sf3*8 นิทานก่อนนอน ไกรทอง

เนื้อเรื่อง

 ไกรทอง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ เมืองพิจิตร มีเศรษฐีผู้หนึ่งนามว่า วาโย อาศัยอยู่กับภรรยาชื่อ ปฏิภาณ ทั้งสองมีลูกสาวสองคนคือ ตะเภาเกต และตะเภาเกรซ  ทั้งสองมีความงามเลื่องลือไปทั่วทั้งเมืองพิจิตร

วันหนึ่งสาวน้อยทั้งสองไปอาบน้ำที่ท่าน้ำหน้าบ้าน ขณะที่ทั้งสองกำลังอาบน้ำ เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานนั่นเอง ก็มีจระเข้ตัวหนึ่ง ว่ายน้ำตรงเข้ามาคาบตะเภาเกรซลงน้ำหายไปทันที

เมื่อเห็นดังนั้น ตะเภาเกตรีบขึ้นจากน้ำ และวิ่งกลับบ้านทันที

“กรี๊ดดด คุณพ่อขา คุณแม่ขา น้องตะเภาเกรซโดนจระเข้คาบลงน้ำไปค่า” ตะเภาเกตพูดไปร้องไห้ไป

เมื่อคุณแม่ปฎิภาณได้ยินดังนั้นก็เป็นลม จนเศรษฐีวาโยต้องประคองไว้ แล้วพาเข้าไปพักผ่อนในห้อง  

หลังจากที่เศรษฐีวาโยพาภรรยาไปพักผ่อนในห้องแล้ว ก็ออกมาสั่งงานบ่าวไพร่ในบ้าน

“พวกเอ็งไปประกาศเลยนะ ว่า ถ้าใครช่วยลูกสาวข้า และปราบจระเข้ตัวนั้นได้ ข้าจะให้ทอง 38 ถุง แล้วยกลูกสาวให้ ”

ทันทีที่เศรษฐีวาโยประกาศออกไปก็มีหมอจระเข้จากทั่วสารทิศมาอาสาปราบจระเข้ตัวนั้น 
แต่ทุกครั้งที่หมอจระเข้เหล่านั้น ออกมาร่ายมนต์เรียกจระเข้ หรือออกไปกลางน้ำเมื่อไหร่ จระเข้ตัวนั้นก็มาคาบหมอจระเข้เหล่านั้นลงน้ำไปทันที ผ่านไป 38 วัน ใช้หมอจระเข้ไป 83 คน ก็ยังไม่มีใครปราบจระเข้ตัวนั้นได้

วันหนึ่งมีหมอจระเข้ที่สำเร็จวิชาจากอาจารย์ชื่อดัง ได้เดินทางมาถึงที่บ้านเศรษฐีวาโย

“สวัสดีครับ” สำเนียงเหน่อๆ ทำให้เศรษฐีสะดุด

“เจ้ามาจากไหน ชื่ออะไร” เศรษฐีวาโยถาม

“ผมมาจากสุพรรณ ชื่อกันทอง” ชายหนุ่มตอบ

“เออๆ เจ้าคิดว่าเจ้าจะปราบจระเข้ได้มั้ย” เศรษฐีวาโยถาม

“ได้ขอรับ กระผมเพิ่งสำเร็จวิชา ปราบจระเข้มาหมาดๆเลยขอรับ” กันทองตอบ

“เออๆ เจ้าคิดว่าต้องใช้เวลากี่วันล่ะ” เศรษฐีวาโยถาม

“ผมขอปลุกเสกอาวุธ 38 ชั่วโมงก่อนขอรับ แล้วค่อยลงมือ”

หลังจากนั้นกันทองก็ตั้งปะรำพิธีปลุกเสกอาวุธ

ณ เมืองบาดาล

จระเข้ตัวหนึ่งนอนหลับกระสับกระส่าย ก่อนจะสะดุ้งตื่นขึ้นมา

‘ฝันบ้าอะไรวะ ฝันว่าถูกเสือขย้ำ’ จระเข้คิด

‘แต่คงคิดมากไปเอง เสืออะไรจะมาอยู่ในน้ำ’

ว่าแล้วจระเข้ก็บิดขี้เกียจ ก่อนแปลงร่างเป็นคนแล้วไปดูสาวงามที่เก็บได้ (เออะ)

“ว่าไงจ๊ะสาวน้อย จะยอมพี่หรือยัง” จระเข้ถาม

“ไม่ แกรู้มั้ยว่าฉันลูกใคร พ่อต้องมาช่วยชั้นแน่” ตะเภาเกรซว่า

“5555 หัวเราะสระไดร์ เอ๊ย สะใจ หมอจระเข้กี่คนๆที่พ่อเธอส่งมา ฉันจับกินไปหมดแล้ว เรืองฤทธิ์ผู้นี้ อยากได้อะไรต้องได้ 555”

แล้วจระเข้ก็ย่างสามขุมเข้าหาตะเภาเกรซ แต่เสียงระเบิดของบางอย่าง ทำให้เรืองฤทธิ์หยุดชะงัก

“หยุดนะ” เสียงเหน่อๆ เข้มๆ ดังขึ้นหน้าห้อง

“แกเป็นใคร” จระเข้เรืองฤทธิ์ถาม

“ฉัน กันทอง เป็นหมอจระเข้ จะมาปราบแก” กันทองตอบ

“555 ฉันเป็นจระเข้มีอาคมเฟ้ย ฟันแทงไม่เข้า 555” จระเข้เรืองฤทธิ์ตอบ

“สาวน้อย หนีไปพี่เคลียร์ทางให้แล้ว” กันทองตอบ

ตะเภาเกรซวิ่งหนีออกไปด้านนอกพอดี และเหลือเพียงหมอจระเข้ และจระเข้ในห้อง

“เฮ้ย นั่นว่าที่ภรรยาชั้นนะเฟ้ย” จระเข้เรืองฤทธิ์ตะโกนขึ้น

“แล้วไง ว่าแต่ เดี๋ยวนี้จระเข้นี่เตี้ยขนาดนี้เลยเรอะ” กันทองถาม

“ไอ้ดำ ตาย”

แล้วทั้งจระเข้และคนก็ตรงเข้าตะลุมบอนกัน กันทองใช้อาวุธ แต่สุดท้ายจระเข้เรืองฤทธิ์ก็ปัดอาวุธออกไปได้ ทำให้เหลือแต่มือเปล่าทั้งคู่ สู้กันไปมา จระเข้เรืองฤทธิ์สะดุดล้มลงบนพื้นห้อง

กันทองไม่ทันตั้งหลักจึงล้มลงไปด้วย ริมฝีปากทั้งคู่สัมผัสกัน แล้วกันทองก็ได้กลิ่นหอมจากตัวจระเข้น้อยตรงหน้า จึงใช้มือลูบไล้เนื้อตัวของจระเข้เรืองฤทธิ์จนร่างข้างใต้สั่นสะท้าน

“เฮ้ย ไอ้กันทอง ทำอะไรฟะ”

“ปราบจระเข้” ตอบแล้วก็ซุกหน้าลงบนซอกคอ ฝากรอยรักเอาไว้ ไม่ยอมให้จระเข้ตัวน้อยพูดอะไรอีกต่อไป

แถมๆ

ตอนเช้า จระเข้ที่ตื่นขึ้นมาก่อน (หรือไม่ได้นอน) นอนมองหน้ากันทอง จนกระทั่งตื่น

“มองอะไร มองแบบนี้อยากได้อีกรอบเหรอ” กันทองถาม

“ใช่” จระเข้ตอบ

ร่างสูงของหมอปราบจระเข้ทำท่าจะขึ้นคร่อม แต่โดนจระเข้ตัวเล็กที่ไม่รู้ว่าเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน กดลงกับพื้น แล้วประกบริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากของกันทอง

“เดี๋ยว ริท เดี๋ยว” กันทองร้องห้าม

“ฉันอยากได้อะไรต้องได้ ฉันอยากได้ภรรยา นายต้องมาเป็นภรรยาชั้น 555 ”

แล้วการต่อสู้ ก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง แต่ใครจะแพ้ ใครจะชนะ มีแค่ จระเข้น้อย กับหมอจระเข้เท่านั้นที่รู้

อัพเป็นของขวัญวันเกิดย้อนหลังให้พี่เบสค่ะ

เนื้อเรื่องน้อยไปหน่อย แต่ก็หื่นนะเออ (ยังไงฟะ)

เพื่อความบันเทิงเท่านั้นค่ะ