++อลิส สาวน้อยย้อนวัย++

ลำดับตอนที่ #2 : ฉันไม่ไปอยู่กับนายน้า!!

“นี่เธอทำอะไรเนี่ย กินอะไรเข้าไปหน่ะห๊า เน่” ผมตะโกนใส่หน้ายัยนั่น แต่ยัยนั่นก็ยังคงทำหน้ามึนๆงงๆ “เน่ อย่าเพิ่งหลับเซ่” ผมตะโกนจนคอจะแตกแล้ว แต่ยัยนั่นดันหลับไปได้ซะนี่ “ตื่น เดี๋ยวนี้นะ เธอทำบะ…” แต่แล้วผมก็ต้องหยุดแหกปาก เมื่อยัยนั่นตัวหดลงเรื่อยๆ นี่ผมไม่ได้เมานะ แต่ยัยนี่ตัวเล็กลงจริงๆ รึว่าผมฝัน ผมลองหยิกตัวเอง “โอ้ยยยยยยยยยยยย…..อุ้บx” ผมรีบปิดปากตัวเองแล้วมองซ้ายมองขวา ผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่มองตาปริบๆ ไม่รุว่ายัยนี่จะหยุดหดเมื่อไหร และแล้วก็ต้องผมตะลึงเข้าไปใหญ่ นี่ผมกำลังมองเด็กอายุ สาม สี่ขวบอยู่นี่ “หยุดแล้วหรอ” ผมพึมพัมกับตัวเอง ยัยกลายเป็นเด็กแล้วยังงั้นเรอะ?!?! ผมเขย่าตัวเธอแรงๆ “เน่ ตื่นได้แล้ว ตื่นเซ่ ปัดโธ่เอ้ย”


***


ฉัน รุ้ สึก เหมือน แผ่นดินไหว มึนจัง ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น ลูกตาค่อยปรับโฟกัสใบหน้าคนทื่ยื่นเข้ามาใกล้ๆ
“หว๋า…….>-<” นายบ้านั่นนี่นา “ นายทำอะไรอ้ะ ออกปายน้า” ฉันโวยวาย แล้วรีบลุกขึ้นยืน ตะ แต่ทำไมกางฉานมันถึงลงไปกองกับพื้นยังงี้ละ ฉันเหลือแต่เสื้อกับชุดกาวน์ที่ดูว่ามันจะใหญ่กว่าฉันมากเกินไป
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้บ้า” ฉันแหกปาก นายนั่นรีบอุดหูแทบไม่ทัน แต่ฉํนยังไม่ทันด่าอะไรนายนั่นต่อ นายนั่นรีบพูดสวนขึ้นมาก่อน

“นี่หุบปากเด่วนี้นะ ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอนะ ยัยบ้าเอ้ย” นายนั่นพูดพลางเดินไปหยิบกระจกที่พิงอยู่ที่กำแพงมุมห้องมาตั้งไว้ที่หน้าฉัน
ฉันเพ่งมองกระจก นี่มันเด็กนี่ เอ๋ ทำไมหน้าถึงคุ้นๆ “อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกส์ นี่มัน ฉ้านเน้!!!!” ทะ ทำไมฉันกลายเป็นเด็กอย่างงี้ละ บ้าจริงเป็นเพราะฉันดื่มยานั่นไปหมดหลอดแน่ๆ

“โอ้ย บอกว่าให้หุบปากไงเล่า” นายนั่นตะคอกฉัน “บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าเธอทำบ้าอะร้ายยยย”

“ก้อแหมมมม” ฉันลากเสียง “ฉ้าน แค่อยากดูเดะลงไปซ้าก ฉอง ฉาม ปีงะ” ให้ตายสิฉันพูดไม่ชัดตั้งแต่เมื่อไหรเนี่ยะ “ เลยลองผสมยาเล่นๆดู แต่เปนเพ้อนายน้านแหละ ทำห้ายฉ้านตกใจ ฉันเลยดื่มยานั่นเข้าปายหมดเลยอ้ะ”

“ห่ะ นี่ฉันฟังเธอผิดไปรึป่าว ความผิดฉันงั้นเรอะ เธอนั่นแหละ ผสมยาเล่น แล้วดื่มมันเข้าไปจริงๆเนี้ยนะ เธอจะบ้าแล้วรึไง ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาจะว่ายังไงหน่ะห๊า บ้าจริงๆเลย สงสัยจะเพี้ยนของแท้ ทำอะไรไม่คิด” นายนั่นด่าฉันเป็นชุด “แล้วเธอจำสูตรไม่ได้ไหม เผื่อจะมีวิธีแก้

“แหะๆ ความจิงน้า คือ แหะๆ มันก้อมีสาร x กับ y แล้วก้อออ ก้อออ คือ ฉ้านจามม่ายด้ายอ่า แหะๆ” ฉันเกาหัว แครกๆ แต่ฉันก็ต้องทรุลงกับพื้นเอาเสื้อกาวน์คลุมทั้งตัวไว้ เพ่อหลบมะเหงกที่นายนั่นกำลังจะเขกลงหัวฉัน

“มันน่าฆ่าทิ้งไหมเนี่ย” นายนั่นพูดกัดฟัน

“นายห้ามบอกใครนะ ถะ ถ้าคนอื่นรู้ เค้าต้องมะ มะ ม่ายให้ฉ้าน กลับมา ทะทำงาน ที่นี่ อีกแน่ๆเยย” นอกจากฉันจะพูดไม่ชัดแล้ว ฉันยังจะติดอ่างอีกหรอเนี่ย

“เธอแน่ใจหรอ ว่าฉันรู้คนเดียวแล้วฉันยังจะให้เธอทำงานที่นี่อีกหน่ะห๊า” นายนั่นตะคอกฉันอีกแล้ว ฉ้านกัวน้า ปัดโถ่-_-

ฉันรีบลุกขึ้นมาจ้องหน้านายนั่น “กะ ก้อ ถ้าหัวหน้ารู้ นายก้อต้องตกงานแหงมๆ เพราะนายคือที่ปรึกษาของฉ้าน นายมีหน้าที่ดูแลฉ้านไง แต่นายกลับ ไปเที่ยวเล่น ข้างนอกให้ฉ้าน อยุ่แลป คนเดียว นายเมื่อมานมีเหดกาน แบบเน้เกิดขึ้น นายย น้านนน แหละ ต้องง ร้าบบ ผิด ชอบบบ” นายพูดจบนายนั่นทำหน้าเหว๋อไปสองสามวิ ก่อนที่นายนั่นจะพูดแล้วทำให้ฉันต้องทำหน้าเหว๋อยิ่งกว่านายนั่นซะอีก “งั้นเธอไปอยู่อพาร์ตเม้นฉันแล้วกัน ฉันอยู่คนเดียว”
ดะ เด่วก่อนเซ่ ฉันไม่ไปนะ จะให้ฉันอยู่กะนายสองคนเนี่ยน้า
“ฉ้านนนนนน ม่ายยยยยยยย ปายยยยยยยยยยยย น้า…………….”

*********
แก้ไขแล้วไม่รุยังจะซ้ำกันอยู่รึป่าวนะคะ
ขอบคุนที่เข้ามาอ่านนะคะ