หวัดดีฉันชื่อซงอีฉันรักตัวเองและอยู่คนเดียวมาตลอดอยู่มาวันหนึ่งฉันได้เจอกะผู้ชายที่ดวงตาของเค้าช่างเย็นชาเหลือเกิน แต่เราจะไปสนทำไมเราไม่รู้จักเค้าด้วยซำ้จริงม่ะ
...วันเปิดภาคเรียน...
ฉันนั่งดูเด็กๆที่ได้ใส่ชุดนักเรียนไปโรงเรียนอย่างใจฝัน แต่ฉันนั้นหรอ ก็ชุดเมดสิ ทำงานเลี้ยงตัวเองมาตลอดคิดแล้วมันเศร้าฉันก็อยากไปเรียนเหมื่อนกันนะ อยากมีเพื่อน อยากมีพ่อแม่ อยากมีครอบครัวที่อบอุ่นแต่ถ้าเรื่องแฟนนั้นหรอ อย่าหวังเลยว่าจะมีฉันอยู่คนเดียวมาตลอดพวกแฟนพวกนี้ฉันขอบาย
ณ ร้านกาแฟ
ซงอีเช็คบิลโต๊ะสองด้วย"ค้าา"
ทั้งหมด100บ.พอดีค่ะ ขอบคุณที่แวะมาน่ะค่ะโอกาสหน้าเชิญใหม่ค่ะ
เป็นไงนี้ไม่คิดจะเรียนจริงๆหรอมาทำงานอยู่แบบนี้เดี้ยวฉันหาที่เรียนให้ไหม
เจ้าของร้านที่ฉันทำงานด้วยเค้าใจดีเหลือเกิน
แม้ก็หนูต้องเอาเงินไปจ่ายค่าของค่าห้องเช่าอีก คุณจะให้หนูไปเรียนแล้วไม่มีที่อยู่หรอ
55เธอนี้ชอบปฎิเสธอยู่ตลอดเลยมานี้เร็วฉันมีอะไรให้ดู "อะไรหรอค่ะ"ฉันถามด้วยความงงเพราะเจ้านายฉันชอบซื้อเสื้อผ้ามาให้ฉันตลอดหรือไม่ก็ชุดของลูกสาวเธอ
นี้สวยมั้ยฉันซื้อชุดนักเรียนมาให้เธอโรงเรียนนี้สอนดีน่ะฉันเห็นความมุ่งมั่น
ของเธอจะให้ฉันใจร้ายไปก็ไม่ดีโรงเรียนนี้ลูกชายฉันเป็นครูสอนอยู่ที่นี้ เธอคงไม่เคยได้ยินเรื่องของเค้าสักเท่าไหร่"ใช่ค่ะเพราะคุณไม่เคยเล่าให้ฉันฟังเลย"
ลูกชายฉันคนเนี้ยเค้าใจดีนะไม่ต้องกลัว
"แล้วหน้าตายังไงค่ะแล้วชื่อพี่เค้าชื่อว่าอะไร"อ่อพี่เค้าชื่อว่า จองกุก พี่เค้าเข้าไปสอนปีเดียวก็มีลูกศิษย์เยอะมากเลยเห็นได้ข่าวว่าศิษย์พี่เค้ายอมไม่มีแฟนเพื่อจะเป็นเจ้าสาวของพี่เค้าน่ะ ฉันฟังจากที่พี่เค้าเล่่่่าก็อดหัวเราะไม่ได้
"คงหน้าตาดีมากๆแน่เลย(คิดในใจ)"โอ๊ะพูดถึงก็โทรมาพอดีเลย
ว่าไงจ๊ะจองกุกลูกรัก
พรุ่งนี้แม่จะให้น้องที่แม่เล่าให้ฟังไปที่โรงเรียนที่ลูกสอนแล้วนะจ๊ะ น้องเค้าชื่อซงอี พอลูกเจอลูกก็ทักเค้ามั่งล่ะแค่นี้แหละจ๊ะลูกกุกแม่รักลูกน่ะ
โอเคพรุ่งนี้ซงอีไปเรียนที่นี้น่ะ"นี้มันโรงเรียนคนมีตังน่ะค่ะ"นิดหน่อยเองไม่ต้องเกรงใจหรอกจ๊ะ ฉันนะตั้งแต่ลูกสาวฉันเป็นมะเร็งแล้วด่วนจากไปเลยไม่ค่อยมี
เสื้อลายน่ารักมุ้งมิ้งๆแบบนี้จองกุกอีกคนตั้งแต่น้องเสียก็ไม่ยิ้มเลยฉันหวังว่ารอยยิ้มของเค้าจะกลับมาอีกครั้งนะ"...นี้ฉันใส่เสื้อผ้าคนตายงั้นหรอ..."
เธออย่าถือเลยนะฉันแค่เห็นเธอแล้วรู้สึกคิดถึงแกยังนั้นแหละ"ฉันไม่ว่าอะไรหรอกค่ะคุณให้โอกาสฉันได้เรียนอีกครั้งนึงก็ดีแล้วค่ะ"ถ้าซอรองเค้ายังอยู่คงดีใจแน่ๆเลยถ้ามีพี่สาวแบบเธออีกคน
วันรุ่งขึ้นฉันเดินมาที่ทำงานก่อนเพื่อมาช่วยจัดร้านสักพัก อ่าวซงอีมาพอดีเลยเดี้ยวไปโรงเรียนพร้อมกับพี่จองกุกน่ะ จะได้ปลอดภัย ตอนนั้นฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังจิบกาแฟนั่งหันหลังให้ฉัน ผมของเค้าสีดำสนิทจากผิวพรรณคงขาวกว่าฉันแน่ๆบอกตรงๆอ๊ะพี่เค้าลุกขึ้นแล้ว จะหันมางั้นหรอ พระเจ้าเทพบุตรชัดๆ
สวัสดีค่ะคุณจองกุก "อ่าวทำไมเรียกพี่เค้าแบบนั้นล่ะเรียกใหม่น่ะว่าพี่จองกุก"พี่จองกุก
เธอเหมือนซอรองน่ะครับแม่แต่เสียอย่างเดียว"อะไรหรอลูก"หน้าตาดูบ๋องๆจืดๆไม่เหมื่อนซอรองว่าแต่เธอชื่ออะไรนะ ซึงรีหรอ"ซงอีค่ะ-_-!"เออนั้นแหละไปโรงเรียนกับฉันน่ะ"ไม่เป็นไรฉันไปเองก็ได้"ได้ไงซงอีพี่เค้ามารับแล้วน่ะ"ไม่เป็นไรค่ะฉันไปเองกลับเองได้ค่ะ"
งั้นเธอจะกินมื้อเช้าก่อนดีกว่าไหม จองกุกถาม"ไม่เป็นไรฉันไม่หิวค่ะ"ครืด~~คงไม่หิวจริงนะเอานี้ไปกินจองกุกยื่นขนมปังมาให้ฉันแถมยักคิวแบบเฉยชาอีกตางหาก ชิเค้าเป็นคนประเภทไหนกันแน่เนี่ยอย่ารู้จริงๆเลย
ความคิดเห็น