sf3*8 นิทานก่อนนอน ซินเดอเรลลา

เนื้อเรื่อง

 นิทานก่อนนอน กันเดอเรลลา

                กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วยังมีครอบครัวอยู่ครอบครัวหนึ่ง มีคุณพ่อ คุณแม่ และลูกที่แสนน่ารักลูกชื่อว่า “น้องกัน”
แต่แล้ววันหนึ่ง ผู้เป็นแม่ได้เสียชีวิตลง ผู้เป็นพ่อได้แต่งงานใหม่กับแม่ม่ายลูกติดอีก 2 คน ทันทีที่คุณแม่ใหม่ และพี่ๆเข้ามาในบ้าน น้องกันจึงถูกเนรเทศลงไปอยู่ในห้องเก็บของ และคุณแม่ใหม่ก็ตั้งชื่อให้ว่า “กันเดอเรลลา” แปลว่า ผู้กองอยู่กับเถ้าถ่าน (เหมาะมาก แอ๊ก โดนถีบ !)

วันหนึ่งคุณแม่ใหม่ก็เรียกกันเดอเรลลามาสั่งงาน

“นี่ กันเดอเรลลา” คุณแม่ใหม่เรียก

“ครับ คุณแม่เซน” กันเดอเรลลาตอบเสียงหวาน

“วันนี้ ให้แกไปซักผ้า ล้างจาน รดน้ำต้นไม้ ทิ้งขยะ กวาดบ้าน ถูบ้าน ตัดหญ้า อาบน้ำหมา ทำกับข้าว แฮ่กๆ เหนื่อย” คุณแม่เซนหอบ

“คุณแม่ขา ให้กันเดอเรลลาเอาเสื้อหนูไปซ่อมด้วยสิคะ” ลูกสาวคนโต นาม เกดพูด’

“อ้อๆๆ เดี๋ยวๆ กันเดอเรลลา ซักเสื้อสีฟ้าของฉันให้เป็นสีเขียวด้วยนะ” เกรซลูกสาวคนเล็กสั่งกันเดอเรลลา

เมื่อกันเดอเรลลาได้รับคำสั่ง ก็เดินมึนๆออกมาจากห้องโถง

‘สมาชิกเมืองไทยสไมล์คลับก็ไม่ใช่ ทำไมกิจกรรมมันเยอะแบบนี้ฟะ’ กันเดอเรลลาคิดในใจ

หลังจากได้รับคำสั่งมากันเดอเรลลาก็รีบทำงานบ้านอย่างขยันขันแข็งสะอาด เรียบร้อย

พื้นบ้านเงาวับจนเกรซที่เดินจะมาสั่งงานกันเดอเรลลาลื่นล้ม

‘น้องกันไม่ได้ทำอะไรนะ แค่ใส่น้ำมันพืช’ กันเดอเรลลาคิดในใจก่อนจะช่วยพยุงเกรซขึ้นมา

“นี่แกถูบ้านยังไงฮะ แล้วเสื้อฉันน่ะ ได้ยัง” ทันทีที่ลุกได้ เกรซก็แว้ดใส่ทันที    

“น้องกันใช้ไม้ถูพื้น” ตอบแค่นั้น แล้วก็เดินไปหลังบ้าน มองเสื้อผ้ากองโต 38 ชั้น แล้วหยิบเสื้อสีฟ้าของเกรซขึ้นมา

‘จะเอาอะไรซักให้เป็นสีเขียวดีล่ะเนี่ย’ 

ขณะที่กันเดอเรลลากำลังคิดว่าจะใช้สีย้อมผ้า หรือสีทาบ้านซักเสื้อเกรซดี ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

“แก๊ง ๆๆๆๆ อากาศแห้งแล้ง ระวังฟืนไฟ เอ๊ย ไม่ใช่  ” เมื่อได้ยินเสียง กันเดอเรลลาจึงแอบไปดู

“รับราชโองการ” คนใส่เครื่องแบบเท่ๆคนหนึ่งเอ่ยขึ้น แล้วคุณแม่เซนก็ย่อลงแทบจะติดพื้น

“ข้าพเจ้าชื่อโตโน่ เป็นองครักษ์ของเจ้าชาย อีก 3 วันข้างหน้า เวลา 2 ทุ่ม 38 นาที เจ้าชายจะจัดพิธีเลือกคู่ ขอให้บ้านที่มีลูกสาว ไปร่วมพิธีด้วย จบราชโองการ ”

ทันทีที่องครักษ์โตโน่เอ่ยจบ สามแม่ลูกก็กรี๊ดขึ้นมาทันที

“คุณแม่ขา เจ้าชายจะเลือกคู่” เกดร้องขึ้น

“หนูต้องไปหาชุดแล้ว” พูดจบก็วิ่งไปหาชุดข้างบนทันที

“คุณแม่ครับ” กันเดอเรลลาเรียก

คุณแม่เซนที่ยังอยู่ในห้วงความฝัน ตื่นขึ้นมาทันที แล้วแว้ด “อะไรยะ งานบ้านน่ะเสร็จรึยัง”

“น้องกันอยากไปด้วย”

“แกจะไปทำไม แกเป็นผู้ชาย เค้าเชิญแต่ผู้หญิง ถึงหน้าตาแกจะหวานดีก็เถอะ แล้วถ้าฉันให้ไปแกจะหาชุดที่ไหนใส่ยะ อ้อ แต่ถ้าแกทำงานบ้านเสร็จ ฉันอาจจะพิจารณาอีกที ” ว่าจบก็เดินกรีดกรายขึ้นชั้นบนไป

เมื่อถึงวัน กันเดอเรลลาเร่งทำงานบ้านตั้งแต่เช้า จนใกล้เวลา 2 ทุ่ม 38 นาที คุณแม่เซนเห็นว่างานใกล้จะเสร็จ จึงเอาค้อนมาทุบท่อน้ำในห้องน้ำตัวเอง แล้วตะโกนเรียก

“กันเดอเรลลา ท่อน้ำแตก” กันเดอเรลลาเห็นก็แทบเป็นลม ทำไมท่อมันแตกเป็นเสี่ยงๆ ละเอียดได้ขนาดนี้

“ซ่อมให้เสร็จก่อนฉันจะกลับมานะ” กันเดอเรลลาทรุดลงร้องไห้ เวลาป่านนี้จะไปหาช่างที่ไหนมาฟะ

“ร้องไห้อะไรกัน” เสียงหนึ่งดังขึ้น

“นายเป็นใคร” กันเดอเรลลาถามคนตรงหน้า

“เราชื่อริท เป็นเทวดา” เทวดาริทตอบอย่างยิ้มแย้ม

กันเดอเรลลามองท่อน้ำ สลับกับเทวดาริทไปมา

“ไม่ต้องมองแบบนั้น เราไม่ได้มาจากท่อน้ำ” เทวดาริทหน้าบึ้ง ปากยื่นออกมา

‘น่ารักแฮะ เฮ้ย’ กันเดอเรลลาคิดแล้วตกใจ

“นายเศร้าเรื่องอะไร ให้เราช่วยมั้ย” เทวดาริทอาสา

“น้องกันอยากไปงานเลี้ยงของเจ้าชาย แต่เขาเชิญแต่ผู้หญิง น้องกันเป็นผู้ชาย แล้วก็ไม่มีชุดใส่ อีกอย่างน้องกันยังซ่อมท่อน้ำไม่เสร็จด้วย” พูดไปก็สะอื้นไป โถ น่าสงสาร

เทวดาริทเห็นกันเดอเรลลาพูดทั้งน้ำตาก็สงสารจึงอาสาช่วยเหลือ

“เราจะช่วยนายเอง”

เทวดาริทเสกให้ท่อน้ำกลับเป็นเหมือนเดิม เสกให้กันเดอเรลลาเป็นผู้หญิง เสกชุดสวยๆให้

เสกรถม้าจากหนูและฟักทองในครัว และเสกคนขับรถม้า ให้เสร็จสรรพ

“ขอให้สนุกกับงานเลี้ยงนะ กันเดอเรลลา” เทวดาริทอวยพร

“ขอบคุณครับ เอ๊ย ขอบคุณค่ะ เทวดาริท”

“อ้อๆ แต่มีข้อแม้อย่าง เธอต้องกลับมาก่อนเที่ยงคืนนะ”

“ได้ค่ะ”

เมื่อรถม้าไปถึงงาน กันเดอเรลลาก็เข้าไปในวังของเจ้าชายพอดี ณ ขณะนั้น เจ้าชายกำลังจะเลือกคู่เต้นรำพอดี กันเดอเรลลาที่เดินเข้างานจึงสะดุดตาเจ้าชายอย่างมาก (สงสัยในงานจะมีแต่สาวขาวๆ) สาวน้อยหน้าหวาน ผิวสีน้ำผึ้ง เจ้าชายจึงเดินมาขอเต้นรำ

“ให้เกียรติผมซักเพลงนะครับ” เจ้าชายเอ่ยกับกันเดอเรลลา

“ค่ะ” แล้วทั้งสองก็เต้นรำกัน

“ผมองค์ชายวาโยครับ คืนนี้คุณสวยที่สุดในงานเลยรู้มั้ย” (ท่าทางองค์ชายจะชอบของแปลก ผั่ว ไรเตอร์โดนตบ)

กันเดอเรลลายิ้มอย่างเขินอาย ไม่ทันได้ตอบอะไร เสียงระฆังก็ดังขึ้น

ระฆังตี 12 ครั้ง หมายถึงเที่ยงคืน กันเดอเรลลาคิดได้ดังนั้นก็รีบออกจากงานไป องค์ชายวาโยพยายามวิ่งตาม

กันเดอเรลลาวิ่ง วิ่ง จนรองเท้าข้างหนึ่งหลุด แล้วก็ขึ้นรถฟักทองไป ทิ้งเจ้าชายให้อาลัยกับสาวน้อยปริศนา

เมื่อกลับถึงบ้าน กันเดอเรลลาที่กลับสู่สภาพเดิมคือเป็นชายหนุ่มผิวเข้ม นั่งอยู่ภายในห้องเก็บของของตนเอง ห้องไม่มีไฟ เลยต้องจุดตะเกียงอยู่

“เป็นไง งานเลี้ยงสนุกไหม” เทวดาริทถาม

กันเดอเรลลาหันมา เหวี่ยงค้อนวงเบ้อเริ่มให้ทีหนึ่ง

“น้องกันยังไม่ทันแลกเบอร์กับเจ้าชายวาโยเลย เทวดาเตี้ย” (อ้าว)

“อ้าวเฮ้ย ว่ากับแบบนี้เดี๋ยวก็สาปซะนี่” เทวดาริทขู่ หน้าเหวี่ยงใส่ไม่แพ้กัน ซึ่งกันเดอเรลลาเห็นแล้วคิดว่าน่ารักมากกว่าน่ากลัว

“น้องกันไม่กลัวหรอก” ตอบแล้วก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ แล้วหอมแก้มเทวดาตรงหน้าทันที

“เฮ้ย ทำอะไรเนี่ย” เทวดาริทร้องถาม

“เวทมนต์เสื่อมไว ของไม่ได้คุณภาพ ต้องคิดค่าปรับ” แล้วกันเดอเรลลาก็หอมแก้มเทวดาน้อยอีกข้างหนึ่ง ด้วยความที่ใช้เวทมนต์ไปเยอะเมื่อตอนหัวค่ำ ทำให้กันเดอเรลลานั้นสัมผัสตัวเทวดาริทได้ และกว่าจะใช้เวทมนต์ได้ใหม่ก็อย่างน้อย 38 ชั่วโมง เทวดาริทพยายามดิ้นหนี แต่ไม่ทันเมื่อกันเดอเรลลาโถมเข้ากอดไว้ทั้งตัว แล้วประกบจูบลงไปที่ริมฝีปาก แล้วเงาจากแสงตะเกียงที่ทาบบนผนัง จากสองร่าง รวมเป็นหนึ่งร่างในที่สุด

รุ่งเช้า

“ประกาศๆ สาวคนใดใส่รองเท้าคู่นี้ได้ จะได้อภิเษกกับเจ้าชาย” องครักษ์โตโน่ประกาศอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีใครหาสาวน้อยปริศนาคนนั้นเจออีกเลย