[Chu!!!] ตราบาปจากพี่ชาย

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 


ตราบาปจากพี่ชาย ที่น้องสาวอย่างฉัน...ไม่มีวันลืม

         สวัสดีค่ะทุกคนที่หลงเข้ามา :)

         เนื่องจากนิยายสั้นเรื่องนี้ มีเนื้อหาค่อนข้างรุนแรงมาก (ถึงมากที่สุด)

         ตอนแรกซิซตั้งใจว่าจะแต่งให้มันเป็นแนวสะท้อนสังคม พี่ชายข่มแหงน้องสาว แต่แต่งไปแต่งมาอยากให้สองคนนี้ดองกัน ตอนจบแทนที่พี่ชายจะโดนกฎหมายลงโทษกลับเหมือนจะกลับมารีเทิร์นกับน้องสาวซะงั้นเลย

          โดยเนื้อเรื่องจะบรรยายถึงผู้หญิงคนนึงย้อนปมอดีตของของตัวเอง จนมาถึงตอนที่พบกับพี่ชายครั้งล่าสุด

          ซึ่งตอนนี้ซิซได้แต่งเป็นเรื่องยาวแล้ว คือเรื่อง [Chu!!!] ตรารักจากพี่ชาย

           หลังจากถกกันเรื่องเรื่องสั้นเรื่องนี้ ทำให้ซิซตัดสินใจแก้พล็อตใหม่ จากปมนางเอกที่โดนพี่ชาย (ไม่แท้) รังแก เปลี่ยนมาเป็นการโดนทารุณกรรมทางร่างกายแทน (เป็นยังไงขออุบไว้ก่อน -x-)

           และจากกระทู้ดังกล่าวทำให้ซิซกังวลว่าจะโดนแบนเรื่องนี้ จึงได้สอบถามไปทาง Editor หรือก็คือพี่น้อง ที่ดูแลเรื่องนิยายในเว็บเด็กดี ซึ่งพี่น้องก็บอกว่าเนื้อหาแรงจริง แต่ก็ไม่ได้มีฉากร่วมเพศ คำหยาบคาย ที่ผิดกฎแต่อย่างใด เรื่องนี้จึงไม่โดนแบนค่ะ

           เนื่องจากตอนนี้ซิซเปิดเรื่องใหม่ที่เป็นเรื่องของ เปาซีน ตัวเอกในเรื่องนี้ แต่ปัญหาคือการที่ซิซแก้พล็อตเปลี่ยนปมของนางเอก ถ้าหากว่าเข้าไปอ่านเรื่องยาวก็ไม่ต้องสงสัยนะคะว่าทำไมอุปนิสัยของอังเปาถึงไม่เหมือนเดิมนิสนึง เพราะซิซสงสารน้องซีน (-w-'') ถ้ามีปมอดีตที่ร้ายแรงนั่นแล้วมาเจอกับเปาที่ร้ายลึก โหด โฉด เถื่อน (จริงๆ ก็ไม่ได้ขนาดนั้น) ก็จะดูทำร้ายน้องซีนเกินไป

          แล้วก็ ในเรื่องสั้นเรื่องนี้ซิซจัดการปรับเปลี่ยนอายุของน้องซีนเพื่อที่เนื้อเรื่องจะได้ดูซอฟลง

           ยังไงก็ฝากติดตามเรื่องยาวของพี่เปากับน้องซีนด้วยนะคะ [Chu!!!] ตรารักจากพี่ชาย และถ้ามีอะไรยังไงติชมติเตือนได้นะคะ ซิซจะนำไปแก้ไขปรับปรุงผลงานให้ดีขึ้น :)

 

 

 

 

 

เนื้อเรื่อง

[Chu!!!] ตราบาปจากพี่ชาย

           พี่อังเปา พี่ชายแสนดีคนหนึ่งของฉัน พี่เปาไม่ใช่พี่แท้ๆ แต่เป็นลูกชายของป้าฉันเอง ป้าขอให้แม่พาพี่เปามาอยู่ด้วย พ่อพี่เปาทิ้งพี่เปาและแม่เขาไปตั้งแต่พี่เปาเองยังแบเบาะ และตอนนี้พี่เปาอยู่ ม.5 แล้ว ขณะที่ฉันเพิ่งจะขึ้น ป. 3

           แม่มีน้อง อายุห่างกันกับฉัน 6 ปี เพราะแม่ต้องดูแลน้อง ส่วนพ่อก็ต้องไปทำงานทุกวัน ทำให้ฉันต้องอยู่กับพี่เปาบ่อยๆ พี่เปาชอบพาฉันไปเล่ยบนห้องของเขา เปิดหนังหรือการ์ตูนให้ดู บางครั้งเราก็อาบน้ำด้วยกัน

           วันนี้ฉันมีการบ้านที่ทำไม่ได้อยู่หลายข้อ แม่อุ้มน้องไปเดินเล่น ส่วนพ่อก็ไปทำงานเหมือนเคย ฉันคิดว่าพี่เปาคงกลับมาแล้วจึงเดินไปชั้นบนและเคาะประตูอยู่หลายครั้ง นานมากกว่าพี่เปาจะเปิดประตูให้ ฉันเข้าไปก็เห็นทีวีที่ยังเปิดทิ้งไว้อยู่ พี่เปาปิดประตูแล้วลงกลอน ฉันไม่เอะใจที่พี่เปาล็อกห้องเลย ฉันขอให้พี่เปาช่วยสอนการบ้าน พี่เปาตกลงและเปิดวีดีโอให้ฉันดู โดยที่แกสอนฉันอยู่บนเตียง

           ฉันตั้งใจทำงานและดูที่พี่เปาสอนอย่างตั้งใจ ไม่นานฉันก็ได้ยินเสียงแปลกๆมาจากทีวีจึงเงยหน้าขึ้นดู และตกใจกับภาพที่เห็น เพราะเป็นภาพของคนสามคน ชายสองหญิงหนึ่ง กำลังทำอะไรมิอะไรอยู่ในสระน้ำ และที่ตกใจยิ่งกว่าคือคำพูดของพี่ชายตัวเอง

          "อยากทำแบบนั้นบ้างไหม"

          ไม่แค่นั้น แต่คำพูดกลับมาพร้อนกับการกระทำ ฉันไม่รู้ว่าตัวเองตอบตกลงหรือเปล่า

          แต่วันนั้นฉันมีอะไรกับพี่ชายตัวเองครั้งแรก ขณะที่ตัวเองอายุ 9 ปี กับพี่ชายที่อายุ 17 ปี

         ฉันคิดว่าตัวเองเด็กเกินที่จะทำไปเพราะความรู้สึกรักใคร่ และตัวเองยังเด็กถึงได้อยากรู้อยากเห็น ใช่ ต้องเป็นเพราะอย่างนั้นแน่ๆ ฉันพยายามจะเชื่ออย่างนั้น

          วันนี้พ่อก็ยังไม่กลับแม้ตะวันจะตกดินแล้ว แม่ก็อยู่ในครัว ในขณะที่ฉันกำลังจะเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ พี่ชายก็เข้ามาในห้องน้ำด้วย ด้วยเหตุผลที่ว่า อยากอาบน้ำพร้อมกันกับฉัน ฉันปฏิเสธ แต่พี่เปาบอกว่า

          "จะเป็นไรไป พี่กับเราก็เคยอาบน้ำด้วยกันบ่อยๆ"

          คำพูดนั้นทำให้ฉันยอมให้พี่เปาเข้ามาอาบด้วย และนั่น ทำให้ฉันมีอะไรกันกับพี่ชายตัวเองเป็นครั้งที่สอง

           การที่น้องสาวมีอะไรกับพี่ชายนี่ผิดหรือเปล่า ฉันอยากรู้แต่ก็ไม่กล้าที่จะถามใครเลย และเพราะโดนสั่งห้ามไม่ให้เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร ฉันจึงไม่ได้บอกหรือถามใคร แม้แต่พ่อแม่ตัวเองก็ตาม

           วันนี้พี่เปาพาฉันขึ้นมาบนห้อง เรามีอะไรกันอีกแล้ว ตอนนี้ฉันขึ้น ป.4 พี่เปาอยู่ ม.6 มันคงไม่ดีนักถ้ามีใครมารู้เรื่องนี้เข้า ซึ่งฉันและคิดว่าพี่เปาเอง ก็คงไม่อยากให้ใครรู้ (ไม่งั้นคงไม่ห้ามไม่ให้ฉันบอกใครหรอก)

           แต่วันนั้น พี่เปากลับพาเพื่อนมา 5-6 คน อีกคนนึงฉันรู้จักดีเพราะอยู่ ป.2 และอยู่ข้างบ้านฉันนี่เอง  พี่เปาพาพวกเขาขึ้นมาบนห้อง ทั้งที่ฉันยังอยู่บนเตียงและไม่ใส่เสื้อผ้าดีเพราะพี่เปาเพิ่งทำอะไรฉันเสร็จไปเมื่อไม่ถึงห้านาทีก่อน

           ที่แย่ที่สุดคือ ฉันมีอะไรกับเพื่อนของพี่ชายทุกคนที่มาในวันนั้น

           เวลาผ่านไปรวดเร็ว ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันยังมีความสัมพันธ์ลับๆ กับพี่ชาย และเพิ่มขึ้นมาคือพี่ที่อยู่ข้างบ้าน ฉันไม่รู้ว่าต้องดีใจไหมที่เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ ที่แน่ๆ คือพี่อังเปากำลังจะกลับ ตจว. กลับไปหาแม่ของเขา และทิ้งฉันไว้กับความรู้สึกบ้าๆ ที่พี่เปาเคยทำกับฉันมาเกือบสามปี

         จะโทษใครดีนะ โทษพี่เปาได้หรือเปล่า หรือต้องโทษฉันเองที่กลายเป็นแบบนี้ ร่างกายฉันปกติดี เติบโตตามวัยที่เหมาะสม ไม่ได้ตัวเล็กเคระเกร็น หรือตัวสูงใหญ่เกินกว่าวัยใดๆทั้งสิ้น แต่ฉันรู้ว่าความต้องการทางเพศฉันมันไม่ปกติ

          ฉันยังต้องการ ยังอยากจะมีอะไรกับใครก็ได้ที่ทำให้ฉันหายอยากได้

          จนถึงวันที่ฉันทนไม่ไหว ฉันอาจจะเด็กเกินไปที่จะรู้สึก 'อยาก' แต่ฉันก็รู้สึกไปแล้ว และฉันอยากให้ตัวเองหายไอ้ความ 'อยาก' นี่ซะ

          วันนั้นหลังเลิกเรียนฉันไปหาพี่ที่อยู่ข้างบ้านของฉัน ฉันจำไม่ได้หรอกว่าพูดอะไรออกไป แต่ที่จำได้คือพี่เขาตอบกลับมาว่า

           "เอาสิ"

           แล้วเราก็มีอะไรกัน

          พี่เขาพาฉันไปหลังบ้านของฉันเอง และเราก็อะไรๆ กัน เหมือนฟ้าอยากจะลงโทษฉันหรือนรกอยากจะแกล้งกันก็แล้วแต่ที่ฉันทำตัวแบบนี้ ทั้งที่ฉันคิดว่าแม่ออกไปข้างนอก แม่กลับมาเพราะอะไรไม่รู้ แม่เห็นฉันกำลังทำอะไรกับพี่เขา

           ในตอนนั้นฉันกลัวเหลือเกิน แม่เด็ดก้านมะยมต้นที่อยู่ใกล้มือมา และตรงมากระชากฉันออกจากกันกับพี่เขา ตามด้วยหวดก้านมะยมใส่ฉันทั้งสองด้วยแรงมหาสาร ฉันไม่มีโอกาสได้หนีหรืออธิบายใดๆ ทั้งสิ้น พอก้านมะยมหักจนกุดแม่ก็ลากฉันไปด้วยและหักเอาก้านมะยมมาตีฉัน จนก้านมันแทบไม่มีเหลืออยู่บนต้น ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้พี่นั่นหายไปไหนแล้ว เพราะเอาแต่ร้องไห้ ยกมือขึ้นพนมแล้วพร่ำพูดบอกแต่คำว่า

            'ขอโทษ แม่หนูขอโทษ'

            เย็นวันนั้นเอง หลังจากตีฉันจนหนำใจ แม่ลากฉันเข้าไปในห้องน้ำแล้วขังฉันไว้ในนั้น แม่โยนผ้าเช็ดตัวมาให้จากช่องว่างด้านบนของห้องน้ำ ฉันคิดว่าพ่อกลับมาแล้วเพราะได้ยินเสียงพ่อกับแม่คุยกัน และพอรู้ว่าคุยกันเรื่องอะไรฉันก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง อาบน้ำและเอาสบู่มาถูๆ ขัดๆ ตัวแรงๆ เหมือนตัวเองเต็มไปด้วยเชื้อโรค แม้จะเจ็บแสบรอยแผลจากก้านมะยมนั่นซักเท่าไหร่ก็ตาม

           ไม่ถึงอาทิตย์จากวันนั้นครอบครัวฉันก็ย้ายออกมา ส่วนหนึ่งแล้วฉันคิดว่าเพราะฉันทำตัวเหลวแหลกนั่นก็ได้ ดีที่ปิดเทอมพอดี แม่จัดการเรื่องให้ฉันเรียนต่อ ป.6 ที่นั่น ที่ที่ซึ่งห่างไกลจากบ้านหลังเดิมมาก ฉันคิดว่ามันเป็นการดีที่จะเริ่มปรับตัวไหม่

           พอย้ายมาแล้วฉันก็ไม่ได้กลับไปที่นั่นอีก ไม่รู้ว่าพี่ข้างบ้านเป็นไงบ้าง ส่วนเรื่องอย่างว่าถึงจะรู้สึก 'อยาก' แต่ฉันก็อดทน พยายามไม่ดูสื่อที่มันล่อแหลมให้มาก ถึงจะรู้สึกแต่ก็พยายามหาอย่างอื่นทำให้ตัวเองเลิกคิดไปเลิกรู้สึกไปซะ แม้มันจะยากในตอนแรกแต่ฉันก็ทำได้ ฉันไม่ต้องการไอ้เรื่องพรรค์นั้นอีกแล้ว และฉันก็หวังว่าจะเป็นแบบนี้ไปจนกว่าร่างกายและจิตใจฉันจะพร้อมที่จะรับใครซักคนเข้ามาจริงๆ

        สิ่งแรกที่คิดได้ตอนนี้คือ ฉันไม่พร้อม ตอนนี้ฉันอยู่ ม.3 แล้ว และแม่ฉันกำลังจะพาไปบ้านป้า แน่นอนว่าแม่หรือพ่อไม่รู้ว่าฉันกับพี่เปาเคยมีอะไรกัน และฉันก็ไม่มีทางบอกแน่ ถึงจะห่างหายจากเรื่องนั้นมาหลายปีจนคุมตัวเองได้แต่ฉันยังไม่พร้อมจะไปเจอคนที่ทำให้ฉันเป็นแบบนั้น ฉันขอแม่ว่าไม่อยากไปแต่พอท่านถามเหตุผลฉันก็ได้แต่แถไม่ไปเด็ดขาด

        แต่สุดท้ายฉันก็ต้องจำใจไปอยู่ดี

         เมื่อพบกับพี่เปาอีกครั้งฉันก็ต้องอึ้งสุดๆ พี่เปาดูเนี๊ยบ หล่อและสูงขึ้นเป็นกอง แว่นที่พี่เปาใส่ทำให้พี่เปาดูคงแก่เรียนมากๆ และยังดูใจดีตามแบบฉบับเดิมเหมือนเคย พี่เปาเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว ไม่รู้ว่ามีแฟนหรือยัง แต่ฉันก็สบายใจขึ้นเพราะพี่เปาโตมากพอที่จะไม่ทำเรื่องแบบนั้นกับฉันอีกหรอก

         และวันนั้นเองฉันก็รู้ว่าฉันคิดผิด

         แม่จะค้างหนึ่งคืน ซึ่งพ่อ ป้า หรือแม้แต่พี่เปาก็เห็นตามนั้น ห้องมีมากพอที่ฉันแยกออกมานอนคนเดียวอีกห้องได้ ตกดึกฉันหิวน้ำและเดินออกจากห้องมาเพื่อจะไปห้องครัว แม้จะไม่คุ้นเคยกับบ้านนี้แต่ข้างนอกมีแสงไฟส่องเข้ามาพอให้เห็นทางได้ พอเข้ามาในครัวฉันก็ตรงไปที่ตู้เย็นทันที แต่ตู้เย็นก็ใหญ่และสูงมาก มันคงจะไม่มีปัญหาอะไรถ้าแก้วไม่วางคว่ำอยู่บนนั้น ถ้าฉันจะยกขวดกรอกปากเลยก็ยังไงๆ อยู่

         ขณะที่ฉันกำลังพยายามเอื้อมแขนสั้นๆ ของตัวเองไปหยิบแก้วที่คว่ำอยู่บนตู้เย็น แขนยาวๆ ของใครบางคนก็เอื้อมมาหยิบแก้วนั่นให้ก่อน ที่ตกใจคือ เป็นพี่เปาเองที่หยิบแก้วให้ฉัน ฉันหันไปขอบคุณก่อนจะเปิดตู้เย็นแล้วรินน้ำใส่แก้ว และก็ต้องสดุ้งแก้วเกือบหลุดจากมือเพราะพี่เปาจับผมฉันที่ยาวประไหล่ของฉันเกลี่ยมาไว้ด้านหลัง ฉันรับรู้ได้เลยว่าพี่พี่เปาอยู่ไกล้แค่ไหน ลมหายใจที่เป่ารดอยู่ข้างหูทำให้ฉันขนลุกและกลัวไปพร้อมๆ กัน

         กลัวว่าพี่เปาจะทำอะไรฉัน เหมือนตอนที่เรายังอยู่ด้วยกันอยู่

         เป็นอย่างที่คาด พี่เปาเกือบจะทำอย่างนั้นกับฉันจริงๆ แต่ฉันขอไว้ ไม่ว่ายังไงก็ไม่ได้เด็ดขาด และดีหน่อยที่พี่เปาเข้าใจ ยกมือสองข้างขึ้นทำท่าเหมือนยอมแพ้และยอมถอยห่างจากฉันไปเอง ฉันว่าฉันโตพอที่จะยับยั้งเรื่องแบบนี้ไว้ได้ ฉันไม่เหมือนกับเมื่อก่อน ฉันโตและมีประจำเดือนอย่างที่ผู้หญิงทุกคนมี และฉันก็สามารถที่จะให้กำกำเนิดหมาตัวน้อยๆ ได้ (ลูก) เพราะฉนั้นฉันไม่อยากจะเสี่ยงแม้จะยังไม่ถึงวันแดงเดือดหรือพี่เปามีวิธีป้องกันก็ตาม

          แม่จะพาฉันกลับแล้ว ป้าร้องไห้เสียยกใหญ่อยากให้ฉันอยู่ด้วยเพราะพี่เปาเรียนนิติศาสตร์ (ฉันไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไหร่หรอก) และไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่แม่บอกไม่ได้ ซึ่งฉันก็เห็นด้วย ฉันยังไม่ได้ใช้คำว่านางสาวเลย ถ้าเกิดพลาดพลั้งอะไรขึ้นมาฉันยังไม่อยากถูกมองว่าเป็นเด็กใจแตกหรอก

           แต่ก่อนจะได้ไปแม่กลับลืมเสื้อครุมตัวโปรดไว้บนห้องแล้วให้ฉันขึ้นไปเอา ที่แย่คือพี่เปาเดินตามขึ้นมาด้วย เรื่องเมื่อคืนยังอยู่ในหัวของฉัน และไม่รู้พี่เปาจะเปลี่ยนใจทำอะไรฉันหรือเปล่า แต่ถึงยังไงพ่อแม่ฉันรวมทั้งป้าก็อยู่ข้างล่างไม่ไกล ถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันยังพอเรียกให้พวกท่านมาช่วยได้

         หาไม่นานฉันก็เจอเสื้อของแม่ แต่ก่อนจะเปิดประตูออกไปพี่เปากลับเอามือยันประตูแล้วเบียดเข้ามาจนแผ่นหลังฉันชิดกับเกือบทุกส่วนที่อยู่ด้วนหน้าของพี่แก ฉันกำลังจะกรี๊ดแต่พี่เปาเอามือมาอุดปากไว้ก่อน ตาฉันหลุกหลิกไปมาเพื่อมองหาทางรอด ฉันรู้ได้เลยว่าตัวเองทั้งสั่นและกลัวแค่ไหน

          พี่เปาเกลี่ยผมฉันไปไว้ด้านหลังเหมือนเมื่อวานเป๊ะๆ แต่ที่มากกว่าเดิมคือมือพี่เปาที่มาลูบๆ อยู่ลำคอและไหปลาร้าของฉัน และนั่นทำให้ฉันทั้งหน้าแดงทั้งสั่นและกลัวไปพร้อมๆ กัน ฉันได้ยินเสียงหัวเราะจากลำคอของพี่เปาเบาๆ เหมือนตลกหรือชอบใจที่ฉันเป็นแบบนี้

          พี่เปาก้มลงมากระซิบที่ข้างหูฉันเสียงแผ่วเบาแทบขนลุก แต่ก็ดูมีพลังและทรงอำนาจ

          "รีบๆ โตนะครับคนดี ถึงวันนั้นพี่จะไปหา"

          คำที่ฉันจะไม่มีวันลืมจนกว่าจะถึงวันนั้น

          "แล้วพาซีนมาอยู่ด้วย!!!"

          วันนั้น...ที่อยู่ใกล้เกินกว่าจะคาดคิด

.....................................................................................................................

กรี๊ดดด จบไปแล้วกับเรื่องสั้น เปาซีน >< เรื่องนี้จะได้เป็นเรื่องยาวไหมน๊อออ เพราะซิซขี้เกียจ ฮ่าๆๆ

กว่าจะตัดสินใจเอาลงนี่คิดนานมากกว่าจะเอาลง กลัวโดนเพ่งเล็งเพราะเนื้อหามันดูเหมือนเรทนิดๆ (?) แถมดูเหมือนจะไม่เหมาะสมด้วยอะ TT

ผิดพลาดหรือไม่ดียังไงติชมได้นะคะ ซิซพร้อมจะรับทั้งหมดและนำมาแก้ไขค่ะ ^^

ขอบคุณธีมสวยๆจาก © Tenpoints!