งผมทองใส่บิกินนี่ลายแก้วน้ำ ทำเอาคริสนี่อยากจะไปลองดูดน้ำจากหลอด.....มั่งเลย
"พูดจากามๆเวลาแดกข้าวนี่พ่อแม่ไม่สอนหรอครับ ? " มินซอกที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาแกะปูอยู่พูดออกมาทั้งๆที่สายตายังไม่ละออกไปจากอาหารในมือด้วยซ้ำ
"สอนครับ แต่ความกามมันไม่เข้าใครออกใคร....แหน่ะ !! อีทูปาร์ค เอามือขึ้นมาบนโต๊ะเดี๋ยวนี้ มึงลูบเอวแบคฮยอนอยู่ กูเห็นนะชานยอล ส่วนเซฮุน..หันมามองพวกกูบ้าง อีลู่ไม่หายไปไหนหรอก" คริสพูดแล้วชี้หน้าสองพี่น้องสุดหล่อที่กำลังเอามือไว้ใต้โต๊ะทั้งคู่ อู๋รู้ อู๋เห็น อู๋สัมผัสได้..
"โอ้ย พี่คริสรีบๆกินสิครับ ว่างมากรึไงมาจับผิดคนอื่นเนี่ย " อี้ชิงพูดออกมา ทำเอาคริสก้มหน้าไปกินต่อแทบไม่ทัน สำลักตายมั้ยอู๋ ทำร้ายกูกันจัง หล่อมากก็งี้
"ดีมากอี้ชิงน้องรัก" ลู่หานหันมาดึงแก้มอี้ชิงแล้วกลับไปกินอาหารสร้างโลกส่วนตัวกับแฟนหมาดๆของตัวเองต่อ
- บ้านพักที่ 9 -
หลังจากกินข้าวเย็นเรียบร้อยพี่ปาร์คแอนด์เดอะแก๊งค์ก็
กลับเข้าบ้านพักทันที ไม่ใช่ไรหรอก คือถ้าอยู่นานแหม่มหัวทองแถวนั้นกูลากเข้าพงหญ้าไปแล้ว นมนี่สะใจชิบหายเลยพี่ปาร์คการันตี
"มึงไปซื้อมายังอ่ะ ? " ครอสถามแล้วสะกิดสีข้างของชานยอล
"อยู่ในบ้าน" ร่างสูงตอบพร้อมกับไขกุญแจเข้าบ้านพักไปด้วย
"พวกมึง ในบ้านอ่ะ กูไปซื้อเหล้ามาแล้วนะ ใครไม่แดกมึงได้กลับเกาหลีคนเดียวแน่"
"เอาดิ่" บุคคลที่เหลือตอบรับทันที มาเที่ยวแต่ไม่เมามันจะไปสนุกอะไรล่ะ
พอชานยอลไขกุญแจเสร็จก็เปิดไปห้องนั่งเล่นทันที ก่อนจะดึงแบคฮยอนที่ตอนนี้ตัวจะแตกแล้วไปนั่งโซฟา ปล่อยให้คนอื่นไปหาผ้ามาปูนั่งที่พื้นเอง
ฟุ้บ
จุก....คำนี้เกิดขึ้นในหัวของชานยอลครั้งแรกหลังจากแบคฮยอนทิ้งตัวมานอนทับช่วงบนของตัวเองที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่
"โอ้ยยยย อิ่มมมม" แบคฮยอนทิ้งหัวลงบนอกของชานยอลที่ตอนนี่น่าจะตายไปแล้ว
"หนักชิบหายเลย ห่า" ร่างสูงบ่นก่อนจะดันตัวเองนั่งพิงโซฟาแล้วให้แบคฮยอนนั่งบนตักแทน
"มาคร้าบบ มาแดก" หลังจากจัดการที่ทางเสร็จสรรพก็ส่งแก้วที่ชงเข้มที่สุดให้ชานยอลทันที
"อยากกินมั่งอ่ะ" แบคฮยอนเงยหน้าไปหาชานยอลที่กำลังกระดกแก้วเหล้าในมือเหมือนจะอร่อยนักหนา ก็นอยากลองชิมมั่ง เพราะที่เคยก็เป็นค็อกเทล หรือไม่ก็เหล้าปั่นแค่นั้น ไม่เคยลองจริงจังแบบนี้ซักที
"อ่ะ แค่จิบพอนะ จะได้รู้ว่ารสชาติเป็นไง เผื่อโดนมอมจะได้รู้ตัว" ชานยอลยื่นแก้วตัวเองให้คนบนตักลองชิมแล้วหันไปเล่นโทรศัพท์ตัวเองต่อ
"อ่ะ คืน " มือเล็กยื่นแก้วเปล่าๆไปให้คนที่กำลังสนใจโทรศัพท์ในมือตัวเอง
"เห้ย มึงแดกหมดเลยหรอ กูให้จิบ !! " ชานยอลหันไปบ่นใส่คนตัวเล็กที่ตอนนี้ตาเยิ้ม คอพับลงกับซอกคอของตัวเองเรียบร้อบเเล้ว
"อ้าว สลบไปแล้ว.." อี้ชิงที่กำลังจะหันมาชวนแบคฮยอนคุยกลับต้องร้องอ้าวเมื่อเห็นสภาพของเพื่อนตัวเอง
"มึง กูพาอีอ้วนไปนอนแล้วนะ เดี๋ยวตกมัน" ชานยอลพูดแล้วอุ้มแบคฮยอนให้ขี่หลังตัวเองขึ้นห้องไปทันที
"อ้วนพ่อมึงเส้ !! " พร้อมกับเสียงด่ายานๆของแบคฮยอน
- ห้องสวีท -
"มึงไปอาบน้ำไป" ชานยอลพูดแล้วถอดเสื้อตัวเองออกอย่างไม่อาย ก็เห็นทุกวันป่ะวะ ?
"ชานยอล ร้อนอ่ะ..." แบคฮยอนลุกขึ้นนั่งทั้งๆที่หลับตาอยู่เอ่ยขึ้นมา
"ไปอาบน้ำดิไป"
"ไม่"
"งั้นนอน"
"ไม่นอน"
"แล้วจะเอาไง"
"เอามึง" แบคฮยอนพูดแล้วคลานมาหอมแก้มชานยอลเบาๆ
"ห้ะ !! " เห้ยนี่ตกใจจริงๆไม่คิดว่ามันจะพูดหน้าตาเฉยแบบนี้ไง
"เอ้า นี่กูก็จะให้เป็นผัวจริงๆก็เสือกไม่เอา โง่" แบคฮยอนส่ายหน้าเบาๆ แล้วนอนคว่ำกับเตียงทันที ไม่เอาก็นอน จบ....
"นี่จะเอาให้ได้ใช่มั้ย ? "
"ถ้าไม่โง่จะรู้เอง" คำนี้ชานยอลถึงกับของขึ้นได้....เดี๋ยวเจอกัน
•●•●•●•●•●•●• CUT •●•●•●•●•●•●•●•●•
-ในเพจเฟสบุค " VaLent" ❤
-ไบโอทวิต { @Tanyaaa2001 }
•●•●•●•●•●•●• CUT •●•●•●•●•●•●•●•●•
"ชานยอล ไหนมึงบอกไม่เจ็บไงอีเหี๊ยยยยยยยยย "
♡ Talk ♡
ตามสบายค่ะ 555555 ฉากคัทครั้งแรกมันก็กากๆแบบนี้แหละ อย่าถือสาเราเลย // กราบบบ
อ่านแล้วฝากเม้นหน่อยนะ มาติชมกันนิดนุงงง
เลิฟยูวเอเวี่บอเดร้รรรรร ❤
ปล.ขออภัยในความโง่อังกฤษของเราด้วย 5555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น