คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : My Brother l Intro
•INTRO•
“แม่ครับผมว่าไม่ต้องรีบก็ได้มั่ง”
เด็กหนุ่มวัย 18 ย่าง 19 ที่กำลังนั่งเหมือนไม่เต็มตื่นอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ระหว่างที่แม่ของเขากำลังวุ่นวายกับการจัดบ้านเพื่อต้อนรับแขกที่กำลังจะมาใหม่ในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า
“ถ้าแม่ไม่รีบปลุกแกก่อนแกจะตื่นมั้ย ห๊ะ !! ปาร์ค ชานยอล” ผู้เป็นแม่ละจากการทำความสะอาดต่างๆแล้วเดินมาดึงหูลูกชายตัวเองอย่างหมั่นไส้
“โอ๊ยยยยยย !! แม่ผมเจ็บนะ”
“รีบไปแต่งตัวไป แม่ว่าเดียวคงถึงแล้วล่ะ” แม่พูดพลางดึงตัวลูกชายให้ลุกขึ้น
“แม่บูชอนมาโซลนะ อย่างน้อยก็ใช้ตั้ง 2-3 ชั่วโมง จะรีบทำไม ปานนี้น้องเขายังไม่ออกจากบูชอนเลยมั่ง”
“ไปก่อนก็ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน เราต้องเป็นเจ้าบ้านที่ดีนะ” แม่ยืนเท้าเอวมองลูกชาย
“แม่อ่ะ ! รู้ป่ะ ว่ารักเขามากกว่าลูกชายตัวเองอีก” เด็กหนุ่มตัวสูงมองค้อนใส่แม่ตัวเอง
“แกก็หัดทำตัวให้น่ารักแบบหนูแบคฮยอนเขาบ้างสิ”
“………”
“ไม่ต้องมาทำหน้างี้เลย รีบไปแต่งตัวได้แล้ว” ผู้เป็นแม่พูดขึ้นเมื่อลูกชายตัวเองกำลังเบ๊ะปากอย่างไม่พอใจ
“……..”
“ยังอีก !!”
“โอเคๆ ไปแล้วๆ” ออกตัววิ่งทันที เมื่อเห็นแม่กำลังเตรียมตัวเข้ามาดึงหูอีกรอบ
.....................................
สถานีรถไฟ
เมืองบูชอน จังหวัดคยองกี
“ของเอามาครบแล้วนะ ยาเตรียมเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย แว่นตาสำรองล่ะ วันนี้ใส่คอนแทคเลนส์มาแล้วใช้มั้ย ไม่ลืมอะไรแล้วนะ” หญิงวัยกลางคนที่กำลังตรวจสอบความเรียบของเด็กหนุ่มตัวเล็กข้างหน้าอย่างละเอียด
“ครับ ไม่ลืมอะไรแน่นอน คอนแทคก็ใส่เรียบร้อยแล้วไม่ลืมแน่นอน นี้ไง” คนตัวเล็กพูดพลางเอาหน้าเข้าไปใกล้หญิงวัยกลางคนตรงหน้า เพื่อให้ตรวจสอบว่าเขาไม่ได้ลืมใส่คอนแทคเลนส์คู่ใจ
“เฮ้อ... แม่ล่ะเป็นห่วงเราจริงๆ ไปอยู่ต่างบ้านต่างเมืองแบบนี้” ผู้เป็นแม่มองลูกชายที่กำลังยกกระเป๋าขึ้นมาสะพาย
“แม่ครับ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกผมอายุตั้ง 16 แล้วนะ สบายมาก เรื่องแค่นี้เอง”
“แค่ 16 ต่างหาก ยังไงแม่ก็อดเป็นห่วงเราไม่ได้อยู่” เด็กหนุ่มไม่ได้พูดอะไรต่อเพียงแค่เข้ามาโอบกอดเพื่อรับอ้อมกอดจากผู้เป็นแม่
“ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลตัวเองอย่างดีเลย” แบคฮยอนผละออกจากอ้อมกอดก่อนจะมายิ้มให้ผู้หญิงข้างหน้า
“แล้วอย่าลืมสัญญาที่ให้แม่ไว้นะ ถ้าเกรดเราต่ำลงแม่นี่แหละที่จะเป็นไปรับเราถึงโซลเลย”
“แม่เชื่อใจผมได้เลย” แบคฮยอนผู้พลางยักคิ้ว
“ไปได้แล้วไป รถไฟใกล้ออกแล้ว”
“ถ้าถึงแล้วผมจะโทรไปบอกนะครับ” เด๊กหนุ่มตัวเล็กพูดจบแล้วก็เดินไปที่รถไฟทันที
เราจะได้เจอกันแล้วนะชานยอล…
............................................
“ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าแม่จะไปรอเก้อทำไม”
“ขับรถแล้วเงียบไป” แม่พูดแค่นั้นทำให้คนที่ขับรถอยู่หันกลับไปขับรถอย่างตั้งใจ
“ไม่รู้จะเอาอะไรมากกับอีแค่เด็กอ้วนแว่นหนาคนหนึ่ง” และแล้วก็ต้องหันมาบ่นกับแม่ต่อ
“หึ ! ถ้าแกเห็นหนูแบคในปัจจุบันแกจะไม่พูดแบบนี้” แม่แค่นหัวเราะให้ลูกชายที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาขับรถ
“เหรออออออ” ดูมันทำหน้า ถ้าไม่กลัวว่ามันจะขับรถไปชนใครตายนะ แม่จะดึงหูให้กางกว่านี้เลยไอ้ลูกบ้า !!
....................................
สถานีรถไฟโซล
“ฮัลโหลหนูแบคเหรอลูก อยู่ไหนแล้วจ๊ะ” หญิงสาววัยกลางคนที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่หน้าสถานี โดยมีเด็กตัวสูงยืนอยู่ข้างๆ
(เอ่อ ผมกำลังเดินออกมาครับ น้าอยู่ไหนนะครับ)
“น้าจอดรถอยู่หน้าสถานีนี้อ่ะจ๊ะ”
(อ่อ ครับผมกำลังเดินออกไปแล้วครับ)
“แม่ผมหิวน้ำไปซื้อน้ำมากินก่อนนะ”
“อืม รีบไปรีบมา” ระหว่างที่รอลูกชายตัวดีไปซื้อน้ำและรอหลานชายคนโปรดที่กำลังเดินออกมาจากสถานี ซึ่งรอได้ไม่นานผู้ที่รอค่อยมาตั่งแต่เช้าก็เดินออกจากสถานีรถไฟ เห็นดั่งนั้นผู้ที่ถือศึกเป็นน้าก็เรียกเด็กหนุ่มตัวเล็กที่กำลังมองหาเธออยู่เหมือนกัน
“แบคฮยอน !!” เจ้าของชื่อหันมาทางต้นเสียงทันที ก่อนจะรับวิ่งตรงไปที่ต้นเสียงอย่างตื่นเต้น
“น้าชินเฮ สวัสดีครับ” เด็กหนุ่มโค้งอย่างมีมารยาททันทีเมื่อหยุดอยู่ตรงหน้าเพื่อนของแม่ ที่มีศึกเป็นน้าของเขา
“อ่อ หวัดดีจ๊ะ เอ่อ รอไอ้ลูกชายน้าแปปนะ ไปซื้อน้ำยังไม่มาเลย” พูดพลางมองซ้ายมองขวาหาลูกชาย
“……….” ไม่พูดอะไรต่อเพียงแค่มองซ้ายมองขวาตามน้าสาวตรงหน้า
“เอ๊ะ !! นั้นไงมาแล้ว” ทันทีที่น้าสาวตรงหน้าพูดขึ้นก็เลยหันกลับไปด้านเดียวทันทีแล้วก็เจอ...
“ชานยอล !!!” พูดพล่ามทําเพลงอะไรมากมายเด็กหนุ่มตัวเล็กรีบวิ่งไปหาเจ้าของชื่อด้วยความเร็วแสงและพุงเข้าไปกอดทันที
ไม่ต้องถามถึงเจ้าของชื่อครับ ตอนนี้แม่งยืนแข็งยิ่งกว่าท่อนไม้เลย แล้วไอ้เด็กผู้ชายตัวเล็ก หน้าใส ผิวเนียนอย่างกับผู้หญิงตรงหน้าผมตอนนี้คือใครครับช่วยบอก ปาร์ค ชานยอลที !!
TBC -----------------------
TALKME
มาแบบมึนงงตัวเองนิดๆ 555 แบบคิดพล๊อตออกก็แต่งเลยประมาณนี้
จะบอกว่าเรื่องนี้แบคฮยอนนางมุ้งมิ้งมาก พี่ชานของเราก็โหดมาก
ฝากด้วยนะจุ๊บๆ
ความคิดเห็น